Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Bydgoszczy

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 czerwca 2025 roku

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Karolina Chudzinska

po rozpoznaniu w dniu 4 czerwca 2025 roku w Bydgoszczy

na posiedzeniu niejawnym

sprawy A. P.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w B.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

na skutek odwołania A. P.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B.

z dnia 7 września 2023r., znak: (...)

1. Zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje ubezpieczonemu prawo do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy od 1 września 2023r. na stałe.

2. Stwierdza, że organ rentowy ponosi odpowiedzialność za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

Sędzia Karolina Chudzinska

Sygn. akt VI U 1565/23

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 7 września 2023r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. odmówił A. P. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy na podstawie ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2024r. poz. 1631), uzasadniając swoje stanowisko orzeczeniem Lekarza Orzecznika ZUS z dnia 31 maja 2023r., który nie uznał ubezpieczonego za osobę całkowicie niezdolną do pracy a jedynie częściowo niezdolną do pracy.

Podniesiono też, że ubezpieczony A. P. nie spełnia warunku posiadania wymaganego okresu składkowego i nieskładkowego.

Odwołanie od powyższej decyzji wniósł ubezpieczony, domagając się jej zmiany i przyznania żądanego świadczenia, bowiem spełnia wszystkie warunki niezbędne do jego przyznania, w tym stan jego zdrowia nie uległ poprawie.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania, powołując się ponownie na okoliczności przytoczone w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji. Przy czym, jeżeli chodzi o posiadanie przez ubezpieczonego wymaganych okresów składkowych i nieskładkowych, to organ rentowy podał, że rzeczywiście doszłoby do spełnienia tego warunku, gdyby niezdolność do pracy ubezpieczonego istniała na dzień 31.01.2020 r.

Sąd ustalił i zważył co następuje:

Zgodnie z art. 57 ust. 1 i 2 ustawy przytoczonej na wstępie – renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnia łącznie następujące warunki :

1)  jest niezdolny do pracy,

2)  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

3)  niezdolność do pracy powstała w okresach wskazanych w ustawie, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Przy czym w myśl art. 12 wspomnianej wyżej ustawy – niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu.

Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, a częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Kwestią sporną w przedmiotowej sprawie było ustalenie stanu zdrowia ubezpieczonego A. P. i jego wpływu na zdolność do pracy, w szczególności ustalenie, czy stan zdrowia ubezpieczonego powoduje jego całkowitą lub częściową niezdolność do pracy.

W celu rozstrzygnięcia powyższej kwestii Sąd przeprowadził dowód z opinii biegłych sądowych, lekarzy następujących specjalizacji:

- neurologa,

- kardiologa,

- specjalisty chorób wewnętrznych,

którzy rozpoznali u ubezpieczonego poniższe schorzenia:

- udar lewej półkuli móżdżku,

- przewlekłą chorobę niedokrwienną serca z utrwalonym migotaniem przedsionków i nadciśnieniem tętniczym,

- powiększenie lewej komory serca wraz z koncentrycznym przerostem mięśnia sercowego i wąską falą zwrotną miteralną oraz śladową fazą zwrotną trójdzielną,

- przebyty stan septyczny, i stan po chorobie COVID-19 – w styczniu 2022r. oraz zakażenie układu moczowego,

- hiperlipidemię i hiperurykemię

- niestabilną cukrzycę typu – 2 wraz z objawami polineuropatii cukrzycowej,

- ograniczenie ruchomości kręgosłupa szyjnego oraz obniżoną sprawność ruchomości kończyn dolnych,

- otyłość

Zdaniem I zespołu biegłych sądowych specjalistów z dziedziny neurologii oraz kardiologii, obecny stan zdrowia ubezpieczonego czyni go nadal osobą całkowicie niezdolną do pracy, a niezdolność ta ma charakter trwały. Biegli stwierdzili całkowitą niezdolność do pracy biorąc pod uwagę nie tylko występujące u ubezp[ieczonego schorzenia kardiologiczne, takie jak m. in. migotanie przedsionków, czy wciąż nieopanowane przy pomocy leków nadciśnienie tętnicze, ale przede wszystkim całokształt pozostałych chorób przewlekłych na które cierpi ubezpieczony, takich jak chociażby występowanie niestabilnej cukrzycy, postępujące objawy polineuropatii cukrzycowej, a także przebytą sepsę, miażdżycę, niewydolność krążenia, czy problemy związane z ruchomością kręgosłupa i stawów.

Tożsame stanowisko zajął powołany przez tut. Sąd biegły z dziedziny chorób wewnętrznych, który w sporządzonej opinii z dnia 2 października 2024 r. wskazał, iż pod względem internistycznym ubezpieczony A. P. jest całkowicie niezdolny do pracy, a ponadto ocenił rokowania ubezpieczonego w zakresie możliwości powrotu do wykonywania pracy jako niepomyślne, podkreślając, iż przedmiotowa niezdolność powinna zostać orzeczona względem niego na stałe.

- dowód – biegłych sądowych (k. 20-22v akt, k. 39-40 akt sprawy).

Co istotne żadna ze stron nie wniosła zastrzeżeń do wyżej wymienionych opinii sporządzonych przez powołanych przez tut. Sąd biegłych. W szczególności organ rentowy nie kwestionował okoliczności, że stwierdzona całkowita niezdolność do pracy u ubezpieczonego A. P. występowała także uprzednio (istniała na dzień 31 stycznia 2020r.) oraz że występuje nadal i ma trwały charakter (brak pozytywnej prognozy powrotu do zdrowia ubezpieczonego).

W tej sytuacji, Sąd pozytywnie ocenił opinie biegłych sądowych. Sporządzone one zostały przez specjalistów z zakresu schorzeń, które dolegają ubezpieczonemu, a oparte zostały na przeprowadzonych badaniach i dokumentacji medycznej. Wydane opinie nie tylko były spójne, logiczne, ale także przekonujące zarówno dla stron postępowania, jak i Sądu. W ocenie Sądu przeprowadzone postępowanie dowodowe było wystarczające do merytorycznego rozstrzygnięcia sprawy i nie wymagało prowadzenia dalszego postępowania dowodowego.

Wobec tak określonego stanu zdrowia ubezpieczonego przez powołanych przez tut. Sąd biegłych, należało zgodzić się ze stwierdzeniem, iż całkowita niezdolność do pracy stwierdzona u ubezpieczonego ma charakter trwały.

Biorąc powyższe pod uwagę Sąd, w oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, w tym zwłaszcza opinie biegłych sądowych uznał, że odwołanie ubezpieczonego zasługiwało na uwzględnienie ( ubezpieczony posiada ponad 30 – letni okres składkowy ) i zgodnie z art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. w pkt 1 wyroku zmienił zaskarżoną decyzję, jak w sentencji.

Orzeczono też w pkt 2 wyroku o odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji, albowiem biegli sądowi jednomyślnie wskazali w swoich opiniach ( k. 20-22v akt, k. 39-40 akt sprawy), że dysponowali tą samą dokumentacją lekarską załączoną do akt, co organ rentowy, a szerokie pasmo schorzeń ubezpieczonego opisane w treści w/w. opinii biegłych zadecydowało o stwierdzeniu, że niezdolności do pracy ubezpieczonego ma charakter trwały, co powinni już zaobserwować lekarze badający ubezpieczonego w ramach postępowania przed organem rentowym.

SSO Karolina Chudzinska