Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Bydgoszczy

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 kwietnia 2023 r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy VIII Wydział Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: sędzia Wojciech Wołoszyk

Protokolant: sekr. sąd. Alicja Steckiewicz

po rozpoznaniu w dniu 14 marca 2023 r. w Bydgoszczy

na rozprawie

sprawy z powództwa D. O.

przeciwko (...)w W.

o zapłatę

I.  oddala powództwo ;

II.  zasądza od powoda rzecz pozwanego , tytułem zwrotu kosztów procesu , kwotę 5.642,67 zł ( pięć tysięcy sześćset czterdzieści dwa złote 67/100 ) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się niniejszego rozstrzygnięcia w przedmiocie kosztów procesu do dnia zapłaty ;

III.  nakazuje zwrócić ze Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Bydgoszczy następujące kwoty tytułem niewykorzystanych zaliczek na koszty postępowania :

- na rzecz powoda kwotę 300 zł ( trzysta złotych ),

- na rzecz pozwanego kwotę 1.074,33 zł ( tysiąc siedemdziesiąt cztery złote 33/100 ).

Sygn. akt VIII GC 222/22

UZASADNIENIE

Powód – D. O. wniósł pozew przeciwko pozwanemu –(...) W. o zapłatę kwoty 137.112,52 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 27 sierpnia 2022r. do dnia zapłaty. Ponadto powód wniósł o zasądzenie od pozwanego na swoją rzecz zwrotu kosztów procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że w zakresie swojej działalności zawarł z pozwanym umowę sprzedaży deski tarasowej (...) 21x145 w ilości 414,5 mb. Powód podkreślił, że na okoliczność zawarcia umowy pozwany wystawił fakturę pro forma nr (...) z dnia 13 lipca 2022r. Powód podkreślił jednocześnie, że strony uzgodniły, iż powód wypłaci zadatek w wysokości 68.556,25 zł przelewem na rachunek bankowy pozwanego, co umożliwić miało realizację zamówienia. Powód wyjaśnił, że w dniu 14 lipca 2022r. zrealizował przelew zadatku na uzgodniona kwotę na wskazany na fakturze numer rachunku bankowego. Powód wskazał, że zgodnie z oświadczeniem zawartym na fakturze pozwany od dnia wpłaty statusu realizacji zamówienia zobowiązał się na realizację zamówienia w terminie 7 do 10 dni od daty wpłaty zadatku. Jednocześnie powód podniósł, że wraz z końcem lipca kontaktował się on z pozwanym o planowaną datę dostarczenia zamówionej deski tarasowej. Powód wskazał, że pozwany mimo kontaktu powoda nie wskazał jakiejkolwiek daty dostarczenia zamówionego towaru. Powód zaznaczył także, że mimo licznych prób kontaktu oraz w związku z tym, brakiem odpowiedzi na wcześniejszą korespondencję, powód w dniu 22 sierpnia 2022r. wysłał do pozwanego oświadczenie o odstąpieniu od umowy z winy sprzedawcy i zgłosił swoje żądanie wobec spółki o zapłatę dwukrotności wpłaconego zadatku. Powód podkreślił, że pismo powoda zostało odebrane przez pozwanego w dniu 23 sierpnia 2022r., jednakże mimo wyznaczonego terminu realizacji zapłaty zadatek w podwójnej wysokości nie został przekazany ani też nie nastąpił jakikolwiek kontakt ze strony pozwanej.

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 26 września 2022r., wydanym w sprawie o sygn. akt VIII GNc 260/22 Sąd Okręgowy w Bydgoszczy orzekł zgodnie z żądaniem pozwu oraz rozstrzygnął o kosztach procesu.

