Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Bydgoszczy

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 maja 2018 r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Janusz Madej

Protokolant st. sekr. sądowy Dorota Hańc

po rozpoznaniu w dniu 15 maja 2018 r. w Bydgoszczy na rozprawie

odwołania: K. S.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B.

z dnia 15 czerwca 2016 r., znak:(...)

w sprawie: K. S.

przeciwko: Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w B.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

I zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje ubezpieczonemu K. S. :

a)  prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od

1 lipca 2016 roku do 12 września 2016 roku;

b)  prawo do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy od

13 września 2016 roku do 31 grudnia 2018 roku;

II nie stwierdza odpowiedzialności Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B. za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

Na oryginale właściwy podpis.

VI U 2042/16

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 15 czerwca 2016r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. - po rozpatrzeniu wniosku K. S. z dnia 20 kwietnia 2016r. - odmówił wnioskodawcy prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy od 1 lipca 2016r.

Organ rentowy powołał się na orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 14 czerwca 2016r., które stwierdzało, iż wnioskodawca (ubezpieczony) nie jest niezdolny do pracy.

Odwołanie od tej decyzji wniósł ubezpieczony K. S., który podnosił, iż na rencie z tytułu niezdolności do pracy przebywa od 1 lutego 2015r. do 30 czerwca 2016r. i jest w trakcie leczenia.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wnosił o oddalenie odwołania, powołując argumentację przedstawioną w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Sąd Okręgowy ustalił i rozważył, co następuje:

Ubezpieczony K. S. (urodz. (...)) w okresie od 1 lutego 2015r. do 30 czerwca 2016r. uprawniony był do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy. W okresie swojej aktywności zawodowej ubezpieczony pracował na stanowisku spawacza i ślusarza spawacza. W dniu 20 kwietnia 2016r. ubezpieczony złożył w ZUS Oddziale w B. wniosek o ponowne ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

Orzeczeniem z dnia 24 maja 2016r. Lekarz Orzecznik ZUS ustalił, iż ubezpieczony jest częściowo niezdolny do pracy do 31 maja 2019r. Na skutek wniesienia zarzutu wadliwości powyższego orzeczenia orzekała Komisja Lekarska ZUS, która orzeczeniem z dnia 14 czerwca 2016r. ustaliła, iż ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy.

Powyższe okoliczności nie były między stronami sporne i zostały ustalone przez Sąd na podstawie dowodów z dokumentów (i ich odpisów) zebranych w aktach rentowych ubezpieczonego.

W celu zweryfikowania stanowiska organu rentowego w zakresie ustalenia, iż ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy Sąd Okręgowy dopuścił dowody z opinii:

-

biegłego sądowego specjalisty chorób wewnętrznych- gastroenterologa;

-

specjalisty reumatologa – internisty;

-

zespołu biegłych sądowych w składzie: specjalista neurolog, specjalista chirurgii urazowej i ortopedii oraz specjalista medycyny pracy.

W opinii z dnia 10 marca 2017r. (k.20 – 23 a.s.) biegły sądowy specjalista chorób wewnętrznych – gastroenterolog rozpoznał u ubezpieczonego dyspepsję czynnościową, przebytą cholecystektomię i hiperlipidemię mieszaną.

Biegły ustalił, iż ubezpieczony jest zdolny do pracy, wskazując iż nie ma w chwili obecnej przesłanek obiektywnych do rozpoznania zapalenia błony śluzowej żołądka, nie ma cech morfologicznych uszkodzenia trzustki, na podstawie których można rozpoznać przewlekłe zapalenie trzustki. Poza danymi z diagnostyki obrazowej (w opisie badania tomografii komputerowej wykonanej 12 września 2016r. nie stwierdza się zmian w obrębie trzustki) biegły sądowy nie stwierdził cech klinicznych przewlekłego zapalenia trzustki, takich jak: chudnięcie, wyniszczenie, biegunki tłuszczowe z niestrawionymi resztkami pokarmowymi, bóle brzucha z charakterystycznym promieniowaniem do kręgosłupa, zmuszające chorego do przyjmowania wymuszonej pozycji ciała i inne – pozwalające na rozpoznanie przewlekłego zapalenia trzustki.

