Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Bydgoszczy

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 lutego 2024 r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący Sędzia Maciej Flinik

Protokolant – starszy sekretarz sądowy Marta Walińska

po rozpoznaniu w dniu 28 lutego 2024 r. wB.

na rozprawie

odwołania: A. P. (1)

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

z dnia 15 lipca 2022 r., nr (...)

w sprawie: A. P. (1)

przeciwko: Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

przy udziale: (...). z siedzibą w W.

o podstawę wymiaru składek

1/ oddala odwołanie,

2/ zasądza od odwołującego się na rzecz pozwanego organu rentowego kwotę 270 ( dwieście siedemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego wraz z odsetkami w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego za czas od dnia uprawomocnienia się orzeczenia, którym je zasadzono, do dnia zapłaty.

Sędzia Maciej Flinik

Sygn. akt VI U 2275/22

UZASADNIENIE

Odwołujący A. P. (1) wniósł odwołanie od decyzji (...) Oddział w B. z dnia 15 lipca 2022r nr (...) którą ustalono podstawę wymiaru jego składek na ubezpieczenie społeczne jako pracownika u płatnika składek (...) na kwotę 14 550 zł ( obniżono ją z deklarowanych przez płatnika 24 000 zł ) . Zarzucił pozwanemu naruszenie szeregu przepisów kodeksu postępowania administracyjnego ( art. 7, 77, 80, 107 § 3 ) , art. 41 ust. 12 i 13 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, a także błąd w ustaleniach faktycznych polegający na przyjęciu, że

- za miesiąc kwiecień 2022 r. nie wykazano podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne dla pracownika A. P. (1), podczas gdy z informacji przekazanych przez księgową oraz listy płac wynika, że podstawa wymiaru składek została wykazana i to w sposób prawidłowy to jest zgodny z umową o pracę

- wynagrodzenie wynikające z umowy o pracę zawartej przez płatnika z odwołującym się jest nieracjonalne i nieekonomiczne , mimo braku dokonania analizy wielości czynników wpływających na wysokość wynagrodzenia , zaś jej dokonanie pozwoliło organowi na dojście do przekonania, że wynagrodzenie ustalone w w/w umowie jest racjonalne i ekonomiczne.

W uzasadnieniu wskazał, iż organ rentowy błędnie ocenił zgromadzony materiał dowodowy - płatnik zaciągnął pożyczkę na rozwój działalności , przez co rozumie się również zatrudnienie personelu z odpowiednimi kwalifikacjami oraz doświadczeniem , dzięki którym będzie możliwe jak najszybsze przełożenie w/w- nych umiejętności i know – how na przychody spółki. Z zasad doświadczenia życiowego i zasad logiki wynika, iż na wysokość wynagrodzenia wpływają powyższe atuty , a także popyt na oferowane przez przedsiębiorcę produkty, a zatem również poziom przewidywanych przychodów z działalności. Zatem powołanie mediany wynagrodzeń prezesów spółek jako uzasadnionej wysokości wynagrodzenia dla A. P. (1) było całkowicie nieuzasadnione. Zakład wskazując na aktywa spółki wynoszące 5000 zł pominął całkowicie okoliczność, iż nie przesądza on o rentowności spółki i ekonomicznych przesłankach ustalenia wynagrodzeń na określonym poziomie. Dalej zarzucił pozwanemu błędy przy ustalaniu mediany wynagrodzeń ( nie przedstawienie jak kształtuje się skala wynagrodzeń na przedmiotowym stanowisku , nie podanie daty z której pochodzą pozyskane dane , brak kryteriów wziętych pod uwagę ).

