Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Bydgoszczy

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 17 września 2018 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. odmówił ubezpieczonej C. S. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, że Komisja Lekarska ZUS orzekła, iż ubezpieczona nie jest niezdolna do pracy.

Odwołanie od powyższej decyzji wniosła odwołanie szczegółowo opisując schorzenia, z którymi się zmaga i wskazując, iż praca zgodna z wykształceniem to praca biurowa, siedząca, połączona z koniecznością wyjazdów i chodzeniem po schodach. Ubezpieczona podkreśliła, że w ciągu ostatnich kilku lat nasilił się problem zmian zwyrodnieniowych w kolanach i ból towarzyszący chodzeniu jest niewyobrażalny. Ponadto, bóle kręgosłupa uniemożliwiają ubezpieczonej dłuższe siedzenie. Także stan psychiczny ubezpieczonej pogorszył się – ubezpieczona poczuła się rozgoryczona, niedoceniona i odczuwa konieczność podjęcia leczenia psychiatrycznego.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie

i podtrzymał stanowisko wyrażone w zaskarżonej decyzji.

Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczona C. S. (ur. (...)) w dniu 12 lipca 2018 roku złożyła wniosek o rentę z tytułu niezdolności do pracy. Lekarz Orzecznik ZUS

i Komisja Lekarska ZUS ustalili, że ubezpieczona nie jest niezdolna do pracy.

Ubezpieczona ukończyła Liceum Ogólnokształcące, następnie pielęgniarstwo w Medycznym Studium Zawodowym, ukończyła też kierunek pedagogika - promocja zdrowia oraz studia podyplomowe na kierunku higiena i epidemiologia. Od 1986 r. przez 12 lat ubezpieczona pracowała w szpitalu jako pielęgniarka instrumentariuszka, potem przez 5 lat jako pielęgniarka szkolna w (...)Od 2003 r. ubezpieczona przez 7 lat pracowała jako młodszy asystent w D. (...) w (...). Następnie, od 2010 r. przez 7 lat ubezpieczona pracowała jako asystent w (...) (...) w Wojewódzkiej (...). Do obowiązków ubezpieczonej w ostatnim miejscu pracy należało: kontrola placówek szkolnych w całym Województwie (...), co łączyło się z dojazdem do tych placówek, sprawdzeniem wszystkich pomieszczeniem a następnie ich opisaniem. Są to duże obiekty, wymagają chodzenia po schodach. Praca ubezpieczonej wiąże się z wielogodzinnym siedzeniem przy komputerze. Dział w (...) został zlikwidowany i dlatego ubezpieczona została przeniesiona do Wojewódzkiej (...).

Dowód: akta organu rentowego – wniosek o rentę z tytułu niezdolności do pracy

k. 1-3, świadectwo pracy k. 6, k. 10-11, orzeczenie Lekarza Orzecznika ZUS k. 20, orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS k. 22; akta sądowe – zeznania ubezpieczonej zapis AV na płycie CD k. 48.

U ubezpieczonej rozpoznano: obustronne zmiany przeciążeniowe stawów kolanowych, nasilone po stronie prawej z miejscowymi zmianami malacyjnymi kłykcia przyśrodkowego kości udowej prawej, z upośledzeniem wydolności statyczno-dynamicznej kończyny dolnej prawej. Z przyczyn ortopedycznych ubezpieczona jest częściowo niezdolna do pracy. Przyczyną niezdolności do pracy są obustronne zmiany przeciążeniowe stawów kolanowych, z nasileniem po stronie prawej, z upośledzeniem wydolności statyczno-dynamicznej kończyny dolnej prawej. Niezdolność do pracy istnieje od czasu początku (...) w czasie którego nie nastąpiła istotna poprawa stanu zdrowia na okres 3 lat. Wykonane zabiegi operacyjne obu kolan oraz następowa farmako- i fizykoterapia nie przyniosły spodziewanego efektu terapeutycznego. Utrzymują się wysięki stawów kolanowych oraz dolegliwości bólowe ograniczające w istotny sposób funkcję narządu ruchu. Z badania konsultanta ZUS – specjalisty ortopedy wynika, że stan wydolności fizycznej ubezpieczonej jest obniżony, wymaga pomocy kuli łokciowej przy dłuższych dystansach. Ubezpieczona wykonuje prace inspektora w (...), która wymaga pracy w terenie i dobrej wydolności narządu ruchu.

