Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Bydgoszczy

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 maja 2014 r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Janusz Madej

Protokolant st. sekr. sądowy Dorota Hańc

po rozpoznaniu w dniu 6 maja 2014 r. w Bydgoszczy

na rozprawie

odwołania M. R. (1)

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B.

z dnia 16 lipca 2013 r. znak (...)- (...)

w sprawie: M. R. (1)

przeciwko: Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych

Oddziałowi w B.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

I zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, iż przyznaje ubezpieczonemu M. R. (1) prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od 1 lipca 2013 r. do 30 czerwca 2015 r.;

II stwierdza odpowiedzialność Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B. za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

Sygn. akt VI U 2569/13

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 16 lipca 2013r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. – po rozpoznaniu wniosku M. R. (2) z dnia 24 maja 2013r. – odmówił wnioskodawcy (ubezpieczonemu) prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, powołując się na orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 1 lipca 2013r. ustalające, iż nie jest on niezdolny do pracy.

Odwołanie od tej decyzji wniósł ubezpieczony, twierdząc iż jego stan zdrowia nie pozwala mu na podjęcie jakiejkolwiek pracy fizycznej.

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania, powołując argumentację przedstawioną w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Sąd Okręgowy ustalił i rozważył, co następuje:

Ubezpieczony P. R. (urodz. (...)) do 30 czerwca 2013r. uprawniony był do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy. W dniu 24 maja 2013r. złożył wniosek o rentę na dalszy okres. Lekarz Orzecznik ZUS orzeczeniem z dnia 12 czerwca 2013r., a następnie – po rozpoznaniu sprzeciwu ubezpieczonego – Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 11 lipca 2013r. ustaliła, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy. W dniu 16 lipca 2013r. organ rentowy wydał zaskarżoną w rozpatrywanej sprawie decyzję.

W celu zweryfikowania tej decyzji i poprzedzającego ją orzeczenia Komisji Lekarskiej ZUS Sąd Okręgowy dopuścił dowód z opinii zespołu biegłych sądowych w składzie: internista – reumatolog, specjalista medycyny pracy - otolaryngolog, specjalista chorób oczu, kardiolog, psycholog, endokrynolog, neurolog.

Biegli sądowi rozpoznali u ubezpieczonego następujące schorzenia:

- przebyte operacje dyskopatii lędźwiowej w 1990r. i 2001r. z powodu

zmian zwyrodnieniowych kręgosłupa z dyskopatią L4 –L5 i L5 – S1 z

cechami wznowy w obrazie rezonansu magnetycznego z rwą kulszową

prawostronną,

- organiczne zaburzenia nastroju i osobowości,

- cukrzycę typu 2 leczoną lekami doustnymi,

- nadciśnienie tętnicze,

- niską nadwzroczność obu oczu, retinopatię cukrzycową prostą,

- ostrą porfirię przerywaną (w wywiadzie).

Na podstawie przeprowadzonego badania przedmiotowego, materiału lekarskiego znajdującego się w aktach i wyników badań biegli sądowi orzekli, iż ubezpieczony jest nadal okresowo, częściowo niezdolny do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji i wykonywanym dotychczas zawodem – od daty ustania poprzedniej niezdolności do pracy, to jest od 1 lipca 2013r. do 30 czerwca 2015r. Biegli wskazali, iż przyczyną orzeczonej częściowej niezdolności do pracy jest schorzenie kręgosłupa oraz stan psychiczny badanego.

W badaniu neurologicznym stwierdzono objawy rwy kulszowej prawostronnej, zaburzenia czucia w obu kończynach dolnych po stronie korzeni L5, osłabienie prawego odruchu kolanowego, z dodatnimi objawami rozciągowymi z kończyn dolnych, co zostało potwierdzone w badaniach obrazowych: cechy wznowy w obrazie rezonansu magnetycznego ( opis k. 14 akt ZUS). Ponadto biegli ustalili, iż pomimo systematycznego leczenia w (...) w Ś. od 2005r. i regularnego pobierania leków brak jest poprawy stanu psychicznego ubezpieczonego – utrzymują się takie objawy jak: organiczne zaburzenia nastroju i osobowości, problemy z zasypianiem, koszmary, brak chęci działania, spowolnienie psychoruchowe, afekt blady i nastrój obniżony. Biegli sądowi wyjaśnili ponadto, iż podstawą ich opinii były te same dowody, którymi dysponował organ rentowy.

(protokół badań sądowo-lekarskich i orzeczenie lekarskie k. 13-14 akt sprawy).

Zastrzeżenia do powyższej opinii zespołu biegłych sądowych zgłosił organ rentowy. Powołując się na stanowisko Przewodniczącego Komisji Lekarskich ZUS twierdził, że u ubezpieczonego (po operacji kręgosłupa lędźwiowego w 1990r i 2001r.) aktualnie nie występują objawy ubytkowe, jak również podrażnieniowe objawy korzeniowe, zaniki mięśniowe i niedowłady. Nastrój badanego wyrównany bez ostrej psychopatologii – co oznacza iż jest on zdolny do pracy.

