Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Bydgoszczy

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 stycznia 2018 r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Janusz Madej

Protokolant st. sekr. sądowy Dorota Hańc

po rozpoznaniu w dniu 16 stycznia 2018 r. w Bydgoszczy na rozprawie

odwołania: H. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B.

z dnia 10 sierpnia 2015 r., znak: (...)

w sprawie: H. K.

przeciwko: Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w B.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

I zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje ubezpieczonemu H. K. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od 1 czerwca 2015 r. do 24 kwietnia 2017 r.;

II wniosek ubezpieczonego z dnia 26 maja 2015 r. o rentę z tytułu niezdolności do pracy w zakresie obejmującym żądanie przyznania renty z tytułu niezdolności do pracy po dniu 24 kwietnia 2017 r. przekazuje do rozpoznania Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w B.;

III w zakresie objętym punktem I wyroku stwierdza odpowiedzialność Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B. za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

Sygn. akt VIU 2755/15

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 10 sierpnia 2015 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. po rozpatrzeniu wniosku H. K. z dnia 26 maja 2015 roku odmówił wnioskodawcy prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy od 1 czerwca 2015 roku. Powołując się na przepisy artykułu 75 Ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz artykuł 107 tej Ustawy organ rentowy wskazał, iż zgodnie z tymi przepisami niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy. Organ rentowy wskazał, iż komisja lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 3 sierpnia 2015 roku ustaliła, że wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy a zatem brak prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy od 1 czerwca 2015 roku. Odwołanie od tej decyzji wniósł ubezpieczony H. K. zarzucając, że decyzja ta jest niezgodna z rzeczywistym stanem jego zdrowia, gdyż jest on częściowo niezdolny do pracy. W uzasadnieniu odwołania ubezpieczony wskazywał, że od 1991 roku uprawniony był do renty inwalidzkiej z tytułu częściowej niezdolności do pracy, wielokrotnie stawał przed komisjami lekarskimi, od lat leczy się dermatologicznie i neurologicznie ze względu na złamanie trzonu L-3 kręgosłupa i obniżeniem jego wysokości, co spowodowało między innymi, że ma krótszą jedną nogę. Natomiast ubezpieczony podnosił także, że schorzenie dermatologiczne pojawia się, co jakiś czas. W czasie zaostrzenia objawów choroby skóra na rękach pokrywa się wodnistymi pęcherzami, które pękają i długo się nie leczą. W związku z powyższym ubezpieczony wnosił o zmianę zaskarżonej decyzji i przyznanie mu prawa do renty inwalidzkiej z tytułu częściowej niezdolności do pracy. W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy powoływał argumentację przedstawioną w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji. Sąd Okręgowy ustalił i rozważył, co następuje. Ubezpieczony H. K. urodzony (...) w okresie od 25 października 1991 roku do 31 maja 2015 roku uprawniony był do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy. W okresie swojej aktywności zawodowej w latach 1976 - 1989 wykonywał on zawód kierowcy samochodu ciężarowego z przyczepami o ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony a w latach 1989-1991 był hutnikiem wytapiaczem surówki i surówki metali kolorowych. W dniu 26 maja 