Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Bydgoszczy

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 marca 2025 roku

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Karolina Chudzinska

po rozpoznaniu w dniu 25 marca 2025 roku w Bydgoszczy

na posiedzeniu niejawnym

po rozpoznaniu sprawy R. S.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w B.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

na skutek odwołania ubezpieczonej

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B.

z dnia 12 października 2023r. , znak:(...)

1. Zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje ubezpieczonej prawo do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy na okres od 1 listopada 2023r. do 31 grudnia 2023r.

2. Stwierdza, że organ rentowy ponosi odpowiedzialność za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

Sędzia Karolina Chudzinska

Sygn. akt VI U 1751/23

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 12 października 2023r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. odmówił R. S. prawa do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy na podstawie ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( tekst jednolity Dz. U. z 2023r., poz. 1251 ze zm. ), uzasadniając swoje stanowisko orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 10 sierpnia 2023r., która nie uznała ubezpieczonej za osobę całkowicie niezdolną do pracy.

Odwołanie od powyższej decyzji wniosła ubezpieczona, domagając się jej zmiany i przyznania żądanego świadczenia, bowiem spełnia wszystkie warunki niezbędne do jego przyznania, w szczególności stan jej zdrowia nie pozwala na podjęcie jakiejkolwiek pracy.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania, powołując się ponownie na okoliczności przytoczone w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Sąd ustalił i zważył co następuje:

Zgodnie z art. 57 ust. 1 i 2 ustawy przytoczonej na wstępie – renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnia łącznie następujące warunki :

1)  jest niezdolny do pracy,

2)  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

3)  niezdolność do pracy powstała w okresach wskazanych w ustawie, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Przy czym w myśl art. 12 wspomnianej wyżej ustawy – niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu.

Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, a częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Kwestią sporną w przedmiotowej sprawie było ustalenie stanu zdrowia ubezpieczonej i jego wpływu na zdolność do pracy, w szczególności ustalenie, czy stan zdrowia ubezpieczonej powoduje jej całkowitą niezdolność do pracy.

W celu rozstrzygnięcia powyższej kwestii Sąd przeprowadził dowód z opinii biegłego sądowego, lekarza onkologa, który rozpoznał u ubezpieczonej

- nowotwór złośliwy piersi prawej ( 11.2021r. ),

- stan po mastektomii piersi prawej skojarzonej z procedurą węzła wartowniczego ( 12.2021r. ),

- stan po uzupełniającej immunochemioterapii ( 08.2022r. ),

- wznowa choroby – przerzuty do węzłów chłonnych dołu pachowego prawego ( 01.2024r. ); stan po operacji, w trakcie chemioterapii.

Zdaniem biegłego sądowego stan zdrowia ubezpieczonej w okresie wydawania orzeczenia przez Komisję Lekarską ZUS w dniu 10.08.2023r. nie uległ poprawie na tyle, aby można było uznać ubezpieczoną za osobę częściowo niezdolną do pracy. Za takim stanowiskiem przemawia także dalszy, niekorzystny przebieg choroby nowotworowej. Jak wskazał biegły sądowy, już po około 16 miesiącach od zakończonego leczenia doszło u ubezpieczonej do wznowy choroby w postaci przerzutów do węzłów chłonnych pachy prawej, co wymagało okaleczającej operacji i w kolejnym etapie agresywnego leczenia chemioterapią i radioterapią. Jak podał biegły, u ubezpieczonej występuje wiele ograniczeń utrudniających funkcjonowanie w życiu codziennym, jak i w możliwości podjęcia pracy. Ubezpieczona wymaga prowadzenia oszczędzającego trybu życia, unikania wysiłku fizycznego, przeciążania obu kończyn górnych i niwelowania narażenia na urazy klatki piersiowej po stronie prawej. Wymaga też systematycznych zabiegów fizjoterapeutycznych. W ocenie biegłego sądowego, stanowisko orzeczników ZUS nie uwzględniło istniejących odchyleń w stanie zdrowia ubezpieczonej wynikających z przebytej terapii przeciwnowotworowej, krótkiego okresu od jej zakończenia, jak również wysokiego ryzyka nawrotu choroby w przypadku zbyt wczesnego podjęcia aktywności zawodowej. Jak wskazał biegły sądowy ubezpieczona pozostaje całkowicie niezdolna do pracy, przy czym niezdolność ta będzie trwała do osiągnięcia przez ubezpieczoną wieku emerytalnego.

- dowód – biegłych sadowych ( k. 24 - 29 akt ).

Jedyne zastrzeżenia do opinii wniósł organ rentowy podnosząc, że jego zdaniem brak jest podstaw do przyznania ubezpieczonej prawa do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy za listopad i grudzień 2023r. (decyzją z dnia 30.01.2024r. przyznano ubezpieczonej prawo do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy od 01.01.2024r. na stałe ).

Sąd nie uwzględnił powyższych zastrzeżeń, bowiem nie wyjaśniały one w sposób merytoryczny – w jaki sposób miałoby dojść do poprawy w stanie zdrowia ubezpieczonej przez kwestionowane dwa miesiące, skoro, jak wskazał biegły onkolog taka poprawa nie miała miejsca, wręcz przeciwnie, u ubezpieczonej doszło do szybkiego powrotu symptomów choroby i jej dalszego rozwoju, co z kolei wymagało nieprzerwanie oszczędnego trybu życia, a zatem nie doszło do poprawy w stanie zdrowia ubezpieczonej i to takiej poprawy, która umożliwiłaby jej podjęcie pracy poniżej posiadanych kwalifikacji.

W tej sytuacji Sąd pozytywnie ocenił opinię biegłego sądowego. Sporządzone ona została przez specjalistę z zakresu schorzenia, które dolega ubezpieczonej, a oparta została na przeprowadzonych badaniach i dokumentacji medycznej. Wydana opinia nie tylko była spójna, logiczna, ale także przekonująca.

Biorąc powyższe pod uwagę Sąd, w oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, w tym zwłaszcza opinię biegłego sądowego uznał, że odwołanie ubezpieczonej zasługuje na uwzględnienie i zgodnie z art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. w pkt 1 wyroku zmienił zaskarżoną decyzję, jak w sentencji.

Orzeczono też w pkt 2 wyroku o odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji, albowiem dysponował on wystarczającymi danymi w postaci badania ubezpieczonej i dokumentacji medycznej do wydania przez lekarzy orzeczników orzeczenia o stanie zdrowia ubezpieczonej, a w konsekwencji podjęcia decyzji analogicznej, jak wyrok Sądu, na co wskazywał biegły sądowy pisząc, że stanowisko orzeczników ZUS nie uwzględniło istniejących odchyleń w stanie zdrowia ubezpieczonej wynikających z przebytej terapii przeciwnowotworowej, krótkiego okresu od jej zakończenia, jak również wysokiego ryzyka nawrotu choroby w przypadku zbyt wczesnego podjęcia aktywności zawodowej.

SSO Karolina Chudzinska