Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Bydgoszczy

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 kwietnia 2019 r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Ewa Milczarek

Protokolant – st. sekr. sądowy Sylwia Sawicka

po rozpoznaniu w dniu 16 kwietnia 2019 r. w Bydgoszczy

na rozprawie

odwołania: A. S.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B.

z dnia 15 czerwca 2015 r., znak: (...)

w sprawie: A. S.

przeciwko: Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w B.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

oddala odwołanie.

Na oryginale właściwy podpis.

Sygn. akt VI U 1801/15

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 15 czerwca 2015 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. odmówił ubezpieczonej A. S. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał na orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS, zgodnie z którym ubezpieczona nie jest niezdolna do pracy.

Odwołanie od powyższej decyzji wniosła ubezpieczona domagając się jej zmiany poprzez ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu ubezpieczona wskazała, że jej schorzenia powodują, iż nie jest w stanie wykonywać pracy, a stan zdrowia uległ znacznemu pogorszeniu.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie
i podtrzymał stanowisko wyrażone w zaskarżonej decyzji.

Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczona A. S. (ur. (...)) w dniu
9 marca 2015 roku złożyła wniosek o rentę z tytułu niezdolności do pracy. Lekarz Orzecznik ZUS orzeczeniem z dnia 17 kwietnia 2015 roku stwierdził, że ubezpieczona nie jest niezdolna do pracy. Komisja Lekarska ZUS rozpatrując sprzeciw ubezpieczonej orzeczeniem z dnia 12 czerwca 2015 roku stwierdziła, że ubezpieczona nie jest niezdolna do pracy.

Dowód: akta organu rentowego – wniosek o rentę z tytułu niezdolności do pracy k. 1-4, orzeczenie Lekarza Orzecznika ZUS k. 47, orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS k. 51.

Ubezpieczona pracowała jako bufetowa, salowa, recepcjonistka a także prowadziła własną działalność gospodarczą – sprzedaż na targowisku.
U ubezpieczonej rozpoznano: chorobę zwyrodnieniową stawów i kręgosłupa
z niewielkim ograniczeniem funkcji, wielopoziomową dyskopatię lędźwiową, przewlekły zespół bólowy szyjny i lędźwiowo-krzyżowy z zaostrzeniami, zespół bolesnego barku prawego. Stan zdrowia ubezpieczonej nie upośledza sprawności organizmu w stopniu ograniczającym zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Zwyrodnienia wielostawowe przebiegają z niewielkim ograniczeniem funkcji, a w prawym stawie barkowym z miernym jej upośledzeniem, ale nie w stopniu, który powodowałby długotrwałą niezdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Choroba zwyrodnieniowa kręgosłupa
z wielopoziomową dyskopatią lędźwiową przebiega wprawdzie z okresami zaostrzeń objawowych zespołów bólowych, ale bez istotnego deficytu neurologicznego (w okresie remisji). Ubezpieczona jest zdolna do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

U ubezpieczonej rozpoznano także astygmatyzm krótkowzroczny złożony obu oczu. Stan narządu wzroku nie powoduje niezdolności do pracy. Nie stwierdzono zmian w siatkówce i ośrodkach optycznych, które mogą powodować znaczne obniżenie ostrości wzroku. Mimo wady wzroku
i obniżonej ostrości wzroku ubezpieczona jest zdolna do pracy w charakterze sprzedawcy.

Stwierdzane wielokrotnie przewlekłe zapalenie ucha środkowego lewego jest aktualnie procesem wyleczonym i nie wymaga leczenia. Obuuszny niedosłuch typu odbiorczego był i jest nadal słuchem społecznie wydolnym i nie powoduje naruszenia sprawności organizmu ubezpieczonej do dalszy pracy w żadnym stopniu – częściowym ani też całkowitym zgodnie z posiadanymi kwalifikacjami. Przewlekły nieżyt krtani z dobrą jakością głosu nie powoduje również niezdolności do pracy.

Stan psychiczny ubezpieczonej nie powoduje długotrwałej niezdolności do pracy przed 1 marca 2015 roku, ponieważ ubezpieczona nie korzystała
z pomocy psychiatrycznej od wielu lat.

Astma oskrzelowa nieatopowa, postać łagodna, dobrze kontrolowana lekami wziewnymi. W badaniu spirometrycznym z maja 2018 roku cechy łagodnej obturacji. W badaniu rtg klatki piersiowej z maja 2018 roku nie stwierdzono cech patologii.

U ubezpieczonej rozpoznano także: przewlekłe zapalenie stawu ramiennego prawego ze znacznym ograniczeniem ruchomości i przewlekłym zespołem bólowym upośledzającym funkcję, zmiany zwyrodnieniowe kolana lewego z przykurczem zgięciowym i ograniczeniem zgięcia upośledzającym funkcję chodu, wielopoziomową dyskopatię lędźwiową z przodozmykiem
L4-L5 i objawowym zespołem bólowym, organiczne zaburzenia osobowości, astmę oskrzelową nieatopową, a nadto w wywiadzie uraz głowy i napady rzekomopadaczkowe.

U ubezpieczonej doszło do pogorszenia stanu zdrowia od badania NMR kręgosłupa L-S w dniu 25 sierpnia 2017 roku, gdzie stwierdzono: kręgozmyk przedni L4-L5 oraz dootworowe przepukliny L2-L3 i L3-L4 oraz dyskopatia L4-L5 z uciskiem na korzenie L5 ze stenozą do 8 mm. Stwierdzono obecność przewlekłego zapalenia stawu ramiennego prawego oraz zmiany zwyrodnieniowe kolana lewego. Do pogorszenia stanu zdrowia doszło po badaniu przez Komisję Lekarską ZUS.

