Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Bydgoszczy

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 czerwca 2018 r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Janusz Madej

Protokolant st. sekr. sądowy Dorota Hańc

po rozpoznaniu w dniu 12 czerwca 2018 r. w Bydgoszczy na rozprawie

odwołania: M. S.

od decyzji: Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B.

z dnia 13 lipca 2016 r., znak: (...)

w sprawie: M. S.

przeciwko: Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w B.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

I zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje ubezpieczonemu M. S. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od 1 maja 2016 r. do 31 maja 2019 r. ;

II stwierdza odpowiedzialność Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B. za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

Sygn. akt VIU 2362/16

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 13 listo... Decyzją z dnia 13 lipca 2016 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. po rozpoznaniu wniosku M. S. z dnia 22 marca 2016 roku odmówił wnioskodawcy prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy od 1 maja 2016 roku. W uzasadnieniu tej decyzji organ rentowy powołując się na artykuł 57 ustęp 1, artykuł 12, artykuł 61 i 107 Ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych wskazał, iż komisja lekarska ZUS orzeczenie z dnia 5 lipca 2016 roku ustaliła, że wnioskodawca ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy. Jednocześnie decyzja ta uchylała wcześniejszą decyzję ZUS z dnia 3 czerwca 2016 roku, która opierała się na orzeczeniu komisji lek..., na orzeczeniu lekarza orzecznika ZUS, który także ustalił, iż ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy. Odwołanie od tej decyzji wniósł ubezpieczony M. S.. Wskazując, że zaskarżona decyzja je..., nie jest zgodna z przepisami oraz stanem faktycznym, jeśli chodzi o jego sytuację zdrowotną. W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wnosił o jego oddalenie odwołania wskazując dodat..., powołując argumentację przedstawioną w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji i wskazując dodatkowo, że ubezpieczony pobierał rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy do dnia 30 kwietnia 2016 roku. Sąd Okręgowy ustalił i rozważył, co następuje. Ubezpieczony M. S. urodzony (...) w okresie od 12 maja 2014 roku do 30 czerwca 2016 roku pobierał rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy. W dniu 22 marca 2016 roku ubezpieczony złożył wniosek o przyznanie mu renty na dalszy okres. Orzeczeniem z dnia 4 maja 2016 roku lekarz orzecznik ZUS ustalił, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy. W dniu 3 czerwca 2016 roku organ rentowy wydał decyzję odmawiającą przyznania ubezpieczonemu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy powołując się na powyższe orzeczenie lekarza orzecznika ZUS. Następnie po złożeniu przez ubezpieczonego wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia sprzeciwu Zakład Ubezpieczeń Społecznych poinformował ubezpieczonego pismem z dnia 23 czerwca 2016 roku o przywróceniu terminu do wniesienia sprzeciwu. W związku, z czym orzekała komisja lekarska ZUS, która orzeczeniem z dnia 5 lipca 2016 roku ustaliła, iż ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy. Zaskarżoną decyzją z dnia 13 lipca 2016 roku organ rentowy odmówił przyznania wnioskodawcy prawa do renty powołując się na orzeczenie komisji lekarskiej ZUS z 5 lipca 2016 roku i jednocześnie uchylając dec..., wcześniejszą decyzję z 3 mar..., z 3 czerwca 2016 roku. Powyższe ustalenia nie były między stronami sporne i zus..., wynikało z dokumentów zebranych w aktach organu rentowego. W celu zweryfikowania stanowiska organu rentowego opartego na orzeczeniu komisji lekarskiej ZUS, która nie stwierdziła częściowej niezdolności do pracy, która w ogóle nie stwierdziła niezdolności do pracy ubezpieczonego, Sąd Okręgowy dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego specjalisty chirurgii urazowej i ortopedii, który w opinii z dnia 8 marca 2018 roku - karta 25, 24 akt sprawy rozpoznał u ubezpieczonego przebyte złamanie nasady dalszej kości promieniowej prawej z rozległymi pourazowymi zmianami nadgarstka prawego leczony wielokrotnie operacyjnie w trakcie dalszego leczenia z upośledzeniem ruchomości i deformacją nadgarstka prawego. W badaniu ortopedycznym ubezpieczonego, który