Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Bydgoszczy

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 grudnia 2024 r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący Sędzia Maciej Flinik

Protokolant – starszy sekretarz sądowy Marta Walińska

po rozpoznaniu w dniu 4 grudnia 2024 r. w Bydgoszczy

na rozprawie

odwołania: M. P.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

z dnia 26 lipca 2024r., znak: (...)

w sprawie: M. P.

przeciwko: Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

o rekompensatę

1.  zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. z dnia 26 lipca 2024 roku w ten sposób, że przyznaje ubezpieczonemu M. P. prawo do rekompensaty,

2.  stwierdza, że organ rentowy nie ponosi odpowiedzialności za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

Sędzia Maciej Flinik

Sygn. akt VI U 1341/24

UZASADNIENIE

Decyzją z 26 lipca 2024 (...) Oddział w B. odmówił ubezpieczonemu M. P. prawa do rekompensaty, ponieważ ten nie udowodnił zdaniem organu rentowego piętnastoletniego okresu pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnych charakterze wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy na dzień 1 stycznia 2009 r. Odwołanie od tej decyzji złożył ubezpieczony M. P., wskazując, że w zakwestionowanych przez organ okresach pracował na stanowisku kierowcy ciągnika i kierowcy samochodu ciężarowego o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony, specjalistycznym, wykaz A, dział VIII, poz. 2 i 3 pkt 1 Rozporządzenia z 7.02.83, które zaliczały się do prac w szczególnych warunkach i o szczególnym charakterze. Prace wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Zakłady pracy, które wystawiły świadectwa już nie istnieją i nie ma możliwości skorygowania dokumentów. Podniósł również, że ktoś kiedyś popełnił błąd i nie zostały prawidłowo wystawione świadectwa, a rodzaj pracy nie był wpisany ściśle według wykazu, działu, pozycji i Rozporządzenia, czy stanowisko nie było określone odpowiednio jak w wykazie, dziale, pozycji i punkcie resortowych aktów prawnych. Był zwykłym pracownikiem fizycznym pracującym jako kierowca, a na świadectwach napisano, że wykonywał prace w szczególnych warunkach, o szczególnym charakterze i nie zna się na zagadnieniach kadrowych. Uważa, że odmowa rekompensaty, która nie jest udowodniona, nie jest spowodowana jego błędem, gdzie nie ponosi tutaj żadnej winy jest dla niego krzywdząca. W odpowiedzi na odwołanie pozwany wniósł o jego oddalenie. Wskazał, że nie zaliczono do okresów zatrudnienia w szczególnych warunkach okresu od 2 sierpnia 82 do 31 grudnia 88 na podstawie świadectwa wykonywania pracy w warunkach szczególnych wystawionego przez Przedsiębiorstwo (...), bowiem dokument nie spełnia wymogów formalnych. Charakter pracy wskazany w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach z 26 października 2005 nie jest zgodny z wymienionym w Rozporządzeniu Rady Ministrów z 7 lutego 83, wymienione w świadectwie stanowisko nie odpowiada wymienionemu w Zarządzeniu Ministra Sprawiedliwości z 20 października 83, na które powołał się pracodawca. W świadectwie pracy wskazano, że ubezpieczony stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał pracę codzienną, pracę ze skazanymi zatrudnionymi przy [ns 00:19:39.320] zakładach pracy wykaz A, dział XIV, poz. 22 na stanowisku kierownika ciągnika wymienionym w wykazie A, dziale XIV, poz. 22, pkt 3 wykazu stanowiącego załącznik do Zarządzenia Ministra Sprawiedliwości z 20 października 83. Organ rentowy nie zaliczył również okresu od 2 stycznia 89 do 30 czerwca 98 na podstawie świadectwa wykonywania pracy w szczególnych warunkach z Przedsiębiorstwa (...) z dnia 18 sierpnia 2005, gdyż w świadectwie tym nie został wskazany punkt określający stanowisko pracy zgodnie z aktem resortowym, to jest z Zarządzeniem Ministra Rolnictwa, Leśnictwa i Gospodarki Żywnościowej z 31 marca 88, a podany w nim charakter wykonywanej pracy nie jest tożsamy z wymienionym w Rozporządzeniu Rady Ministrów z 7 lutego 83. W świadectwie wskazano, że ubezpieczony stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał pracę kierowcy ciągnika, kierowcy samochodu specjalistycznego, na stanowisku pracę kierowców samochodów ciężarowych o dopuszczalnym ciężarze powyżej 3,5 tony, prace kierowcy ciągników. W zwykłym świadectwie pracy z 29 czerwca 98, za ten okres w pkt. 8 wskazano na prace w warunkach szczególnych powołując się wyłącznie na Rozporządzenie Rady Ministrów z 7 lutego 83. I Sąd Okręgowy ustalił, iż ubezpieczony M. P. w okresie od 2 sierpnia 82 do 31 grudnia 88 był zatrudniony w Przedsiębiorstwie (...) na stanowisku kierowcy ciągnika i do jego obowiązków należało przewożenie, transportowanie elementów mebli z Zakładu (...) w K. do P. i z powrotem oraz transportowanie elementów mebli na terenie Zakładu (...) w K. i prace te wykonywał przy pomocy ciągnika z przyczepami. Z kolei