W sprzeciwie od powyższego nakazu zapłaty pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego zwrotu kosztów procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu swego stanowiska pozwany przyznał, że zawarł on z powodem umowę potwierdzona fakturą pro forma. W ocenie pozwanego umowy między stronami wynikały z tego, że powód do swojej nieruchomości chciał postawić taras. Pozwany wskazał, że przed pierwszym zamówieniem towaru przedstawiciel pozwanego pojechał na budowę, przedstawił próbki gatunku drewna i został wybrany wzór. Nadto pozwany wskazał, że akceptacja wzoru nastąpiła mailowo. Pozwany wyjaśnił, że powód zamówił pierwszą partię drewna, legary, a następnie akcesoria do tarasu, w tym np. beton czy olej do olejowania drewna. W ocenie pozwanego, po czasie okazało się, ze zmienił się projekt tarasu, że będzie miał większą powierzchnię i będzie potrzeba na jego budowę więcej drewna, zatem powód zamówił więcej drewna. Pozwany podkreślił, więc, że powód zamówił kolejną partię towaru u pozwanego , zaś pozwany wystawił fakturę pro forma i faktycznie otrzymał od powoda przelew zadatku. Jednocześnie pozwany podkreślił, że umowy były zawierane ustnie, zaś faktura pro forma wskazywała przybliżony termin realizacji zamówienia na 7/10 dni. Pozwany zaznaczył także, że zamówione drewno przyjechało do pozwanego w terminie i zostało złożone na placu pozwanego. Następnie pozwany wiadomością SMS poinformował powoda, że towar jest już transportowany tirem. Pozwany wskazał, że według pamięci przedstawicieli pozwanego w terminie, w którym drewno dotarło do pozwanego powód przebywał na urlopie, zaś gdy powód wrócił z urlopu to na budowie przy jego nieruchomości stawiła się E. S. i poinformowała powoda, że nabyte przez niego drewno czeka na placu u pozwanego – informacje te, zdaniem pozwanego otrzymali także członkowie ekipy montującej taras. Pozwany wskazał, że drewno zakupione od pozwanego miało być olejowane, żeby zakonserwować drewno. Olej do olejowania także oczekiwał na odbiór u pozwanego. Pozwany wyjaśnił, że zaproponował on, iż jeżeli na budowie u powoda nie będzie warunków do olejowania to ekipa montująca taras może olejowanie wykonać w siedzibie pozwanego. Pozwany zaznaczył, że według jego wiedzy powód wszedł w konflikt z przedsiębiorstwem, które kładło u niego taras, a skutkiem tego sporu było zrezygnowanie z tej ekipy monterskiej. W ocenie pozwanego – wobec tego, że nie miał kto ukończyć montażu, to wówczas powód chciał w jakiś sposób zrezygnować z umowy z pozwanym i szukał pretekstu do odstąpienia i stąd wezwanie i oświadczenie kierowane do pozwanego. Zdaniem pozwanego, gdyby pozwany pozostawał w zwłoce, czemu pozwany zaprzecza, to wówczas powód powinien wezwał pozwanego do wykonania umowy wyznaczając mu odpowiedni dodatkowy termin do wykonania z zagrożeniem, ze w razie bezskutecznego upływu wyznaczonego terminu będzie uprawniona do odstąpienia od umowy. Pozwany podkreślił, że termin 3 dni był terminie za krótkim, zaś po drugie pismo powoda z dnia 16 sierpnia 2022r. nie zawiera zagrożenia, ze bezskuteczny upływ terminu da powodowi uprawnienie do odstąpienia do umowy. W ocenie pozwanego, nawet gdyby uznać, że wezwanie miało prawidłową treść, to nie zostało odebrane przez pozwanego. Pozwany wskazał, że przesyła z wezwaniem była dwukrotnie awizowana a 1 września 2022r. nastąpił zwrot korespondencji do nadawcy. Przyczyną takiego stanu rzeczy, zdaniem pozwanego były problemy zdrowotne prezesa pozwanej spółki, który w sierpniu 2022r. złamał palec, miał dłoń w gipsie, co utrudniało mu codzienne funkcjonowanie i dojazdy na pocztę, gdyż nie mógł prowadzić samochodu. Wobec tego, zdaniem pozwanego oświadczenie o potrąceniu zostało złożone przedwcześnie i co za tym idzie oświadczenie z dnia 22 sierpnia 2022r. nie może odnieść skutków prawnych.

