Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Bydgoszczy

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 marca 2018 r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Janusz Madej

Protokolant st. sekr. sądowy Dorota Hańc

po rozpoznaniu w dniu 13 marca 2018 r. w Bydgoszczy na rozprawie

odwołań: J. B.

od decyzji : Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w O.

- z dnia 1 kwietnia 2016 r., znak: (...)

- z dnia 4 stycznia 2018 r. , znak: (...)

w sprawie: J. B.

przeciwko: Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w O.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

I zmienia zaskarżone decyzje w ten sposób, że przyznaje ubezpieczonej J. B. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od 1 grudnia 2015 r. do 31 sierpnia 2017 r. ;

II stwierdza odpowiedzialność Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w O. za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

Sygn.akt VIU 1396/16

UZASADNIENIE

Sąd przyznał Pani rentę. Decyzją z dnia 1 kwietnia 2016 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O. po rozpoznaniu wniosku J. B. z dnia 1 grudnia 2015 roku odmówił wnioskodawczyni prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Organ rentowy powołując się na przepisy Ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz na Rozporządzenie Wspólnoty Europejskiej (...) z dnia 16 września 2009 roku dotyczące wykonywania Rozporządzenia Wspólnoty Europejskiej (...) w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego, Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej L 284 z dnia 30 października 2009 roku, w uzasadnieniu tej decyzji powołał się na orzeczenie lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B. z dnia 18 stycznia 2016 roku, w którym to orzeczeniu lekarz orzecznik ustalił, iż wnioskodawczyni ubezpieczona J. B. nie jest niezdolna do pracy. Dodatkowo w tej decyzji organ rentowy wskazał, że na podstawie dowodów dołączonych do wniosku i uzyskanych w wyników przeprowadzonego postępowania zakład przyjął za udowodnione okresy nieskładkowe ubezpieczonej w wymiarze 4 lat 3 miesięcy 16 dni, składkowe w wymiarze 21 lat 10 miesięcy 2 dni oraz stażu emerytalnego sumarycznego 26 lat, w wymiarze 26 lat 1 miesiąca i 187 dni. Odwołanie od tej decyzji wniosła ubezpieczona z tym, iż organ rentowy pismo z dnia 15-go, które ubezpieczona złożyła w ZUS-e 15 lutego 2016 roku, nazwane odwołaniem i adresowane do Sądu Okręgowego w Bydgoszczy, uznał za odwołanie kie..., kierowane do Sądu. Tymczasem w toku procesu okazało się, że jest to sprzeciw od orzeczenia lekarza orzecznika, albowiem już z treści tego pisma wynikało, że wprawdzie ubezpieczona błędnie wskazała, że odwołuje się od decyzji ZUS z dnia 18 stycznia 2016 roku, ale w dniu 18 stycznia 2016 roku wydana została nie decyzja, lecz orzeczenie lekarza orzecznika ZUS, dlatego w toku procesu Sąd Okręgowy zobowiązał organ rentowy do wyjaśnienia tej kwestii. Po wydaniu decyzji z dnia 1 kwietnia 2016 roku wy..., orzekała w sprawie komisja lekarska ZUS, która w dniu 10 maja 2016 roku wydała orzeczenie ustalające, że ubezpieczona nie jest niezdolna do pracy. Powołując się na to orzeczenie organ rentowy dopiero w dniu 4 stycznia 2018 roku wydał decyzję rozpoznającą wniosek J. B. z dnia 1 grudnia 2015 roku odmawiającą przyznania wnioskodawczyni prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy i w treści decyzji powołał się na orzeczenie komisji lekarskiej ZUS z dnia 10 maja 2016 roku, w którym komisja ta ustaliła, iż ubezpieczona