Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Bydgoszczy

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 stycznia 2025r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący Sędzia Maciej Flinik

po rozpoznaniu w dniu 28 stycznia 2025r. w B.

na posiedzeniu niejawnym

sprawy U. R.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

w związku z odwołaniem U. R.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

z dnia 9 listopada 2023r. znak (...)

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

1/ zmienia zaskarżoną decyzję organu rentowego z dnia 9 listopada 2023r. w ten sposób, że przyznaje ubezpieczonej U. R. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy na okres od 28 września 2023r. do 30 listopada 2026 r.

2/ stwierdza, iż organ rentowy nie ponosi odpowiedzialności za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji

3/ zasądza od pozwanego na rzecz ubezpieczonej kwotę 360 zł ( trzysta sześćdziesiąt złotych ) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego wraz z odsetkami w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego , za czas od uprawomocnienia się orzeczenia, którym je zasądzono, do dnia zapłaty

Sędzia Maciej Flinik

Sygn. akt VI U 1879/23

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 9 listopada 2023 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B., na podstawie art. 57 ustawy o emeryturach i rentach z FUS odmówił ubezpieczonej U. R. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy . Pozwany powołał się przy tym na orzeczenie komisji lekarskiej ZUS z dnia 3 listopada 2023r. , która nie stwierdziła u ubezpieczonej niezdolności do pracy.

Odwołanie od powyższej decyzji wniosła ubezpieczona U. R. opisując schorzenia na które cierpi i to , w jaki sposób przekładają się na jej zdolność do pracy.

W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. wniósł o jego oddalenie, podtrzymując dotychczasową argumentację .

Sąd Okręgowy ustalił , co następuje:

Ubezpieczona U. R. do 27 września 2023 r. korzystała ze świadczenia rehabilitacyjnego . W dniu 3 października 2023r. złożyła wniosek o rentę z tytułu niezdolności do pracy. Lekarz orzecznik w orzeczeniu z dnia 11 października 2023r. stwierdził, że stopień naruszenia sprawności organizmu ubezpieczonej nie uzasadnia ustalenia niezdolności do pracy. Orzeczeniem z dnia 3 listopada 2023r. komisja lekarska ZUS rozpatrując sprzeciw w/w- nej od orzeczenia lekarza orzecznika ZUS również nie stwierdziła niezdolności do pracy ubezpieczonej. Na tej podstawie ZUS wydał zaskarżoną decyzję.

Ubezpieczona cierpi na chorobę zwyrodnieniową kręgosłupa z dyskopatią szyjną i lędźwiową leczoną operacyjnie i za pomocą termolezji, przewlekły zespół bólowy szyjno – barkowy i lędźwiowo - krzyżowy objawowy z okresami zaostrzeń , padaczkę lekooporną na leczeniu skojarzonym z utrzymującymi się napadami złożonymi, zaburzenia depresyjne i lękowe. Jest po leczeniu operacyjnym wieloodłamowego złamania kości piętowej prawej bez istotnego upośledzenia funkcji stania i chodu.

W/w- na pozostaje ( z powodu schorzeń neurologicznych ) częściowo niezdolna do pracy , niezdolność ta występuje w ciągłości po zakończeniu świadczenia rehabilitacyjnego i będzie utrzymywała się przynajmniej do listopada 2026 r.

Powyższy stan faktyczny sąd ustalił na podstawie dostępnej dokumentacji medycznej oraz w oparciu o opinie dwóch zespołów biegłych sądowych – neurologa i specjalisty medycyny pracy oraz psychiatry i psychologa , które uznał za miarodajne dla oceny zdrowia ubezpieczonej i jego przekładania się na zdolność w/w- nej do pracy , zostały bowiem sporządzone wyczerpująco i rzetelnie w oparciu o posiadane przez biegłych wiadomości specjalne i spełniają wymogi określone w art. 285 k.p.c.

Sąd Okręgowy zważył co następuje :

