Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Bydgoszczy

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 grudnia 2022 r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący Sędzia Maciej Flinik

Protokolant – starszy sekretarz sądowy Marta Walińska

po rozpoznaniu w dniu 5 grudnia 2022 r. w Bydgoszczy

na rozprawie

odwołania: A. J. (1)

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

z dnia 19 sierpnia 2022 r., znak: (...)

w sprawie: A. J. (1)

przeciwko: Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

o rekompensatę

1/ zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. z dnia 19 sierpnia 2022 roku w ten sposób, że ubezpieczona A. J. (1) ma prawo do rekompensaty,

2/ stwierdza, że organ rentowy ponosi odpowiedzialność za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji,

3/ zasądza od pozwanego organu rentowego na rzecz ubezpieczonej A. J. (1) kwotę 180 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego.

Sędzia Maciej Flinik

Sygn. akt VI U 2322/22

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 19 sierpnia 2022r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B., na podstawie przepisów ustawy z dnia 19 grudnia 2008 r. o emeryturach pomostowych odmówił ubezpieczonej A. J. (1) prawa do rekompensaty z uwagi na nieudowodnienie przez nią 15 lat prawy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze.

Odwołanie od powyższej decyzji złożyła ubezpieczona A. J. (1) podnosząc, iż w okresie zatrudnienia w Wojewódzkim Szpitalu (...) ( po reorganizacji (...) Szpitalu (...) w B. ) w latach 1982 – 1988 oraz w C. M. im. (...) R. w B. w latach 1988 – 2004 r. wykonywała prace w warunkach szczególnych. W związku z powyższym domagała się przyznania prawa do rekompensaty oraz zasądzenia od pozwanego na jej rzecz kosztów zastępstwa prawnego wg norm przepisanych.

W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych wniósł o jego oddalenie, podtrzymując stanowisko zawarte w zaskarżonej decyzji – argumentując, że nie uwzględnił do pracy wykonywanej w szczególnych warunkach spornych okresów zatrudnienia, ponieważ zakład pracy nie powołał się na zarządzenie resortowe.

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

Ubezpieczona A. J. (1) ( wcześniej W. ) w okresie od 1 września 1982 r. do 31 października 1988 r. ( pozostając zatrudniona w Wojewódzkim Szpitalu (...), po reorganizacji (...) Szpitalu (...) im(...) A. J. w B. ) oraz w okresie od 1 listopada 1988 r. do 30 czerwca 2004 r. ( pozostając zatrudnioną w C. M. im L. R. w B. ) w Zakładzie (...) wykonywała prace polegające na przygotowywaniu preparatów do badań histopatologicznych ( badanie krwi , tkanek nowotworowych pobranych w czasie zabiegów od pacjenta ) i badań przesiewowych.

/ dowód : zeznania ubezpieczonej i świadków k. 58 - zapis AV akt sprawy /

Ubezpieczona na dzień 31 grudnia 1998r. nie posiadała ogólnego stażu pracy wynoszącego co najmniej 20 lat ( okresy składkowe zaliczone w 1/3 okresów nieskładkowych plus okresy składkowe w wymiarze 13 lat 2 miesięcy i 24 dni to mniej niż 20 lat ) .

/ bezsporne /

Powyższy stan faktyczny sąd ustalił na podstawie zeznań ubezpieczonej, świadków , a także na podstawie jej dokumentacji pracowniczej w postaci dwóch świadectw pracy w warunkach szczególnych oraz akt osobowych . Sąd uznał zeznania w/w- nej za w pełni wiarygodne, są one bowiem wewnętrznie spójne, konsekwentne, zbieżne ze sobą, a nadto korespondują one z zeznaniami świadków i ze zgromadzoną dokumentacją pracowniczą ubezpieczonej .