2015 roku złożył on wniosek w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych w Oddziale w B. o ponowne ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Orzeczeniem z dnia 15 czerwca 2015 roku lekarz orzecznik ZUS ustalił, iż ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy a następnie po rozpoznaniu sprzeciwu ubezpieczonego od tego orzeczenia komisja lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 3 sierpnia 2015 roku ustaliła, iż ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy. Zaskarżona decyzja z dnia 10 sierpnia 2015 roku powoływała się na orzeczenie komisji lekarskiej ZUS. W celu zweryfikowania stanowiska organu rentowego opartego na orzeczeniu tej komisji Sąd Okręgowy dopuścił dowód z opinii zespołu biegłych sądowych w składzie dermatolog, specjalista medycyny pracy oraz neurolog. W opinii z dnia 10 października 2016 roku karta 15, 16 akt sprawy, biegli sądowi wskazali, że rozpoznali u ubezpieczonego następujące schorzenia po pierwsze: zmiany zwyrodnieniowo dyskopatyczne kręgosłupa LS okresowe z zespołem bólowym LS i C w okresie remisji, po drugie wyprysk skóry rąk w okresie remisji, przykurcz Dupuytrena obu dłoni w niewielkim nasileniu i po trzecie chorobę nadciśnieniową leczoną farmakologicznie. Biegli wskazali, iż ubezpieczony jest w wieku 61 lat, posiada wykształcenie podstawowe, przebywał na rencie 14 lat do końca maja 2015 roku, obecnie pracuje, jako dozorca w wymiarze 1/2 etatu. W aktualnym badaniu ubezpieczony został oceniony przez biegłych, jako sprawny ruchowo a zmiany skórne występują w okresie remisji, natomiast zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa mogą być rehabilitowane ambulatoryjnie. Zdaniem biegłych sądowych H. K. nie jest aktualnie niezdolny do pracy zgodnie z ogólnie posiadanymi kwalifikacjami a zgłaszane okresowo dolegliwości chorób podanych w rozpoznaniu mogą być leczone w trybie ambulatoryjnym. Biegli sądowi zgodzili się z orzeczeniem komisji lekarskiej ZUS z 3 sierpnia 2015 roku wyjaśniając także, iż przy formułowaniu końcowych wniosków opinii i ustaleń opinii posługiwali się tymi samymi wynikami badań i konsultacji, które pozostawały także w dyspozycji lekarzy orzeczników ZUS. Na podstawie dowodu z przesłuchania stron ograniczonego do przesłuchania ubezpieczonego Sąd Okręgowy ustalił, iż przez większość aktywności zawodowej ubezpieczony wykonywał pracę kierowcy samochodów ciężarowych powyżej 3,5 tony, jeździł samochodami marki S. z przyczepą oraz marki J. wożąc produkty spożywcze, lodówki i meble. Pomagał też przy rozładunku tych pojazdów. Natomiast w hucie pracował, jako wytapiacz przy wytapianiu surówki metali kolorowych. Była to ciężka praca fizyczna wykonywana w wysokiej temperaturze. Zadaniem ubezpieczonego było wlewanie surówki do form, była to praca zmianowa w warunkach szkodliwych dla zdrowia. Sąd Okręgowy na rozprawie dopuścił dowód z uzupełniającej opinii powołanego w sprawie zespołu biegłych sądowych w celu wyjaśnienia czy ubezpieczony jest niezdolny do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji zawodowych wynikających z okoliczności wskazanych w czasie przeprowadzenia dowodu z przesłuchania stron i czy biegli zmieniają swoją opinię z dnia 10 października 2016 roku czy też podtrzymują ją i na podstawie, jakich argumentów natury faktycznej i medycznej i czy schorzenia rozpoznane u ubezpieczonego powodują jego niezdolność do pracy w zawodach kierowcy samochodów ciężarowych o ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony oraz wytapiacza surówki. W opinii uzupełniającej z dnia 16 stycznia 2017 