Dowód: akta sądowe – opinia zespołu biegłych sądowych k. 58-59, opinia biegłego sądowego okulisty k. 93, opinia biegłego sądowego otolaryngologa
k. 126-127, opinia kolejnego zespołu biegłych sądowych k. 151-152.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie opinii biegłych sądowych. Sąd podzielił wnioski wynikające z opinii wszystkich biegłych. Podstawą do wydania opinii i wysnucia wniosków były dokumentacja medyczna znajdująca się w aktach oraz przeprowadzone badanie ubezpieczonej. Rzetelność opinii nie budzi zatem żadnych wątpliwości. Należy zauważyć, że opinia została wydana przez specjalistów z dziedzin medycyny odpowiednich do schorzeń występujących u ubezpieczonej
(w pierwszym zespole biegłych - specjalista medycyny przemysłowej, neurolog, specjalista rehabilitacji medycznej, ponadto okulista, otolaryngolog i drugi zespół biegłych w składzie: internista-reumatolog, psychiatra, psycholog, ortopeda, neurolog, pulmonolog), zatem fachowość również jest bezsporna. Jasne i zupełne stanowisko biegłych zostało przekonywująco uzasadnione, a przy wydawaniu przedmiotowych opinii biegli mieli na uwadze doświadczenie i kwalifikacje zawodowe ubezpieczonej. Strony postępowania nie wniosły żadnych merytorycznych zastrzeżeń do opinii sporządzonych przez biegłych.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonej nie zasługiwało na uwzględnienie. Zgodnie
z art. 57 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnia łącznie następujące warunki: jest niezdolny do pracy, ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,
a niezdolność do pracy powstała w okresach wskazanych w ustawie, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów. Warunek posiadania wymaganego okresu składkowego i nieskładkowego w myśl art. 58 ust. 1 pkt. 5 ustawy uważa się za spełniony, gdy ubezpieczony osiągnął okres składkowy i nieskładkowy wynoszący łącznie co najmniej 5 lat - jeżeli niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 30 lat.

W myśl art. 12 wspomnianej wyżej ustawy niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy,
a częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Oceniając stopień niezdolności do pracy należy, zgodnie z art. 13 ustawy, uwzględnić stopień naruszenia sprawności organizmu, możliwość przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia, możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej oraz celowość przekwalifikowania zawodowego biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne.

W niniejszej sprawie kwestią sporną była jedynie kwestia niezdolności ubezpieczonej do pracy. W związku z tym, iż do ustalenia niezdolności do pracy potrzebne są wiadomości specjalne z zakresu medycyny Sąd wezwał biegłych w celu zasięgnięcia ich opinii na podstawie art. 278 § 1 k.p.c. Opinia biegłych sądowych podlega swobodnej ocenie sądu na podstawie
art. 233 § 1 k.p.c. Sąd, uwzględniając materiał dowodowy zebrany w toku postępowania dokonuje oceny, czy biegły w świetle tego materiału w sposób logiczny przedstawił w opinii tok swojego rozumowania prowadzący do sformułowania niesprzecznych wniosków końcowych. Ponadto, Sąd dokonuje oceny i analizy opinii co do jej fachowości i rzetelności. Jak już wskazano powyżej, Sąd podzielił opinie wszystkich biegłych sądowych. Nie leży w kompetencji sądu podważanie ocen medycznych dokonanych przez biegłych, w zakresie ich merytorycznej poprawności. Oznacza to, że sąd nie może orzekać wbrew opinii biegłych sądowych, jeżeli ich rzetelność, spójność, kategoryczność i sposób umotywowania stanowiska, nie budzą wątpliwości (wyrok SA w Szczecinie z dn. 21.06.2016 r., III AUa 202/16). Jeżeli zupełność, zgodność opinii z wymaganiami formalnymi, jak i co do jej mocy przekonywującej nie nasunie Sądowi zastrzeżeń, to opinia biegłych sądowych może stanowić uzasadnioną podstawę do dokonania ustaleń faktycznych
i rozstrzygnięcia sprawy. Taka też sytuacja miała miejsce w niniejszej sprawie.

W odniesieniu do kwestii pogorszenia stanu zdrowia, który stwierdził zespół biegłych w opinii z dnia 8 listopada 2018 roku, podkreślenia wymaga, że orzekając w sprawach o rentę z tytułu niezdolności do pracy sąd zawsze bierze pod uwagę stan zdrowia ubezpieczonego na dzień wydania zaskarżonej decyzji, badając jej zgodność z prawem pod względem formalnym
i merytorycznym. Późniejsza ewentualna zmiana stanu zdrowia ubezpieczonego, nie jest podstawą do uznania owej decyzji za wadliwą i jej zmiany. Zaistnienie po wydaniu przez organ rentowy zaskarżonej decyzji nowych okoliczności, które wskazują na pogorszenie stanu zdrowia, bądź na powstanie nowych schorzeń może jedynie stanowić podstawę nowego wniosku do organu rentowego o przyznanie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy i kolejnej decyzji, która w toku nowego postępowania sądowego może podlegać kontroli sądu. W takiej sytuacji Sąd nie działa
w zastępstwie organu rentowego.

Mając na względzie powyższe, Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 oddalił odwołanie.

SSO Ewa Milczarek