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonej zasługiwało na uwzględnienie. Zgodnie z treścią art. 2 pkt 5 ustawy z dnia 19 grudnia 2008 r. o emeryturach pomostowych (Dz.U. z 2015 r., poz. 965 j.t.), rekompensata to odszkodowanie za utratę możliwości nabycia prawa do wcześniejszej emerytury z tytułu pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze dla osób, które nie nabędą prawa do emerytury pomostowej. Natomiast stosownie do treści art. 21 ust. 1 ustawy o emeryturach pomostowych, rekompensata przysługuje ubezpieczonemu, jeżeli ma okres pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze w rozumieniu przepisów ustawy o emeryturach i rentach z FUS, wynoszący co najmniej 15 lat. W myśl art. 23 ust. 2 przywołanej ustawy, rekompensata przyznawana jest w formie dodatku do kapitału początkowego, o którym mowa w przepisach art. 173 i art. 174 ustawy o emeryturach i rentach z FUS. Celem rekompensaty jest złagodzenie skutków utraty możliwości przejścia na wcześniejszą emeryturę przed osiągnięciem wieku emerytalnego przez pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach. Nie polega ona jednak na stworzeniu możliwości wcześniejszego zakończenia aktywności zawodowej, ale na odpowiednim zwiększeniu podstawy wymiaru emerytury z FUS, do której osoba uprawniona nabyła prawo po osiągnięciu powszechnego wieku emerytalnego. Przesłanką uzyskania prawa do rekompensaty jest legitymowanie się stażem co najmniej 15 lat pracy w warunkach szczególnych na dzień 1 stycznia 2009 r. , a nie jak w przypadku prawa do emerytury w obniżonym wieku emerytalnym na dzień 1 stycznia 1999 r.

W okolicznościach niniejszej sprawy nie budzi wątpliwości fakt, iż ubezpieczona pracując w latach 1982 - 2004 w obu wyżej wymienionych placówkach ( a ściślej będąc pracownikiem Zakładu (...) ) wykonywała prace kwalifikowane jako prace w warunkach szczególnych w rozumieniu przepisu art. 184 ust 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymienione pod poz. 3 działu XII tegoż rozporządzenia jako prace w prosektoriach i zakładach anatomopatologicznych, histopatologicznych i medycyny sądowej. W/w- na wykonywała badania histopatologiczne ( sporządzała preparaty z wycinków pobieranych w trakcie operacji guzów krtani, piersi i mózgu, które po jej wstępnej ocenie analizował lekarz patomorfolog ), badania przesiewowe , badała próbki krwi , szpiku itp.

Nie ulega zatem wątpliwości, iż ubezpieczona spełnia przesłanki nabycia prawa do rekompensaty wyrażone w treści art. 2 pkt 5 i art. 21 ust. 1 ustawy o emeryturach pomostowych w postaci nie nabycia prawa do emerytury pomostowej oraz osiągnięcia okresu pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze w rozumieniu ustawy o emeryturach i rentach z FUS wynoszącego co najmniej 15 lat.

Mając powyższe na uwadze, Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. orzekł jak w sentencji.

W punkcie 2 wyroku sąd zgodnie z treścią przepisu art. 118 ust. 1a ustawy o emeryturach i rentach z FUS z urzędu orzekł w przedmiocie odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji. Sąd uznał, iż organ rentowy zupełnie bezpodstawnie odmówił przyznania świadczenia jeszcze na etapie postępowania administracyjnego . W wystawionych ubezpieczonej zaświadczeniach zakłady pracy powołały się bowiem prawidłowo na pozycję 3 działu XII stosownego rozporządzenia . Zarzut nie wskazania zarządzenia resortowego jest zupełnie chybiony, jako nieobowiązujące ma ono bowiem jedynie charakter posiłkowy.

O kosztach zastępstwa procesowego orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c. Wysokość kosztów zastępstwa procesowego ustalono w oparciu o § 9 ust.2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. z 2018 poz. 265).

Sędzia Maciej Flinik