W replice na sprzeciw z dnia 28 listopada 2022r., powód podtrzymał w całości swoje stanowisko w sprawie. Powód podniósł, że pozwany nigdy nie umożliwił mu odbioru zamówienia . Nadto powód podkreślił, że poinformowanie go o możliwości odbioru drewna nigdy nie miało miejsca. Powód zaznaczył, że pozwany sam wskazał w fakturze pro forma termin realizacji zamówienia na czas 7/10 dni. Nadto powód wskazał, że pozwany nie poinformował powoda, że w wyznaczonym przez niego terminie nie jest w stanie zrealizować transportu. Powód podkreślił, że – w stosunku do wezwania – jako przedsiębiorca pozwany powinien wiedzieć, że wyznaczenie przez kupującego dodatkowego terminu do realizacji zamówienia zagrożone jest możliwością odstąpienia od umowy. W ocenie powoda, powód zrealizował w pełni warunki przewidziane przepisem tj. wyznaczając odpowiedni termin jak również wskazując, że podejmie on kroki dalsze, czyli odstąpi od umowy, co nastąpiło wraz z pismem z dnia 22 sierpnia 2022r. Nadto powód zaznaczył, ze korespondencja została każdorazowo wysyłana do pozwanego na adres siedziby spółki, zaś okoliczność stanu zdrowia prezesa uniemożliwiająca odbiór korespondencji pozostaje bez znaczenia dla przedmiotowej sprawy. W replice odpowiedzi na sprzeciw – w zakresie dokumentacji – z dnia 27 grudnia 2022r., powód zakwestionował wszystkie dowody załączone przez pozwanego w sprzeciwie. Jednocześnie powód podniósł, że powód nie mógł odebrać zamówienia od pozwanego, albowiem ten nie poinformował go o jego dostarczeniu. Powód wskazał, że samodzielnie próbował uzyskać od pozwanego informacje co do statusu zamówienia, jednak pozwany unikał kontaktu z powodem.

W piśmie z dnia 27 stycznia 2023r. pozwany podtrzymał wszelkie zgłoszone dotychczas swoje twierdzenia oraz wnioski. Ponadto pozwany wskazał, że nawet jeżeli z korespondencji e- mail z pełnomocnikiem powoda nie wynikało wprost, że towar jest do odbioru, to można było to wywnioskować z kontekstu wypowiedzi pozwanego. Odnosząc się zaś to kwestii terminu na wykonanie zobowiązania, to powód odwołuje się do orientacyjnego terminu 7/10 dni , a w wezwaniu wskazuje 3 dni. W ocenie pozwanego odniesienie się do terminu 7/10 dni pośrednio wskazuje, że termin 3 dni może być za krótki. W ocenie pozwanego informacja o sankcji odstąpienia od umowy winna wprost wynikać z treści wezwania, czego w wezwaniu zabrakło.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Powód – D. O. prowadzący działalność gospodarczą pod firmą: (...) zawarł z pozwanym- (...) w W. ustną umowę sprzedaży deski tarasowej (...) , gdyż na swojej nieruchomości chciał wybudować taras .

(okoliczności bezsporne, a ponadto dowód: wydruk z CEiDG powoda – k. 9- 10 akt, wydruk z KRS pozwanego – k. 11- 13 akt, zeznania powoda – k. 149 -149v akt, zeznania pozwanego – k. 149 v – 150 v akt, zeznania świadka Ł. W. – k. 133 akt)

Przed pierwszym zamówieniem towaru, przedstawiciel pozwanego E. S. pojechała na budowę powoda i przedstawiła wówczas próbki gatunków drewna, a Pani M. E. wybrała wzór. Został uzgodniony m. in. tzw. ryfel. Akceptacja wzoru nastąpiła mailowo. Powód zamówił pierwszą partię drewna, legary, zaś następnie akcesoria do tarasu, w tym olej do olejowania drewna.

(dowód: faktura Proforma (...) z dnia 13 lipca 2022r. – k. 14 akt, zeznania świadka M. E. – k. 122- 123 akt, zeznania świadka E. S. – k. 147 – 148 v akt, korespondencja mailowa – k. 37 – 38 akt, zeznania świadka M. G. (1) – k. 133v – 134 akt)

Po pewnym czasie okazało się, że zmienił się projekt tarasu tj. że będzie miał on większa powierzchnię i będzie potrzeba na jego budowę więcej drewna. Wobec tego, powód zamówił kolejną partię towaru u pozwanego w ilości 414,5 mb. Taka ilość metrów bieżących deski daje 60,0088 metrów kwadratowych ( 414,5 mb * 0,145 m , tj. szerokość deski ). Na okoliczność zawarcia ustnej umowy na dodatkową partię desek pozwany wystawił fakturę pro forma nr (...)z dnia 13 lipca 2022r. Na podstawie tejże ustnej umowy strony uzgodniły, iż powód wpłaci zadatek w wysokości 68.556,25 zł przelewem na rachunek bankowy pozwanego, co umożliwić miało realizację zamówienia. W dniu 14 lipca 2022r. powód zrealizował przelew zadatku na uzgodnioną kwotę na wskazany na fakturze numer rachunku bankowego.

