Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Bydgoszczy

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 marca 2023 r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący Sędzia Maciej Flinik

Protokolant – starszy sekretarz sądowy Marta Walińska

po rozpoznaniu w dniu 27 marca 2023 r. w Bydgoszczy

na rozprawie

odwołania: M. B.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

z dnia 14 listopada 2022 r., znak:(...)

w sprawie: M. B.

przeciwko: Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

o rekompensatę

1/ zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. z dnia 14 listopada 2022 roku w ten sposób, że przyznaje ubezpieczonemu M. B. prawo do rekompensaty,

2/ stwierdza, że organ rentowy nie ponosi odpowiedzialności za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

Sędzia Maciej Flinik

Sygn. akt VIU 2741/22

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 14 listopada 2022 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. odmówił ubezpieczonemu M. B. prawa do rekompensaty. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, że ubezpieczony nie udowodnił 15 letniego okresu wykonywania pracy w warunkach szczególnych, na dzień 31 grudnia 2008. Od tej decyzji odwołanie złożył M., M. B., podnosząc, iż wprawdzie nie podlegał wprost pod regulacje dotyczące hutnictwa i przemysłu metalowego, jednak jego stanowisko odpowiadało pracy na stanowisku szlifierza, które jest wskazane w dziale III, pozycji 78 Rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 83. Co więcej, odwołujący pracował w warunkach szczególnie uciążliwych, bowiem wykonywał swoją pracę manualnie i na sucho, co powodowało dodatkowo czynniki szkodliwe. Czyli dodatkowy wzrost temperatury. Odwołujący wskazał, że zdaje sobie sprawę, że zgodnie z utrwalonym orzecznictwem kwalifikacja pracy jako pracy w warunkach szczególnych odbywa się na ty..., oparta jest na kryterium stanowiskowo - branżowym, czyli konkretne stanowisko w określonej branży. To jest usystematyzowanie pracy o znacznej szkodliwości dla zdrowia i uciążliwości w oddzielnych działach oraz przypisanie poszczególnych stanowisk pracy do odrębnych gałęzi gospodarki nie jest przypadkowe, gdyż konkretne stanowisko jest narażone na ekspozycję czynników szkodliwych w stopniu mniejszym lub większym w zależności od tego, w którym dziale gospodarki branży jest umiejscowione, dlatego konieczny jest bezpośredni związek wykonywania pracy [ns 00:01:26.296] technologicznym właściwym dla danego działu gospodarki, ale od kryterium branżowego można odstąpić w pewnych sytuacjach, gdy wykonywana jest praca uznana za szkodliwą dla jednej branży, mimo, że warunki jej wykonywania w innej branży są tak samo szkodliwe. Jeżeli pracownik w ramach swoich obowiązków stale i w pełnym wymiarze czasu pracy narażony był na działanie tych samych czynników, na które narażeni byli pracownicy innego działu przemysłu, w ramach którego to działu takie same prace zaliczone są do pracy w szczególnych warunkach, to zróżnicowanie tych stanowisk pracy musiałoby być uznane za naruszające zasady równości w zakresie uprawnień do ubezpieczenia społecznego pracowników wykonujących tę samą pracę. I tutaj przywołał Sąd szereg orzeczeń SN-u. Ubezpieczony dalej wskazywał, że organ rentowy winien odstąpić od kryterium branżowego i uznać pracę odwołującego jako wykonywaną w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze przed, przez okres przekraczający 15 lat, lat. Organ rentowy w tym zakresie nie dokonał żadnego postępowania dowodowego w zakresie złożonego przez odwołującego wniosku i przedstawionych przez niego dokumentów. W związku z tym zdaniem ubezpieczonego organ rentowy naruszył tym samym przepis art. 21 Ustawy o emeryturach pomostowych i art. 32 i 33 Ustawy o emeryturach i rentach z FUS. W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie. Wskazał, że ubezpieczony legitymuje się okresem składkowym 22 lata i 22 dni oraz okresem nieskładkowym 27 dni. To jest w odwołaniu wskazał też, że..., wskazał, że zaświadczenie z Fabryki (...), Zakład (...) i (...) B. z 13 kwietnia 87, potwierdzający [ns 00:03:02.512] na stanowisku szlifierza od 18 października 76, zawiera braki formalne, brak charakteru pracy zgodnie z Rozporządzeniem Rady Ministrów z 7 lutego 83 w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze oraz brak powołania się na zarządzenie resortowe. Również świadectwo pracy z 31.03.88, potwierdzające zatrudnienie od 18 października 76, do 31 marca 88 w Fabryce (...) (...) B., na stanowisku szlifierz nie zawiera charakteru pracy zgodnie z Rozporządzeniem Rady Ministrów z 7 lutego 83 i świadectwie pracy z 31 stycznia 2003 z Ośrodka (...) spo..., (...) w