Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Bydgoszczy

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 stycznia 2019 r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Ewa Milczarek

Protokolant – st. sekr. sądowy Sylwia Sawicka

po rozpoznaniu w dniu 8 stycznia 2019 r. w Bydgoszczy

na rozprawie

odwołania: M. P.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w O.

z dnia 26 lipca 2018 r., znak: (...)

w sprawie: M. P.

przeciwko: Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w O.

o emeryturę

1)  zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje ubezpieczonemu M. P. prawo do emerytury od dnia (...)r.,

2)  stwierdza, że organ rentowy nie ponosi odpowiedzialności za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

Na oryginale właściwy podpis.

VI U 1967/18

UZASADNIENIE

M. P. urodzony (...) złożył wniosek w dniu (...)roku o przyznanie mu prawa do emerytury. Zaskarżoną decyzją organ rentowy w dniu 26 lipca 2018 roku odmówił prawa do emerytury stwierdzając, że ubezpieczony nie udowodnił stażu co najmniej 15-tu lat pracy w szczególnych warunkach. Od tej decyzji ubezpieczony złożył odwołanie powołując się na swoją pracę w szczególnych warunkach w latach 74-77 w Chłodniach (...), w latach 78-85 w T. B., w latach 85-90 w firmie (...), w latach 90-91 w C. K., w latach 91-93 w H. B.. W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie i zasądzenie kosztów zastępstwa prawnego powołując się na te same okoliczności wskazane w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji, a w szczególności przywołując fakt braku świadectw pracy w szczególnych warunkach z poszczególnych okresów zatrudnienia ubezpieczonego. Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny. M. P. złożył wniosek o emeryturę, kolejny wniosek - 10 lipca 2018 roku. Organ rentowy wydał decyzję odmowną ustalając staż sumaryczny ubezpieczonego i ten staż sumaryczny w przypadku ubezpieczonego wynosi 25 lat, 3 miesiące i 16 dni. Organ rentowy nie zaliczył ubezpieczonego, ubezpieczonemu żadnego okresu jako pracy w szczególnych warunkach, ponieważ ubezpieczony nie legitymował się w przypadku żadnego zakładu pracy, w którym pracował, świadectwem wykonywania pracy w szczególnych warunkach. Natomiast ubezpieczony uprawnienia spawacza zdobył w 1974 roku w trakcie nauki w (...) Szkole Zawodowej w P. i te uprawnienia spawacza zostały potwierdzone wystawieniem książki spawacza. Ubezpieczony podjął zatrudnienie w zakładzie o nazwie Przedsiębiorstwie..., Przedsiębiorstwo (...) 5 września 1974 roku i pracował tam do 30 września 1977 roku, z tym, że w pierwszym okresie zatrudnienia do 31 grudnia 1975 ubezpieczony pracował jako spawacz, natomiast w kolejnym okresie pracował już jako monter konstrukcji metalowych na wysokości. Mimo, że w świadectwie pracy ubezpieczonego wpisano także, iż wykonywał on prace cieśli konstrukcji, to ubezpieczony takich czynności nie wykonywał, pracował wyłącznie jako spawacz i jako monter konstrukcji metalowych. Następie ubezpieczony w dniu 7 lutego 78 roku podjął zatrudnienie w Przedsiębiorstwie (...), gdzie pracował do 4 grudnia 1985 roku, i stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał obowiązki spawacza. Pracodawca wystawił ubezpieczonego, ubezpieczonemu zaświadczenie, z którego wynika, że ubezpieczony pracował w charakterze spawacza. Razem z ubezpieczonym w T. B. pracował J. L., który potwierdził fakt wykonywania przez ubezpieczonego wyłącznie obowiązków spawacza stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Następnie ubezpieczony pracował od 5 grudnia 1985 roku do 14 czerwca 1986 roku w (...) Spółce Akcyjnej i pracował tam też od 7 lipca 86 roku do 30 czerwca 1990 roku. Ubezpieczony pracował na budowach w N. i wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązki spawacza. Ubezpieczony wykonywał spawanie elektryczne i pracował między innymi przy budowie elektrowni atomowej koło R.. Następnie ubezpieczony pracował w (...) K. (...) T. od 9 października 1990 roku do 28 lutego 1991 roku, również był zatrudniony jako spawacz i stale i w pełnym wymiarze czasu pracy spawał w Hucie (...) w K. w Czechosłowacji - była to stała praca ubezpieczonego w pełnym wymiarze czasu pracy. W Przedsiębiorstwie (...)..., PPHU (...) w B. ubezpieczony zatrudnił się 20 sierpnia 91 roku i pracował tam do 31 grudnia 93 roku. Pracował wyłącznie jako spawacz, chociaż w angażu w świadectwie pracy, właściwie zaświadczeniu o zatrudnieniu i w świadectwie pracy z 10 czerwca 94 roku wpisano, że zajmował stanowiska, stanowisko ślusarza-spawacza. Ubezpiecz..., w czasie pracy w H. razem z ubezpieczonym pracował świadek Z. S. , który również na podstawie własnych obserwacji potwierdził, że ubezpieczony pracował wyłącznie jako spawacz stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Natomiast, jak wynika z zeznań i ubezpieczonego i świadka S. w angażach wpisywano także inne stanowiska pracy, co ułatwiało uzyskanie wyższej stawki zaszeregowania, a jednocześnie umożliwiało w razie potrzeby skierowanie takiego pracownika również do prac ślusarskich, ale stałą pracą wykonywaną w pełnym wymiarze czasu pracy ubezpieczonego w