W odpowiedzi na odwołanie pozwany wniósł o jego oddalenie i zasądzenie od odwołującego się kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych. W uzasadnieniu opisał okoliczności sprawy i poczynione w toku prowadzonego postępowania ustalenia wskazując, że w świetle zgromadzonego materiału dowodowego nie znalazł racjonalnych oraz ekonomicznych przesłanek do ustalenia przez spółkę wynagrodzenia dla A. P. (1) w wysokości 24 000 zł. W ocenie zakładu określone na takim poziomie wynagrodzenie w/w- nego było niewspółmiernie wysokie w stosunku do zdolności finansowych spółki, która faktycznie w marcu 2022 r. rozpoczęła prowadzenie działalności gospodarczej. Z przedłożonej przez T. P. umowy pożyczki zawartej w dniu 1 marca 2022r. wynika, iż udzieliła ona spółce (...)pożyczkę w kwocie 200 000 zł , zaciągniętą na rozwój działalności. Za 2021r. nie odnotowano wpływu zeznania podatkowego. Zdaniem pozwanego racjonalny przedsiębiorca nie przeznacza zaciągniętych zobowiązań finansowych na rzecz wygórowanego wynagrodzenia pracownika, nawet przy wysokich kwalifikacjach , jeżeli nie uzyskuje dochodów z działalności gospodarczej na pokrycie kosztów pracownika. W świetle powyższych okoliczności w ocenie organu rentowego wynagrodzenie A. P. (1) na takim poziomie zostało ustalone wyłącznie w celu nadużycia prawa do świadczeń z ubezpieczenia społecznego.

Sąd Okręgowy ustalił co następuje :

A. P. (1) od 1 lipca 2019 r. został zatrudniony przez prowadzącą działalność gospodarczą pod nazwą (...) ) A. G. ( obecnie A. P. (2) - jego żonę ) na podstawie umowy o pracę na stanowisku „organizator eventów” za wynagrodzeniem miesięcznym w wysokości 15 000 zł brutto. Przez cały rok 2019 r. za wyjątkiem kilkudniowych okresów ( 6 marca, od 22 do 25 marca ) oraz nieco ponad dwumiesięcznego okresu trwającego od 18 czerwca do 22 sierpnia 2019 r. ( łącznie w skali roku niecałe 2 miesiące ) A. P. (1) korzystał ze zwolnień lekarskich. W kolejnym roku to jest 2020r. w/w- ny ponownie przebywał na zwolnieniu lekarskim niemal cały rok , z wyłączeniem okresu od 12 maja do 17 lipca 2020 r. , od 4 do 7 sierpnia 2020 r. i 20 do 23 października 2020 r. ( pracował nieco ponad dwa miesiące w skali całego roku ) . Przez niemal cały rok 2021r. ( po raz kolejny z wyłączeniem niecałych dwóch miesięcy letnich - od 1 lipca do 16 sierpnia 2021r. – półtora miesiąca ) odwołujący się przebywał na zwolnieniu lekarskim z powodu niezdolności do pracy. Z tytułu niezdolności do pracy ( trwającej w skali 3 lat około 2, 5 roku ) pobierał zasiłki chorobowe . Pobrał z tego tytułu ( w tym wypłacono mu w efekcie prawomocnego wyroku sądowego ) kilkaset tysięcy złotych. W 2022r. odwołujący się odzyskał zdolność do pracy w okresie od 25 stycznia do 4 marca 2022 r. , a następnie od w okresie od 12 marca do 12 kwietnia 2023 r. W dniu(...) był uczestnikiem zdarzenia drogowego. Od tej daty ponownie przez cały rok pozostawał niezdolny do pracy, korzystając ze świadczeń z ubezpieczenia społecznego ( z ubezpieczenia wypadkowego ) .

/ zestawienie zwolnień lekarskich oraz okresów pobierania zasiłku chorobowego k. 138 – 141 , częściowo zeznania świadka A. P. (2) , odwołującego się A. P. (1) - zapis AV k. 131, ustalenia faktyczne w sprawie VI U 867/20 - kopia uzasadnienia wyroku k. 150 – 155 akt sprawy /

A. P. (2) przez większość 2020 r. korzystała z zasiłku chorobowego , przy czym w okresie do 20 lutego z zasiłku chorobowego z ubezpieczenia wypadkowego, od 1 do 31 marca ze świadczenia rehabilitacyjnego z ubezpieczenia chorobowego , okres od 1 marca do 28 czerwca 2020 r był okresem jej nieobecności w pracy bez prawa do zasiłku lub wynagrodzenia chorobowego, od 18 lipca do 31 lipca, od 8 do 16 sierpnia pobierała wynagrodzenie chorobowe, a następnie od 17 sierpnia do 31 sierpnia korzystała z zasiłku chorobowego z ubezpieczenia wypadkowego , od 1 do 9 września ponownie korzystała z wynagrodzenia chorobowego i od 10 września do końca roku z zasiłku chorobowego z ubezpieczenia chorobowego. W okresie od stycznia do 3 maja 2021r. w/w- na kontynuowała pobieranie zasiłku chorobowego z ubezpieczenia chorobowego. Od 8 sierpnia do 24 stycznia 2022 r. pobierała zasiłek chorobowy z ubezpieczenia wypadkowego . Obecnie od kwietnia 2022r. jest nieobecna w spółce ( początkowo w związku z niezdolności do pracy z powodu wypadku przy pracy z (...) r, następnie przebywała i do dzisiaj przebywa na zasiłku macierzyńskim ) . Aktualnie toczy się postępowanie przed Sądem Okręgowym w Bydgoszczy w przedmiocie obniżenia podstawy wymiaru składek w/w- nej .

