Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Bydgoszczy

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 października 2014 r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Ewa Milczarek

Protokolant – sekr. sądowy Sylwia Sawicka

po rozpoznaniu w dniu 14 października 2014 r. w Bydgoszczy

na rozprawie

odwołania: S. M.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B.

z dnia 23 sierpnia 2013 r., znak: (...)

w sprawie: S. M.

przeciwko: Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w B.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

1)  zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje ubezpieczonej S. M. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia (...)r. do dnia (...) r.,

2)  stwierdza, że organ rentowy ponosi odpowiedzialność za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

Sygn. akt VIU 2919/13

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 1 października 2013 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. w oparciu o orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 121.08.2013r., odmówił ubezpieczonej prawa do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy.

Odwołanie od powyższej decyzji złożyła ubezpieczona wnosząc o przyznanie jej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. wniósł o jego oddalenie podtrzymując argumentację zawartą w decyzji.

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

W myśl art. 12 ustawy o emeryturach i rentach z FUS niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu. Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy. Częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Zgodnie natomiast z treścią art. 13 ust. 1 ustawy przy ocenie stopnia i przewidywanego okresu niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się: stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji, możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia i posiadanych kwalifikacji.

S. M. złożyła dniu 9 maja 2013 r. w organie rentowym wniosek o przyznanie prawa do renty. Lekarz Orzecznik ZUS w orzeczeniu z dnia 22.07.2013 r. nie stwierdził niezdolność badanej do pracy. Komisja Lekarska ZUS w orzeczeniu z dnia 21.08.2013 r. podtrzymała powyższe orzeczenie i również stwierdziła, że badana nie jest niezdolna do pracy.

okoliczności bezsporne

W celu zweryfikowania ustaleń dokonanych przez organ rentowy Sąd przeprowadził dowód z opinii biegłych lekarzy sądowych z dziedziny neurologii, medycyny pracy i hepatologii.

Biegli po zapoznaniu z dokumentacją medyczną, zebraniu wywiadu i przeprowadzeniu badania, rozpoznali u ubezpieczonej następujące schorzenia:

1.  Chorobę zwyrodnieniową kręgosłupa z wielopoziomową dyskopatię szyjną i lędźwiową

2.  Przewlekły zespół bólowy szyjno – barkowy i lędźwiowo – krzyżowy objawowy z zaostrzeniami

3.  Podejrzenie hemochromatozy

Biegli stwierdzili, że ubezpieczona jest częściowo niezdolna do pracy na okres dwóch lat od dnia (...) Przyczyną stwierdzonej niezdolności do pracy jest przede wszystkim schorzenie układu nerwowego i układu ruchu . Biegli nie zgodzili się z orzeczeniem Komisji lekarskiej ZUS .

dowód: opinia biegłych sądowych lekarzy z dnia 25.03.2014 r. (k. 12-13 akt)

Organ rentowy wniósł zastrzeżenia do opinii biegłych wskazują w nich, że biegli nie udowodnili niezdolności do pracy o charakterze długotrwałym. U powódki nie stwierdzono w trakcie badań orzeczniczych niedowładów, zaników mięśniowych czy objawów korzeniowych. Dolegliwości mogą być leczone w ramach (...) Z tego względu organ rentowy domagał się dopuszczenia dowodu z opinii innego lekarza neurologa. (vide k. 24 akt)

W opinii uzupełniającej biegli podtrzymali swoje orzeczenie wskazując dodatkowo, że w badaniu neurologicznym stwierdzono znaczne zwiększenie dolegliwości bólowych z deficytem w zakresie czucia w kończynie doleje prawej oraz z obecnymi objawami podrażnieniowymi . Obraz ten koreluje z badaniem(...) z dnia 24.09.2012 r. Powyższe badanie ujawniło wielopoziomową dyskopatię i stan po leczeniu operacyjnym L5-S1 ze zwężeniem kanału i objawami konfliktu z korzeniami nerwowymi. Wtórne zmiany zwyrodnieniowo – wytwórcze nasilają objawy.

Dowód: opinia uzupełniająca (k. 28 akt)

Organ rentowy nie wniósł zastrzeżeń do powyższej opinii.

