Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Bydgoszczy

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 grudnia 2024 r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący Sędzia Maciej Flinik

Protokolant – starszy sekretarz sądowy Marta Walińska

po rozpoznaniu w dniu 18 grudnia 2024 r. w Bydgoszczy

na rozprawie

odwołania: W. H.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

z dnia 27 sierpnia 2024 r., znak: (...)

w sprawie: W. H.

przeciwko: Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

o rekompensatę

1.  zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. z dnia 27 sierpnia 2024 roku, w ten sposób, że przyznaje ubezpieczonemu W. H. prawo do rekompensaty,

2.  stwierdza, że organ rentowy nie ponosi odpowiedzialności za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji,

3.  zasądza od pozwanego organu rentowego na rzecz ubezpieczonego kwotę 180 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego wraz z odsetkami w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego za czas od dnia uprawomocnienia się orzeczenia, którym je zasądzono, do dnia zapłaty.

Sędzia Maciej Flinik

Sygn.. akt VI U 1645/24

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 27 sierpnia 24 (...) Oddział w B. na podstawie przepisów Ustawy o emeryturach pomostowych odmówił ubezpieczonemu W. H. prawa do rekompensaty z uwagi na według organu rentowego nieudokumentowanie przezeń 15 lat pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Odwołanie od tej decyzji złożył W. H., wnosząc o uchylenie skarżonej decyzji w całości i stwierdzenie, że pracował w okresie od 1.08.86 do 31 grudnia 88 i ta praca spełniała warunki zaliczenia do pracy wykonanej w warunkach szczególnych i o zasądzenie i obciążenie organu rentowego kosztami postępowania, w tym kosztami zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W uzasadnieniu wskazał, iż w postępowaniu przed organem rentowym ubezpieczony powoływał się na posiadane dokumenty wnioskowane jako materiał dowodowy w niniejszej sprawie, niestety nie zostało ono uwzględnione. Wskazał, iż charakter pracy ubezpieczonego w latach 86, 88, jeżeli by uznać, że była ona wykonywana w okresach wskazanych w odwołaniu nie powinien budzić wątpliwości co do uznania jej za mieszczącą się wykazie A dziale 12 pozycja 2 podpunkt 1 stanowiący załącznik do Zarządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z 12 lipca 83 w sprawie prac wykonywanych w szczególnych warunkach w zakładach pracy resortu Zdrowia i Opieki Społecznej, gdyż zatrudnienia w konkretnym oddziale i stanowisko asystentki obejmują zakresem czynności uznawane za prace w warunkach szczególnych i dalej argumentował, że w tym stanie rzeczy z ustaleniami organu rentowego oraz wydaną decyzją się nie zgadza, gdyż naruszają one prawo oraz nie mają faktycznego potwierdzenia w materiale sprawy. W odpowiedzi na odwołanie pozwany wniósł o jego oddalenie i wskazał, że nie uwzględnił do pracy w warunkach szczególnych pracy, prac..., przy ustalaniu prawa do rekompensaty okresu od 1 sierpnia 86 do 31 grudnia 88 na stanowiskach młodszy asystent, asystent w Klinice (...), obecnie Szpital (...) im. J. w B., ponieważ nie zostało przedłożone świadectwo wykonywania pracy w warunkach szczególnych. I Sąd Okręgowy ustalił, iż ubezpieczony W. H. pracował stale i w pełnym wymiarze czasu pracy w szpitalu, obecnie Szpital (...) w okresie..., będąc zatrudnionym w Szpitalu (...)w okresie od 1 sierpnia 86 do 31 grudnia 88 na stanowisku lekarza stażysty, młodszego asystenta i asystenta. Praca ubezpieczonego jako lekarza w klinice ortopedii polegała na asystowaniu w zabiegach i operacjach chirurgicznych na oddziale ortopedii, jego rola miała charakter wspomagający, wspomagał zespoły operacyjne, które wykonywały tą operację zarówno te planowe, jak i te dyżurowe, czyli w przypadkach nagłych. Obejmowała wszelkiego rodzaju zabiegi związane z zespalaniem kości, wstawianiem endoprotez, czy nawet amputacjami. Zabiegi operacyjne były wykonywane cykliczne według określonego harmonogramu, natomiast na dyżurach w przypadku przywiezienia pacjenta