/ dowód : zestawienie przerw w opłacaniu składek k. 141 – 141 v /

Spółka (...)w W. została założona w 2019 r. Jej wspólnikami były T. P. ( matka odwołującego się ) oraz H. W. ( babcia odwołującego się ). Do marca 2022r. ( a zatem około 3 lat ) spółka nie funkcjonowała. Na podstawie umowy o pracę z dnia 1 kwietnia 2022r. A. P. (1) został zatrudniony w T. I. na stanowisku prezesa za wynagrodzeniem miesięcznym w wysokości 24 000 zł brutto. W spółce zatrudniona została również jego małżonka - A. P. (2) za wynagrodzeniem miesięcznym w wysokości 22 000 zł miesięcznie. W/w- na już wówczas była w ciąży . Spółka miała organizować pokazy motocrossowe ( A. P. (1) jest instruktorem sportów motocyklowych, kaskaderem i zdobywcą licznych laurów w pokazach motocrossowych ) oraz zajmować się agroturystyką połączoną z nauką jazdy motocrossowej ( w branży agroturystycznej realizowała się we wcześniejszych latach matka odwołującego się T. P. , prowadząc własną pozarolniczą działalność gospodarczą ) . W dniu (...) ubezpieczony oraz jego żona uczestniczyli w wypadku drogowym. Na miejsce zdarzenia nie wezwano Policji. Od (...). małżonkowie ( z uwagi na doznane w następstwie wypadku – jak utrzymują - urazy ) korzystają ze zwolnień lekarskich . Małżeństwo ma na utrzymaniu (...)dzieci w wieku (...) ,(...), (...) lat i (...) rok . Za lata 2020 -2021r. spółka (...) wykazywała zerową podstawę opodatkowania. Za rok 2022r. wykazała łączny przychód w wysokości 268 296, 43 zł, koszty uzyskania przychodu w kwocie 246 217, 88 zł , w rezultacie dochód wynoszący 22 078, 55 zł.

/ dowód : zestawienie zwolnień lekarskich k. 238 – 239 , deklaracja podatkowa k. 268 , dokumentacja wypadkowa k . akt sprawy/

Decyzją z dnia 16 grudnia 2019 r. nr (...) ZUS ustalił podstawę wymiaru składek A. P. (1) z tytułu zatrudnienia u A. P. (2) od lipca 2019 r. na kwotę 4932 zł brutto. Wyrokiem z dnia 8 listopada 2021r. VI U 867/20 Sąd Okręgowy w B. uwzględnił odwołanie i zmienił zaskarżoną decyzje ZUS. SA w G.wyrokiem z dnia 16 listopada 2023 r. sygn. akt III AUa 2487/21 oddalił apelację organu rentowego od powyższego wyroku SO.

/ dowód : kopia wyroku k. 150 – 155 , kopia wyroku SA w G., k. 225 informacja ZUS k. 237 akt sprawy /

