Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Bydgoszczy

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 lutego 2020 roku

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący Sędzia Janusz Madej

po rozpoznaniu w dniu 14 lutego 2020 roku w Bydgoszczy

na posiedzeniu niejawnym

odwołania: M. R.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B.

z dnia 4 lipca 2018 roku, znak:(...)

w sprawie M. R.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w B.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

oddala odwołanie.

Na oryginale właściwy podpis.

VI U 1775/18

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 4 lipca 2018r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. – po rozpatrzeniu wniosku M. R. z dnia 16 kwietnia 2018r. – odmówił wnioskodawcy prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu tej decyzji organ rentowy powołał się na art. 57 i 58 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2017r., poz. 1383 ze zm.), wskazując iż Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 2 lipca 2018r. nie stwierdziła niezdolności do pracy wnioskodawcy.

Odwołanie od powyższej decyzji wniósł ubezpieczony M. R., zarzucając zawartemu w niej rozstrzygnięciu naruszenie przepisów ustawy emerytalno - rentowej poprzez przyjęcie, iż nie ma on prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy , w sytuacji stale pogarszającego się stanu zdrowia, nie pozwalającego mu pracować. W uzasadnieniu odwołania ubezpieczony podnosił, iż stan jego zdrowia nie pozwala na wykonywanie pracy. Obecnie współistnieją u niego schorzenia naczyniowe, zaburzenia lipidów, kardiologiczne i neurologiczne. Ubezpieczony wskazywał ponadto, iż oczekuje na operację żylaków obu kończyn, a stan jego zdrowia stale się pogarsza. Wnosił on w związku z tym o dopuszczenie dowodów z opinii biegłych lekarzy sądowych o specjalnościach z: chirurgii naczyniowej, chorób wewnętrznych, kardiologii, neurologii i medycyny pracy na okoliczność ustalenia swojego stanu zdrowia.

Wskazując na powyższe podstawy zaskarżenia ubezpieczony wnosił o uchylenie zaskarżonej decyzji i przyznanie mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wnosił o oddalenie odwołania, powołując argumentację przedstawioną uprzednio w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Sąd Okręgowy ustalił i rozważył, co następuje:

Ubezpieczony M. R. (urodz. (...)) uprawniony był do renty z tytułu niezdolności do pracy w okresie od 1 lutego 2015r. do 31 marca 2016r. W dniu 16 kwietnia 2018r. złożył on w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych Oddziale w B. wniosek o przyznanie mu renty z tytułu niezdolności do pracy. W postępowaniu przed organem rentowym przeprowadzone zostało postępowanie orzecznicze, w ramach którego Lekarz Orzecznik ZUS orzeczeniem z dnia 29 maja 2018r. ustalił, iż ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy, a po rozpoznaniu sprzeciwu od tego orzeczenia Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 2 lipca 2018r. także ustaliła, iż ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy.

(okoliczności niesporne, potwierdzone dowodami z dokumentów zebranych w aktach rentowych ubezpieczonego)

W celu zweryfikowania orzeczenia Komisji Lekarskiej ZUS, na które powołał się organ rentowy w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji, Sąd Okręgowy dopuścił dowody z opinii biegłych sądowych: otolaryngologa, chirurga, specjalisty medycyny przemysłowej, kardiologa i neurologa.

W opinii z dnia 25 lipca 2019r. biegła sądowa specjalista otolaryngolog, na podstawie wywiadu, bezpośredniego badania przedmiotowego powoda oraz analizy dokumentacji medycznej, rozpoznała u niego:

- przewlekłe zapalenie uszu środkowych,

- niedosłuch przewodzeniowo – odbiorczy lewostronny umiarkowany,

- szum uszny.

Zdaniem biegłej dysfunkcja narządu słuchu ubezpieczonego z niedosłuchem umiarkowanym lewostronnym nie czyni go częściowo ani całkowicie niezdolnym do pracy z przyczyn laryngologicznych. Biegła zaznaczyła, iż schorzenie to stanowi przeciwwskazanie do pracy na wysokości, przy maszynach w ruchu i w hałasie ponadnormatywnym. Zgodziła się ona z orzeczeniami Lekarza Orzecznika i Komisji Lekarskiej ZUS.