Biegły wyjaśnił też, że w jego ocenie stan zdrowia ubezpieczonego w chwili poprzedniego badania przez Lekarza ZUS nie wskazywał na niezdolność ubezpieczonego do pracy, a dostarczone przez ubezpieczonego badania tomografii w sposób jednoznaczny wskazują, że nie występuje przewlekła choroba trzustki, a wynik badania mikroskopowego wycinków z żołądka wyklucza przewlekłą chorobę żołądka.

Ponadto biegły ten wyjaśnił, iż podziela opinię Lekarza ZUS i Komisji Lekarskiej ZUS.

W opinii uzupełniającej z dnia 26 października 2017r. (k.76 – 77 a.s.) biegły specjalista chorób wewnętrznych - gastroenterolog – po analizie złożonej przez ubezpieczonego nowej dokumentacji medycznej, z której wynika, iż ubezpieczony w czerwcu 2017r. przebył kolejną lekką postać ostrego zapalenia trzustki oraz mając na uwadze obraz badania USG jamy brzusznej z października 2017r. z cechami morfologicznymi przewlekłego zapalenia trzustki – zmienił swoją wcześniejszą opinię i ustalił, iż ubezpieczony jest całkowicie niezdolny do pracy na okres jednego roku od dnia 3 października 2017r. (tj. od dnia wykonania USG kiedy stwierdzono ewidentne morfologiczne cechy przewlekłego zapalenia trzustki). W opinii uzupełniającej biegły stwierdził także, iż stan zdrowia ubezpieczonego nie uległ poprawie, a dostarczone przez ubezpieczonego USG jamy brzusznej z października 2017r. oraz karta informacyjna z przebiegu leczenia ostrego zapalenia trzustki przemawiają za rozwojem przewlekłego zapalenia trzustki. Biegły stwierdził ponadto, iż nie podziela opinii Lekarza ZUS i Komisji Lekarskiej ZUS oraz zmienia swoją opinię w świetle dostarczonych nowych faktów.

Z kolei w opinii z dnia 9 maja 2017r. (k.51-52 a.s.) biegła sądowa specjalista reumatolog internista rozpoznała u ubezpieczonego:

-

początkowe zmiany zwyrodnieniowe stawów promieniowo – nadgarstkowych po przebytym złamaniu obu kości przedramienia w 2005r.;

-

przebyte złamanie kości piętowej prawej w 2016r. z ograniczeniem ruchomości w stawie skokowym prawym miernego stopnia;

-

dyspepsję czynnościową, przebytą cholecystektomię;

-

hperlipidemię mieszaną.

Na podstawie przeprowadzonego badania przedmiotowego, materiału lekarskiego znajdującego się w aktach i wyników badań ubezpieczonego biegła sądowa specjalista reumatolog – internista stwierdziła, że stan zdrowia ubezpieczonego nie czyni go nadal całkowicie bądź częściowo niezdolnym do pracy. W ocenie biegłej w porównaniu z badaniami przeprowadzonymi poprzednio stan zdrowia ubezpieczonego uległ poprawie. Początkowe zmiany zwyrodnieniowe stawów promieniowo - nadgarstkowych po przebytym złamaniu przed 12 laty nie ograniczają zdolności do pracy. Przebyte złamanie kości piętowej prawej w 2016r. z ograniczeniem ruchomości w stawie skokowym prawym miernego stopnia wymaga – zdaniem biegłej okresowej rehabilitacji – nie ogranicza zdolności do pracy. Ustąpiły objawy przewlekłego zapalenia trzustki. Gastroenterolog aktualnym badaniem nie stwierdza objawów przewlekłego zapalenia trzustki, a dyspepsja czynnościowa nie ogranicza zdolności do pracy. Biegła reumatolog – internista nie podzieliła orzeczenia Lekarza Orzecznika ZUS, gdyż nie stwierdziła przewlekłego zapalenia trzustki z zaostrzeniami. Podzieliła ona natomiast orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS.

