Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Bydgoszczy

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 listopada 2019 r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący Sędzia Janusz Madej

Protokolant – st. sekr. sądowy Marta Walińska

po rozpoznaniu w dniu 26 listopada 2019 r. w Bydgoszczy

na rozprawie

odwołania: R. R.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B.

z dnia 30 kwietnia 2019 r., znak: (...)

w sprawie: R. R.

przeciwko: Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w B.

o wznowienie postępowania

1)  oddala odwołanie,

2)  wniosek ubezpieczonej R. R. z dnia 26 kwietnia 2019r. o ponowne ustalenie wysokości świadczenia emerytalnego, przekazuje organowi rentowemu do rozpoznania jako wniosek złożony w trybie art. 114 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

VI U 2028/19

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 30 kwietnia 2019 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B., w związku ze skargą o wznowienie postępowania złożoną przez R. R. z dnia 26 kwietnia 2019 roku, odmówił wznowienia postępowania na podstawie art. 149 § 3 oraz art. 145a paragraf 2 k.p.a. W uzasadnieniu tej decyzji organ rentowy wskazał, iż w dniu 21 marca 2019 roku został ogłoszony wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 6 marca 2019 roku orzekający, że art. 25 ust. 1b Ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych Dziennik Ustaw z 2018 roku poz. 1270 oraz z 2019 roku poz. 39 w brzmieniu obowiązującym do 30 września 2017 roku w zakresie, w jakim dotyczy urodzonych w 1953 roku kobiet, które przed 1 stycznia 2013 roku nabyły prawo do emerytury na podstawie art. 46 tej Ustawy jest niezgodny z art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Organ rentowy wskazywał dalej, że zgodnie z artykułem..., w uzasadnieniu tej decyzji, iż zgodnie z art. 145a paragraf 2 k.p.a. ubezpieczona mogła wnieść do organu rentowego skargę o wznowienie postępowania w terminie jednego miesiąca od dnia wejścia w życie wyroku Trybunału Konstytucyjnego, to jest do 21 kwietnia 2019 roku. Dni 21 i 22 kwietnia 2019 roku pierwszy i drugi dzień świąt Wielkiejnocy są dniami ustawowo wolnymi od pracy, tym samym na podstawie art. 57 § 3 i 4 k.p.a. termin na zgłoszenie skargi o wznowienie postępowania upływał w dniu roboczym następującym po dniu wolnym, to jest 23 kwietnia. Ponieważ skarga ubezpieczonej została wniesiona w dniu 26 kwietnia, to jest po ustawowym terminie i wnioskodawczyni ubezpieczona nie zwróciła się z wnioskiem o przywrócenie terminu na złożenie skargi o wznowienie postępowania zakład odmówił wznowienia postępowania. Odwołanie od tej decyzji wniosła ubezpieczona, domagając się wznowienia postępowania w sprawie ponownego rozparzenia skargi w związku z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 6 marca 2019 roku. Ubezpieczona podniosła, że ponieważ list z ZUS inspektorat Ż. wysłany był, jako zwykły, a nie była obecna w miejscu zamieszkania, jej prośba o przywrócenie terminu została złożona po terminie, ZUS odmówił rozpatrzenia wniosku. Wnosiła ona w związku z tym o rozpatrzenie i przeliczenie jej emerytury. W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wnosił o oddalenie odwołania, powołując argumentacją przedstawioną w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji. Sąd Okręgowy ustalił i rozważył, co następuje: Ubezpieczona R. R. w dniu 26 kwietnia 2019 roku złożyła w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych pismo, powołując się na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 6 marca 2019 roku. W treści tego pisma domagała się ona wznowienia poz..., oświadczyła ona, iż wnosi skargę o wznowienie postępowania na podstawie art. 145a Ustawy z dna 14 czerwca 1960 r. k.p.a. i żąda uchylenia decyzji o przyznaniu jej emerytury i obliczaniu jej z uwzględnieniem artykułu 25 ust. 1b Ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Ponadto w treści tego pisma domagała się ona wydania nowej decyzji, w której emerytura zostanie obliczona bez zastosowania wyżej wskazanego przepisu. Jeśli chodzi o meritum sporu dotyczącego decyzji odmawiającej wznowienia postępowania, to Sąd Okręgowy wskazuje, iż zgodnie z art. 58 § 1 k.p.a. w razie