Powyższy stan faktyczny sąd ustalił na podstawie przedłożonej dokumentacji oraz częściowo ( w zakresie dotyczącym przedmiotu aktywności zawodowej odwołującego się, odnoszonych tej sferze sukcesów oraz uzyskiwanych tym tytułem dochodów ) zeznań ubezpieczonego i świadków. Sąd nie dał natomiast wiary twierdzeniom A. P. (1) jakoby objęcie przezeń funkcji prezesa spółki nastąpiło po uprzednim poszukiwaniu osoby na to miejsce, a ustalenie wynagrodzenia na poziomie 24 000 zł było rezultatem jego negocjacji ze wspólnikami ( jego matką i babcią) . W/w- ne nie miały bowiem kwalifikacji tak do oceny możliwości zawodowych wnuka jak i oceny potencjalnych przychodów z działalności spółki, które jego działalność w branży motocrossowej ( czy kaskaderskiej ) może przynieść. Za nieprzekonujące uznał również jego zeznania dotyczące motywów , jakie miały lec u podstaw ustalenia wynagrodzenia w takiej wysokości . Ustalenie wynagrodzenia na takim poziomie w sytuacji permanentnego i cyklicznego ( poza okresem letnim ) korzystania przez odwołującego się ze zwolnień lekarskich w latach ubiegłych ( o czym zatrudniająca go matka i babcia , a zatem bliskie krewne musiały przecież wiedzieć ) było nielogiczne i przeczyło rachunkowi ekonomicznemu , choćby z uwagi na konieczność skalkulowania ryzyka wykonywania pokazów kaskaderskich , znajdującego wyraz w notorycznej niezdolności ubezpieczonego do pracy ( przerywanej jedynie krótkimi okresami w połowie każdego roku ) . To ta sfera aktywności odwołującego miała przynosić ogromne dochody, a nie przedsięwzięcie dotyczące planowanej budowy kurzych ferm ( do dzisiaj nie weszło w fazę realizacji ) czy działalność agroturystyczna. Za całkowicie niewiarygodne uznał zeznania A. P. (2) w zakresie, w jakim zasłaniała się niepamięcią lub brakiem wiedzy co do aktywności męża w spółce w 2022r. oraz skali korzystania przezeń ze zwolnień lekarskich ( „… nie jestem stanie przypomnieć czy mąż coś robił w spółce w 2022r, nie wiem do kiedy mąż był na zwolnieniach lekarskich „ , „ … nie jestem w stanie sobie przypomnieć ile to było w skali roku „ czy „ nie mam pojęcia kto zarządzał spółką jak byliśmy z mężem na zwolnieniach lekarskich „ k. 184 akt sprawy ) . Ta sama świadek przyznała, że zamieszkują razem z mężem i wychowują czwórkę dzieci, wcześniej utrzymywała , że do jej zadań miało należeć tworzenie koncepcji imprez turystycznych i ich organizowanie, wskazała również, iż spółka opierała się o umowy o dzieło zawierane z podwykonawcami. Doskonale zatem wiedziała, czy, a jeżeli tak to co dzieje się z rodzinną spółką w sytuacji, w której prezes spółki i jedyny oprócz niej pracownik – prywatnie małżonek przez 5/6 roku przebywa na zwolnieniu lekarskim. Zresztą chwilę później odpowiadając na pytania pełnomocnika odwołującego świadek zaczęła nie tylko wymieniać zadania, jakie miał wykonywać jej mąż , ale wskazywać również przychód spółki z pierwszych dwóch miesięcy licząc od kwietnia 2022 r. Powyższe może świadczyć o wybiórczym odzyskiwaniu przez w/w- ną pamięci co do okoliczności funkcjonowania jej bądź co bądź pracodawcy . Równie nieprzekonujące okazały się zeznania T. P.. W pierwszym rzędzie należy zauważyć , iż były one wewnętrznie sprzeczne – świadek najpierw przyznała , iż pomysłodawcą aktywowania działalności spółki był odwołujący się ( „ mózg całej inicjatywy zachorował „ k. 186 ) , by chwilę później zeznać „ dałyśmy ogłoszenie z H. W. na portal internetowy , przez dwa tygodnie nie było odzewu, a te osoby które się zgłosiły nie miały wystarczających kwalifikacji , na tym etapie syn nie był uwzględniany w spółce, w końcu zaproponowałyśmy, że to może być A. „ Powyższe działania