( dowód: opinia z dnia 25 lipca 2019r. – k. 46 – 47 a.s.)

W opinii z dnia 21 listopada 2019r. biegły sądowy specjalista chirurg rozpoznał u ubezpieczonego:

- przewlekłe zaburzenia żylne obu kończyn dolnych,

- nawrotowe żylaki kończyny dolnej lewej po przebytym leczeniu operacyjnym żylaków kończyny dolnej lewej w 2011r.,

- chorobę niedokrwienną serca leczoną zachowawczo,

- nadciśnienie tętnicze,

- zmiany zwyrodnieniowe stawów biodrowych,

- przewlekły zespół bólowy kręgosłupa lędźwiowo – krzyżowego,

- stan po przebytym zapaleniu ucha środkowego.

Na podstawie badania podmiotowego, przedmiotowego i badań dodatkowych biegły sądowy specjalista chirurg ustalił, iż z punktu widzenia angiologicznego zmiany chorobowe nie stanowią przeszkody uniemożliwiającej ubezpieczonemu wykonywanie pracy. W ocenie biegłego żylaki kończyn dolnych można z dobrym skutkiem kontrolować, stosując pończochy z II klasą ucisku. Biegły ten wskazał, iż ubezpieczony z powodu żylaków obu kończyn dolnych jest zdolny do wykonywania pracy w charakterze pracownika fizycznego ( może pracować zaopatrzony w sprzęt kompresyjny – pończochy z II klasą ucisku) i nigdy nie był niezdolny do pracy z powodu tego schorzenia. Podzielił on orzeczenia Lekarza Orzecznika oraz Komisji Lekarskiej ZUS, uznające ubezpieczonego za zdolnego do pracy, zgodnie z posiadanymi kwalifikacjami.

(dowód: opinia z 21 listopada 2019r. – k.59 – 61 a.s.)

W opinii zespołowej z dnia 2 grudnia 2019r. biegli sądowi: specjalista medycyny przemysłowej, kardiolog i neurolog rozpoznali u ubezpieczonego:

- chorobę niedokrwienną serca,

- nadciśnienie tętnicze kontrolowane farmakologicznie,

- hypercholesterolemię,

- chorobę zwyrodnieniową kręgosłupa i stawów,

- zespół bólowy lędźwiowo – krzyżowy objawowy z okresami zaostrzeń.

Na podstawie przeprowadzonych badań sądowo – lekarskich i po analizie dokumentacji lekarskiej, jak również po zapoznaniu się z dotychczasowymi opiniami biegłych sądowych, powyższy zespół biegłych stwierdził, iż stan zdrowia ubezpieczonego nie upośledza sprawności jego organizmu w stopniu ograniczającym zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych przez niego kwalifikacji. Biegli wskazali, że ubezpieczony od około trzech lat leczy nadciśnienie tętnicze, w 2015r. wykonano u niego koronarografię, która nie wykazała istotnych zwężeń tętnic wieńcowych, a ubezpieczony zakwalifikowany został do leczenia zachowawczego. W Echo serca z 2016r. stwierdzono dobrą funkcję skurczową lewej komory: EF – 60%, wymiary serca w normie, zastawki morfologicznie bez zmian, nieduży koncentryczny przerost mięśnia lewej komory. W przebiegu choroby zwyrodnieniowej kręgosłupa w badaniu neurologicznym stwierdzono okres remisji zespołu bólowego lędźwiowo – krzyżowego, bez istotnego deficytu neurologicznego. W ocenie biegłych w okresach zaostrzeń powyższe schorzenia mogą być leczone w ramach krótkotrwałej niezdolności do pracy.

W końcowym wniosku opinii zespół biegłych uznał badanego za zdolnego do pracy zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami, z przeciwwskazaniami ustalonymi przez biegłego sądowego otolaryngologa. Biegli ci zgodzili się z orzeczeniami Lekarza Orzecznika i Komisji Lekarskiej ZUS.