nie jest niezdolna do pracy. Na podstawie dowodów dołączonych do wniosku i uzyskanych w wyniku przeprowadzonego postępowania zakład przyjął za udowodnione okresy stażu ubezpieczeniowego J. B. w wymiarze nie..., okresy nieskładkowe 4 lat 3 miesięcy i 16 dni, składkowe 21 lat 10 miesięcy 2 dni, stażu sumarycznego 26 lat 1 miesiąca i 18 dni. Od tej decyzji ubezpieczona w toku niniejszego procesu także złożyła odwołanie do sądu z..., jest to odwołanie z dnia 25 stycznia 2018 roku na karcie 73-ciej akt niniejszej sprawy. W odpowiedzi na odwołanie organ rentow..., z dnia 27 maja 2016 roku organ rentowy wnosił o oddalenie odwołania powołując się błędnie na orzeczenie komisji lekarskiej ZUS z dnia 18 stycznia 2016 roku, w którym ustalono, iż wnioskodawczyni nie jest niezdolna do pracy. Organ rentowy w toku procesu przyznał, że chodziło tutaj o orzeczenie ko..., lekarza orzecznika ZUS z 18 stycznia 2016 roku. W uzasadnieniu odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wskazywał także, że wnioskodawczyni udowodniła wymagany okres pięć..., wymagane 5 lat okresów składkowych i nieskładkowych w ostatnim dziesięcioleciu przed złożeniem wniosku o rentę oraz wskazywał, że ostatni tytuł ubezpieczenia ustał, ubezpieczenia ubezpieczonej ustał w dniu 30 września 2014 roku. Sąd Okręgowy ustalił i rozważył co następuje. Ubezpieczona J. B. urodzona (...) w dniu 1 grudnia 2015 roku złożyła w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych Oddziale w O. wniosek o rentę z tytułu niezdolności do pracy. Ubezpieczona w dziesięcioleciu przed złożeniem tego wniosku legitymowała się wymaganym okresem składkowym i nieskładkowym 5-ciu lat. Orzeczeniem lekarza orzecznika ZUS z 18 stycznia 2016 roku J. B. nie została uznana za niezdolną do pracy. W związku z tym orzeczeniem organ rentowy wydał decyzję z dnia 1 kwietnia 2016 roku. Z trudno wytłumaczalnych przyczyn po wydaniu tej decyzji organ ren..., orzekała komisja lekarska ZUS, która orzeczeniem z dnia 10 maja 2016 roku także ustaliła, iż ubezpieczona nie jest niezdolna do pracy, a organ rentowy powołując się na to orzeczenie komisji lekarskiej ZUS z 10 maja 2016 roku decyzją odmawiającą prawa do renty opartą na tym orzeczeniu wydał dopiero w toku procesu w dniu 4 stycznia 2018 roku. Od tej ostatniej decyzji odwołała się także ubezpieczona. W celu zweryfikowania stanowiska organu rentowego opartego na orzeczeniu komisji lekarskiej ZUS Sąd Okręgowy dopuścił dowód z opinii biegłych sądowych. Zespół biegłych sądowych w składzie specjalista medycyny przemysłowej, specjalista neurolog, specjalista neurochirurg w opinii z dnia 5 kwietnia 2017 roku, karta 24 i 25 akt sprawy, rozpoznali u ubezpieczonej chorobę zwyrodnieniową kręgosłupa z wielopoziomową dyskopatią szyjną i lędźwiową, przewlekły zespół bólowy szyjno-barkowy i lędźwiowo-krzyżowy objawowy z, objawowy z okresami zaostrzeń i obecnymi objawami ubytkowymi, uszkodzenie nerwu 5-go, 7-go i 8-go po stronie prawej oraz zespół twarzowo-ramienny prawostronny do dalszej diagnostyki, a także nadciśnienie tętnicze. Na podstawie przeprowadzonych badań sądowo-lekarskich i po analizie dokumentacji lekarskiej zebranej w aktach sprawy i dostarczonej przez ubezpieczoną biegli sądowi ustalili, iż stan jej zdrowia upośledza sprawność jej organizmu w stopniu powodującym okresową częściową niezdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji zawodowych. Przyczyną stwierdzonej częściowej niezdolności do pracy ubezpieczonej jest sta..., był stan, były schorzenia układu ruchu z