(okoliczności bezsporne, a ponadto dowód: faktura Proforma(...) z dnia 13 lipca 2022r. – k. 14 akt, potwierdzenie dokonania przelewu – k. 15 akt)

Zgodnie z oświadczeniem zawartym na fakturze pozwany od dnia wpłaty statusu realizacji zamówienia zobowiązał się na realizację zamówienia w przybliżonym terminie 7 do 10 dni od daty wpłaty zadatku.

(dowód: faktura Proforma (...) z dnia 13 lipca 2022r. – k. 14 akt)

Drewno zakupione od pozwanego miało być olejowane, żeby zakonserwować drewno. Olej do olejowania także oczekiwał na odbiór u pozwanego. Pozwany zaproponował, że jeżeli na budowie u powoda nie będzie warunków do olejowania, to ekipa montująca taras może wykonać olejowanie w siedzibie pozwanego.

(dowód: zeznania świadka E. S. – k. 147 – 148 v akt, zeznania świadka M. G. (1) – k. 133v – 134 akt, zeznania świadka A. L. – k. 133 – 133 v akt)

W sierpniu 2022r. powód wszedł w konflikt z przedsiębiorstwem, które kładło u niego taras. Skutkiem tego sporu było to, że powód zrezygnował z usług tej firmy monterskiej. Zdaniem powoda było to wynikiem złej jakości dostarczonych desek.

(dowód: zeznania świadka M. S. – k. 123 -123 v akt, zeznania świadka D. P. (1) – k. 123 v – 124 v akt, zeznania świadka E. S. – k. 147 – 148 v akt, zeznania świadka M. G. (1) – k. 133v – 134 akt , zeznania powoda – k. 149)

Powód kontaktował się z pozwanym w celu ustalenia statusu realizacji dodatkowego zamówienia. Powód nie został formalnie poinformowany, że pozwany otrzymał ten towar i że jest do odbioru. Jednakże przyjęcie towaru tj. desek do magazynu pozwanego nastąpiło w dniu 22 lipca 2022r.

(dowód: wydruk z korespondencji sms – k. 39 akt, dowód dostawy (...) – k. 40 akt, biling z numeru komórkowego – k. 43 – 70 akt, zeznania świadka M. S. – k. 123 -123 v akt, zeznania świadka Ł. W. – 132- 133 akt)

Pozwana spółka nie otrzymała od powoda wezwania o dostarczenie drugiej partii materiału. Z pozwaną spółką kontaktował się pełnomocnik powoda: najpierw telefonicznie w dniu 12 sierpnia 2022r. rozmawiał z Panią E. S., a następnie w dniach 16 i 17 sierpnia 2022r. prowadził korespondencję mailową, w której zażądał dokumentów jakościowych, pozwolenia na zrobienie konstrukcji oraz dostarczenie dokumentów dostawcy. Jednakże pozwana spółka odmówiła, z uwagi na tajemnicę handlową.

(dowód: zeznania świadka E. S. – k. 148 v akt, korespondencja mailowa – k. 41 – 42 v akt)

Równolegle w tym samym terminie, co wymiana opisanej powyżej korespondencji mailowej tj. w dniu 16 sierpnia 2022r., powód za pośrednictwem reprezentującej go kancelarii wysłał do pozwanego wezwanie do realizacji zamówienia przez pozwanego.

Wezwanie z dnia 16 sierpnia 2022r. nie zawiera rygoru, że bezskuteczny upływ terminu wskazanego w wezwaniu da powodowi uprawnienie do odstąpienia od umowy. Przedmiotowe wezwanie zawiera ogólne tylko stwierdzenie, że w razie braku reakcji pozwanego zostaną podjęte przez powoda dalsze działania.

Jednakże wezwanie to nie zostało odebrane przez pozwanego – przesyłka była dwukrotnie awizowana, zaś w dniu 1 września 2022r. nastąpił zwrot korespondencji do nadawcy. Przyczyną takiego stanu rzeczy miały być problemy zdrowotne prezesa zarządu pozwanej spółki, który w sierpniu 2022r. złamał palec, miał dłoń w gipsie, co utrudniało mu codzienne funkcjonowanie i dojazdy na pocztę, gdyż nie mógł prowadzić samochodu.