(opinia zespołowa biegłych sądowych z dnia 4 grudnia 2019r. – k. 67 – 68 a.s.)

Po doręczeniu stronom powyższych trzech pisemnych opinii biegłych sądowych i wyznaczeniu im przez Sąd tygodniowego terminu do ewentualnego oświadczenia się co do ich treści, nie wniosły one zastrzeżeń do tych opinii.

Dokonując oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego z punktu widzenia dyrektyw interpretacyjnych wskazanych w art. 233 § 1 Kpc Sąd Okręgowy uznał, iż materiał ten posiada taką wiarygodność i moc dowodową, które pozwalają na dokonanie istotnych dla rozstrzygnięcia sporu ustaleń bez konieczności kontynuowania postępowania dowodowego. Opinie biegłych sądowych wydane zostały przez biegłych sądowych o specjalnościach adekwatnych do schorzeń ubezpieczonego i opierały się na ich wiedzy i doświadczeniu. W swoich opiniach biegli szczegółowo uzasadnili swoje stanowiska w kwestii aktualnego stanu zdrowia powoda oraz wpływu schorzeń na które on cierpi na zdolność do wykonywania pracy zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami. Ubezpieczony zdobył wykształcenie podstawowe i nie posiada wyuczonego zawodu, a w okresie swojej aktywności zawodowej pracował fizycznie na różnych stanowiskach, w tym jako pracownik fizyczny w firmie budowlanej, konwojent ładowacz, pomocnik trakowego czy malarz pokojowy w ramach własnej działalności gospodarczej ( okoliczności niesporne wynikające z dokumentów z akt rentowych – informacja o okresach składkowych, świadectw pracy i wywiadów przeprowadzonych przez biegłych sądowych).

Stosownie do treści art. 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn. Dz. z 2018r., poz. 1270 ze zm.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki: 1) jest niezdolny do pracy; 2) ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy; 3) niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b, pkt 4, 6, 7 i 9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a, pkt 10 lit a, pkt 11-12, 13 lit. a, pkt 14 lit. a i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-4, 5 lit. a, pkt 6 i 12, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów; 4) nie ma ustalonego prawa do emerytury z Funduszu lub nie spełnia warunków do jej uzyskania. Przesłanki powstania niezdolności do pracy w określonym czasie nie stosuje się do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy. W myśl art. 12 ustawy emerytalnej niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym za całkowicie niezdolną do pracy uznaje się osobę, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, a częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Zgodnie natomiast z treścią art. 13 ust. 1 tej ustawy przy ocenie stopnia i przewidywanego okresu niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się: 1) stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji, 2) możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne.

Zebrany w sprawie materiał dowodowy w sposób nie budzący wątpliwości wykazał, iż ubezpieczony M. R. nie jest niezdolny do pracy. Może on wykonywać prace fizyczne, z ograniczeniami wskazanymi przez biegłego otolaryngologa, na przykład przy sortowaniu materiałów (świadectwa pracy z dnia 30.06.1999r. – k.1 akt rentowych, z dnia 20.06.2013r. – k. 2 akt rentowych).

W tym stanie rzeczy na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 K.p.c. oraz powołanych wyżej przepisów ustawy emerytalno - rentowej Sąd Okręgowy oddalił odwołanie.

Wydając niniejszy wyrok Sąd uznał, iż zostały zachowane warunki umożliwiające merytoryczne rozpoznanie sprawy na posiedzeniu niejawnym, określone w art. 148 ¹ § 1 i § 3 K.p.c. W szczególności strony w swoich pierwszych pismach procesowych nie złożyły wniosku o przeprowadzenie rozprawy, a całokształt przytoczonych przez nie twierdzeń wskazywał, iż przeprowadzenie rozprawy nie jest konieczne. Po przeprowadzonych w toku postępowania dowodach z opinii biegłych sądowych strony procesu nie zgłosiły też zastrzeżeń co do ich mocy dowodowej i wiarygodności oraz nie wnosiły o kontynuowania tego postępowania.