deficytem neurologicznym. W przebiegu choroby zwyrodnieniowej kręgosłupa wskazywali biegli sądowi z wielopoziomową dyskopatią szyjną i lędźwiową występują częste zaostrzenia, aktualnie w okresie kolejnego zaostrzenia z obecnymi objawami ubytkowymi w badaniu neurologiczno-neurochirurgicznym. Współistnieje także uszkodzenie nerwu 5-go, 7-go i 8-go po prawej oraz zespół twarzowo-ramienny do dalszej diagnostyki. Przeciwskazana jest praca fizyczna z dźwiganiem, wymuszonej pozycji ciała, natomiast nadciśnienie tętnicze jest uregulowane farmakologicznie i nie stanowi o długotrwałej niezdolności do pracy. W swoich wnioskach końcowych biegli sądowi stwierdzili, iż ubezpieczona jest okresowo częściowo niezdolna do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji od daty złożenia wniosku, to jest od 1 grudnia 2015 roku, na okres trzech lat, to jest do grudnia 2018 roku, a przyczyną schorzenia jest stan układu ruchu z deficytem neurologicznym. Biegli sądowi nie zgodzili się z orzeczeniem lekarza orzecznika i komisji lekarskiej ZUS wskazując, że dysponowali tymi samymi dowodami co organ rentowy. W piśmie procesowym dnia 21 czerwca 2017 roku pełnomocnik organu rentowego podniósł zastrzeżenia w stosunku do powyższej pisemnej opinii biegłych wskazując, że podczas badania przez komisję lekarską ze specjalistą neurologiem w składzie nie stwierdzono zaburzeń funkcjonalnych ze strony narządu ruchu w stopniu powodującym długotrwałą niezdolność do pracy. Badana ze zmianami zwyrodnienowo-dyskopatecz..., dyskopatycznymi kręgosłupa C z zespołem bólowym i objawowymi zawrotami głowy w wywiadzie zakwalifikowana do leczenia zachowawczego. W badaniu neurologicznym przeprowadzonym przez komisję lekarską ZUS objawy korzeniowe były ujemne, odruchu głębokie obecne symetryczne bez niedowładów, bez zaników mięśniowych, bez zaburzeń zwieraczy, próba Romberga ujemna, próby móżdżkowe prawidłowe, co przeczy zdaniem organu rentowego częściowej niezdolności do pracy ubezpieczonej. Organ rentowy wskazywał z tym piśmie procesowym z dnia 21 czerwca 2017 roku, że opis badania neurologiczno-neurochirurgicznego biegłych pozostaje w sprzeczności z badaniem komisji lekarskiej, która nie stwierdziła cech uszkodzenia nerwu 5-go, 7-go i 8-go po stronie prawej oraz zespołu twarzowo-ramie..., ramiennego prawostronnego. Organ rentowy podnosił także, że z opisu badania biegłych sądowych nie wynikają istotne objawy ubytkowe, osłabienie odruchów z kończyn, niedoczulica w zakresie prawej kończyny dolnej oraz niewielki deficyt siły mięśniowej kończyny górnej prawej nie są istotne funkcjonalnie. Biegli nie odnieśli się do aktywności zawodowej badanej, która od 17 maja 2016 roku pracowała na stanowisku, pracuje na stanowisku pomocy kuchennej na 3 zmiany, czym potwierdza zdolność do pracy zarobkowej. W związku z powyższymi zastrzeżeniami organ rentowy wnosił o dopuszczenie dowodu z opinii uzupełniającej biegłych sądowych celem odniesienie się do zarzutów ZUS. Sąd Okręgowy uwzględniając powyższy wniosek dowodowy organu rentowego dopuścił dowód z opinii uzupełniającej. Biegli sądowi w opinii z dnia 2 sierpnia 2017 roku odnosząc się do zastrzeżeń organu rentowego wskazali, że w przypadku ubezpieczonej schorzenia mają przewlekły i postępujący charakter, a wykonane badanie, badania radiologiczne, w tym MRI kręgosłupa potwierdzają to. Stan układu nerwowego oceniany przez organ rentowy za prawidłowy pozostaje w sprzeczności z oceną neurologa leczącego podnosili biegli sądowi, który to neurolog stwierdził brak odruchów skokowych oraz prawostronny niedosłuch związany z uszkodzeniem nerwu 8-go. Podczas badania sądowo-lekarskiego biegły neurolog stwierdził cechy uszkodzenia innych nerwów czas..., czaszkowych, co mogło nastąpić już po badaniu przez organ rentowy. Biegli zastrzegli w swojej opinii, że z powodu postępu dolegliwości w tym zakresie wskazane jest wykonanie badań diagnostycznych w celu wyjaśnienia tego stanu. Ponadto wskazywali oni, że wieloletni przebieg.
