Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Bydgoszczy

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 września 2017 r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Ewa Milczarek

Protokolant – sekr. sądowy Sylwia Sawicka

po rozpoznaniu w dniu 7 września 2017 r. w Bydgoszczy

na rozprawie

odwołania: P. O.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B.

z dnia 28 października 2015 r., znak: (...)

w sprawie: P. O.

przeciwko: Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w B.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

oddala odwołanie.

Na oryginale właściwy podpis.

UZASADNIENIE

Zaskarżoną decyzją Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. odmówił przyznania ubezpieczonemu P. O. od dnia 1.09.2016 roku dalszego prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy na podstawie przepisu art. 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z FUS ( Dz. U. z 2009 roku nr 153, poz. 1227)

W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, iż orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS ubezpieczony został uznany za osobę zdolną do pracy zarobkowej.

Odwołanie od powyższej decyzji złożył ubezpieczony, który wniósł o przyznanie mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

W uzasadnieniu odwołania ubezpieczony wskazał, iż aktualny stan jego zdrowia nadal nie pozwala na podjęcie pracy zarobkowej.

W odpowiedzi na odwołanie ubezpieczonego, organ rentowy wniósł o jego oddalenie, podtrzymując argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji.

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

Ubezpieczony P. O. (wykonujący ostatnio jako pomocnik montera) do dnia 31.08. 2015 roku uprawniony był do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy, w dniu 30.07. 2015 roku złożył w pozwanym organie rentowym wniosek o dalsze przyznanie prawa do renty. Pozwany organ rentowy poddał go badaniu przez lekarza orzecznika ZUS i komisję lekarską ZUS. Lekarz Orzecznik uznał, że ubezpieczony jest częściowo niezdolny do pracy do dnia 31.10.2016 r. Komisja lekarska w wydanym orzeczeniu nie uznała ubezpieczonego za osobę niezdolną do wykonywania zatrudnienia.

-okoliczności bezsporne

W celu zweryfikowania orzeczeń wydanych przez lekarza orzecznika i komisję lekarską ZUS, Sąd powołał biegłych lekarzy sądowych z zakresu następujących specjalności: kardiologa i specjalisty medycyny pracy.

Biegli w wydanej opinii w dniu 2.08. 2016 roku rozpoznali u ubezpieczonego następujące schorzenia:

1.  Chorobę niedokrwienną serca.

2.  Przebyty zawał serca bez uniesienia odcinka ST leczony angioplastyka

Wieńcową LCx z implantacją stentu metalowego w grudniu 2011 r.

3.  Hiperlipidemię mieszaną.

4.  Nadciśnienie tętnicze.

5.  Zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa.

Biegli dokonali oceny stanu zdrowia na podstawie akt sądowych oraz wykonanego badania przedmiotowego przez specjalistę kardiologa i specjalistę medycyny pracy i stwierdzili, że obecny stan zdrowia ubezpieczonego spowodowany chorobami wymienionymi w punktach 1-4 rozpoznana ( schorzeniami układu krążenia ) nie czyni ubezpieczonego obecnie całkowicie niezdolnym do pracy bowiem na podstawie badania i analizy dokumentacji medycznej nie ujawniono u ubezpieczonego istotnej dysfunkcji serca.

-dowód; opinia biegłych k. 15-17 akt sądowych

Z uwagi na fakt, że biegli nie odpowiedzieli w wystarczający sposób na pytanie sądu w zakresie istnienia niezdolności do pracy, ograniczając swoje wnioski jedynie do kwestii całkowitej niezdolności do pracy oraz z uwagi na to, że ubezpieczony zgłosił zastrzeżenia do opinii biegłych, Sąd dopuścił dowód z opinii uzupełniającej biegłych. Biegli wydali więc w dniu 13.12.2016r. opinię uzupełniającą w której podtrzymali dotychczasowe wnioski, stwierdzając kategorycznie, że stan zdrowia ubezpieczonego nie uzasadnia orzeczenia całkowitej, bądź częściowej niezdolności do pracy i wskazali dodatkowo, że stan zdrowia ubezpieczonego uległ poprawie co wykazały badania układu krążenia a w szczególności - echo serca, badanie koronarograficzne oraz próba wysiłkowa.

-dowód; opinia uzupełniająca biegłych z dnia 13.12.2016 r. k. 35 akt sądowych

Ubezpieczony ponownie zgłosił zastrzeżenia do opinii biegłych w których skazał, że badany był w styczniu 2017 r. w Szpitalu (...) w B. gdzie stwierdzono u niego zaostrzoną dusznice bolesna i zalecono hospitalizację, która przebył w lutym 2017 r. Ubezpieczony przedłożył opinie biegłych wydane w toku poprzedniego postępowania z wniosku o rentę oraz nowa dokumentacje lekarską i dlatego Sąd dopuścił dowód z opinii kolejnego biegłego kardiologa w celu kompleksowej oceny stanu zdrowia ubezpieczonego. Biegły kardiolog, z uwagi na schorzenia neurologiczne ubezpieczonego poszerzył zespół o biegłego neurologa.