roku, karta 39 akt sprawy, powołany w sprawie zespół biegłych sądowych wskazał, że ogólny stan zdrowia ubezpieczonego uległ poprawie, aktualnie stwierdzone schorzenia nie ograniczają zdolności do pracy zgodnie z ogólnie posiadanymi kwalifikacjami pracownika fizycznego. Biegli sądowi stwierdzili, że na rozprawie 10 stycznia 2017 roku ubezpieczony twierdził, że posiada nadal prawo jazdy, które nie zostało odebrane ze względu na stan zdrowia, natomiast uznali, że niewskazane byłoby jednak wykonywanie ciągłej pracy, jako kierowcy samochodów ciężarowych o ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony i jako wytapiacza surówki metali. Biegli zaznaczyli też, że w odlewniach metali istnieje również wiele rodzajów prac fizycznych lekkich. H. K. może podjąć pracę zgodnie z istniejącymi możliwościami fizycznymi, ponieważ ogólny stan zdrowia uległ poprawie, biegli podtrzymali swoje orzeczenie z dnia 10 października 2016 roku. Sąd Okręgowy dokonując oceny dowodów z opinii powołanego w sprawie zespołu biegłych uznał za stosowne dopuszczenie dowodu z drugiego zespołu biegłych sądowych w składzie neurolog i specjalista medycyny pracy. Drugi zespół biegłych sądowych w opinii z dnia 12 lipca i 19 lipca 2017 roku, karta 61, 62 akt sprawy, rozpoznał u ubezpieczonego nowotwór płuca prawego, stan po zabiegu operacyjnym z planowaną chemioterapią T, T2, NO, NOG3, chorobę zwyrodnieniową kręgosłupa, dyskopatię szyjną C5, C6 i lędźwiową L3, L4 i L4L5, przewlekły zespół bólowy szyjno-piersiowy i lędźwiowo-krzyżowy objawowy zaostrzony. Na podstawie przeprowadzonych badań sądowo-lekarskich i po analizie dokumentacji lekarskiej zawartej w aktach sprawy i ZUS, oraz dostarczonej przez badanego biegli stwierdzili, że stan zdrowia ubezpieczonego upośledza sprawność jego organizmu w stopniu powodującym całkowitą niezdolność do pracy. Podkreślić należy, że w skład drugiego zespołu biegłych sądowych wchodził także specjalista onkolog. Przyczyną niezdolności do pracy w stopniu całkowitym była właśnie stwierdzona choroba nowotworowa. Biegli podkreślili, że w dniu 28 kwietnia 2017 roku był leczony operacyjnie z powodu guza kratego. Operację uzupełniającą przeprowadzono 9 czerwca 2017 roku, wstępnie zakwalifikowano ubezpieczonego do chemioterapii, w konsultacji z dnia 2 sierpnia 2017 roku, co było nową okolicznością w sprawie, wskazywali biegli sądowi drugiego zespołu. Z uwagi na przebyte leczenie operacyjne guza płuca prawego doszło do pogorszenia w dynamice schorzenia układu kostno-stawowego, ale nie w stopniu, który powodowałby całkowitą niezdolność do pracy. We wnioskach końcowych biegli sądowi drugiego zespołu specjalista neurolog, specjalista medycyny przemysłowej i specjalista onkolog stwierdzili, iż badany jest...
[ koniec części 00:49:44.000]
CMN471679_02
[ Przewodniczący 00:49:44.218]
Okresowo całkowicie niezdolny do pracy od daty hospitalizacji w (...) Onkologii w B., to jest od 25 kwietnia 2017 roku, z uwagi na świeży przebieg pooperacyjny, stopień zawansowania choroby nowotworowej i wstępne kwalifikowanie do chemioterapii, przy czym okresowa całkowita niezdolność do pracy datuje się na okres trzech lat do 25 kwietnia 2020 roku. Przyczyną tej niezdolności jest choroba nowotworowa, co, jak podkreślili biegli, stanowi nową okoliczność w sprawie. Wobec powyższego biegli sądowi nie zgodzili się z orzeczeniem komisji lekarskiej ZUS i opinią lekarzy pierwszego zespołu z uzasadnieniem wskazanym w opinii. Biegli wskazali, ż..., że z uwagi na charakter schorzenia wiodącego powołano biegłą sądową z dziedziny onkologii. W piśmie procesowym z dnia 