Z kolei powołany zespół biegłych sądowych w składzie: specjalista neurolog, specjalista chirurgii urazowej i ortopedii oraz specjalista medycyny przemysłowej w opinii z dnia 14 grudnia 2017r. (k.83 – 84 a.s.) rozpoznał u ubezpieczonego:

-

przebyte złamanie kości piętowej prawej leczone operacyjnie w okresie wczesnej rekonwalescencji;

-

chorobę zwyrodnieniową stawów i kręgosłupa z przewlekłym zespołem bólowym szyjno - barkowym i lędźwiowo – krzyżowym objawowym;

-

przebyte złamanie nasad dalszych obu kości promieniowych (2005) z wtórnymi zmianami zwyrodnieniowymi w stawach promieniowo – nadgarstkowych;

-

przewlekłe zapalenie trzustki i błony śluzowej żołądka z okresami zaostrzeń.

Na podstawie przeprowadzonego badania przedmiotowego i po zapoznaniu się z dokumentacją medyczną zebraną w aktach sprawy biegli sądowi powołanego zespołu ustalili, iż stan zdrowia ubezpieczonego czyni go obecnie okresowo całkowicie niezdolnym do pracy. Przyczyną tej niezdolności jest przebyte przez ubezpieczonego złamanie kości piętowej prawej leczone operacyjnie w okresie wczesnej rekonwalescencji, choroba zwyrodnieniowa stawów i kręgosłupa z przewlekłym zespołem bólowym szyjno – barkowym i lędźwiowo – krzyżowym objawowym, przebyte złamanie nasad dalszych obu kości promieniowych (2005r.) z wtórnymi zmianami zwyrodnieniowymi w stawach promieniowo – nadgarstkowych , przewlekłe zapalenie trzustki i błony śluzowej żołądka z okresami zaostrzeń. Schorzenia te skutkują u orzekanego silnymi dolegliwościami bólowymi w zakresie stropy prawej z ograniczeniem ruchomości w stawie skokowym i upośledzeniem funkcji chodu, obecnie z koniecznością odciążenia kończyny dolnej prawej za pomocą kul łokciowych, przewlekłym zespołem bólowym szyjno – barkowym z lewostronną lateralizacją i lędźwiowo – krzyżowym objawowym z okresami zaostrzeń, bólowym ograniczeniem ruchomości głównie w stawie nadgarstkowym lewym z zanikami mięśni drobnych ręki lewej i osłabieniem siły chwytu tej kończyny, okresowo zaostrzonymi dolegliwościami gastrycznymi i silnymi dolegliwościami bólowymi w nadbrzuszu. Powyższe schorzenia powodują obecnie – w ocenie zespołu biegłych sądowych – znaczne upośledzenie sprawności psychofizycznej ustroju i całkowitą niezdolność do zatrudnienia. W przypadku ubezpieczonego zasadniczym schorzeniem obecnie pozostaje przebyte złamanie kości piętowej prawej w trakcie leczenia i długotrwałej rehabilitacji.

We wnioskach końcowych opinii biegli sądowi stwierdzili, że:

-

badany jest obecnie okresowo całkowicie niezdolny do pracy do grudnia 2018r.;

-

całkowita niezdolność do pracy istnieje od daty złożenia kości piętowej prawej, to jest od 13 września 2016r. i spowodowana jest schorzeniem układu kostno – stawowego;

-

w okresie wcześniejszym orzekany był nadal okresowo częściowo niezdolnym do pracy z powodu schorzeń układu kostno – stawowego z objawami neurologicznymi i schorzeń układu pokarmowego, częściowa niezdolność do pracy istniała nadal od dnia 1 lipca 2016r. do dnia złamania kości piętowej;

-

do oceny stanu zdrowia i uznania częściowej niezdolności do pracy biegli za podstawę mieli te same dowody, którymi dysponował organ rentowy w postępowaniu administracyjnym. Natomiast uznanie za osobę całkowicie niezdolną do pracy z powodu złamania kości piętowej prawej było nową okolicznością w sprawie i organ rentowy nie dysponował dokumentacją w tej sprawie;

-

podzielili orzeczenie Lekarza Orzecznika ZUS z dnia 24 maja 2016r. co do uznania orzekanego za osobę nadal częściowo niezdolną do pracy na okres 3 lat;

-

nie zgodzili się z opinią Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 14 czerwca 2016r. z powodu większego nasilenia dolegliwości w przebiegu istniejących u orzekanego schorzeń, które powodują istotne upośledzenie sprawności ustroju i zdolności do zatrudnienia.