o ile w ogóle miały miejsce ( mowa o rzekomym poszukiwaniu osoby na stanowisko prezesa zarządu ) , to były pozorowane. Z racji specyfiki branży , w której działa odwołujący się oraz jego doświadczenia w tym zakresie , a także z faktu , iż był pomysłodawcą podjętych działań, nie ulega wątpliwości, iż od początku to on miał zostać zatrudniony na stanowisku prezesa spółki. Z pewnością T. P. ani nie podejmowała decyzji w przedmiocie zatrudnienia ani nie oceniała kwalifikacji ewentualnych kandydatów , nie posiadała bowiem w tym zakresie kompetencji . Świadek chaotycznie, niespójnie i ogólnikowo wypowiadała się o okolicznościach wypracowania przez spółkę w 2022r. przychodu – z jednej strony twierdziła, iż jak nie było syna i synowej ona zajmowała się agroturystyką, wskazując , że w ramach obozów agroturystycznych odbywała się nauka jazdy na motorze , z drugiej wskazywała, że po 13 kwietnia w spółce nic się nie działo , oprócz tego co wypracowali wcześniej ( sprzedaż voucherów ) , jednocześnie nie była w stanie wskazać imprez, których przedmiotowa sprzedaż dotyczyła. Twierdzenie świadka , iż to doświadczenie syna, jego kontakty spowodowały wynegocjowanie wynagrodzenia w kwocie 24 000 zł miesięcznie przy świadomości, że spółkę będzie stać na to, aby taką pensję wypłacać, są sprzeczne z doświadczeniem życiowym i zasadami racjonalnego rozumowania. W/w- na musiała mieć bowiem świadomość ciągłego niemal korzystania syna ze zwolnień lekarskich w latach ubiegłych ( skoro jednocześnie przyznała, że wie , ile syn wcześniej zarabiał i jest jego najbliższą krewną ) , tym samym musiała mieć na względzie już nie tyle ryzyko , co prawdopodobieństwo graniczące z pewnością, że sytuacja taka może się powtórzyć. Jedynym racjonalnym wyjaśnieniem podjętej przez w/w- ną decyzji ( o ile w ogóle należała do niej , a nie do A. P. (1) jako demiurga całego przedsięwzięcia związanego z aktywowaniem spółki ) jest uznanie, iż ponownie ciężar wypłaty świadczeń przeniesiony zostanie na ZUS. Zeznania świadka są nadto sprzeczne z twierdzeniami o zatrudnianiu ( w okresie niezdolności do pracy małżonków P. ) osób wykonujących określone przedsięwzięcia ( imprezy turystyczne, pokazy ) na podstawie umów o dzieło. Świadek stwierdziła bowiem, iż „ po 13 kwietnia spółka sobie istniała, nikt się tym nie zajmował, nic się nie działo prócz tego co wypracowali we wcześniejszym okresie wypracowali fajną sprzedaż voucherów, przychód w 2022r. był ze sprzedaży voucherów na imprezy , nie pamiętam na imprezy jakiego rodzaju „ ( k. 186 akt sprawy ) . Całkowicie niewiarygodne są zeznania świadka H. W. , która stwierdziła, iż od 1 – 12 kwietnia 2022r. wnuk prowadził pokazy. Są one sprzeczne nie tylko z przywołanymi wyżej zeznaniami T. W. , która zeznała, iż przychód został wypracowany ze sprzedaży w tym właśnie okresie voucherów , ale i z zeznaniami odwołującego, który zaprzeczył odbywaniu się czy prowadzeniu pokazów w tym okresie - „ pierwsze pokazy stadionowe miały się odbyć w wakacje, w kwietniu nie były planowane … ( k. 229 akt sprawy ) . Zeznania świadek G. F. niewiele wnoszą do sprawy, albowiem obsługiwała ona spółkę (...) jedynie pod kątem księgowym, bazując na dostarczanych jej dokumentach. Nie miała zatem wiedzy na temat faktycznego funkcjonowania spółki, czy też w jej ramach aktywności zawodowej odwołującego. Świadek ta potwierdziła natomiast częste korzystanie przez A. P. (1) ze zwolnień lekarskich, okoliczność niewielkiego zysku, jaki przyniosła spółka oraz fakt nie zatrudniania w spółce kogokolwiek poza odwołującym i jego żoną ( „ nikogo nie było zatrudnionego, jeżeli były to jedynie umowy o dzieło „ k. 183 akt sprawy )