[ koniec części 00:27:13.000] LRW750300_02
[ Przewodniczący 00:27:13.418] I zlokalizowanie zmian chorobowych z przewagą strony prawej, bóle głowy, drętwienie twarzy, osłabienie słuchu i zawroty głowy, bóle i osłabienia głównie prawej kończyny górnej, również potwierdzają przewlekłość schorzenia i niewykluczone jest jego niekorzystny postęp, zwłaszcza, że współistniejące nadciśnienie i choroba kręgosłupa, zwłaszcza w odcinku szyjnym mogą to powodować. Wobec powyższego biegli sądowi podtrzymali swoją opinię z dnia 5 kwietnia 2017 roku o długotrwałej niezdolności do pracy ubezpieczonej, zgodnie z posiadanymi kwalifikacjami, w tym również na, w tym również, co do pracy na stanowisku pomocy kuchennej. W piśmie procesowym z dnia 27 września 2017 roku organ rentowy podniósł także zastrzeżenia do opinii uzupełniającej z dnia 2 sierpnia 2017 roku, wskazując, że nie podziela stanowiska biegłych sądowych. Zdaniem organu rentowego stwierdzane przez leczącego neurologa brak odruchów skokowych oraz prawostronny niedosłuch, nie są istotne funkcjonalnie i nie uzasadniają częściowej niezdolności do pracy. Organ rentowy wskazywał także, że w jego ocenie biegli sądowi nie odnieśli się do aktywności zawodowej badanej, która od 17 maja 2016 roku pracuje na stanowisku pomocy kuchennej na 3 zmiany, czym potwierdzała zdolność do pracy zarobkowej. W tym kontekście organ rentowy wnosił o dopuszczenie dowodu z opinii uzupełniającej biegłych sądowych, celem odniesienia się do zarzutów ZUS. Zdaniem organu rentowego powyższe nie przyczyni się do przedłużenia postępowania, a niewątpliwie przyczyni się do rozwiania wątpliwości i wyjaśnienia spornych kwestii. Odnośnie kwalifikacji zawodowych ubezpieczonej, Sąd Okręgowy ustalił, iż ubezpieczona w oparciu o opinię biegłych ukończyła zasadniczą szkołę rolniczą oraz zdobyła zawód szwaczki, w którym pracowała jeden rok i pracowała także, jako drobiarka 3 lata i rolnik indywidualny w latach 1980 - 1992, a następnie do 2015 roku pracowała jako szwaczka, a od 17 maja 2016 roku pracuje na stanowisku pomocy kuchennej. Okoliczności te nie były między stronami sporne a zostały potwierdzone, jeśli chodzi o postępowanie orzecznicze przed organem rentowym dokumentami zawierającymi się, znajdującymi się w aktach rentowych. Dokonując oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego z punktu widzenia zasad wskazanych w artykule 233 paragrafie 1 Kodeksu postępowania cywilnego, Sąd Okręgowy uznał, iż zebrany w sprawie materiał dowodowy pozwala na wydanie w sprawie merytorycznego rozstrzygnięcia. Opinię biegłych sądowych były szczegółowe, przekonujące. Biegli w sposób precyzyjny zanalizowali schorzenia na które cierpi ubezpieczona oraz ich wpływ na stan czynnościowy jej organizmu. Spór w niniejszej sprawie dotyczył tego, czy ubezpieczona, jest niezdolna do pracy i spełnia tę jedyną sporną miedzy organem rentowym a ubezpieczoną przesłankę nabycia prawa do renty. Inne przesłanki nabycia prawa do renty były niesporne, w szczególności należy wskazać, że niezdolność do pracy ubezpieczonej orzeczona przez