w okresie od 2 stycznia 89 do 30 czerwca 98 będąc zatrudnionym w Przedsiębiorstwie (...) na stanowisku kierowcy ciągnika zajmował się transportowaniem paszy, otrębów z zakładów do piekarni w okolicy lub do zakładów, czy do placówek znajdujących się na terenie kraju. Od pewnego momentu prace te związane z transportowaniem paszy i otrębów wykonywał na samochodzie ciężarowym powyżej 3,5 tony, a jeszcze później na samochodzie specjalistycznym, czyli na tzw. paszowozie, też wożąc paszę. Taki stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie zeznań ubezpieczonego, a także jego dokumentacji pracowniczej, akt osobowych. Sąd uznał zeznania ubezpieczonego za wiarygodne, były wewnętrznie spójne, konsekwentne, spontaniczne, a nadto korespondują ze zgromadzoną dokumentacją pracowniczą ubezpieczonego i przynajmniej w przypadku Zakładów (...) z dokumentami wystawionymi przez pracodawcę. Odwołanie zasługiwało zatem na uwzględnienie zgodnie z treścią art. 2 pkt 5 Ustawy z 19 grudnia 2008 o emeryturach pomostowych, rekompensata to odszkodowanie za utratę możliwości nabycia prawa do wcześniejszej emerytury z tytułu prac w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze dla osób, które nie nabędą prawa do emerytury pomostowej. Natomiast stosownie do treści art. 21 ust. 1 Ustawy o emeryturach pomostowych rekompensata przysługuje ubezpieczonemu, jeżeli ma okres pracy w warunkach szczególnych lub o szczególnym charakterze w rozumieniu przepisów Ustawy o emeryturach i rentach z FUS wynoszący co najmniej 15 lat. W okolicznościach niniejszej sprawy nie budzi wątpliwości Sądu to, iż ubezpieczony pracując w latach 82 - 88 w Przedsiębiorstwie (...) na stanowisku kierowcy ciągnika wykonywał prace kwalifikowane jako prace w warunkach szczególnych w rozumieniu przepisu art. 184 ust. 1 Ustawy o emeryturach i rentach z FUS oraz Rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 83 w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze wymienione pod poz. 3 działu VIII, wykazu A stanowiącego załącznik do tegoż Rozporządzenia jako prace kierowców ciągników. Prace te wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Natomiast nie wykonywał prac związanych z nadzorem nad osadzonymi, nad pracą osadzonych, czy skazanych, tak jak to wskazano w wystawionym mu przez P. świadectwie wykonywania pracy w szczególnych warunkach. Z kolei w latach 89 - 98 pracując w Przedsiębiorstwie (...) na stanowisku kierowcy ciągnika, a później na stanowisku kierowcy samochodu ciężarowego powyżej 3,5 tony i samochodu specjalistycznego wykonywał prace kwalifikowane jako prace w warunkach szczególnych w rozumieniu przepisu art. 184 ust. 1 Ustawy o emeryturach i rentach z FUS i wskazanego wcześniej Rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 83 wymienione pod poz. 3 działu VIII wykazu A stanowisko załącznik do tegoż Rozporządzenie prace kier..., ciągników oraz pod poz. 2 jako prace kierowców samochodów ciężarowych o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony, specjalistycznych, specjalnych i też prace te wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Łączny okres pracy ubezpieczonego w warunkach szczególnych wynosi zatem wymagane minimum 15 lat. Nie ulega wątpliwości, że ubezpieczony spełnia przesłanki nabycia prawa do rekompensaty wyrażone w art. 2 pkt 5 i art. 21 ust. 1 Ustawy o emeryturach pomostowych w postaci nie nabycia prawa do emerytury pomostowej oraz osiągnięcia okresu pracy w szczególnych warunkach w rozumieniu Ustawy o emeryturach i rentach z FUS wynoszącego co najmniej 15 lat. Z tych przyczyn Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 ze znaczkiem 14 § 2 orzekł jak w pkt. 1 sentencji wyroku. W pkt. 2 wyroku Sąd zgodnie z treścią przepisu art. 118 ust. 1a Ustawy o emeryturach i rentach z FUS z urzędu orzekł w przedmiocie odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji. W ocenie Sądu biorąc pod uwagę okoliczności przedmiotowej sprawy nie zaistniały podstawy do stwierdzenia takiej odpowiedzialności organu rentowego. Sformalizowany przebieg postępowania przed organem rentowym uprawniał pozwanego do zakwestionowania okresów pracy ubezpieczonego, zwłaszcza w sytuacji, w której jedno ze świadectw wykonywania pracy w szczególnych warunkach to wystawione przez zakład pracy w P. zostało wystawione wadliwie. Wskazano panu zupełnie wadliwą pozycję dotyczącą nadzoru nad pracami osadzonych i skazanych, gdzie pan stwierdził wprost, że pan takich prac związanych z nadzorem nad osadzonymi tymczasowo aresztowanymi w ogóle nie wykonywał. Pan był po prostu szeregowym pracownikiem zakładu wykonującym prace transportowe kierowcy ciągnika, więc Zakład Ubezpieczeń Społecznych miał tutaj prawo do zakwestionowania tego świadectwa pracy, w konsekwencji do zakwestionowania pana prawa do rekompensaty. To oznacza, że świadczenie zostanie wypłacone w przypadku uprawomocnienia się wyroku, ale bez odsetek.