Sąd Okręgowy zważył co następuje :

Odwołanie nie zasługiwało na uwzględnienie. O ile samo ustalenie wynagrodzenia prezesa spółki z o.o. na poziomie 24 000 zł nie byłoby na rynku pracy niczym szczególnym czy wyjątkowym, o tyle w okolicznościach niniejszej sprawy wskazuje na rzeczywiste intencje obu stron umowy o pracę ( płatnika czyli spółki (...) oraz A. P. (1) ) sprowadzające się do zapewnienia w/w- nemu relatywnie bardzo wysokich świadczeń z ubezpieczenia społecznego na wypadek choroby. Wprawdzie organ rentowy nie zakwestionował zgłoszonego jako wypadek przy pracy zdarzenia, które miało stanowić podstawę do korzystania przez A. P. (1) z zasiłku chorobowego od (...)w istocie do dnia dzisiejszego czy też związku niezdolności do pracy w/w- nego z wypadkiem ( pomimo faktu braku policji na miejscu zdarzenia , a jednocześnie deklarowanych urazów , jakich miał doznać ubezpieczony w wyniku kolizji oraz jego dotychczasowej historii leczenia – w zasadzie wieloletniego korzystania ze świadczeń z ubezpieczenia społecznego zapewne również w związku z urazami doznawanymi w ramach specyficznej aktywności zawodowej ) , nie zakwestionował również samego zatrudnienia ubezpieczonego ( w okresie kilkunastu dni kwietnia poprzedzających wypadek ) w spółce (...) w reżimie stosunku pracy , jednak mając na uwadze zestawienie okresów korzystania przez tegoż A. P. (1) z takich świadczeń ( w 2019 ubezpieczony nie pobierał świadczeń z ubezpieczenia społecznego w dniach 6 marca , 22 – 25 marca , 18 czerwca do 22 sierpnia , a zatem nieco ponad 2 miesiące, w 2020 r. od 12 maja do 17 lipca , od 4 do 7 sierpnia , od 20 do 23 października , a zatem ponownie nieco ponad 2 miesiące , w 2021r. w lipcu i przez część sierpnia, a wiec poniżej 2 miesięcy , podobnie w 2022 r. w zasadzie jedynie w lutym , przez część marca i kilka dni kwietnia ) , w kontekście podobnych okoliczności ustalenia wynagrodzenia jego żony ( na kwotę 22 000 zł ) należy podzielić postawioną przez organ rentowy tezę ( uznać ją za trafną ) , iż wynagrodzenie odwołującego się na takim , a nie innym poziomie ( 24 000 zł miesięcznie ) zostało ustalone wyłącznie w celu nadużycia prawa do świadczeń z ubezpieczenia społecznego. Na bazie zgromadzonej przez sąd dokumentacji obrazującej okresy niezdolności w/w- nego do pracy ( ich permanentny , cykliczny , by nie rzecz wykazujący cechy intencjonalnej , zaplanowanej regularności charakter ) można w ocenie sądu zasadnie wnioskować, iż odwołujący ( nie negując jego wybitnych osiągnięć i pozycji w branży ) uczynił sobie z zatrudniania się w ramach umowy o pracę u rodziny ( lub w podmiotach , w których osoby te stanowią - przynajmniej formalnie - kadrę zarządzającą ) za relatywnie bardzo wysokim wynagrodzeniem przy jednoczesnym krótkotrwałym, by nie powiedzieć epizodycznym świadczeniu pracy swoisty „ sposób na życie „, przenosząc w istocie w ten sposób obciążenia związane z wieloletnią wypłatą świadczeń z ubezpieczenia społecznego na pozostałych uczestników systemu ubezpieczeń społecznych. Zatrudnienie go przez płatnika ( spółkę (...)) na stanowisku prezesa za wynagrodzeniem 24 000 zł , w sytuacji, w której druga osoba zatrudniona w spółce ( prywatnie jego żona A. P. (2) zatrudniona została za kwotę niewiele niższą , a spółce udzielono dofinansowania w formie pożyczki na kwotę 200 000 zł udzielonej przez matkę odwołującego ) , wskazuje na brak kierowania się jakimkolwiek rachunkiem ekonomicznym. W wykreowanym w ten sposób stanie rzeczy miesięczne koszty spółki jako pracodawcy wynosiłyby bowiem , gdyby nie zostały przeniesione na ZUS ( małżeństwo P. od wielu miesięcy korzysta ze świadczeń z ubezpieczenia społecznego ) ponad 50 000 zł miesięcznie ( co w skali