Ponadto, u ubezpieczonej rozpoznano: stan po leczeniu operacyjnym guza zapalnego kanału kręgowego w odcinku Th3-Th7 drogą laminectomii w marcu 2011 roku, wielopoziomową dyskopatię lędźwiową, przewlekły zespół bólowy piersiowo-lędźwiowy z częstymi zaostrzeniami i obecnymi objawami ubytkowymi, dysfunkcję cewkowo-pęcherzową, chorobę zwyrodnieniową kręgosłupa i stawów. Stan zdrowia ubezpieczonej upośledza sprawność organizmu w stopniu powodującym okresową częściową niezdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Przyczyną jest także stan układu kostno-stawowego z istniejącym deficytem neurologicznym. Przeciwwskazana jest praca w wymuszonej pozycji ciała, poruszania się po nierównym terenie, dźwiganie. Ubezpieczona z racji swoich kwalifikacji zawodowych taką pracę wykonywała początkowo na stanowisku pielęgniarki, a później asystentki w działach higieny szkolnej (...) i (...) w B., gdzie w ostatniej pracy w latach 2010-2018 łączyła czynności administracyjne z pracą terenową.

Ubezpieczona jest okresowo częściowo niezdolna do pracy zgodnej

z poziomem posiadanych kwalifikacji od daty zakończenia świadczenia rehabilitacyjnego tj. od 5 sierpnia 2018 roku na okres 3 lat – do 4 sierpnia 2021 roku.

Dowód: akta sądowe – opinia biegłego sądowego ortopedy k. 15-17, opinia biegłych neurologa i specjalisty medycyny pracy k. 25-26.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o dowód z opinii biegłych: ortopedy, neurologa i specjalisty medycyny pracy. Sąd podzielił wnioski zawarte

w opiniach biegłych, ponieważ były spójne i logiczne. Podstawą do wydania opinii i wysnucia wniosków były: przeprowadzone badanie przedmiotowe oraz dokumentacja zgromadzona w aktach sprawy, w tym dokumentacja medyczna. Wobec tego rzetelność opinii nie budzi żadnych wątpliwości. Opinia została wydana przez specjalistów z dziedzin medycyny odpowiednich do schorzeń występujących u ubezpieczonej, zatem fachowość biegłych jest bezsporna. Biegli sądowi przekonywująco uzasadnili swoje stanowisko, które w ocenie Sądu jest jasne i zupełne. Biegli wzięli także pod uwagę kwalifikacje i doświadczenie zawodowe ubezpieczonej.

Zastrzeżenia do opinii biegłych sądowych złożył organ rentowy wskazując, że Komisja Lekarska ZUS wydała orzeczenie o braku długotrwałej niezdolności do pracy po przeprowadzonym badaniu podmiotowym i przedmiotowym oraz w oparciu o badanie konsultanta ZUS – specjalisty ortopedy. Rozpoznanie dokonane przez Komisję Lekarską nie uzasadniało orzeczenia częściowej niezdolności do pracy. Nie stwierdzono istotnych ubytków neurologicznych. W opisie biegłego staw kolanowy lewy prawidłowy, stwierdzane ograniczenie upośledzenia ruchomości stawu kolanowego prawego nie ma istotnego znaczenia funkcjonalnego u pracownika umysłowego, z wykształceniem wyższym pedagogicznym. W badaniu neurologicznym, poza osłabieniem odruchów z kończyn dolnych oraz zaburzeniami czucia bez istotnych odchyleń, biegły stwierdził osłabienie siły mięśniowej kończyn dolnych, nie wypowiadał się jakiego stopnia jest to osłabienie, nie stwierdził objawów patologicznych, zaników mięśniowych oraz zaburzeń zwieraczy. Ubezpieczona

