Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Bydgoszczy

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 grudnia 2024 roku

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Karolina Chudzinska

po rozpoznaniu w dniu 9 grudnia 2024 roku w Bydgoszczy

na posiedzeniu niejawnym

po rozpoznaniu sprawy J. P.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w B.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

na skutek odwołania ubezpieczonej

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B.

z dnia 19 czerwca 2023r. , znak: (...)

1. Zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje ubezpieczonej prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy na okres od 1 lutego 2023r. do 31 stycznia 2028r.

2. Stwierdza, że organ rentowy ponosi odpowiedzialność za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

S ędzia Karolina Chudzinska

Sygn. akt VI U 1165/23

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 19 czerwca 2023r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. odmówił J. P. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy na podstawie ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz. U. z 2024r., poz. 1631,1674.) uzasadniając swoje stanowisko orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 6 czerwca 2023r., która nie uznała ubezpieczonej za osobę niezdolną do pracy.

Odwołanie od powyższej decyzji wniosła ubezpieczona, domagając się jej zmiany i przyznania żądanego świadczenia, bowiem spełnia wszystkie warunki niezbędne do jego przyznania. W szczególności stan zdrowia (wynikający z postępującej choroby) nie pozwala skarżącej na podjęcie pracy.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania, powołując się ponownie na okoliczności przytoczone w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

S ąd ustalił i zważył co następuje:

Zgodnie z art. 57 ust. 1 i 2 ustawy przytoczonej na wstępie – renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnia łącznie następujące warunki:

1)  jest niezdolny do pracy,

2)  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

3)  niezdolność do pracy powstała w okresach wskazanych w ustawie, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Przy czym w myśl art. 12 pkt. 1 wspomnianej wyżej ustawy – niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu.

Natomiast zgodnie z pkt. 2 i 3 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, a częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Natomiast co do zasady w myśl art. 61 – prawo do renty, które ustało z powodu ustąpienia niezdolności do pracy, podlega przywróceniu, jeżeli w ciągu 18 miesięcy od ustania prawa do renty ubezpieczony ponownie stał się niezdolny do pracy. Zastrzeżeniem jest sytuacja, kiedy prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy ustaje z dniem, od którego została przyznana emerytura z Funduszu.

Kwestią sporną w przedmiotowej sprawie było ustalenie stanu zdrowia ubezpieczonej i jego wpływu na zdolność do pracy, w szczególności ustalenia, czy stan zdrowia ubezpieczonej powoduje jej niezdolność do pracy.

W celu rozstrzygnięcia powyższej kwestii początkowo Sąd dnia 17 lipca 2023r. wydał postanowienie dopuszczając dowód z opinii biegłych lekarzy sądowych: reumatologa, ortopedy i neurologa. Po czym postanowieniem z dnia 9 grudnia 2024r. ograniczył postępowanie dowodowe do biegłego sądowego – specjalisty reumatologa. Bowiem opinia sporządzona przez tego właśnie lekarza była wyczerpująca i dostateczna dla rozstrzygnięcia sprawy. Biegły lekarz sądowy specjalizacji: reumatolog, rozpoznał u ubezpieczonej:

- zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa (ZSKK) postać osiowo-obwodowa,

- zmiany dyskopatyczne kręgosłupa C i L-S,

- stan po leczeniu operacyjnym dyskopatii L-S 2010r.,

- zawroty głowy w trakcie diagnostyki neurologicznej.

Zdaniem biegłego sądowego ubezpieczona jest osobą częściowo niezdolną do pracy, przy czym niezdolność ta jest okresowa – pięcioletnia. Jak wskazał biegły sądowy – rozpoznane schorzenia naruszają sprawność organizmu, a problemy zdrowotne mają charakter postępujący. Na poświadczenie czego biegły przywołał w uzasadnieniu opinii zaświadczenie lekarskie wystawione w 2018r. przez Miejską Przychodnię (...) w M. – (...), które widnieje w zgromadzonej dokumentacji medycznej, a zawarte w nim wyniki badań dodatkowych stanowią potwierdzenie, że objawy chorobowe nasilały się już od roku w jakim zaświadczenie zostało wystawione tj. 2018r., ubezpieczona wówczas była osobą przynajmniej częściowo niezdolną do pracy.

- dowód – opinia biegłego sądowego (k. 57 - 63 akt).

Sąd opinię biegłych sądowych ocenił pozytywnie. Została ona sporządzona przez reumatologa tj. lekarza specjalistę z zakresu schorzeń z jakimi głównie zmaga się ubezpieczona. Opinia została wydana zarówno na podstawie wywiadu, jak i bezpośrednio przeprowadzonych badań oraz przedłożonej dokumentacji medycznej ubezpieczonej. Stanowisko biegłego sądowego było spójne, rzeczowe, logiczne i jednocześnie przekonujące. W ocenie Sądu przeprowadzone postępowanie dowodowe było wystarczające do rozstrzygnięcia sprawy.

Biorąc powyższe pod uwagę Sąd, w oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, w tym zwłaszcza opinie biegłego sądowego uznał, że odwołanie ubezpieczonej zasługuje na uwzględnienie i zgodnie z art. 477 § 2 k.p.c. w pkt 1 wyroku zmienił zaskarżoną decyzję, jak w sentencji.

Orzeczono też w pkt 2 wyroku o odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji, albowiem dysponował on co do zasady tą samą dokumentacją medyczną, co biegli sądowi, a zatem miał podstawy do dokonania prawidłowej oceny stanu zdrowia ubezpieczonej, czego jednak nie uczynił.

SSO Karolina Chudzinska