roku daje kwotę 600 000 zł ) . W sytuacji , w której jak przyznał sam zainteresowany , jego aktywność zawodowa przynosiła mu przeciętnie dochód w wysokości około 300 000 zł rocznie, spółka od początku nie była w stanie udźwignąć samych kosztów zatrudnienia obojga małżonków. Powyższe nie tylko nie uwzględniało wspomnianego rachunku ekonomicznego , ale było irracjonalne ( oderwane od realiów i zdrowego rozsądku ) zarówno w kontekście faktu, iż A. P. (2) wychowywała w tym czasie trójkę małych dzieci , a byłą w ciąży z czwartym ( zatem możliwość wykonywania przez nią efektywne pracy byłą już wówczas iluzoryczna ) , jak też tego , iż jej mąż od niemal trzech lat z przerwami w okresach letnich również korzystał z zasiłków chorobowych ( w przeważającej części jego czasowa niezdolność do pracy była najpewniej spowodowana doznawanymi urazami – kody chorób(...) , (...)czy(...) , choć może również dostrzec zwolnienia z kodem (...) lub (...) k. 138 v akt , wskazujące na innego typu schorzenia, aniżeli urazy mechaniczne ) . Notoryczne przebywanie przez odwołującego się przez całe lata ( za wyjątkiem – co znamienne – okresów letnich ) na zasiłku chorobowym nie dawało rękojmi, że spółka przy wskazanych wyżej obciążeniach pracowniczych ( nie uwzględniając innych czynników składających się na jej ewentualny wynik ekonomiczny ) udźwignie ciężar swojego funkcjonowania. Co więcej , powyższe okoliczności nie tylko nie dawały takiej gwarancji, ale u każdej racjonalnie myślącej osoby winny budzić wątpliwości co do realności i sensu przedsięwzięcia. Pomimo tego nie tylko , że zatrudniono odwołującego , to jeszcze ustalono jego wynagrodzenie na takim , a nie innym ( nieakceptowalnym z ekonomicznego punktu widzenia ) poziomie. Całkowity brak uzasadnienia dla ustalenia tak wygórowanego wynagrodzenia potwierdza okoliczność, iż w całym 2022 r. spółka uzyskała przychód ( obrót ) w wysokości 250 000zł, ( abstrahując od kwestii wysokości ewentualnego zysku, który ograniczył się do kilkudziesięciu tysięcy złotych przy przerzuceniu ciężaru kosztów pracowniczych na pozwanego ) , co stanowi raptem pięciokrotność miesięcznych wynagrodzeń jej jedynych w istocie pracowników - A. P. (2) i jej męża. Całokształt materiału zgromadzonego poddaje w wątpliwość w ogóle zatrudnienie odwołującego się na podstawie umowy o pracę. Trudno bowiem przyjąć efektywne zarzadzanie , a w zasadzie wykonywanie jakichkolwiek czynności przez pracownika, który przez zdecydowaną część roku pozostaje niezdolny do pracy , a sytuacja taka powtarza się cyklicznie od paru lat. Co więcej , dotyczy to nie tylko odwołującego się, ale również drugiego pracownika zatrudnionego w firmie czyli jego żony, wychowującej kilkoro małych dzieci. Powyższe , incydentalne, trwające raptem od 1,5 do 2 miesięcy , co symptomatyczne w okresach letnich odzyskiwanie przez ubezpieczonego zdolności do pracy na stanowisku prezesa spółki świadczyć może w ocenie sądu o wręcz fasadowym charakterze przedmiotowego zatrudnienia. W istocie ubezpieczony nie wykazał, aby w ciągu kilku pierwszych dni kwietnia ( kiedy pozostawał zdolny do pracy ) wykonywał określone czynności związane z zajmowanym stanowiskiem i aby były one wykonywane w reżimie pracowniczym. Okoliczność, iż spółka (...)wykazała w 2022 r. wspomniany wyżej przychód wysokości około 250 000 zł przy jednoczesnym przebywaniu zarówno odwołującego się jak i jego żony ( jedynych pracowników - osób zatrudnionych na umowach o pracę ) na zwolnieniach lekarskich w zasadzie przez cały ten okres ( od 12 kwietnia do grudnia 2022 r. i dalej ) rodzi oczywiste pytanie, w jaki sposób podmiot ten w ogóle w tym okresie funkcjonował ( A. P. (2) jak i T. P. nie potrafiły wyjaśnić, kto