Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Bydgoszczy

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 września 2020 r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący Sędzia Ewa Milczarek

Protokolant – starszy sekretarz sądowy S. S.

po rozpoznaniu w dniu 22 września 2020 r. w Bydgoszczy

na rozprawie

odwołania: M. L.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B.

z dnia 14 marca 2018 r., znak: (...)

w sprawie: M. L.

przeciwko: Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w B.

o rentę socjalną

1)  oddala odwołanie,

2)  przyznaje od Skarbu Państwa radcy prawnemu W. S. kwotę 166 (sto sześćdziesiąt sześć) zł zawierającą podatek od towarów i usług tytułem pomocy prawnej udzielonej ubezpieczonemu z urzędu.

Na oryginale właściwy podpis.

Sygn. akt VI U 1189/18

UZASADNIENIE

Zaskarżoną decyzją Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. odmówił ubezpieczonemu M. L. prawa do renty socjalnej. W uzasadnieniu swojej decyzji organ rentowy podniósł, iż komisja lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 9.04.2018 r. stwierdziła, że ubezpieczony nie jest całkowicie niezdolny do pracy, zaś całkowita niezdolność do pracy jest podstawową przesłanką przyznania renty socjalnej.

Od powyższej decyzji ubezpieczony odwołał się, wnosząc o przyznanie renty socjalnej. W uzasadnieniu odwołania ubezpieczony podniósł, iż posiada umiarkowany stopień niepełnosprawności i pobierał rentę we wcześniejszym okresie a jego stan zdrowia nie uległ poprawie. Jednocześnie ubezpieczony podkreślił, iż jego obecny stan zdrowia nie pozwala mu na podjęcie jakiegokolwiek zatrudnienia i w jego ocenie główną przeszkodą uniemożliwiającą mu wykonywanie jakiejkolwiek pracy są objawy, które towarzyszą stale przy schorzeniu, na które jest leczony od dzieciństwa.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy podtrzymał swoje stanowisko, wnosząc o oddalenie odwołania.

Na żądanie ubezpieczonego Sąd ustanowił dla niego pełnomocnika z urzędu.

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

M. L., miał ustalone prawo do renty socjalnej do 31.01.2018 r. Po tym czasie wniósł o ponowne ustalenie prawa do renty, w związku z czym organ rentowy skierował ubezpieczonego na badania do Lekarza Orzecznika ZUS, który stwierdził że ubezpieczonego nie występuje całkowita niezdolność do pracy. Zaskarzoną decyzją odmówiono ubezpieczonemu prawa do renty socjalnej. Komisja Lekarska w swoim orzeczeniu z dnia 9.04.2018 r. również nie uznała ubezpieczonego za całkowicie niezdolnego do pracy i decyzją z dnia 13.04.2018r. wydaną z urzędu ponownie odmówiono ubezpieczonemu prawa do renty socjalnej.

Okoliczności bezsporne.

W celu zbadania stanu zdrowia ubezpieczonego Sąd powołał początkowo dowód z opinii biegłych sądowych: psychiatry, psychologa i laryngologa.

Biegły laryngolog w swojej opinii z dnia 28.02.2019 r. wskazał, ze ubezpieczony przebył w dniu (...) r. wypadek komunikacyjny w wyniku którego doznał wstrząśnienia mózgu ze złamaniem kości jarzmowo-szczękowej lewej. Biegły rozpoznał u ubezpieczonego przewlekłe zapalenie ucha środkowego lewego z powodu perlaka, który winien zostać zoperowany, na co ubezpieczony nie wyraził zgody oraz upośledzenie słuchu ucha lewego.

Zdaniem biegłego laryngologa żadne ze stwierdzonych u ubezpieczonego schorzeń nie powoduje u niego całkowitej niezdolności do pracy z przyczyn laryngologicznych, bowiem przewlekłe zapalenie ropne ucha środkowego winno być leczone operacyjnie a upośledzenie słuchu ucha lewego stanowi jedynie przeciwskazanie do pracy w ponadnormatywnym hałasie.

Dowód: opinia biegłego laryngologa, k. 71-72 akt..

Żadna ze stron nie zgłosiła zastrzeżeń do tej opinii.

Biegłe psychiatra i psycholog w swojej opinii z dnia 22.09.2019 r. również nie stwierdziły istnienia u ubezpieczonego całkowitej niezdolności do pracy.