W opinii z dnia 26.06.2017 r. biegli rozpoznali u ubezpieczonego:

-Chorobę niedokrwienną serca.

-Przebyty zawał mięśnia sercowego bez uniesienia odcinka ST leczony angioplastyką gałęzi okalającej.

-Otyłość.

-Nikotynizm w wywiadzie.

-Miażdżycę uogólnioną przede wszystkim serca. TIA w wywiadzie.

-Podejrzenie choroby Meniera.

-Chorobę zwyrodnieniową kręgosłupa z wielopoziomową dyskopatią szyjną i lędźwiową.

-Przewlekły zespół bólowy szyjno-barkowy z zaostrzeniami.

Na podstawie analizy dokumentacji medycznej biegli wskazali, że ubezpieczony w grudniu 2011 roku przebył zawał serca i wykonywaną angioplastykę gałęzi okalającej tętnicy wieńcowej z implantacją stentu metalowego. Wówczas poza gałęzią diagonalną pozostałe naczynia wieńcowe były bez istotnych zwężeń. W 2014 roku miała miejsce hospitalizacja ubezpieczonego w Oddziale Chorób Wewnętrznych z powodu rozrywających bólów w klatce piersiowej. W trakcie tej hospitalizacji kurczliwość mięśnia lewej komory i frakcja wyrzutowa były prawidłowe, test wysiłkowy niediagnostyczny. Wykonane badanie rtg kręgosłupa odcinka piersiowego potwierdziło zmiany zwyrodnieniowe i skrzywienie kręgosłupa. Zdaniem biegłych to właśnie te zmiany mogą być powodem dolegliwości ubezpieczonego. Biegli podkreślili, że od momentu zawału serca P. O. był pacjentem Kliniki (...) z powodu dolegliwości bólowych w klatce piersiowej. Wówczas ( 29.01.2013) wykonano ponownie koronarografię- bez istotnych zwężeń. W dokumentacji z akt sprawy jest karta informacyjna z lutego 2017 r. z Kliniki (...). Wówczas badany trafił tam również z powodu dolegliwości bólowych w klatce piersiowej. Ponowna już koronarografia (wykonana w dniu 02.02.2017) -zmiany przyścienne, bez istotnych zwężeń.

Tak więc oceniając pacjenta pod względem kardiologicznym – biegli uznali, że nie można zakwestionować prawidłowego toku rozumowania Komisji lekarskiej ZUS, jak również pierwszego zespołu biegłych. Ocena ich w zakresie zdolnosci do pracy ubezpieczonego jest, zdaniem biegłych, prawidłowa. W echo serca EF 60%, kurczliwość prawidłowa.

Biegli odnieśli się też do stwierdzonego u ubezpieczonego schorzenia kręgosłupa. W ocenie biegłych to prawdopodobnie zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa powodują u ubezpieczonego dolegliwości bólowe. Badanie MRI kręgosłupa zostało wykonane już po wydaniu decyzji przez ZUS. Dolegliwości bólowe kręgosłupa występują z odpowiednim nasileniem od 2016r. W momencie złożenia wniosku do ZUS badany nie udokumentował schorzenia kręgosłupa ( dolegliwości zaczynają się 2016r.). Biegli stwierdzili więc, że w momencie złożenia wniosku rentowego i oceny stanu zdrowia przez Komisję Lekarską ZUS ubezpieczony był zdolny do pracy. Zdolność ta na chwilę obecną może być ograniczona schorzeniem kręgosłupa, jednak jest to nowa okoliczność w sprawie występująca dopiero od 2016 roku.

Biegli we wnioskach opinii uznali, że stan zdrowia ubezpieczonego pod względem kardiologicznym nie czyni go całkowicie, ani częściowo niezdolnym do pracy, bo uległ poprawie- w badaniu koronarograficznym naczynia wieńcowe są bez istotnych zwężeń.

Zdaniem biegłych nową okolicznością w sprawie są dolegliwości bólowe kręgosłupa, które mogą ograniczać sprawność organizmu zwłaszcza podczas wysiłków fizycznych - jednak okoliczność ta pojawiła się kilka miesięcy po wydaniu orzeczenia przez Komisję Lekarską ZUS.

dowód : opinia biegłych z dnia 26.06.2017 r. k.75-77

Po zapoznaniu się z wydaną przez biegłych opinią, żadna ze stron nie zgłosiła do niej zastrzeżeń na piśmie.

Ubezpieczony na rozprawie przed Sadem okręgowym stwierdził, że zgadza się z wnioskami opinii II zespołu biegłych ale podkreślił, że biegły kardiolog z I zespołu stwierdził, że ubezpieczony nie może wykonywać ciężkiej pracy.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Sąd uwzględnił wydane przez biegłych opinie i uznał je ( zwłaszcza opinię II zespołu) za poddające wszechstronnej analizie stan zdrowia ubezpieczonego w odniesieniu do jego możliwości zawodowych. Opinie obu zespołów biegłych były zgodne co do tego, że u ubezpieczonego w dacie orzekania przez organ rentowy w zaskarżonej decyzji o braku prawa do renty nie występowała ani częściowa, ani całkowita niezdolność do pracy.

