Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Bydgoszczy

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 kwietnia 2025 roku

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Karolina Chudzinska

po rozpoznaniu w dniu 22 kwietnia 2025 roku w Bydgoszczy

na posiedzeniu niejawnym

sprawy P. C.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w B.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

na skutek odwołania ubezpieczonego

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B.

z dnia 30 czerwca 2023r. , znak: (...)

1. Zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje ubezpieczonemu prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy na okres od 8 kwietnia 2023r. do 30 września 2025r.

2. Stwierdza, że organ rentowy ponosi odpowiedzialność za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

Sędzia Karolina Chudzinska

Sygn. akt VI U 1279/23

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 30 czerwca 2023r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. odmówił P. C. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy na podstawie ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( tekst jednolity Dz. U. z 2022r., poz. 504 ze zm. ), uzasadniając swoje stanowisko orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 26 czerwca 2023r., która nie uznała ubezpieczonego za osobę niezdolną do pracy.

Odwołanie od powyższej decyzji wniósł ubezpieczony, domagając się jej zmiany i przyznania żądanego świadczenia, bowiem spełnia wszystkie warunki niezbędne do jego przyznania, w tym stan jej zdrowia nie uległ poprawie.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania, powołując się ponownie na okoliczności przytoczone w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Sąd ustalił i zważył co następuje:

Zgodnie z art. 57 ust. 1 i 2 ustawy przytoczonej na wstępie – renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnia łącznie następujące warunki :

1)  jest niezdolny do pracy,

2)  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

3)  niezdolność do pracy powstała w okresach wskazanych w ustawie, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Przy czym w myśl art. 12 wspomnianej wyżej ustawy – niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu.

Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, a częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Kwestią sporną w przedmiotowej sprawie było ustalenie stanu zdrowia ubezpieczonego i jego wpływu na zdolność do pracy, w szczególności ustalenie, czy stan zdrowia ubezpieczonego powoduje jego całkowitą lub częściową niezdolność do pracy.

W celu rozstrzygnięcia powyższej kwestii Sąd przeprowadził dowód z opinii biegłych sądowych, lekarzy następujących specjalizacji:

- specjalisty medycyny pracy,

- ortopedy,

- neurologa,

którzy rozpoznali u ubezpieczonego poniższe schorzenia:

- pourazowe uszkodzenie mięśnia zginacza łokciowego i promieniowego nadgarstka lewego oraz dłoniowego długiego lewego oraz uszkodzenia nerwu łokciowego, leczone wielokrotnie operacją z utrzymującym się objawem uszkodzenia nerwu łokciowego i ścięgien zginaczy, upośledzające w stopniu znacznym funkcję ręki lewej

Zdaniem biegłych sądowych ubezpieczony jest osobą częściowo niezdolną do pracy, przy czym niezdolność ta jest okresowa – na okres 2 lat od daty zakończenia świadczenia rehabilitacyjnego.

- dowód – biegłych sądowych ( k. 23 – 26, 44 - 45 akt ).

Jedyne zastrzeżenia do opinii zgłosił organ rentowy wskazując, że nie podziela opinii biegłych sądowych o okresowej „całkowitej niezdolności do pracy”. Ponadto podano, że Komisja Lekarska nie dysponowała wiedzą o konieczności leczenia operacyjnego.

Sąd nie uwzględnił powyższych zastrzeżeń, albowiem nie wnosiły one niczego merytorycznego do sprawy a jedynie ją przedłużały.

Jednocześnie Sąd pozytywnie ocenił opinie biegłych sądowych. Sporządzona ona została przez specjalistów z zakresu schorzeń, które dolegają ubezpieczonemu, a oparta zostały na przeprowadzonych badaniach i dokumentacji medycznej. Wydane opinie nie tylko były spójne, logiczne, ale także przekonujące. W ocenie Sądu przeprowadzone postępowanie dowodowe było wystarczające do merytorycznego rozstrzygnięcia sprawy i nie wymagało prowadzenia dalszego postępowania dowodowego.

Biorąc powyższe pod uwagę Sąd, w oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, w tym zwłaszcza opinie biegłych sądowych uznał, że odwołanie ubezpieczonego zasługuje na uwzględnienie i zgodnie z art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. w pkt 1 wyroku zmienił zaskarżoną decyzję, jak w sentencji.

Orzeczono też w pkt 2 wyroku o odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji, albowiem dysponował on co do zasady tą samą dokumentacją medyczną, co biegli sądowi, a zatem miał podstawy do dokonania prawidłowej oceny stanu zdrowia ubezpieczonego, czego jednak nie uczynił.

SSO Karolina Chudzinska