Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Bydgoszczy

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 kwietnia 2025 r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący Sędzia Maciej Flinik

Protokolant – starszy sekretarz sądowy Marta Walińska

po rozpoznaniu w dniu 16 kwietnia 2025 r. wB.

na rozprawie

odwołania: T. B.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

z dnia 4 września 2024 r., znak: (...)

w sprawie: T. B.

przeciwko: Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

o ustalenie kapitału początkowego

zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. z dnia 4 września 2024 roku w ten sposób, że zobowiązuje organ rentowy do uwzględnienia przy ustalaniu kapitału początkowego T. B. jego zarobków z lat 1990 – 1995 wykazanych w zaświadczeniu o zatrudnieniu i wynagrodzeniu z dnia 29 września 2006 roku wystawionym przez (...) Przedsiębiorstwo Produkcyjno – Usługowe (...).

Sędzia Maciej Flinik

Sygn. akt VIU 1660/24

UZASADNIENIE

Ubezpieczony T. B. wniósł odwołanie od decyzji z 4 września 2024, którą ustalono wartość jego kapitału początkowego na dzień 1 stycznia 99. Organ rentowy stwierdził, że na dokumencie RP-7 nie ma jednej pieczątki imiennej osoby upoważnionej do wystawienia dokumentu, nie ma w tym jego winy, a raczej wina jest po stronie osób, które dokumenty te przyjmowały i przez 5 lat nie stwierdzono w PIT-ach, nie stwierdzono wtedy błędu. Wszelkie nieprawidłowości niewynikające z jego zaniedbania powinny być interpretowane na jego korzyść, tym bardziej, że nie miały żadnego wpływu na wysyłane dokumenty. W odpowiedzi na odwołanie pozwany wniósł o jego oddalenie i wskazał, że do ustalenia wysokości kapitału początkowego organ rentowy nie uwzględnił dochodów poszczególnych wymienionych w odpowiedzi kwotach za lata '90 - '95, ponieważ dokument RP-7 zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu z 29.09.2006 nie spełnia wymogów formalnych. Brak jednej pieczątki imiennej osoby upoważnionej do wystawienia dokumentu i za sporne lata '90 - '95 organ rentowy przyjął wynagrodzenie minimalne. Sąd Okręgowy ustalił, iż ubezpieczony T. B. w latach '90 - '95, pozostając zatrudniony w (...) Przedsiębiorstwo Produkcyjno - Usługowe (...) w B. uzyskiwał zarobki wykazane w zaświadczeniu o zatrudnieniu i wynagrodzenia z 29 września 2006, przedmiotowy dokument w oparciu o dokumentację źródłową wystawili ówczesny (...) spółki (...) oraz księgowa zatrudniona w firmie. W tak ustalonym stanie faktycznym odwołanie zasługiwało na uwzględnienie art. 173 ust. 1 Ustawy o emeryturach i rentach z FUS stanowi, iż dla ubezpieczonych urodzonych po dniu 31 grudnia 48, którzy przed dniem wejścia w życie Ustawy opłacali składki na ubezpieczenie społeczne lub za których składki opłacali płatnicy składek ustala się kapitał początkowy zgodnie z treścią art. 174 ust. 1 Ustawy, kapitał początkowy ustala się na zasadach określonych w art. 53 z uwzględnieniem ust. 2 do 12, przy ustalaniu kapitału początkowego przyjmuje się przyjęte przed dniem wejścia w życie Ustawy okresy składkowe, o których mowa w art. 6, okresy nieskładkowe, o których mowa w art. 7 pkt. 5 i okresy nieskładkowe, o których mowa w art. 7 pkt 1 do 3 i 6 i 12 w wymiarze nie większym niż określone w art. 5 ust. 2. Stosownie do treści § 21 ust. 1 Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 11 października 2011 w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno - rentowe środkiem dowodowym stwierdzającym wysokość wynagrodzenia dochodu, przychodu lub, oraz uposażenia przyjmowanego do ustalenia podstawy wymiaru emerytury lub renty są zaświadczenia pracodawcy lub innego płatnika składek, legitymacja ubezpieczeniowa lub inny dokument, na podstawie którego można ustalić wysokość wynagrodzenia dochodu, przychodu lub uposażenia. Zgodnie z utrwalonymi poglądami orzecznictwa i doktryny w tym zakresie w toku postępowania sądowego strona może jednak dowodzić wysokości wynagrodzenia na potrzeby ustalenia wysokości podstawy wymiaru świadczenia analogicznie kapitału wszelkimi środkami dowodowymi przewidzianymi w przepisach k.p.c. Przykładowo wyrok Sądu Apelacyjny w Szczecinie III AUa 500 [? 00:15:28.560]. W niniejszej sprawy spór nie ogniskował się wokół braku środków dowodowych wymienionych w cytowanych wyżej przepisach jako podstawę ustaleń w przedmiocie wysokości wynagrodzeń ubezpieczonego w latach '90 - '95, a na podważeniu przez pozwany organ rentowy i to wyłącznie ze względów formalnych wiarygodności przedłożonego przez ubezpieczonego dokumentu w postaci zaświadczenia o zatrudnieniu i wynagrodzeniu wymienionego w przywołanych wcześniej przepisach jako jeden z dokumentów stanowiących podstawę ustaleń wysokości wynagrodzenia ubezpieczonego. Tymczasem po pierwsze na przedmiotowym dokumencie znajduje się obok podpisów ówczesnego właściciela zakładu (...), również parafka drugiej osoby i tenże J. S. potwierdził, iż jest to parafka księgowej zakładu pani N. [f 00:16:19.196], N., natomiast ten sam świadek, który zeznał w sprawie, czyli J. S. potwierdził, iż te dokumenty były wystawiane na podsta..., czy ten dokument w postaci RP-7 był wystawiany na podstawie dokumentacji źródłowej znajdującym się właśnie w posiadaniu księgowej zakładu. W chwili obecnej nie ma możliwości innej weryfikacji wiarygodności tego dokumentu, bo brak jest możliwości ściągnięcia, no nie wiadomo, gdzie się znajduje w dokumentacji płacowej, która legła u podstaw tego zaświadczenia. Nie ma też podstaw do kwestionowania tego dokumentu tylko dlatego, że drugi czy parafka nie jest, że tak powiem opatrzony również pieczątką księgowej. To, że to była księgowa wynika z zeznań J. S. i chyba również częściowo pana ubezpieczonego. Brak innych dowodów potwierdzających uzyskiwanie przez ubezpieczoną we wskazanych latach wynagrodzenia w wysokości ujawnionej w RP-7 nie może w ocenie Sądu tylko ze względów formalnych niedopatrzenia pracodawcy, który nie zadbał o to, żeby tam się znalazła pieczątka księgowej prowadzić do nieuwzględnienia relatywnie, znaczy określonych zarobków z kilku lat zatrudnienia. Więc w tym stanie rzeczy Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 ze znaczkiem 14 § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję i zobowiązał organ rentowy do uwzględnienia przy ustalaniu kapitału początkowego konkretnych kwot zarobków wykazywanych w spornym zaświadczeniu RP-7.