Odwołanie zasługiwało na uwzględnienie. Stosownie do treści art. 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (j.t: Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki: jest niezdolny do pracy; ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy; niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b, pkt 4, 6, 7 i 9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a, pkt 10 lit. a, pkt 11-12, 13 lit. a, pkt 14 lit. a i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-4, 5 lit. a, pkt 6 i 12, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów (ust. 1). Przepisu ust. 1 pkt 3 nie stosuje się do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy (ust. 2). W myśl art. 12 ustawy niezdolną do pracy w rozumieniu ustawy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu (ust. 1). Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy (ust. 2). Częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji (ust. 3). Zgodnie natomiast z treścią art. 13 ust. 1 ustawy przy ocenie stopnia i przewidywanego okresu niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się: stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji (pkt 1); możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne (pkt 2). ). W wyroku z dnia 2 września 2015 r. III AUa 2120/14 Sąd Apelacyjny wskazał , iż punktem wyjścia w sprawach o rentę jest ustalenie w jaki sposób należy rozumieć pojęcie "pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji". Jak właściwie wskazywał organ rentowy, w doktrynie i orzecznictwie przyjmuje się, że wyjaśnienie treści tego pojęcia wymaga uwzględnienia zarówno kwalifikacji formalnych (czyli zakresu i rodzaju przygotowania zawodowego udokumentowanego świadectwami, dyplomami, zaświadczeniami), jak i kwalifikacji rzeczywistych (czyli wiedzy i umiejętności faktycznych, wynikających ze zdobytego doświadczenia zawodowego) (por. wyrok Sądu Najwyższego z 15 września 2006 r., I UK 103/06, OSNP 2007 nr 17-18, poz. 261; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 11 stycznia 2007 r., II UK 156/06, OSNP 2008 nr 3-4, poz. 45). Przy czym jak wskazano w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 12 sierpnia 2015 r. I UK 387/14 do sądu rozpoznającego sprawę o prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy należy dokonanie analizy elementów pojęciowych niezdolności do pracy. Chodzi w szczególności o ocenę, na czym może polegać utrata w znacznym stopniu zdolności do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji (art. 12 ust. 3 u.e.r.f.u.s.). Z samej definicji częściowej niezdolności do pracy wynika, że ubezpieczony może utracić zdolność do pracy w określonym stopniu, a mimo to nie nabyć prawa do renty. Znaczenie ma dopiero utrata zdolności do pracy w znacznym stopniu. Wprawdzie ustawodawca nie wyjaśnia, jak należy rozumieć znaczny stopień utraty zdolności do pracy, tym niemniej semantycznie pojęcie "w znacznym stopniu" oznacza "w stopniu większym niż połowa zwykłej zdolności do pracy". Przy takim założeniu można przyjąć, że z art. 12 ust. 3 u.e.r.f.u.s. wynika granica ochrony ubezpieczeniowej, gdyż prawa do renty nie ma ubezpieczony, który utracił zdolność do pracy w stopniu mniejszym niż znaczny (mniejszym niż połowa zwykłej zdolności do pracy). Można zatem stwierdzić, że utrata w nieznacznym stopniu (na pewno w mniejszym niż znaczny stopień) zdolności do pracy nie uprawnia do ustalenia niezdolności do pracy (choćby częściowej) jako przesłanki prawa do renty. I odwrotnie, utrata zdolności do pracy w znacznym stopniu (większym niż połowa zwykłej zdolności do pracy) uprawnia do ustalenia częściowej niezdolności do pracy jako przesłanki prawa do renty na podstawie art. 12 ust. 3 u.e.r.f.u.s.

Ocena całkowitej bądź częściowej niezdolności do pracy, w zakresie dotyczącym naruszenia sprawności organizmu i wynikających stąd ograniczeń możliwości wykonywania pracy, wymaga z reguły wiadomości specjalnych. W niniejszej sprawie biegli neurolog i specjalista medycyny pracy w opinii, którą sąd uznał za w pełni przydatną do rozstrzygnięcia sprawy, stwierdzili , że istniejące u ubezpieczonej schorzenia natury neurologicznej ( o większym nasileniu aniżeli stwierdził to organ rentowy ) w postaci schorzeń kręgosłupa i padaczki czynią ja częściowo niezdolną do pracy.

Z uwagi na powyższe, Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. orzekł jak w punkcie 1 sentencji ( przyznając sporne świadczenie od zakończenia pobierania świadczenia rehabilitacyjnego do listopada 2026 r. )

W punkcie 2 wyroku Sąd zgodnie z treścią przepisu art. 118 ust. 1a ustawy o emeryturach i rentach z FUS z urzędu orzekł w przedmiocie odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji. W ocenie sądu nie zaistniały podstawy do stwierdzenia odpowiedzialności organu rentowego. Biegli sądowi ( neurolog i specjalista medycyny pracy ) dochodząc do odmiennych aniżeli pozwany konkluzji co do stanu zdrowia ubezpieczonej i przekładania się tegoż stanu zdrowia na zdolność do pracy wskazali , iż dysponowali oprócz materiału dowodowego zgromadzonego przez ZUS również dodatkową dokumentacją od lekarza neurologa.

O kosztach zastępstwa prawnego orzeczono w oparciu o przepis art. 98 k.p.c. w zw. z § 9 ust. 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych / Dz. U. 2018 poz. 265 / zasądzając je od pozwanego organu rentowego jako przegrywającego proces na rzecz ubezpieczonej, jako proces ten wygrywającej ( ryczałtowa kwota 360 zł ) .