tym okresie, była również..., była wyłącznie sprawa..., praca spawacza. Ubezpieczony korzystał w spornych okresach z urlopów bezpłatnych w okresie od 16 kwietnia 1980 roku do 2 maja 1980 roku. Korzystał z takiego urlopu bezpłatnego 1 października 81 roku i od 1 maja 1983 roku do 31 sierpnia 83 roku. Stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dowodów w postaci dokumentów w aktach osobowych ubezpieczonego, które Sąd ściągnął od przechowawców, tak? Potwierdzają one fakt pracy ubezpieczonego jako spawacza w spornych okresach czasu pracy i w przypadku Chłodni (...), pracy także montera konstrukcji metalowych. Oprócz tych dokumentów potwierdzają... Sąd ustalił stan faktyczny na podstawie zeznań świadków: Z. S., co do pracy ubezpieczonego w H. i J. L. w czasie pracy w T. B.. Sąd ustalił także stan faktyczny na podstawie zeznań samego ubezpieczonego, bowiem zeznania świadków i ubezpieczonego były zgodne, znajdowały potwierdzenie w zebranym w sprawie materiale dowodowym w postaci dokumentów w aktach osobowych ubezpieczonego i, dlatego Sąd uznał zarówno zeznania świadków, jak i zeznania ubezpieczonego za wiarygodne. Oceniając zebrany w sprawie materiał dowodowy Sąd Okręgowy stwierdził, że odwołanie zasługiwało na uwzględnienie. Sąd dokonał oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego w kontekście przepisów artykułu 184 i artykułu 32 Ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 17 grudnia 98 roku, które to stanowią, że między innymi przesłanką umożliwiającą uzyskanie prawa do emerytury jest posiadanie 15-letniego okresu pracy w szczególnych warunkach. A więc sporna między stronami była wyłącznie okoliczność, czy ubezpieczony spełnia tą przesłankę posiadania takiego stażu pracy w szczególnych warunkach. Na podstawie przepisów Ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych zostało wydane Rozporządzenie wykonawcze z 7 lutego 83 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze i w myśl przepisów tego Rozporządzenia okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń, są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu obowiązującym na danym stanowisku, a okresy pracy stwierdza zakład pracy na podstawie posiadanej dokumentacji i w świadectwie wykonywania pracy w szczególnych warunkach. W przypadku, gdy dana osoba wykaże, że nie może przedstawić stosownego świadectwa pracy w szczególnych warunkach, przepisy Kodeksu postępowania cywilnego artykułu 472 i 473 umożliwiają ustalenie tych okoliczności na drodze postępowania odwoławczego przed Sądem Pracy. I na podstawie tego upoważnienia Sąd Okręgowy przeprowadził dowody ze świadków i dowody z dokumentów. To postępowanie pozwala na stwierdzenie, że ubezpieczony w tych okresach pracy wymienionych wcześniej: w Przedsiębiorstwie (...), w T. B., w Przedsiębiorstwie..., w (...) Przedsiębiorstwie (...), w firmie (...) oraz w PPHU (...) w B. przepracował co najmniej 15 lat w szczególnych warunkach, bowiem okresy zatrudnienia w tych zakładach, w których pracował jako spawacz i jako monter z pomniejszeniem o wykorzystane okresy urlopów bezpłatnych - wymienionych wyżej, dają ponad 15 lat pracy w szczególnych warunkach. W myśl przepisów cytowanego Rozporządzenia z 7 lutego 83 roku - pracą w szczególnych warunkach, jest praca wymieniona w dziale piątym punkt 5 załącznika A do Rozporządzenia z 7 lutego 83 roku, wymieniające jako prace w budownictwie i przemyśle materiałów budowlanych - prace przy montażu konstrukcji metalowych na wysokości, a w myśl działu 14-go tego załącznika A wymieniającego prace różne, pozycja 12 wskazuje, że takimi pracami w szczególnych warunkach są prace przy spawaniu i wycinaniu elektrycznym, gazowym i atomowodorowym. Skoro więc postępowanie dowodowe wykazało, że ubezpieczony pracował co najmniej 15 lat w szczególnych warunkach, to spełniał wszystkie warunki do uzyskania prawa do emerytury określone w artykule 184 Ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych i, dlatego zaistniała podstawa do zmiany zaskarżonej decyzji na podstawie artykułu 477 ze znaczkiem 14 paragraf 2 Kodeksu postępowania cywilnego i Sąd Okręgowy na podstawie tego przepisu zmienił decyzję przyznając prawo do emerytury od pierwszego dnia miesiąca, w którym ubezpieczony złożył wniosek o emeryturę, a wniosek został złożony (...) roku. W punkcie drugim wyroku Sąd na podstawie artykułu 118 ustęp 1a Ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych orzekł o braku odpowiedzialności organu rentowego z nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji z uwagi na to, że ubezpieczony nie dysponował wymaganymi świadectwami pracy w szczególnych warunkach wystawionymi według określonego wzoru, a fakt pracy w szczególnych warunkach wykazywał innymi dowodami, w szczególności dowodami z dokumentów w aktach osobowych, dowodami z zeznań świadków i dowodem z przesłuchania samego ubezpieczonego. W związku z tym nie zaistniały podstawy do ustalenia odpowiedzialności organu rentowego, bo..., więc..., bowiem niezbędne było przeprowadzenie stosownych dowodów przez Sąd rozpatrujący odwołanie ubezpieczonego od odmownej decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.