Sąd podzielił wnioski zawarte w opinii biegłych. Nie budzi wątpliwości, iż ocena niezdolności do pracy w zakresie dotyczącym naruszenia sprawności organizmu i wynikających stąd ograniczeń możliwości wykonywania pracy wymaga z reguły wiadomości specjalnych, w niniejszym przypadku przede wszystkim opinii biegłych z zakresu z zakresu neurologii. Jednakże ostateczna ocena, czy ubezpieczony jest niezdolny do pracy musi uwzględniać także inne elementy, w tym zwłaszcza poziom kwalifikacji ubezpieczonego, możliwości zarobkowania w zakresie tych kwalifikacji, możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne. Ocena taka ma charakter prawny i może jej dokonać wyłącznie sąd, a nie biegły. Zastrzeżenia pozwanego Zakładu podnoszone w sprawie stanowiły w zasadzie wyłącznie nietrafną polemikę z prawidłowymi ustaleniami zespołu biegłych sądowych. Zastrzeżeń do opinii uzupełniającej nie zgłoszono.

Sąd podzielił w całości opinię biegłych sądowych specjalistów. Jest ona wyczerpująca, logiczna i zgodna z zakresami fachowej wiedzy medycznej. Biegli lekarze sądowi są doświadczonymi specjalistami z tych dziedzin medycyny, które odpowiadają schorzeniom wnioskodawczyni. Opinię wydali po zapoznaniu się z dokumentami leczenia, zebraniu wywiadu i przeprowadzeniu badania. Wbrew twierdzeniom pozwanego organu, schorzenie neurologiczne uniemożliwia jej kontynuowanie pracy w zawodzie wyuczonym i ostatnio wykonywanym.

Mając na względzie powyższą argumentację Sąd uznał, iż ubezpieczona spełnia wszystkie warunki dla przyznania jej prawa do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy. Organ rentowy nie kwestionował pozostałych przesłanek przyznania prawa do renty, zatem staż pracy i data powstania niezdolności do pracy nie wymagały weryfikacji.

Zgodnie więc z orzeczeniem biegłych sądowych należało zgodnie z art. 100 ustawy o emeryturach i rentach z FUS przyznać ubezpieczonej prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy na okres od daty zakończenia pobierania świadczenia rehabilitacyjnego, tj. dnia (...) r. do (...).

Z uwagi na powyższe, Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. orzekł jak w punkcie 1 sentencji.

Przedmiotem rozstrzygnięcia pozostawało także w niniejszej sprawie, czy organ rentowy w ramach swoich uprawnień i kompetencji poczynił wszystkie możliwe ustalenia faktyczne i wyjaśnił wszystkie okoliczności konieczne do wydania decyzji. W zakresie tym Sąd ustalił, iż Zakład Ubezpieczeń Społecznych na etapie postępowania orzeczniczego dysponował odpowiednimi dowodami pozwalającymi na ustalenie, że występuje u badanej częściowa niezdolność do pracy. Wywiad zebrany od ubezpieczonej przez Lekarza Orzecznika ZUS i Komisję Lekarską ZUS odpowiada swą treścią danym zebranym przez biegłych lekarzy sądowych. Zespół specjalistów powołanych przez Sąd dysponował dokładnie tymi samymi dokumentami leczenia i wynikami badań, jakie stanowiły podstawę wadliwego orzeczenia Komisji Lekarskiej ZUS. W niniejszej sprawie niewątpliwe jest, że zmiana decyzji w postępowaniu odwoławczym była uzasadniona ustaleniami faktycznymi, które powinny być i były znane organowi rentowemu. Opinia biegłych została wydana w oparciu o dokładnie takie same dokumenty diagnostyczne jakimi dysponował organ rentowy. Kliniczny stan ubezpieczonej również nie uległ zmianie albowiem dane z wywiadu i badanie fizykalne nie wskazują na to by powódka w trakcie badania przez biegłych zgłaszała i cierpiała na inne dolegliwości aniżeli te, które znane były lekarzom wchodzącym w skład Komisji Lekarskiej ZUS. Z uwagi na powyższe w punkcie II wyroku stwierdzono, że organ rentowy ponosi odpowiedzialność za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji, zgodnie z art. 118 ust 1a ustawy emerytalnej.

SSO Ewa Milczarek