8 września 2017 roku pełnomocnik organu rentowego, po zapoznaniu się z protokołem badań sądowo-lekarskich i orzeczeniem lekarskim z dnia 12 lipca i 19 lipca 2017 roku, i powołując się stwierdził, organ rentowy stwierdził, że na podstawie wykonanego rentgena klatki piersiowej stwierdzono u ubezpieczonego nowotwór płuca prawego, co jest nowym zdarzeniem medycznym, do którego doszło po badaniu przez komisję lekarską. Skoro biegli sądowi stwierdzają całkowitą niezdolność do pracy od 25 kwietnia 2017 roku oznacza to, że w dacie badania przez komisję lekarską z 3 sierpnia 2015 roku taka niezdolność do pracy nie istniała i orzeczenie komisji lekarskiej było prawidłowe. Organ rentowy podkreślał, że co do zasady Sąd nie może we własnym zakresie ustalać prawa do świadczenia, a ujawniona w trakcie postępowania sądowego zmiana stanu zdrowia ubezpieczonego, jako przesłanka niezdolności do pracy warunkująca prawo do renty, nie może prowadzić do uznania kontrolowanej decyzji za wadliwą i do jej zmiany. Poruszony wyrok Sądu Najwyższego z 13 września 205 roku I UK 382/04, LEX numer 276247. Ponadto pełnomocnik organu rentowego w treści pisma procesowego z 8 września 2017 roku podnosił, że w przypadku pogorszenia stanu zdrowia po badaniu przez komisję lekarską oraz wydaniu decyzji przez ZUS ubezpieczonemu przysługuje prawo wystąpienia z nowym wnioskiem do organu rentowego. W związku z tym organ rentowy wnosił o oddalenie odwołania. Uznając, iż opinia drugiego zespołu biegłych sądowych nie jest pełna, albowiem nie odnosi się do okresu, nie orzeka o tym, czy ubezpieczony był niezdolny do pracy w okresie od utraty prawa do renty, czyli od 1 czerwca 2015 roku do daty stwierdzonej całkowitej niezdolności, przez biegłych całkowitej niezdolności do pracy 25 kwiecień 2017 roku, Sąd przekazał akta sprawy drugiemu zespołowi biegłych w celu uzupełnienia istotnego braku pisemnej opinii z dnia 12 i 19 lipca poprzez wyjaśnienie, czy przed dniem 25 kwietnia 2017 roku ubezpieczony był całkowicie bądź częściowo niezdolny do pracy i czy niezdolność ta istniała w miesiącu, w którym ustało prawo do wcześniej pobieranego świadczenia, to jest w czerwcu 2015 roku, i jakie były przyczyny ewentualnej niezdolności do pracy ubezpieczonego od 1 czerwca 2015 roku. W opinii uzupełniającej z dnia 25 października 2017 roku biegli rozpoznając u ubezpieczonego te same schorzenia stwierdzili, iż w opinii biegłego neurologa przebyte złamanie kompresyjne trzonu L3 nasiliło dolegliwości bólowe kręgosłupa, zarówno w odcinku piersiowym, jak i lędźwiowym. Między innymi z tego powodu był ubezpieczony osobą częściowo niezdolną do pracy do 31 maja 2015 roku. Schorzenie to ma charakter przewlekły i postępujący. Orzeczenie lekarza orzecznika ZUS z dnia 7 kwietnia 2014 roku, karta 22 akt rentowych, ujawniło również zmiany podczas badania układu nerwowego. Zdaniem biegłych sądowych należy zatem uznać, iż charakter schorzenia układu kostno-stawowego z objawami neurologicznymi jest postępujący i powodował istotne ograniczenie w zatrudnieniu nadal po dniu 31 maja 2015 roku, a więc można przyjąć, zdaniem biegłych sądowych, iż ubezpieczony od 1 czerwca 2015 roku był nadal okresowo częściowo niezdolny do pracy z powodu schorzenia układu kostno-stawowego z istotnym deficytem neurolo..., neurologicznym aż do pogorszenia stanu zdrowia, to jest do 25 kwietnia 2017 roku. Zastrzeżenia do opinii uzupełniającej drugiego zespołu biegłych sądowych zgłosił w piśmie procesowym z dnia 23 listopada 2017 roku organ rentowy powołując się na stanowisko przewodniczącego komisji lekarskiej