W związku z tym organ rentowy wniósł o przekazanie tych zastrzeżeń biegłym sądowym, a w przypadku nieuwzględnienia tego wniosku – o oddalenie odwołania.

(pismo procesowe pełnomocnika organu rentowego – k.25 a.s.).

Spór w niniejszej sprawie sprowadzał się do tego czy ubezpieczony – po ustaniu orzeczonej do dnia 30 czerwca 2013r. niezdolności do pracy- jest nadal niezdolny do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji na dalszy okres.

Zgodnie z art. 57 ust.1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz. U. z 2013r. poz. 1440 ze zm.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1)  jest niezdolny do pracy;

2)  na wymagany okres składkowy i nieskładkowy;

3)  niezdolność do pracy powstała w okresach wskazanych w punktach 3 ust. 1 tego artykułu, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Artykuł 12 i 13 ustawy emerytalnej wskazują, iż niezdolną do pracy w rozumieniu ustawy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu.

Całkowicie niezdolna do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, a częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Przy ocenie stopnia i przewidywanego okresu niezdolności do pracy uwzględnia się:

1)  stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji,

2)  możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcie innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne.

Podstawą ustalenia częściowej, okresowej niezdolności do pracy ubezpieczonego był – dla Sądu orzekającego w sprawie – dowód z opinii powołanego w sprawie zespołu biegłych sądowych. Opinia ta zawierała szczegółowe i precyzyjne ustalenia i wnioski. Zespół biegłych kompleksowo zbadał stan zdrowia ubezpieczonego pod względem możliwości wykonywania przez niego pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji, rozpoznając u badanego schorzenia, które czynią go nadal częściowo niezdolnym do pracy.

Z dokumentów zebranych w aktach rentowych, w szczególności ze świadectw pracy i zaświadczeń o zatrudnieniu wynika, iż ubezpieczony wykonywał w okresie swojej aktywności zawodowej pracę na stanowiskach: kierowcy ciągnika, robotnika w dziale przetwórstwa owocowo-warzywnego, pracownika fizycznego w wytwórni koncentratów paszowych, robotnika w wagonowni (...), pracownika maszynisty w Zakładach (...) w Ś. czy frezera. Wynika z tego, iż jego praca charakteryzowała się przewagą wysiłku fizycznego i wymagała pełnej sprawności psycho-fizycznej. Także ostatnio wykonywana przez niego (od stycznia 2011r.) praca na stanowisku pracownika ochrony cechuje się przewagą wysiłku fizycznego i wymaga dłuższego stania i chodzenia

(wywiad zawodowy – k. 179 akt rozpoznawanej obecnie sprawy).

Biegli sądowi uwzględnili przy wydaniu swojej opinii powyższe kwalifikacje zawodowe ubezpieczonego. Schorzenie kręgosłupa oraz stan psychiczny ubezpieczonego uniemożliwiają mu wykonywanie pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Podkreślić należy, iż biegli sądowi oparli swoją opinię na wynikach badania rezonansu magnetycznego, które wskazywały na wznowę zmian zwyrodnieniowych kręgosłupa z dyskopatią L-4 i L 5- S1.

Sąd Okręgowy nie uwzględnił wniosku dowodowego organu rentowego o przekazanie zastrzeżeń zgłoszonych do opinii biegłych sądowych.

Zastrzeżenia te stanowiły bowiem wyłącznie polemikę z ustaleniami biegłych i nie zawierały istotnych argumentów zakotwiczonych w zebranym materiale dowodowym. Organ rentowy nie wyjaśnił bowiem na jakiej podstawie formułuje twierdzenia o braku objawów ubytkowych oraz o niewystępowaniu u badanego podrażnieniowych objawów korzeniowych, czy wyrównanym nastroju ubezpieczonego, w sytuacji w której w badaniu neurologicznym biegli zgodnie stwierdzili objawy rwy kulszowej prawostronnej, zaburzenia czucia w obu kończynach dolnych, osłabienie prawego odruchu kolanowego, z dodatnimi objawami rozciągowymi z kończyn dolnych.

W wywiadzie sporządzonym przez członków Komisji Lekarskich ZUS ubezpieczony potwierdził przepuklinę jądra miażdżystego L4/L5 S1 i dolegliwości bólowe kręgosłupa.

Wyżej przedstawione argumenty i ustalenia uzasadniały zatem zmianę zaskarżonej decyzji na podstawie art. 477 ¹⁴§2 K.p.c. poprzez przyznania ubezpieczonemu prawa do renty na okres orzeczony przez powołany w sprawie zespół biegłych sądowych.

Wobec wadliwości orzeczenia Komisji Lekarskiej ZUS, która dysponowała tym samym co biegli sądowi materiałem dowodowym wystąpiła przesłanka obciążenia organu rentowego odpowiedzialnością za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji – zgodnie z art. 118 ust. 1a ustawy emerytalnej.

SSO Janusz Madej