B., wskazano, że ubezpieczony był zatrudniony w latach 88, 2003 w warunkach szczególnych na stanowisku szlifierz, jednak nie podano, nie powołano się na charakter pracy zgodnie z Rozporządzeniem Rady Ministrów z 7 lutego 83. Sąd Okręgowy ustalił, iż ubezpieczony M. B., B. pozostając zatrudniony w Fabryce (...) (...) w latach 76, 88 na stanowisku szlifierza oraz w Ośrodku (...) na stanowisku szlifierza narzędziowego stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał prace polegające na szlifowaniu elementów do form i ostrzeniu narzędzi. Ubezpieczony na dzień 31 grudnia 98, nie legitymował się ogólnym stażem pracy wynoszącym minimum 25 lat. Taki stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie uznanych za miarodajne, zeznań ubezpieczonego oraz świadków, a także w oparciu o korespondującą z nimi treść dokumentów pracowniczych, tych fragmentarycznych przedłożonych przez ubezpieczonego, ale również akt osobowych dołączonych ostatecznie do sprawy, nadesłanych przez archiwum. W tak ustalonym stanie rzeczy odwołanie zasługiwało na uwzględnienie, zgodnie z treścią art. 2, pkt. 5 Ustawy o emeryturach pomostowych, rekompensatach o odszkodowanie za utratę możliwości nabycia prawa do wcześniejszej emerytury z tytułu pracy w warunkach szczególnych lub w szczególnym charakterze dla osób, które nie nabędą prawa do emerytury pomostowej. Natomiast stosownie do treści art. 21, ust. 1 Ustawy o emeryturach pomostowych, rekompensata przysługuje ubezpieczonemu jeżeli ma okres pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze w rozumieniu przepisów ustawy o emeryturach i rentach z FUS, wynoszący co najmniej 15 lat. W świetle materiału dowodowego zgro..., zgromadzonego w niniejszej sprawie nie budzi wątpliwości Sądu fakt, że ubezpieczony pracując w obu wymienionych wcześniej zakładach na stanowisku szlifierza i szlifierza narzędziowego wykonywał prace kwalifikowane jako prace w warunkach szczególnych w rozumieniu przepisu art. 184, ust. 1 Ustawy z 17 grudnia 98 o emeryturach i rentach z FUS oraz Rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 83 w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, wymienionych pod pozycją 78, działu III, wykazu A, stanowiącego załącznik do przywołanego wyżej Rozporządzenia, czyli prace szlifierskie i prace w metalu. Przy czym łączny okres pracy ubezpieczonego w warunkach szczególnych przekracza wymagane ustawą 15 lat, a na dzień 31 grudnia 98, ubezpieczony nie legitymował się ogólnym stażem pracy wynoszącym 25 lat. Ten wynosił w jego przypadku nieco powyżej 22 lat. Nie ulega tym samym wątpliwości, że ubezpieczony spełnia przesłanki nabycia do..., prawa do rekompensaty wyrażone w treści art. 2, pkt. 5 i art. [ns 00:06:28.840] , ust. 1 Ustawy o emeryturach pomostowych w postaci nienabycia prawa do emerytury pomostowej, oraz osiągnięcia okresu pracy w warunkach szczególnych lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu Ustawy o emeryturach i rentach z FUS, wynoszącego co najmniej 15 lat, Sąd całkowicie podziela te rozważania ubezpieczonego, dotyczące wymogów branżowego charakteru pracy i tutaj rzeczywiście ta praca niczym się nie różniła od pracy, od prac wymienionych w dziale III, więc nie było powodu aby zakwestionować charakter pracy szlifierza, czy szlifierza narzędziowego i tylko z racji tego, że ubezpieczony wykonywał ją w innym re..., w zakładzie [ns 00:07:05.588] do innego resortu. Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy na podstawie art. 477, ze zn. 14 par. 2 k.p.c. orzekł jak w pkt. 1 sentencji. W punkcie 2 sentencji wyroku, Sąd zgodnie z treścią przepisu art. 118, ust. 1a Ustawy o emeryturach i rentach z FUS orzekł o przedmiocie odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji. Zdaniem Sądu biorąc pod uwagę okoliczności przedmiotowej sprawy nie zaistniały podstawy do stwierdzenia odpowiedzialności organu rentowego a sformalizowany przebieg postępowania przed organem rentowym uprawniał organ rentowy do zakwestionowania okresu zatrudnienia ubezpieczonego w obu zakładach jako pracy w warunkach szczególnych, w konsekwencji zanegowania posiadania przez niego wymaganych Ustawą 15 lat pracy w takich warunkach, albowiem w wystawionych świadectwach czy to pracy, czy wykonywania pracy w szczególnych warunkach nie wskazano odpowiednich pozycji wykazu A, stanowiącego załącznik do Rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 83. Okoliczność, iż praca ubezpieczonego w spornym okresie była pracą w warunkach szczególnych, wymagała zatem przeprowadzania postępowania sądowego, przesłuchania świadków, zainteresowanego i ściągnięcia jego dokumentacji, tej oczywiście dostępnej. To wszystko. Dziękuję.

UZASADNIENIE