ZUS. Pełnomocnik organu rentowego wskazał, że nie akceptuje opinii biegłych o częściowej niezdolności do pracy istniejącej u ubezpieczonego od 1 czerwca 2015 roku do 24 kwietnia 2017 roku z powodu schorzenia układu kostno-stawowego z istotnym deficytem neurologicznym, jest to bowiem sprzeczne nie tylko z orzeczeniem komisji lekarskiej ZUS z dnia 3 sierpnia 2015 roku, która nie stwierdziła zaburzeń funkcjonalnych ze strony narządu ruchu oraz układu nerwowego ubezpieczonego, ale także z orzeczeniem biegłych sądowych z dnia 10 października 2016 roku, którzy badając wnioskodawcę po około roku od badania komisji lekarskiej nie stwierdzali zaburzeń funkcjonalnych ze strony kręgosłupa oraz deficytu neurologicznego rozpoznając okresowy zespół bólowy C i LS w okresie remisji i zgodzili się z orzeczeniem komisji lekarskiej ZUS. Organ rentowy wskazywał przy tym, iż do istotnego pogorszenia stanu zdrowia badanego doszło po około dwóch latach po badaniu przez komisję lekarską ZUS. Pogorszenie stanu zdrowia spowodowane jest schorzeniem nowotworowym, które nie było rozpoznawane podczas badania komisji lekarskiej i pierwszego zespołu biegłych sądowych z 10 października 2016 roku. Organ rentowy wskazywał, że Sąd co do zasady nie może we własnym zakresie ustalać prawa do świadczenia, a ujawniona w trakcie postępowania sądowego zmiana stanu zdrowia ubezpieczonego, jako przesłanka niezdolności do pracy warunkująca prawo do renty, co miało miejsce w przypadku ubezpieczonego, nie może prowadzić do uznania kontrolowanej decyzji za wadliwą i do jej zmiany. Postępowanie dowodowe przed Sądem w sprawie o świadczenie uzależnione jest od niezdolności do pracy, powinno zmierzać do ustalenia, czy w dacie orzekania przez organ rentowy po stronie ubezpieczonego występowały w tym zakresie wszystkie przesłanki warunkujące przyznanie świadczenia. W przypadku pogorszenia stanu zdrowia po badaniu przez komisję lekarską oraz wydaniu decyzji przez ZUS ubezpieczonemu przysługuje prawo wystąpienia z nowym wnioskiem rentowym. W związku z tym organ rentowy wnosił o dopuszczenie dowodu z drugiego zespołu biegłych sądowych, a w przypadku nieuwzględnienia tego wniosku o oddalenie odwołania. Dokonując oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego z punktu widzenia dyrektyw wskazanych w artyku..., w artykule 233 paragraf 1 Kodeksu postępowania cywilnego Sąd Okręgowy uznał, iż o..., zasadnym będzie przeprowadzenie w sprawie dowodu z uzupeł..., z ustnych wyjaśnień biegłych sądowych na rozprawie ze względu na to, iż wnioski biegłych specjalistów neurologów pierwszego i drugiego zespołu były rozbieżne co do kwestii niezdolności do pracy ubezpieczonego zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji zawodowych. Dlatego na rozprawie prze..., ustne wyjaśnienia, na rozprawie w dniu 16 stycznia 2018 roku ustne wyjaśnienie pisemnych opinii zgłosili biegli sądowi P. W. i T. Ś.. Biegły sądowy T. Ś. podtrzymał swoją pisemną opinię, której był współautorem. Wyjaśnił przy tym, iż u ubezpieczonego w odległej przeszłości mieliśmy do czynienia ze złamaniem trzonu L3 kręgosłupa, które było wieloodłamowe. Od mo..., od tego momentu, od momentu tego urazu zmieniła się dynamika pracy kręgosłupa ubezpieczonego. Jego kręgosłup ustawił się nie w swojej właściwej pozycji, tylko w położeniu kyfotycznym odgi..., odgięty do tyłu, co spowodowało w miarę upływu czasu narastanie objawów związanych z wystąpieniem prawdopodobnie przyspieszonych objawów dyskopatycznych w odcinku lędźwiowym. Biegły wyjaśnił także, że przy pracach związanych z wysiłkiem fizycznym to przebyte złamanie