Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Bydgoszczy

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 2 sierpnia 2021r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. odmówił Z. W. przyznania rekompensaty, powołując się na przepisy ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( tekst jednolity Dz. U. z 2018r., poz. 1270 ze zm. ) i ustawy z dnia 19 grudnia 2019r. o emeryturach pomostowych ( Dz. U. nr 237, poz. 1656 ).

W uzasadnieniu decyzji wskazano, że ubezpieczony nie spełnia warunków do przyznania żądanej rekompensaty, bowiem nie udowodnił, że w wymaganym okresie 15 lat pracował w warunkach szczególnych.

Odwołanie od powyższej decyzji wniósł ubezpieczony, domagając się jej zmiany i przyznania żądanej rekompensaty, bowiem spełnia wszystkie warunki niezbędne do jej przyznania, w szczególności posiada wymagany okres pracy w warunkach szczególnych.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania, powołując się ponownie na okoliczności przytoczone w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji. Jednocześnie podano, że uwzględniono ubezpieczonemu 11 lat i 7 dni pracy w warunkach szczególnych, tj. okres od 01.12.1984r. do 31.01.1995r., gdy pracował w (...) Fabrykach (...).

Sąd ustalił i zważył co następuje:

Zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy o emeryturach pomostowych – ubezpieczonemu, który posiada na dzień 31 grudnia 2008r. co najmniej 15 letni okres pracy w warunkach szczególnych lub w szczególnych charakterze w rozumieniu przepisów ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, przysługuje prawo do rekompensaty.

Kwestią sporną w przedmiotowej sprawie było ustalenie, czy ubezpieczony spełnia warunek wymaganego czasu pracy w warunkach szczególnych, niezbędny do uzyskania rekompensaty.

W celu rozstrzygnięcia powyższej kwestii Sąd przeprowadził postępowanie dowodowe, w tym zapoznał się z dokumentami zgromadzonymi w aktach rentowych i dokumentacji pracowniczej, a także przesłuchał ubezpieczonego i świadka S. H. ( nagranie rozprawy z dnia 21.03.2022r. ).

Po przeanalizowaniu wspomnianego wyżej materiału dowodowego, Sąd doszedł do przekonania, że zgromadzony w sprawie materiał dowodowy jest wystarczający i potwierdza twierdzenia ubezpieczonego dotyczące posiadania wymaganego okresu pracy w warunkach szczególnych.

Jak wynika bowiem ze wspomnianych wyżej dowodów, ubezpieczony był zatrudniony w (...) Fabrykach (...) od 1984r. Ubezpieczony był pracownikiem stałym, pracującym na cały etat, nie korzystał z urlopów bezpłatnych, nie miał też dłuższych okresów chorobowych. Od początku zatrudnienia, aż do końca 2008r. ( koniec okresu spornego ), ubezpieczony cały czas zajmował się tylko i wyłącznie szlifowaniem i ostrzeniem narzędzi metalowych takich, jak wiertła, noże, piły tarczowe itp. Pracę tą ubezpieczony wykonywał 8 godzin dziennie, od poniedziałku do piątku, na dwie zmiany. Z uwagi na szkodliwe warunki pracy, w tym unoszący się pył, otrzymywał mleko. Pracodawca ubezpieczonego na przestrzeni lat 1984 – 2008 ulegał przekształceniom, w szczególności w latach 1996 – 2005 wyodrębniono (...) Fabryki (...), do których przeniesiono ubezpieczonego. Następnie od 1 grudnia 2005r. pracodawcą ubezpieczonego, aż do końca zatrudnienia w 2017r. została spółka (...) S.A. Pomimo zmian pracodawcy, nie zmieniał się charakter pracy ubezpieczonego, którą wykonywał, ani nawet miejsce jej świadczenia.

Sąd dał wiarę zeznaniom ubezpieczonego i świadka, albowiem były one spójne, logiczne i potwierdzone dodatkowo przez dokumentację pracowniczą. Należy podkreślić, że ubezpieczony zeznając, nie unikał odpowiedzi na żadne ze stawianych mu pytań, natomiast świadek opierał swoje zeznania na własnych spostrzeżeniach, z okresu pracy w tej samej hali, co ubezpieczony.

Wspomniane wyżej dowody wskazują, że podczas zatrudnienia u wskazanych wyżej pracodawców, nie tylko w okresie zaliczonym przez ZUS, ale też w okresie od 01.01.1996r. do 30.11.2005r. i od 01.12.2005r. do 31.12.2008r. ( koniec okresu spornego ) ubezpieczony wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, pracę w warunkach szczególnych określoną w wykazie A dziale III pod poz. 78 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że ubezpieczony spełnia wszystkie warunki niezbędne do przyznania rekompensaty, dlatego też Sąd zgodnie z art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję, jak w sentencji.

O kosztach orzeczono w myśl art. 98 k.p.c.

Sędzia Karolina Chudzinska