Po dokonaniu badania ubezpieczonego i analizie dokumentacji lekarskiej znajdującej się w aktach sprawy biegłe wskazały, że ubezpieczony jest upośledzony umysłowo w stopniu lekkim i występują u niego organiczne zaburzenia osobowości. Biegłe potwierdziły też istnienie u ubezpieczonego schorzeń laryngologicznych. Oceniając stan zdrowia z punktu widzenia psychiatrycznego biegłe uznały że poziom intelektualny oraz funkcjonowanie emocjonalno-społeczne u ubezpieczonego pozwalają mu na wykonywanie prostych prac fizycznych a sam ubezpieczony wskazał, że uzyskuje dochody z prac dorywczych. Biegłe wskazały także, iż stan zdrowia ubezpieczonego, będący wynikiem urazu głowy powoduje konieczność leczenia neurologicznego.

Biegłe podzieliły więc opinię Lekarza Orzecznika i Komisji Lekarskiej.

Dowód: opinia biegłych k. 103-106 akt..

W zastrzeżeniach do tej opinii pełnomocnik ubezpieczonego zakwestionował opinię biegłych wskazując, że jest ona wewnętrznie niespójna oraz wniósł o przeprowadzenie dowodu z opinii neurologa z uwagi na specyficzny przebieg ataków padaczki. Sąd uwzględnił powyższy wniosek.

Biegły neurolog w opinii z dnia 16.01.2020r. wskazał w rozpoznaniu, że u ubezpieczonego występuje upośledzenie umysłowe stopnia lekkiego, encefalopatia pourazowa pod postacią zaburzeń osobowości i nastroju oraz padaczki, bóle i zawroty głowy w wywiadzie, lewostronne przytępienie słuchu, przewlekłe zapalenie ucha środkowego lewego i perlak ucha lewego.

Oceniając stan zdrowia ubezpieczonego biegły stwierdził, że wszystkie występujące u niego schorzenia nie powodują całkowitej niezdolności do pracy. Zdaniem biegłego wskazane jest kontunuowanie leczenia farmakologicznego i zastosowanie ulg zgodnie z posiadanym stopniem niepełnosprawności.

Dowód: opinia biegłego neurologa, k. 139-140 akt..

Pełnomocnik ubezpieczonego w piśmie z dnia 14.03.2020 r. zgłosił zastrzeżenia do opinii biegłego i wniósł o dopuszczenie opinii uzupełniającej poprzez jednoznaczną ocenę czy występujące u ubezpieczonego objawy z uwzględnieniem podnoszonych przez ubezpieczonego częstotliwości i intensywności napadów padaczkowych oraz kumulacji schorzeń całkowicie wyłączają zdolność do pracy ubezpieczonego.

W opinii uzupełniającej z dnia 22.05.2020 r. biegły neurolog odnosząc się do zastrzeżeń ubezpieczonego , po analizie dokumentacji przedłożonej wraz z pismem z dnia 14.03.2020 r. , podtrzymał swoją opinię i wskazał, że faktycznie występuje u ubezpieczonego encefalopatia pourazowa i to rozpoznanie znajduje potwierdzenie w wykonanych badaniach obrazowych mózgowia, w tym w badaniu MRI mózgu z dnia 30.11.2018 r. Natomiast dokumentacja dotycząca ewentualnego leczenia padaczki nie jest miarodajna, w ocenie biegłego, z uwagi na jej szczupłość i pozostaje w sprzeczności z wywiadem uzyskanym od ubezpieczonego i zapisem w dotychczasowych badaniu EEG z dnia 7.02.2019 r. Ubezpieczony , jak wskazał biegły, leczony jest przez psychiatrów i laryngologa a w dokumentacji z Poradni Zdrowia Psychicznego nie ma wpisów dotyczących rozpoznania padaczki i leczenia przeciwpadaczkowego.

Dowód: opinia uzupełniająca biegłego neurologa, k. 167-168 akt.