jest osobą praworęczną biegły sądowy stwierdził blizny pooperacyjne po stronie grzbietowej i dłoniowej nadgarstka prawego, deformację nadgarstka, zakres ruchomości, zgięcie grzbietowe - 0 stopni, dłoniowe - 15 stopni, ruchy żywobolesne, osłabienie siły chwytnej ręki prawej. W ocenie biegłego sądowego ubezpieczony ze względu na schorzenia narządu ruchu po przebytym złamaniu nasady dalszej kości promieniowej prawej z rozległymi pourazowymi zmianami nadgarstka prawego wielokrotnie leczony operacyjnie z deformacją i znacznym ograniczeniem ruchomości nadgarstka prawego jest nadal częściowo okresowo niezdolny do pracy od maja 2016 roku do maja 2019 roku. Zdaniem biegłego sądowego stan zdrowia ubezpieczonego nie uległ poprawie. Wręcz przeciwnie w dniu 29 września 2016 roku już po orzeczeniu komisji lekarskiej ZUS był leczony operacyjnie. Wykonana artrodeza nadgarstka prawego i zespolenie płytką, płytką o korpus z następową rehabilitacją, co stanowi przyczynę częściowej niezdolności do pracy. Zdaniem biegłego sądowego z powodu schorzeń narządu ruchu powód jest częściowo niezdolny do pracy. Stopień zmian narządu ruchu w istotnym stopniu ogranicza mu możliwość pracy w wyuczonym i wykonywanym zawodzie. Ubezpieczony w okresie swojej aktywności zawodowej, posiadając wykształcenie średnie technika informatyka pracował, jako kierownik stacji paliw, a także, jako sprzedawca na stacji autogazu, jak, jak również, jako przedstawiciel handlowy i starszy przedstawiciel handlowy, czy kierownik sprzedawca i sprzedawca zaopatrzeniowiec, co potwierdzają świadectwa pracy zebrane w aktach rentowych. Zastrzeżenia do tej opinii wniósł w piśmie procesowym z dnia 6 kwietnia 2018 roku organ rentowy. Powołując się na stanowisko przewodniczącego komisji lekarskich ZUS organ rentowy nie akceptował opinii biegłego ortopedy o częściowej niezdolności do pracy. Organ rentowy wskazywał, że komisja lekarska w składzie ze specjalistą ortopedii po przeprowadzeniu badania i analizie dokumentacji oraz konsultacji specjalisty ortopedy nie stwierdziła dalszej długotrwałej niezdolności do pracy. Natomiast...
[ Koniec części 00:10:29.267] JSQ960925_02
[ Przewodniczący 00:10:29.078] Rozpoznała u ubezpieczonego pourazowe zmiany zwyrodnieniowe stawu nadgarstkowego prawego ręki wiodącej, z zespołem bólowym i niewielkim ograniczeniem ruchomości. Stan po złamaniu stawowym nasady dalszej kości promieniowej prawej, listopad 2012, leczonym operacyjnie sierpień 2013 roku, październik 2014 roku i styczeń 2015 roku. Organ rentowy podkreślał, że w badaniu przedmiotowym komisji stwierdzono, iż koń..., stwierdzono, co następuje. Kończyna górna prawa - blizny pooperacyjne grzbietowej i dłoniowej okolicy nadgarstka prawego, ograniczenia ruchomości grzbietowej i dłoniowej nadgarstka, bez zaników mięśni kłębu i kłębika, ruchomość palców zachowana, chwytność i siła ręki prawidłowa. Zdaniem komisji lekarskiej ZUS, po analizie dokumentacji medycznej i zbadaniu ubezpieczonego, obecny stopień naruszenia sprawności organizmu nie uzasadniał orzeczenia długotrwałej niezdolności do pracy. Ustalenia dokonane przez biegłego sądowego ortopedę, dotyczące dalszej częściowej niezdolności do pracy pozostają w sprzeczności z ustaleniami komisji. Wobec powyższego organ rentowy wnosił o wydanie opinii przez innego biegłego ortopedę, celem obiektywizacji, a w przypadku odmowy temu wnioskowi o oddalenie odwołania. Dokonując oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego, Sąd Okręgowy z punktu widzenia dyrektyw wskazanych w artykule 233 paragraf 1 kpc, Sąd Okręgowy uznał, iż materiał ten ma taką wiarygodność i moc dowodową, która..., które pozwalają na wydanie w sprawie merytorycznego rozstrzygnięcia i dokonanie istotnych dla rozstrzygnięcia sporu ustaleń. W szczególności opinia specjalisty chirurgii urazowej i ortopedii z dnia 8 marca 2018 roku w sposób precyzyjny określa stan zdrowia ubezpieczonego. Wydana została przez biegłego zgodnie z posiadaną przez niego wiedzą medyczną z zakresu chirurgii urazowej i ortopedii. Biegły stwierdził istotne ograniczenia wpływające na stan funkcjonalny prawej wiodącej dłoni ubezpieczonego. Stwierdzono deformację nadgarstka zak..., zgięcie grzbietowe 0 stopni, dłoniowe 15 stopni. Osłabienie siły chwytnej ręki prawej. Potwierdzeniem tej, tego ustalenia biegłego sądowego, co do dalszej częściowej niezdolności do pracy ubezpieczonego, jak wskazuje biegły w opinii, jest to, iż w dniu 29 września 2016 roku ubezpieczony był leczony operacyjnie. Wykonano artrodezę nadgarstka prawego, zespolenie płytką