z wykształceniem wyższym pedagogicznym nie musi wykonywać pracy w terenie i wymagającej dobrej wydolności chodu. Sąd uznał, że powyższe zastrzeżenia organu rentowego mają wyłącznie charakter polemiczny i nie podważają spójnych i uzasadnionych wniosków zawartych w opiniach biegłych. Biegły ortopeda w opisie badania wskazał między innymi na napięcie mięśni przykręgosłupowych oraz ograniczenie wydolności statyczno-dynamicznej kończyny dolnej prawej. Z kolei zaś biegły neurolog w opisie swojego badania wskazał m.in. osłabienie siły mięśniowej kończyn dolnych, ograniczoną ruchomość kręgosłupa w odcinku piersiowym i lędźwiowym. Organ rentowy w swoich zastrzeżeniach powołał się jedynie na wykształcenie ubezpieczonej, nie zważając zupełnie na doświadczenie zawodowe i ostatnio wykonywaną pracę. Biegli wprost wskazali, że praca ubezpieczonej wymaga dobrej wydolności narządu ruchu i stwierdzili jednoznaczne przeciwwskazania do pracy w wymuszonej pozycji ciała i poruszania się po nierównym terenie, dźwigania. W związku z tym, iż potrzeba dopuszczenia dowodu z kolejnej opinii biegłych powinna wynikać z okoliczności sprawy, a nie z samego niezadowolenia strony z dotychczas złożonej opinii Sąd oddalił wniosek dowodowy organu rentowego. Dopuszczenie tego dowodu zmierzałoby jedynie do niepotrzebnego przedłużenia postępowania dowodowego. W ocenie Sądu nie było żadnych merytorycznych podstaw dla skutecznego podważenia sporządzonej w sprawie opinii biegłych sadowych i w konsekwencji stały się one podstawą rozstrzygnięcia.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonej zasługiwało na uwzględnienie. Zgodnie z art. 57 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnia łącznie następujące warunki: jest niezdolny do pracy, ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy, a niezdolność do pracy powstała w okresach wskazanych w ustawie, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów. Warunek posiadania wymaganego okresu składkowego i nieskładkowego w myśl art. 58 ust. 1 pkt. 5 ww. ustawy uważa się za spełniony, gdy ubezpieczony osiągnął okres składkowy i nieskładkowy wynoszący łącznie co najmniej 5 lat - jeżeli niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 30 lat. W myśl art. 12 ust. 1 wspomnianej wyżej ustawy niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, zaś częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji (art. 12 ust. 2 i 3). Oceniając stopień niezdolności do pracy należy, w myśl art. 13 ust. 1 ww. ustawy, uwzględnić stopień naruszenia sprawności organizmu, możliwość przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia, możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej oraz celowość przekwalifikowania zawodowego biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne. Niezdolność do pracy orzeka się na okres nie dłuższy niż 5 lat, z tym zastrzeżeniem, że jeżeli według wiedzy medycznej nie ma rokowań odzyskania zdolności do pracy przed upływem tego okresu niezdolność do pracy orzeka się na okres dłuższy niż 5 lat (art. 13 ust. 2-3 ww. ustawy). W myśl art. 59 ust. 1 ww. ustawy, osobie, która spełniła warunki określone w art. 57, przysługuje: renta stała - jeżeli niezdolność do pracy jest trwała bądź renta okresowa - jeżeli niezdolność do pracy jest okresowa.

W niniejszym postępowaniu kwestią sporną było stwierdzenie u ubezpieczonej C. S. niezdolności do pracy. W związku z tym, iż do ustalenia niezdolności do pracy potrzebne są wiadomości specjalne z zakresu medycyny Sąd wezwał biegłych w celu zasięgnięcia ich opinii na podstawie art. 278 § 1 k.p.c. Opinie biegłych sądowych w sposób jednoznaczny i rzeczowy wyjaśniły z jakich powodów ubezpieczona jest okresowo częściowo niezdolna do pracy. Rodzaj występujących u ubezpieczonej schorzeń i stopień ich zaawansowania w odniesieniu do posiadanych kwalifikacji zawodowych i charakteru ostatnio wykonywanej pracy sprawia, że w ocenie Sądu jest całkowicie uzasadnione twierdzenie, że ubezpieczona w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Jednocześnie, ubezpieczona nie jest niezdolna do wykonywania jakiejkolwiek pracy. W związku z powyższym, Sąd uznał za uzasadnione przyznanie ubezpieczonej prawa do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy do 4 sierpnia 2021 roku.

Mając na względzie powyższe, na podstawie art. 47714 § 2 k.p.c. Sąd orzekł jak w punkcie 1. wyroku.

W punkcie 2. wyroku Sąd, zgodnie z przepisem art. 118 ust. 1a ustawy

o emeryturach i rentach z FUS, z urzędu orzekł w przedmiocie odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji. W okolicznościach przedmiotowej sprawy, w ocenie Sądu wystąpiły podstawy do stwierdzenia odpowiedzialności organu rentowego, ponieważ podstawą uznania niezdolności do pracy były te same dowody, którymi dysponował organ rentowy.

Sędzia Karolina Chudzinska - Koczorowicz