Pełnomocnik ubezpieczonego ponownie zgłosił zastrzeżenia o niespójności opinii biegłego neurologa.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o przedstawioną w aktach rentowych i aktach sprawy dokumentację oraz opinie biegłych laryngologa, psychiatry, psychologa i neurologa. Żadna ze stron nie kwestionowała ważności i oryginalności przedłożonej dokumentacji, Sąd uznał je zatem w całości. Po uzupełnieniu opinii przez biegłego neurologa, Sąd nie znalazł podstaw do podważania wniosków opinii biegłych psychologa , psychiatry i neurologa. Opinie zostały sporządzone w sposób rzetelny i jednoznaczny. Sąd nie znalazł podstaw by nie przyjąć rozstrzygnięcia biegłych w całości. Wątpliwości strony odwołującej, zawarte w piśmie z dnia 14 marca 2020 r., rozwiał biegły neurolog opinią uzupełniającą z dnia 22.05.2020 r., odpowiadając na wszystkie zarzuty sformułowane w piśmie procesowym z dnia 14.03.2020 r. Ponowne zarzuty skarżącego w piśmie z dnia 30.06.2020 r. powielały dotychczasowe stanowisko ubezpieczonego i stanowiły w istocie jedynie nieskuteczną polemikę z stanowczymi wnioskami opinii biegłego neurologa, uzupełnionymi stwierdzeniami zawartymi w opinii uzupełniającej. Także zastrzeżenia do opinii biegłych psychiatry i psychologa sformułowane w piśmie z dnia 21.10.2019 r. Sąd Okręgowy uznał za nieuzasadnione. Biegli dokonali wszechstronnej i rzetelnej oceny stanu zdrowia ubezpieczonego i wnioski swoje uzasadnili w sposób bardzo przekonywujący i jednoznaczny i dlatego Sąd Okręgowy nie znalazł podstaw do dalszego kontunuowania postępowania dowodowego. Podkreślić też trzeba, że w piśmie procesowym z dnia 14.03.2020 r. pełnomocnik ubezpieczonego wnosił jedynie o dopuszczenie dowodu z opinii uzupełniającej neurologa, którą Sąd zgodnie z tym wnioskiem przeprowadził.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonego nie zasługiwało na uwzględnienie.

W przedmiotowej sprawie Komisja Lekarska ZUS oraz powołani biegli jednoznacznie orzekli, iż ubezpieczony nie jest całkowicie niezdolny do pracy. Zgodnie z art. 4 ust. 1. Ustawy z dnia 27 czerwca 2003 r. o rencie socjalnej (Dz. U. nr 135 poz. 1268) renta socjalna przysługuje osobie pełnoletniej całkowicie niezdolnej do pracy z powodu naruszenia sprawności organizmu, które powstało przed ukończeniem 18. roku życia, w trakcie nauki w szkole lub w szkole wyższej - przed ukończeniem 25. roku życia lub w trakcie studiów doktoranckich lub aspirantury naukowej.

W sprawie sporna była kwestia istnienia bądź nieistnienia całkowitej niezdolności do pracy ubezpieczonego. Komisja Lekarska ZUS orzekła, iż obecny stopień naruszenia sprawności organizmu nie uzasadnia orzeczenia całkowitej niezdolności do pracy ubezpieczonego. Celem zweryfikowania opinii Komisji Lekarskiej ZUS, Sąd zwrócił się do biegłych laryngologa , psychologa, psychiatry i neurologa ( uwzględniając wszystkie wnioski w tym zakresie złożone przez ubezpieczonego ) o sporządzenie opinii lekarskich i stwierdzenie czy badany jest całkowicie niezdolny do pracy.

Wszyscy biegli zgodnie orzekli, oceniając stan zdrowia z punktu widzenia własnych specjalizacji, że ubezpieczony nie jest całkowicie niezdolny do pracy. Sąd podzielił opinie biegłych. Biegli są doświadczonymi specjalistami z tych dziedzin medycyny, które odpowiadały schorzeniom ubezpieczonego. Opinie wydali po zapoznaniu się z wszystkimi dokumentami leczenia przedłożonymi przez ubezpieczonego oraz po przeprowadzeniu stosowanego badania ubezpieczonego. Stanowisko swoje fachowo, logicznie i wyczerpująco uzasadnili.

W związku z powyższym, biorąc pod uwagę przepisy art. 4 ust. 1 ustawy o rencie socjalnej oraz przepis art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c., Sąd oddalił odwołanie, uznając iż ubezpieczony nie jest obecnie niezdolny do pracy i decyzja organu rentowego była zasadna.

W przedmiocie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej ubezpieczonemu przez pełnomocnika z urzędu, Sąd Okręgowy orzekł na podstawie § 4 ust.2 i 3 oraz § 15 ust. 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu i zasądził od Skarbu Państwa na rzecz radcy prawnego W. S. kwotę 166 zł ( w tym należny podatek od towarów i usług).

SSO Ewa Milczarek