kompresyjne trzonu L3 kręgosłupa i występująca dyskopatia powodowały wystąpienie zaostrzeń zespołu bólowego. Zdaniem tego biegłego ubezpieczony w wielu zawodach związanych z pracą fizyczną nie zostałby dopuszczony do pracy ze względu na częściową niezdolność do pracy. Chciałby, biegły chciał, biegły T. Ś. podkreślał, zwracał także uwagę, że ubezpieczony był zatrudniony jako pracownik ochrony tylko o wymiarze jeden drugiej etaty, co, która to okoliczność wskazywała, że nie był on zdolny do normalnej pracy ja..., nawet jako pracownik ochrony w pełnym wymiarze czasu pracy. Natomiast choroba nowotworowa oraz zastosowane jej leczenie powodowały całkowitą niezdolność do pracy od 25 kwietnia 2017 roku. Z kolei biegły sądowy P., specjalista neurolog P. W. wyjaśnił, że opinia pierwszego zespołu odnosiła się w zakresie schorzeń neurologicznych do aktualnie wykonywanego przez ubezpieczonego zatrudnienia. Biegły wyjaśnił w związku z tym, że gdyby ubezpieczony miał wykonywać pracę kierowcy samochodu ciężarowego i wytapiacza surówki, które to prace są ciężkimi pracami fizycznymi, to można by uznać, że był on częściowo niezdolny do pracy od 1 czerwca 2015 roku. Zawód wytapiacza surówki byłby zaś zdecydowanie przeciwwskazany do wykonywania przez ubezpieczonego. Biegły sądowy ostatecznie stwierdził, że zgodziłby się z wnioskiem drugiego zespołu biegłych, iż z przyczyn neurologicznych ubezpieczony był częściowo niezdolny do pracy w zawodzie kierowcy samochodu ciężarowego o ciężarze całkowitym powyżej 3 i pół tony, praca ta bowiem wymaga pozycji wymuszonej i jest przeciwwskazana dla osób ze stwierdzoną dyskopatią i nawracającym zespołem bólowym, a szczególnie przeciwwskazana byłaby praca w zawodzie hutnika, czy wytapiacza. Dokonując zatem oceny pełnego materiału dowodowego Sąd Okręgowy wskazuje, że w jego ocenie postępowanie dowodowe w niniejszej sprawie nie wymagało już kontynuacji, o co wnioskował w piśmie procesowym z dnia 23 listopada 2017 roku organ rentowy, albowiem specjaliści neurolodzy obu zespołów powołanych do orzekania w sprawie uzgodnili swoje stanowisko co do tego, iż ubezpieczony był częściowo niezdolny do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji zawodowych w okresie do 1 czerwca 2015 roku do 24 kwietnia 2017 roku.
[ koniec części 01:04:41.000]
CMN471679_03
[ Przewodniczący 01:04:41.668]
Wskazać przy tym należy, iż zgodnie z artykułem 12 i 13 Ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, niezdolną do pracy w rozumieniu Ustawy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Ustęp drugi artykułu 12 stwierdza, że całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy. Ustęp trzeci artykułu 12 stanowi, że częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Artykuł 13 ustęp 1 mówi o tym, iż przy ocenie stopnia i przewidywanego okresu niezdolności do pracy oraz rokowania, co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się po pierwsze: Stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji. I po drugie możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne. Stosując te ustawowe kryteria oceny niezdolności do pracy i stopnia niezdolności do pracy w niniejszej sprawie wskazać należy, iż biegli sądowi zwłaszcza drugiego zespołu w swoich pisemnych opiniach uwzględnili powyższe kryteria przy formułowaniu wniosku o dalszej częściowej niezdolności ubezpieczonego do pracy od 1 czerwca 2015 roku. Wskazać przy tym należy, iż zdaniem Sądu Okręgowego opinia drugiego zespołu biegłych sądowych, opinia główna a zwłaszcza opinia uzupełniająca i ustne wyjaśnienia biegłego sądowego T. Ś.