Zastrzeżenia do opinii z 26 października 2017r. i z dnia 14 grudnia 2017r. wniósł w piśmie procesowym z dnia 23 stycznia 2018r. (k.95 a.s.) organ rentowy, podnosząc, że biegły gastroenterolog stwierdził całkowitą niezdolność do pracy od 3 października 2017r. (tj. od daty wykonania USG, kiedy stwierdzono ewidentne morfologiczne cechy przewlekłego zapalenia trzustki – nowa dokumentacja, niedostępna podczas badania przez Komisję Lekarską ZUS).

Odnośnie opinii biegłych z 14 grudnia 2017r. organ rentowy eksponował, iż ustalili oni całkowitą niezdolność do pracy ubezpieczonego od 13 września 2016r. z powodu złamania kości piętowej prawnej, które to złamanie jest nowym zdarzeniem medycznym, mającym miejsce po badaniu przez Komisję Lekarską ZUS.

W związku z powyższym organ argumentował, że ujawniona w trakcie postępowania sądowego zmiana stanu zdrowia ubezpieczonego jako przesłanka niezdolności do pracy warunkująca prawo do renty, nie może prowadzić do uznania kontrolowanej decyzji za wadliwą i do jej zmiany (wyrok SN z 13 września 2005r. I UK 382/04).

W ocenie organu w przypadku pogorszenia stanu zdrowia po badaniu przez Komisję Lekarską ZUS oraz wydaniu decyzji przez organ rentowy, ubezpieczonemu przysługuje prawo wystąpienia z nowym wnioskiem do organu rentowego.

Przewodniczący Komisji Lekarskich ZUS podnosił ponadto, że nie podziela stanowiska odnośnie stwierdzonej u ubezpieczonego częściowej niezdolności do pracy istniejącej od 1 lipca 2016r. do dnia złamania kości piętowej. Jest to sprzeczne nie tylko z orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS, ale także z orzeczeniem biegłych sądowych z dnia 9 maja 2017r., którzy nie stwierdzili długotrwałej niezdolności do pracy.

Biegli nie wyjaśniają jednoznacznie, które ze schorzeń powodowały nadal częściową niezdolność do pracy u badanego i z jakiego powodu.

W związku z powyższymi zastrzeżeniami organ rentowy wnosił o dopuszczenie dowodu z opinii uzupełniających, a w przypadku nieuwzględnienia tego wniosku dowodowego, organ wnosił o oddalenie odwołania.

Na posiedzeniach rozprawowych w dniach 20 marca 2018r. (e-protokół rozprawy k.119 a.s.) i 15 maja 2018r. (e-protokół rozprawy k.143) przeprowadzone zostały dowody z ustnych wyjaśnień biegłych sądowych: specjalisty chirurgii urazowej i ortopedii dr n. med. S. F., specjalisty medycyny przemysłowej dr n. med. M. K. (pierwsze z wyżej wskazanych posiedzeń), specjalisty chorób wewnętrznych – gastroenterologa dr n. med. C. P. i specjalisty neurologa dr n. med. T. Ś. (drugie ze wskazanych posiedzeń).

Biegły sądowy specjalista chirurgii urazowej i ortopedii potwierdził ustalenia i wnioski swojej pisemnej opinii z dnia 14 grudnia 2017r. co do występowania u ubezpieczonego całkowitej niezdolności do pracy od daty złamania kości piętowej prawej tj. od 13 września 2016r. Biegły wyjaśnił, iż u ubezpieczonego występuje artroza pourazowa czyli zesztywnienie pourazowe stawu skokowo – piętowego prawego. Jako datę końcową ustalonej całkowitej niezdolności do pracy biegły ten wskazał na koniec grudnia 2018r..

Także biegła sądowa specjalista medycyny przemysłowej M. K. podtrzymała swoją opinię z dnia 14 grudnia 2017r. co do całkowitej niezdolności do pracy ubezpieczonego od 13 września 2016r. oraz co do częściowej niezdolności do pracy ubezpieczonego przed tą datą z powodów schorzeń neurologicznych.