[ ns 00:13:39.182] Stopień zmian narządu ruchu w istotny sposób ogranicza możliwość pracy w wyuczonym i wykonywanym zawodzie. Ta opinia była jednoznaczna. Wskazywała na istotne ograniczenia funkcji dłoni prawej i wynikającą stąd część i po..., które powodują częściową niezdolność do pracy ubezpieczonego. Zastrzeżenia organu rentowego zgłoszone w piśmie procesowym z 6 kwietnia 2018 roku były zwykłą polemiką z ustaleniami biegłego sądowego i odwoływały się do odmiennych ustaleń komisji lekarskiej ZUS. Zastrzeżenia te nie opierały się na argumentach natury medycznej, a można powiedzieć, że nawet częściowo potwierdzały ustalenia biegłego sądowego, bo komisja stwierdziła pourazowe zmiany zwyrodnieniowe stawu nadgarstkowego prawego ręki wiodącej, z zespołem bólowym, blizny pooperacyjne grzbietowej i dłoniowej okolicy nadgarstka, ograniczenie ruchomości grzbietowej i dłoniowej nadgarstka. Natomiast za..., ustalenia komisji odmiennie opierały się na błędnym obiektywnie ustaleniu, że chwytność i siła ręki jest prawidłowa. Organ rentowy w ogóle nie odniósł się do tego, że ubezpieczony 29 września 2016 roku musiał znowu przejść kolejny zabieg operacyjny, a tych zabiegów wcześniej miał 3, czyli łącznie 4 już przeszedł. W tej sytuacji Sąd Okręgowy nie uwzględnił wniosku organu rentowego o dopuszczenie dowodu z opinii kolejnego biegłego sądowego i uznał, iż ubezpieczony jest niezdolny do pracy częściowo i okresowo, w okresie wskazanym w opinii przez biegłego sądowego. Przypomnieć także należy, że zgodnie z artykułem 57 ustępem 1 Ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, tekst jednolity Dziennik Ustaw z 2017 roku, pozycja 1383, renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki: po pierwsze - jest niezdolny do pracy, po drugie - ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy, po trzecie - niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w artykule 6 ustępie 1 punkcie 1 i 2, punkcie 3 litera b, punkcie 4, 6, 7 i 9, ustępie 2 punkcie 1, punkcie od 3 do 8 i 9 litera a, punkcie 10 litera a, punkcie 11, 12, punkcie 13 litera a, punkcie 14 litera a i punkcie 15, 17 oraz artykule 7 punkcie od 1 do 3, punkcie 5 litera a, punkcie 6 i dwanastym..., i 12, albo nie później niż w ciągu 12 miesięcy od ustania tych okresów. Sporną między stronami była tylko jedna przesłanka nabycia prawa do renty, to jest kwestia, czy ubezpieczony nadal był, czy też nie niezdolny do pracy. Zgodnie z artykułem 12 i 13 powołanej ustawy emerytalno-rentowej niezdolną do pracy w rozumieniu ustawy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy. Częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnie z poziomem posiadanych kwalifikacji. Przy ocenie stopnia i przewidywanego okresu niezdolności do pracy oraz rokowania, co do odzyskania zdolności do pracy, uwzględnia się po pierwsze: stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwość przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji, po drugie: możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne. Skoro, jak wykazało postępowanie dowodowe, ubezpieczony należy do osób częściowo niezdolnych do pracy, to Sąd Okręgowy na podstawie artykułu 477 ze znaczkiem 14 paragrafem 2 Kodeksu postępowania cywilnego, w związku z powołanymi przepisami ustawy emerytalno-rentowej zmienił zaskarżoną decyzję i orzekł, jak w punkcie pierwszym wyroku. W punkcie drugim wyroku na podstawie artykułu 118 ustęp 1a ustawy emerytalno-rentowej Sąd stwierdził odpowiedzialność organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji. Odpowiedzialność ta wynikała z faktu, iż biegły sądowy potwierdził istnienie częściowej niezdolności do pracy, w zasadzie na podstawie tych samych okoliczności, który analizował także organ rentowy. To, że ubezpieczony przeszedł po orzeczeniu przez komisję lekarską ZUS kolejną operację dłoni prawej wiodącej, nie może uwalniać organu rentowego od odpowiedzialności za wadliwe orzeczenie komisji lekarskiej ZUS, która nie dostrzegała istotnego ograniczenia funkcji dłoni prawej, ograniczenia chwytności tej dłoni, co powodowało, iż zaskarżona decyzja oparta była na obiektywnie błędnym orzeczeniu komisji lekarskiej ZUS. A w takiej sytuacji odpowiedzialność organu rentowego, wynikająca z powołanego przepisu nie może być kwestionowana. Na tym wygłoszenie uzasadnienia zakończono.