Opinie biegłych zostały szczegółowo uzasadnione, a wnioski w nich zawarte nie nasuwały wątpliwości, co do ich trafności, zatem brak było podstaw do dalszego prowadzenia postępowania dowodowego, zwłaszcza w sytuacji gdy ubezpieczony nie zakwestionował skutecznie wniosków opinii II zespołu biegłych i zgodził się z jej wnioskami. Biegli są bowiem doświadczonymi specjalistami z tych dziedzin medycyny, które odpowiadały schorzeniom ubezpieczonego. Opinię wydali po zapoznaniu się z wszystkimi dokumentami leczenia przedłożonymi przez ubezpieczonego oraz po przeprowadzeniu stosowanego badania ubezpieczonego. Stanowisko swoje fachowo, logicznie i wyczerpująco uzasadnili, zatem brak było podstaw do dalszego prowadzenia postępowania dowodowego. Podkreślić należy, iż ubezpieczony do wydanej przez biegłych II z4espołu opinii nie wniósł żadnych zastrzeżeń, wobec powyższego, Sąd uznał opinię wydaną przez biegłych za miarodajną dla aktualnej oceny stanu zdrowia ubezpieczonego.

Zgodnie z przepisem art. 57 ust. 1 i 2 ustawy przytoczonej na wstępie – renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnia łącznie następujące warunki:

1)  jest niezdolny do pracy,

2)  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

3)  niezdolność do pracy powstała w okresach wskazanych w ustawie, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Przepisu ust. 1 pkt 3 nie stosuje się do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący, co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy. Przy czym w myśl art. 12 wspomnianej wyżej ustawy – niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu.

Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, a częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.(-art.12 w/w ustawy) Oceniając stopień niezdolności do pracy należy, w myśl art. 13 wymienianej ustawy, uwzględnić stopień naruszenia sprawności organizmu, możliwość przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia, możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej oraz celowość przekwalifikowania zawodowego biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne. Przy ocenie niezdolności do pracy zarobkowej zgodnie z paragrafem 5 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 08. 08. 1997 r. w sprawie orzekania o niezdolności do pracy do celów rentowych / Dz. U. Nr 99 poz. 612/ bierze się pod uwagę łącznie:

1)charakter i przebieg procesów chorobowych oraz ich wpływ na stan czynnościowy organizmu,

2)sprawność psychofizyczną organizmu oraz stopień przystosowania do ubytków anatomicznych, kalectwa, skutków choroby,

3)posiadane kwalifikacje, wiek, zawód, wykonywane czynności i warunki pracy oraz możliwości dalszego wykonywania pracy zarobkowej,

4)możliwość przywrócenia zdolności do pracy przez leczenie i rehabilitację lub przekwalifikowanie zawodowe.

Stosownie zaś do § 6 ustęp 1 cytowanego rozporządzenia celowość przekwalifikowania zawodowego orzeka się, jeżeli osoba ubiegająca się o świadczenie trwale utraciła zdolność do pracy zarobkowej w dotychczasowym zawodzie i może odzyskać zdolność do pracy po przekwalifikowaniu.

W ocenie Sądu Okręgowego przy ocenie niezdolności do pracy ubezpieczonego biegli uwzględnili wszystkie powyższe zasady orzekania i uznali, że ubezpieczony jest aktualnie osobą zdolną do wykonywania zatrudnienia.

Dokonując analizy stanu zdrowia ubezpieczonego przez pryzmat wszystkich wymienionych wyżej przesłanek, Sąd doszedł do przekonania, że w dacie orzekania przez organ rentowy 28.10.2015 r. schorzenia wskazane przez biegłych nie ograniczały ubezpieczonemu możliwości zarobkowania w wyuczonym zawodzie. Jak z powyższego wynika powód nie spełniał więc wtedy przesłanek uzasadniających przyznanie mu prawa do renty wymienione w art. 57 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.).

W tej sytuacji Sąd, w oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, w tym zwłaszcza opinię biegłych sądowych uznał, że odwołanie powoda nie zasługuje na uwzględnienie, i zgodnie z art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. oddalił to odwołanie.

Fakt, że ubezpieczony cierpi obecnie także na schorzenie neurologiczne, ujawnione dopiero w 2016 r., czyli po wydaniu zaskarżonej decyzji, w niczym nie zmienia wniosku Sądu Okręgowego o niezasadności odwołania ubezpieczonego od decyzji z dnia 28.10.2015 r. W tej sytuacji ubezpieczony winien ponownie wystąpić do organu rentowego z nowym wnioskiem o rentę przedstawiając dokumentację neurologiczną nowego schorzenia polegającego na zmianach zwyrodnieniowych kręgosłupa .

SSO Ewa Milczarek