[ f 01:07:09.537]
były merytoryczne, oparte na specjalistycznej wiedzy medycznej i w sposób szczegółowy odnosiły się do rodzaju schorzeń neurologicznych ubezpieczonego i skutków tych schorzeń dla stanu czynnościowego jego organizmu. Skutki te niewątpliwie powodowały częściową niezdolność do pracy ubezpieczonego zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji zawodowych a podkreślić należy, że ubezpieczony w okresie swojej aktywności zawodowej przez większość tej aktywności wykonywał pracę kierowcy samochodu ciężarowego z przyczepami o ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony oraz inną ciężką pracę fizyczną wytapiacza surówki metali kolorowych. Specjaliści neurolodzy obu zespołów w swoich ustnych wyjaśnieniach w zasadzie uzgodnili swoje stanowiska a jedynie należy podkreślić, że już z opinii uzupełniającej pierwszego zespołu biegłych sądowych z dnia 16 stycznia 2017 roku, w zasadzie w sposób niedwuznaczny wynikało, że, czy, czy w sposób wyraźny wynikało, że niewskazane byłoby wykonywanie przez ubezpieczonego ciągłej pracy, jako kierowcy samochodów ciężarowych o ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony i jako wytapiacza surówki. Podkreślić należy, że jak już wskazano częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji, zatem niewątpliwie ze względu na schorzenia neurologiczne ubezpieczony nie mógł wykonywać pracy zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami, pracy, którą przez wiele lat wykonywał a była to ciężka praca fizyczna, zarówno praca kierowcy samochodów ciężarowych jak i wytapiacza surówki. Skoro biegli sądowi specjaliści neurolodzy uzgodnili w tym zakresie swoje stanowisko w czasie ustnych wyjaśnień na rozprawie a do dnia 24 kwietnia 2017 roku, z powodu schorzeń neurologicznych ubezpieczony był, jak orzekli biegli drugiego zespołu, częściowo niezdolnym do pracy, to Sąd Okręgowy na podstawie artykułu 477 ze znaczkiem 14 paragraf 2 Kodeksu postępowania cywilnego zmienił zaskarżoną decyzję i przyznał ubezpieczonemu prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od 1 czerwca 2015 roku do 24 kwietnia 2017 roku. Podkreślić należy, że praca ubezpieczonego na stanowisku pracownika ochrony była pracą wykonywaną w ramach częściowo zachowanej przez ubezpieczonego niezdolności do pracy. Pracą niezgodną z posiadanymi przez niego kwalifikacjami i co istotniejsze także była wykonywana w wymiarze 1/2 etatu. Okoliczność ta nie może świadczyć o tym, że ubezpieczony jest zdolny do pracy zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami zawodowymi, czy też, że doszło do jakiegoś przekwalifikowania ubezpieczonego do wykonywania innej pracy. Trudno mówić, bowiem o przekwalifikowaniu osoby, która do pracy zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami od kilkunastu lat jest niewątpliwie częściowo niezdolna do pracy, a zatrudnienie w ramach zachowanej częściowej niezdolności do pracy wykonuje niezgodnie z posiadanymi kwalifikacjami w niepełnym wymiarze czasu pracy. Sąd Okręgowy w punkcie pierwszym wyroku przyznał ubezpieczonemu prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy do dnia 24 kwietnia 2017 roku. W opinii drugiego zespołu biegłych sądowych ubezpieczony jest całkowicie niezdolny do pracy od 25 kwietnia 2017 roku, z powodu schorzenia onkologicznego nowotworu płuc, które to schorzenie nie było przedmiotem orzekania przez organ rentowy zaskarżonej decyzji oraz nie było przedmiotem orzeczeń organów orzeczniczych ZUS lekarza orzecznika i komisji