uchybienia terminu należy przywrócić termin na prośbę zainteresowanego, jeżeli uprawdopodobni, że uchybienie nastąpiło bez jego winy. Z kolei w myśl art. 58 § 2 k.p.a. prośbę o przywrócenie terminu należy wnieść w ciągu 7 dni od dnia ustania przyczyny uchybienia terminu, a jednocześnie z wniesieniem prośby należy dopełnić czynności, dla której określony był termin. Przepis art. 58 k.p.a. pozwala na uprawdopodobnienie braku winy, jako podstawę do przywrócenia terminu, przy czym uprawdopodobnienie jest środkiem zastępczym słabszym niż dowód, niedającym pewności, lecz jedynie wiarygodność twierdzenia o danym fakcie, musi ona jednak dotyczyć takiego faktu, który wskazuje na brak możliwości dokonania określonej czynności z powodu niemożliwych do przezwyciężenia przeszkód. Poruszony wyroku WSA w Gliwicach Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 27 sierpnia 2014 roku II SA/GIA 528/14 LEX nr 1513332. Podkreślić także należy, że w orzecznictwie uznaje się, iż termin do wniesienia skargi o wznowienie postępowania administracyjnego z przyczyny orzeczenia przez Trybunał Konstytucyjny o niezgodności aktu normatywnego z konstytucją określony w art. 145 litera a paragraf 2 k.p.a. jest terminem o charakterze procesowym, wobec czego ma do niego zastosowania instytucja przywrócenia terminu. Tak m.in. wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 17 grudnia 2015 roku III AUA 491/14 LEX nr 1964980. Na podstawie zebranego w sprawie materiału dowodowego, w szczególności dokumentów z akt dotyczących wznowienia postępowania i dowodu z przesłuchania ubezpieczonej, Sąd Okręgowy ustalił, iż nie można było uznać, aby ubezpieczona uprawdopodobniła, iż do wniesienia skargi o wznowienie postępowania nastąpiło bez jej winy. Ubezpieczona ponadto nie złożyła nawet wniosku o przywrócenie terminu w organie rentowym, dlatego nie miał on podstaw do wznowienia postępowania. Jeśli chodzi o okoliczności powoływane przez ubezpieczoną w odwołaniu, a w szczególności podawane przez nią w trakcie dowodu z przesłuchania stron, to Sąd ustalił, iż ubezpieczona nie uprawdopodobniła, aby do opóźnienia się w złożeniu skargi o wznowienie postępowania nastąpiło bez jej winy. Ubezpieczona wprawdzie nieznacznie opóźniła się ze złożeniem skargi, tym niemniej ma, ma do niej zastosowanie tryb przywracania terminu wskazanych w powołanych wyżej przepisach k.p.a. Ubezpieczona podawała, że gdzieś w kwietniu była tydzień czasu w Irlandii, nie potrafiła nawet wskazać dokładnego terminu wylotu do tego kraju i powrotu do Polski. Ponadto nie potrafiła wykazać tej okoliczności np. biletami lotniczymi czy innymi okolicznościami, które by uprawdopodobniały taki wylot. Dlatego Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 ze znacznym 14 paragraf 1 k.p.c. oddalił odwołanie ubezpieczonej. Niemniej jednak Sąd Okręgowy, mając na względzie, że ubezpieczona we wniosku z dnia 26 kwietnia 2019 roku, w którym złożyła skargę o wznowienie postępowania administracyjnego, złożyła także wniosek o wydanie nowej decyzji, w której emerytura zostanie obliczona bez zastosowania przepisu uznanego przez Trybunał Konstytucyjny za niezgodny z konstytucją, przekazał ten wniosek do rozpoznania organowi rentowemu na podstawie art. 464 § 1 k.p.a. Wniosek ten, bowiem powinien zostać przez organ rentowy rozpoznany i powinna zostać wydana odrębna decyzja dotycząca tego wniosku, bowiem oddalenie odwołania od decyzji odmawiającej wznowienia postępowania administracyjnego nie pozbawia skutków procesowych wniosku złożonego w tym samym piśmie z dnia 26 kwietnia 2019 roku. Zgodnie z art. 464 § 1 k.p.c. odrzucenie pozwu nie może nastąpić z powodu niedopuszczalności drogi sądowej, gdy do rozpoznania właściwy jest inny organ. W tym wypadku Sąd przekaże mu sprawę. W związku z tym, że wniosek ubezpieczonej złożony w trybie artykułu 114 Ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, który może doprowadzić do takiego samego skutku prawnego, jak złożona w terminie skarga o wznowienie postępowania administracyjnego, Sąd Okręgowi przekazał organowi rentowemu, który będzie miał obowiązek wydać, co do tego wniosku decyzję, co do ponownego ustalenia wysokości pani emerytury. Dlatego Sąd Okręgowy orzekł, jak w pkt. 2 wyroku.