biegłych sądowych na dzień 1 grudnia 2015 roku powstała w okresie 18-stu miesięcy od ustania ostatniego okresu ubezpieczenia, artykuł 57 ustęp 1 punkt 3 oraz ubezpieczona posiadała wymagany okres składkowy i nieskładkowy w wymiarze 5 lat, wymagany w artykule 57 ustępie 1 punkcie 2 w związku z artykułem 58 Ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, tekst jednolity Dziennik Ustaw z 2017 roku, pozycja 1383 ze zmianami. Wskazać należy, że biegli rozpoznali u ubezpieczonej schorzenia neurologiczne o takim nasileniu, które powodowały u niej częściową niezdolność do pracy. Organ rentowy formułując swoje zastrzeżenia w pismach procesowych z 21 czerwca 2017 roku oraz 27 września 2017 roku, karta 35 i 48 akt sprawy, podjął w istocie rzeczy tylko polemikę z ustaleniami biegłych sądowych wskazując na rozbieżność pomiędzy ustaleniami komisji lekarskiej ZUS, a ustaleniami biegłych sądowych. Jeśli chodzi o argumenty natury medycznej to w istocie rzeczy w piśmie procesowym z 21 czerwca 2017 roku organ rentowy przyznawał, że ubezpieczona choruje na schorzenia rozpoznane prze biegłych sądowych ze zmianami zwyrodnieniowo-dyskopatycznymi kręgosłupa C z zespołem bólowym i objawowymi zawrotami głowy w wywiadzie, że jest zakwalifikowana do leczenia zachowawczego. Organ rentowy argumentował, że komisja lekarska ZUS nie stwierdziła cech uszkodzenia nerwu 5, 7 i 8 po stronie prawej oraz zespołu twarzowo-ramiennego prawostronnego. Tymczasem już jak wskazywali biegli sądowi w opinii uzupełniającej, lekarz leczący wskazywał na tego rodzaju schorzenie występujące u ubezpieczonej. Pisząc w zaświadczeniu o stanie zdrowia w opisie przebiegu choroby i dotychczasowego leczenia, pacjentka z wielopoziomową dyskopatią szyjną, następowymi zawrotami głowy z zachwianiami równowagi, drętwieniem kończyn górnych, z upośledzeniem chwytności i niedosłuchem. Lekarz stwierdził rokowanie negatywne. Tego organ rentowy w swoich zastrzeżeniach nie dostrzegał, a jest to okoliczność potwierdzająca takie nasilenie objawów chorobowych ubezpieczonej, który czyni ją tylko częściowo niezdolną do pracy. W piśmie procesowym z dnia 21 czerwca 2017 roku, organ rentowy wskazywał także, iż z opisu badania biegłych nie wynikają istotne objawy ubytkowe, osłabienie odruchów z kończyn, niedoczulica w zakresie prawej kończyny dolnej oraz niewielki deficyt siły mięśniowej kończyny górnej prawej, które są zdaniem organu rentowego nieistotne funkcjonalnie. Jednakowoż stanowisko biegłych sądowych, co do oceny stanu zdrowia ubezpieczonej było jednoznaczne. Wskazywali oni na wielopoziomową dyskopatię szyjną i lędźwiową, występujące częste zaostrzenia z obecnymi objawami ubytkowymi w badaniu neurologiczno-chirurgicznym. W badaniu tym stwierdzono niedoczulicę w zakresie nerwu trójdzielnego po stronie prawej, niedosłuch ucha prawego, osłabione odruchy kończyn, niedoczulicę w zakresie prawej kończyny dolnej, niewielki deficyt siły mięśniowej kończyny górnej prawej oraz prawostronną arefleksję palucha. Tego organ rentowy nie dostrzegał i pominął w swoich zastrzeżeniach. Odnosząc się także do podnoszonej przez organ rentowy kwestii aktywności zawodowej ubezpieczonej, która pracowała, jako pomoc kuchenna od 17 maja 2016 roku, Sąd Okręgowy wskazuje, iż ubezpieczona wykonywała tę pracę w istocie niezgodnie z posiadanymi kwalifikacjami zawodowymi w zawodzie szwaczki ale co istotniejsze ta..., także w ramach zachowanej częściowej zdolności do pracy. Biegli sądowi w swojej opinii nie stwierdzili bowiem całkowitej niezdolności do