lekarskiej ZUS. Z powodu tego schorzenia ubezpieczony był hospitalizowany dopiero 25 kwietnia 2017 roku i od tej daty zdaniem biegłych sądowych specjalisty neurologa, onkologa i specjalisty medycyny pracy jest całkowicie niezdolny do pracy. Okoliczność zachorowania przez ubezpieczonego na chorobę nowotworową w ocenie Sądu Okręgowego powinna być zbadana przez organ rentowy w postępowaniu orzeczniczym. Z uwagi na to, że wniosek ubezpieczonego z dnia 26 maja 2015 roku, o rentę z tytułu niezdolności do pracy zachował swoją aktualność także po dacie 24 kwietnia 2017 roku, bez potrzeby składania nowego wniosku, albowiem ubezpieczony ma prawo także do rozstrzygnięcia o swoim wniosku po dniu 24 kwietnia 2017 roku, Sąd Okręgowy dotychczasowy wniosek potraktował, jako wniosek o przyznanie renty na dalszy okres po wydaniu zaskarżonej decyzji, na dalszy okres po wydaniu zaskarżonej decyzji i okres, i wniosek ten stanowi nowe żądanie. Podkreślić należy, że we wniosku ubezpieczony domagał się renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy, w odwołaniu. Jeżeli pojawiła się okoliczność, którą powinien zbadać organ rentowy, która jednak nie stanowi nowej okoliczności w rozumieniu artykułu 477 ze znaczkiem 14 paragraf 4, albowiem schorzenie onkologiczne pojawiło się dopiero w roku 2017, to organ rentowy powinien mieć możliwość odniesienia się do tego schorzenia i dlatego Sąd Okręgowy wniosek ubezpieczonego z dnia 25 kwietnia 2015 roku, o rentę za tytułu niezdolności do pracy w zakresie obejmującym żądanie przyznania renty po dniu 24 kwietnia 2017 roku przekazał do rozpoznania Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w B. na podstawie artykułu 477 ze znaczkiem 10 paragraf 2 Kodeksu postępowania cywilnego. Zgodnie z tym przepisem, jeżeli ubezpieczony zgłosił nowe żądanie dotychczas nierozpoznane przez organ rentowy Sąd przyjmuje to żądanie do protokołu i przekazuje go do rozpoznania organowi rentowemu. I dlatego Sąd orzekł jak w punkcie drugim wyroku. Natomiast w punkcie trzecim ogłoszonego wyroku Sąd Okręgowy na podstawie artykułu 118 ustęp 1a Ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych tekst jednolity Dziennik Ustaw z 2017 roku, pozycja 1383, Kodeksu postępowania cywilnego ustalił odpowiedzialność organu rentowego w zakresie punktu pierwszego wyroku. Ustalenie, stwierdzenie tej odpowiedzialności za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji wynikało wprost z tego, iż w zakresie schorzeń neurologicznych, które wskazywane były już, jako przyczyna niezdolności do pracy w zaświadczeniu lekarza leczącego w dokumentacji medycznej organu rentowego i organ rentowy oparł swoją decyzję na wadliwym orzeczeniu komisji lekarskiej ZUS, orzekającej o tym właśnie schorzeniu, to za wadliwe obiektywnie orzeczenie komisji lekarskiej ZUS i oparcie na niej zaskarżonej decyzji, organ rentowy niewątpliwie odpowiedzialność w niniejszej sprawie ponosi. Dodatkowo wskazać należy, że jedyną sporną przesłanką nabycia przez ubezpieczonego prawa do renty na dalszy okres było to, czy ubezpieczony jest nadal niezdolny do pracy. W związku z tym renta z tytułu niezdolności do pracy została ubezpieczonemu w punkcie pierwszym wyroku przyznana na podstawie artykułu 57 i 58 powołanej Ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, albowiem postępowanie dowodowe wykazało, iż ubezpieczony jest nadal niezdolny do pracy w stopniu częściowym w okresie orzeczonym w punkcie pierwszym wyroku. Na tym wygłoszenie uzasadnienia zakończono.