Biegły specjalista chorób wewnętrznych - gastrolog potwierdził istnienie u ubezpieczonego całkowitej niezdolności do pracy z powodu przewlekłego zapalenia trzustki, jednak datę końcową tej niezdolności przesunął do końca grudnia 2018r., i co istotne uznał ubezpieczonego za częściowo niezdolnego do pracy z powodu dyspepsji czynnościowej (objawiającej się m.in. bólami brzucha, zgagą, zaburzeniami oddawania stolca w postaci biegunek) już od dnia 1 lipca 2016r. Schorzenie to – zdaniem tego biegłego – znacznie ograniczało możliwość pracy ubezpieczonego w wykonywanym zawodzie spawacza.

Swoją opinię z dnia 14 grudnia 2018r. podtrzymał także specjalista neurolog, wskazując iż w trakcie badania przedmiotowego stwierdzono u ubezpieczonego przewlekłe schorzenia zwyrodnieniowo – wytwórcze dotyczące kręgosłupa w odcinku szyjnym i lędźwiowo – krzyżowym oraz przewlekłe dolegliwości bólowe stawów kolanowych spowodowane chorobą zwyrodnieniową tych stawów.

Ponadto ubezpieczony cierpiał cały czas na zespół cieśni nadgarstka lewego.

Biegły neurolog dostrzegł także, iż dolegliwości bólowe związane z chorobą zwyrodnieniową stawów i kręgosłupa leczone są lekami niesterydowymi, które mają niekorzystny wpływ na przewód pokarmowy i trzustkę, a ubezpieczony takie leki ma zaordynowane.

Dokonując oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego poprzez dyrektywy wskazane w art.233 § 1 K.p. Sąd Okręgowy uznał, iż materiał ten jest na tyle wiarygodny i posiada taką moc, które pozwalają na wydanie w sprawie merytorycznego rozstrzygnięcia. Biegli sądowi: 1) specjalista chorób wewnętrznych – gastroenterolog, 2) specjalista neurolog, 3) specjalista medycyny przemysłowej i 4) specjalista chirurgii urazowej i ortopedii uzgodnili swoje stanowiska co do częściowej niezdolności do pracy ubezpieczonego z powodu schorzeń neurologicznych i gastroenterologicznych (dyspepsja czynnościowa) w okresie od 1 lipca 2016r. do 12 września 2016r. oraz co do całkowitej niezdolności do pracy ubezpieczonego od dnia 13 września 2016r. do 31 grudnia 2018r. z powodu złamania kości piętowej prawej i jego skutków dla stanu czynnościowego organizmu powoda, a także od dnia 3 października 2017r. z powodu przewlekłego zapalenia trzustki.

Przy ocenie dowodów z opinii tych biegłych oraz ich ustnych wyjaśnień na rozprawie Sąd Okręgowy wziął pod uwagę, iż biegli ci ustalenia i wnioski formułowali w oparciu o posiadaną specjalistyczną wiedzę medyczną, przedstawili ostateczne swoje ustalenia i wnioski na rozprawie w sposób wzajemnie spójny i logiczny, przy jednoczesnym uwzględnieniu wpływu schorzeń na które cierpi ubezpieczony na stan czynnościowy jego organizmu i możliwość wykonywania przez ubezpieczonego pracy zgodnej z kwalifikacjami (w zawodzie spawacza, ślusarza – spawacza). Rozpoznane u ubezpieczonego schorzenia w znaczny sposób upośledzają sprawność psychofizyczną ustroju, powodując całkowitą niezdolność do pracy ubezpieczonego od dnia 13 września 2016r. (a we wcześniejszym okresie od 1 lipca 2016r. do 12 września 2016r. częściową niezdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji).

Zastrzeżenia organu rentowego do pisemnych opinii zespołu biegłych sądowych z dnia 14 grudnia 2017r. oraz gastroenterologa z dnia 26 października 2017r. stanowiły zwykłą polemikę z ustaleniami i wnioskami biegłych bez odwołania się do argumentów natury medycznej. Okoliczności, iż w toku procesu w wyniku nowych zdarzeń (złamanie kostki prawej i przewlekłe zapalenie trzustki) zmienił się stopień niezdolności do pracy ubezpieczonego nie stanowiła przeszkody do orzekania o prawie ubezpieczonego do renty. Postępowanie wszczęte zostało w rozpoznawanej sprawie w wyniku wniosku ubezpieczonego z dnia 20 kwietnia 2016r. o przyznanie renty na dalszy okres po 30 czerwca 2016r.