były wykonywane zabiegi nieplanowane. Ubezpieczony na dzień 31 grudnia 99 nie posiadał ogólnego stażu pracy wynoszącego co najmniej 25 lat. Nie spełnił zatem przesłanki niezbędnej dla przysługiwania prawa do emerytury w obniżonym wieku emerytalnym. I łącznie organ rentowy uwzględnił mu 13 lat, 10 miesięcy i 2 dni po włączeniu okresów nieskładkowych, nie zaliczając wspomnianego okresu lat 86, 88. W tym stanie rzeczy odwołanie musiało zasługiwać na uwzględnienie zgodnie z treścią art. 2 pkt. 5 Ustawy z 19 grudnia 2008 o emeryturach pomostowych - rekompensata to odszkodowanie za utratę możliwości nabycia prawa do wcześniejszej emerytury z tytułu pracy w warunkach szczególnych lub o szczególnym charakterze dla osób, które nie nabędą prawa do emerytury pomostowej. Stosownie do treści art. 21 ust. 1 Ustawy o emeryturach pomostowych rekompensata przysługuje ubezpieczonemu, jeżeli ma okres pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze w rozumieniu przepisów Ustawy o emeryturach i rentach z FUS wynoszący co najmniej 15 lat. Już przechodząc na grunt niniejszej sprawy w jej okolicznościach nie budzi wątpliwości fakt, iż ubezpieczony pracując w szpitalu ówczesnym, obecny B., ówczesny T., mówię o miejscu wykonywania pracy, a będąc przepisanym organizacyjnie, czy będąc zatrudnionym w szpitalu aktualnie J., a wówczas Szpital (...)w B. na stanowiskach lekarza stażysty, młodszego asystenta i asystenta w okresie od sierpnia 86 do grudnia 88 wykonywał prace kwalifikowane jako prace w warunkach szczególnych w rozumieniu przepisu art. 184 ust. 1 Ustawy z 17 grudnia 98 o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz o Rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 83 w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze wymienione pod poz. 2 działu 12 wykazu A stanowiącego załącznik do tegoż rozporządzenia z 83 roku, to jest pracy w zespołach operacyjnych dyscyplin zabiegowych. Istota pracy ubezpieczonego polegała na asystowaniu, czy roli wspomagającej przy operacjach czy zabiegach operacyjnych, tak zwanych tych planowanych i dyżurowych, czyli nagłych, jak też w oddelegowaniu do pracy w przychodni celem, celem czy to przyjmowania pacjentów ze schorzeniami przewlekłymi, czy to pokontrolnych, kontroli pooperacyjnych, czy wreszcie sprowadza się również do ewentualnego kwalifikowania pacjentów pojawiających się w przychodni do zabiegów operacyjnych. Więc łączny okres zatrudnienia ubezpieczonego w takim charakterze po doliczeniu do tych 13-tu lat i 10 miesięcy, 2 dni uwzględnionych przez ZUS przekracza wymagany ustawą piętnastoletni okres zatrudnienia w warunkach szczególnych i w szczególnym charakterze. Nie ulega wątpliwości, iż ubezpieczony spełnia przesłanki nabycia prawa do rekompensaty wyrażone w treści art. 2 pkt. 5 i art. 21 ust. 1 Ustawy o emeryturach pomostowych w postaci nienabycia prawa do emerytury pomostowej oraz osiągnięcia okresu pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze w wymiarze minimum 15 lat. Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 ze znaczkiem 14 § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję (...) Oddział w B. w ten sposób, że przyznał ubezpieczonemu prawo do rekompensaty. W pkt. 2 wyroku zgodnie z treścią przepisu artykułu 118 ust. 1A Ustawy o emeryturach i rentach z FUS z urzędu orzekł w przedmiocie odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji. W ocenie Sądu biorąc pod uwagę okoliczności przedmiotowej sprawy nie zaistniały podstawy do obciążania tą odpowiedzialnością organu rentowego. Sformalizowany przebieg postępowania przed organem rentowym uprawniał go do zakwestionowania okresów pracy ubezpieczonego, za który ten nie przedstawił świadectwa pracy w szczególnych warunkach, czyli tych lat 86, 88. Ustalenie, iż przez cały sporny okres lat 86, 88 praca ubezpieczonego takową, czyli prace w warunkach szczególnych w istocie stanowiła wymagało jednak przeprowadzenia postępowania sądowego. O kosztach zastępstwa Sąd orzekł stosownie do rozporządzenia zasądzając od strony pozwanej jako przegrywającej proces stawkę ryczałtową 180 zł w sprawie o świadczenie.