pracy wykluczającej ubezpieczoną w ogóle z aktywności zawodowej. A więc to, że ubezpieczona pracowała wynika z faktu, iż wykorzystywała ona zachowaną częściową zdolność do pracy. Tych okoliczności organ rentowy nie dostrzegał. Ostatecznie zatem Sąd Okręgowy uznał, iż postępowanie dowodowe nie wymaga uzupełnienia i nie uwzględnił organu rentowego, wniosku organu rentowego o kolejną opinię uzupełniającą biegłych sądowych. Stosując kryteria orzecznicze niezdolności do pracy Sąd Okręgowy podzielił stanowisko biegłych sądowych i na podstawie dowodu z ich opinii ustalił, iż ubezpieczona jest osobą częściowo niezdolną do pracy od 1 grudnia 2015 roku, a więc w dacie, która czyniła ubezpieczoną, w dacie, w której nabywała ona prawo do renty i spełniała wszystkie przesłanki przewidziane w artykule 57 ustępie 1 w związku z artykułem 58, punktem, ustępem 1 punktem 5 oraz ustępem 2 artykułu 58. Wskazać także należy, że zgodnie z artkułem 12, ustępem 1, 2 i 3 Ustawy, powołanej ustawy emerytalno-rentowej, niezdolną do pracy, w rozumieniu ustawy, jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Z kolei artykuł 13 ustęp 1 powołanej ustawy wskazuje, że przy ocenie stopnie i przewidywanego okresu niezdolności do pracy oraz rokowania, co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się po pierwsze, stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji, po drugie, możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne. Te kryteria orzecznicze w ocenie Sądu Okręgowego brali także pod uwagę biegli sądowi formułując swoje ustalenia i wnioski zamieszczone w opinii głównej i uzupełniającej. Na rozprawie w dniu dzisiejszym ubezpieczona podała, iż od dnia 1 września 2017 roku, przy..., Zakład Ubezpieczeń Społecznych przyznał jej emeryturę i ograniczyła swoje żądanie przyznania renty do okresu od 1 grudnia 2015 roku do 31 sierpnia 2017 roku. Sąd Okręgowy wskazuje, że zgodnie z artykułem 24a, ustępem 1, emeryturę, o której mowa w artykule 24, przyznaje się z urzędu, zamiast renty z tytułu niezdolności do pracy osobie, która osiągnęła wiek uprawniający do tej emerytury oraz podlegała ubezpieczeniu społecznemu albo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym. Emeryturę tę przyznaje się od dnia osiągnięcia przez rencistę wieku uprawniającego do emerytury. Ubezpieczona przyznała także, że otrzymała już emeryturę ze spłatą od dnia 1 września, co nastąpiło w styczniu 2018 roku. Mając na względzie te przyznane przez ubezpieczoną okoliczności Sąd Okręgowy orzekł, jak w punkcie 1 ogłoszonego w dniu dzisiejszym wyroku. W punkcie 2 Sąd stwierdził odpowiedzialność organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji. Odpowiedzialność tę kreuje artykuł 118 ustęp 1a powołanej ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Oparcie zaskarżonej decyzji na wadliwym obiektywnie orzeczeniu komisji lekarskiej ZUS, a wcześniej lekarza orzecznika ZUS, przy tym samym materiale dowodowym, którym dysponowali biegli sądowi, co wskazali w treści opinii w końcowych wnioskach spowodowało, iż organ rentowy ponosi odpowiedzialność za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji i powinien wypłacić ubezpieczonej zaległe świadczenia rentowe wraz z odsetkami za opóźnienie w wypłacie poszczególnych, comiesięcznych świadczeń rentowych. Podstawą prawną zmiany zaskarżonej decyzji w punkcie 1 wyroku był artykuł 477 ze znaczkiem 14 paragraf 2 Kodeksu postępowania cywilnego w związku z powołanymi przepisami prawa materialnego. Na tym wygłoszenie uzasadnienia zakończono.