Zgodnie z art.316 K.p.c. sąd wydaje wyrok biorąc pod uwagę stan rzeczy istniejący w chwili zamknięcia rozprawy, w szczególności zasądzeniu roszczenia nie stoi na przeszkodzie okoliczność, że stało się ono wymagalne w toku sprawy. Kontroli sądowej poddana została decyzja odmawiająca powodowi prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy od dnia 1 lipca 2016r. Oczywistym zatem jest, że nowe zdarzenia (w postaci złamania kostki czy wystąpienia objawów zapalenia trzustki) powstałe po okresie złożenia wniosku, a nawet po dacie wydania zaskarżonej decyzji, które wpływają na stopień niezdolności do pracy ubezpieczonego muszą być w toku procesu przez Sąd wzięte pod uwagę, gdyż w przeciwnym wypadku ubezpieczony pozbawiony zostałby prawa do nabycia wyższego, niż dotychczas posiadany stopnia niezdolności do pracy. Wniosek o rentę złożony przed powstaniem powyższych nowych okoliczności zachowuje bowiem aktualność do momentu wyrokowania.

W końcowej części niniejszych rozważań Sąd Okręgowy akcentuje dodatkowo, iż opinia biegłej sądowej specjalisty reumatologa z dnia 9 maja 2017r. uznana została za dowód pozbawiony wiarygodności i mocy dowodowej. Opinia ta w sposób powierzchowny analizowała stan zdrowia ubezpieczonego po dniu 30 czerwca 2016r. oraz marginalizowała objawy złamania kości piętowej prawej, mimo stwierdzonego przez biegłą ograniczenia ruchomości w stawie skokowym prawym (ocenionego jako miernego stopnia). Biegła reumatolog – internista dr n. med. H. R. nie odniosła tego objawu schorzenia do warunków pracy w zawodzie spawacza, którzy przez cały okres aktywności zawodowej wykonywał ubezpieczony. Ponadto stwierdziła ona także ograniczoną ruchomość w stawach nadgarstkowych powoda i bolesność ruchów w stawie nadgarstkowym prawym, wyjaśniając iż taki stan zaawansowania schorzenia pozwala ubezpieczonemu na pracę zgodną z poziomem posiadanych kwalifikacji. Jednak zauważyć należy przy ocenie ustaleń i wniosków końcowych tej biegłej, iż prace spawalnicze wymagają pełnej sprawności obu dłoni, a także nóg i muszą być wykonywane z wyjątkową precyzją także ze względu na bezpieczeństwo własne pracownika i jego otoczenia. Stanowisko tej biegłej w części dotyczącej ustąpienia objawów przewlekłego zapalenia trzustki opierało się na opinii biegłego gastroenterologa, która została następnie zmieniona. Opinia z dnia 9 maja 2017r. w tym zakresie przestała być aktualna i z tego powodu utraciła swoją moc i wiarygodność.

Z powyższych motywów na podstawie art.57 ust.1 pkt 1-3 w związku z art.58, art.12 i art.13 oraz art.59 ust.1 pkt 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych Sąd Okręgowy orzekł o zmianie zaskarżonej decyzji i przyznaniu ubezpieczonemu renty z tytułu tych rodzajów niezdolności do pracy, które potwierdzone zostały w opiniach biegłych sądowych i ustnych wyjaśnieniach biegłych złożonych na rozprawie.

W punkcie II wyroku Sąd Okręgowy nie stwierdził odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji (art.118 ust.1a ustawy emerytalnej). Za takim rozstrzygnięciem przemawiały nowe dowody z dokumentacji medycznej złożone przez ubezpieczonego dopiero w postępowaniu sądowym. Ponadto także biegli sądowi (np. gastroenterolog) precyzował w toku postępowania swoje ustalenia i wnioski końcowe, zmieniając w toku procesu wcześniej prezentowane stanowisko.

SSO Janusz Madej