zajmował się spółką po 12 kwietnia 2022 r. ) . Nasuwają się ( zasadne wydają się ) w tym miejscu dwa wnioski - albo z uwagi na przedmiot działalności spółki ( organizowanie incydentalnych , acz sowicie opłacanych eventów ) zatrudnianie kogokolwiek w reżimie stosunku pracy jest bezcelowe ( zbędne ) , a zawarcie umowy o pracę z A. P. (1) miało pozorny charakter i służyło wyłącznie uzyskaniu wysokich świadczeń z ubezpieczenia społecznego ( urazowość w branży , w której działa skutkuje korzystaniem ze zwolnień lekarskich przez zdecydowaną większość roku ) , albo też w/w- ny wykonywał obowiązki pracownicze prezesa spółki w okresach korzystania z zasiłków chorobowych . I choć kwestia ta nie ma znaczenia wobec braku zanegowania przez organ rentowy wykonywania przez A. P. pracy w ramach stosunku pracy, to rzutuje na oceną zasadności wydanej decyzji. A ta jest jedna – windowanie wynagrodzenia odwołującego nie wynikało z zakresu , rodzaju obowiązków , które mu powierzono ( jego wkładu w rozwój spółki , skalę uzyskiwanych przez nią przychodów ) , a zmierzało wyłącznie do zapewnienia mu możliwie wysokich świadczeń z ubezpieczenia społecznego w racie choroby, co w kontekście jego dotychczasowych doświadczeń i charakteru wykonywanych czynności było nieuchronne. Gdyby nie doszło do wypadku , mając na uwadze dotychczasową historię ubezpieczonego ( z racji podwyższonego ryzyka związanego z wykonywanym zawodem kaskadera doznawał on w przeszłości wielu urazów i przez wiele miesięcy w kolejnych latach pozostawał niezdolny do pracy, korzystając z zasiłku chorobowego ) z dużym prawdopodobieństwem można stwierdzić, iż powtórzyłby się scenariusz z lat poprzednich , sprowadzający się do wykonywania zatrudnienia przez 1/ 6 części roku i korzystania ze zwolnień lekarskich przez pozostałe 10 miesięcy. Tym samym to nie kwalifikacje A. P. (1) , jego doświadczenie, niewątpliwe osiągnięcia w sportach motorowych ( czy jako kaskadera ) oraz kontakty w branży legły u podstaw ustalenia jego wynagrodzenia na poziomie 24 000 miesięcznie, a zamiar korzystania w niedalekiej przyszłości ze świadczeń z ubezpieczenia społecznego , względnie obawa co do konieczności skorzystania z takich świadczeń w niedługim okresie . Procesu myślowego jaki towarzyszył ustalaniu wynagrodzenia odwołującego się w ramach zatrudnienia go na podstawie umowy o pracę ( jemu , a nie pełniącym w istocie rolę figurantów wspólnikom, gdyż to nie oni decydowali w tym zakresie ) sąd nie jest w stanie odtworzyć ( czy był to z góry powzięty zamiar, czy jedynie swoiste zabezpieczenie na wypadek powielenia się sytuacji z lat poprzednich ) , jednak w świetle całokształtu okoliczności towarzyszących zatrudnieniu odwołującego nie ulega wątpliwości, iż wysokość wynagrodzenia ustalona została w oderwaniu od walorów pracowniczych w/w- nego ( którego rzadko spotykanych kwalifikacji i związanego z nimi ponoszonego przezeń ciągłego ryzyka nikt nie kwestionuje ) li tylko i wyłącznie na potrzeby zapewnienia mu relatywnie bardzo wysokich świadczeń z ubezpieczenia społecznego ( czy to z powodu wypadku, czy to odnowienia się dotychczasowych kontuzji , nawrotu schorzeń już istniejących ).

W tym stanie rzeczy, Sąd Okręgowy uznając odwołanie za niezasadne na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. orzekł jak w sentencji. O kosztach zastępstwa procesowego orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c. Wysokość kosztów zastępstwa procesowego ustalono w oparciu o § 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. z 2018 poz. 265). Wartość przedmiotu sporu , określona przez pozwanego na 1200 zł mieściła się pomiędzy 500 , a 1500 zł , a zatem stawka minimalna to 270 zł .

Sędzia Maciej Flinik