(dowód: wezwanie do realizacji zamówienia z dnia 16 sierpnia 2022r. wraz z potwierdzeniem nadania – k. 16 – 17 akt korespondencja mailowa – k. 41 – 42 a akt, wydruk ze śledzenia przesyłek – k. 71-72 akt, karta wizyty – k. 73 akt, karta odmowy przyjęcia do szpitala – k. 74 akt, informacja o receptach elektronicznych – k. 75 -76 akt, zeznania pozwanego – k. 149 v – 150 v akt)

Następnie, powód w dniu 22 sierpnia 2022r. wysłał do pozwanego oświadczenie o odstąpieniu od umowy z winy pozwanego – wskazując jako przyczynę odstąpienia brak zawiadomienia, że towar jest do odbioru. Wobec tego powód zgłosił swoje żądanie wobec pozwanego o zapłatę dwukrotności wpłaconego zadatku , tj. kwoty 137.112,52 zł. Wezwanie to doręczono dnia 23 sierpnia 2022 r.

(dowód: oświadczenie o odstąpieniu od umowy – k. 18 – 19 akt, potwierdzenie odbioru korespondencji – k. 20 – 22 akt)

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Powództwo podlegało oddaleniu.

Stan faktyczny niniejszej sprawy został ustalony na podstawie uznanych za wiarygodne dokumentów dostarczonych przez powoda i pozwaną oraz częściowo na podstawie zeznań świadków: M. E., M. S., D. P. (1), A. L., M. G. (1), Ł. W. i E. S., a także częściowo w oparciu o dowód z przesłuchania stron.

Sąd Okręgowy dał wiarę zeznaniom świadka M. E. w zakresie twierdzenia, że strony zawarły ustną umowę sprzedaży deski tarasowej albowiem powód na swojej nieruchomości chciał wybudować taras. Ponadto należało dać wiarę jej zeznaniom, co do tego, że ostatni kontakt z Panią E. S. był w dniu 11 sierpnia 2022r.

Sąd uznał za logiczne, rzeczowe oraz spójne zeznania świadków: M. S., D. P. (2), A. L., M. G. (1) w zakresie twierdzenia, że to powód wstrzymał wykonywanie prac w przedmiocie kładzenia desek przez zatrudnioną firmę monterską z uwagi na to, że kwestionował jakość materiału.

Sąd Okręgowy dał wiarę zeznaniom świadka E. S., która w ocenie Sądu opisała dokładnie przebieg zamówienia, historię kontaktów z powodem oraz przebieg prac. Sąd Okręgowy doszedł do przekonania, że zeznania tego świadka znajdują odzwierciedlenie w pozostałym materiale dowodowym sprawy, a w szczególności są zgodne z zeznaniami A. L., M. G. (2).

Sąd uznał za obiektywne logiczne i rzeczowe zeznania świadka Ł. W. , w szczególności w zakresie w jakim wskazał on kiedy i w jakiej ilości dostarczył od deski C.. Należy wskazać , iż zeznania tego świadka znajdowały pokrycie w złożonych w sprawie dokumentach , w szczególności świadek ten potwierdził datę 22 lipca 2022r. wskazaną w dokumentach znajdujących się w aktach sprawy (np. dowód dostawy – k. 40 akt).

Sąd analizując wszystkie zeznania świadków oraz stron uznał, że zarówno zeznania powoda, pozwanego jak i wezwanych na ich wniosek świadków są na ogół wzajemnie sprzeczne. Zeznania powoda co do istnienia przyczyn odstąpienia od umowy należało uznać za niewiarygodne, niespójne z dokumentami znajdującymi się w aktach , zeznaniami świadka Ł. W., A. L., M. G. (2) i E. S.. W dużej części zeznania powoda , odnośnie jakości desek , nie miały znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy , o czym mowa dalej.

Sąd nie oceniał wiarygodności zeznań świadków i stron w zakresie ewentualnych wad jakościowych towaru sprzedanego pozwanemu , gdyż po pierwsze nie było to konieczne dla rozstrzygnięcia sprawy a ponadto były to tylko subiektywne opinie świadków i stron , które musiały by być zweryfikowane poprzez dowód z opinii biegłego sądowego , o przeprowadzenie zaś takiego dowodu żadna ze stron nie wnosiła.

Jednocześnie należy wyjaśnić, że przy ocenie zebranego w sprawie materiału dowodowego Sąd miał na uwadze treść art. 233§ 1 k.p.c., zgodnie z którym Sąd ocenia wiarygodność i moc dowodów według własnego przekonania, na podstawie wszechstronnego rozważenia materiału dowodowego.

Przechodząc do merytorycznego rozważenia przedmiotowej sprawy wskazać trzeba, że powód opiera swoje żądanie na regulacji art. 491 §1 k.c. Powód swoje żądanie argumentuje tym, że odstąpił od ustnej umowy sprzedaży desek łączącej go z pozwanym – z uwagi na brak zawiadomienia o tym, iż towar jest do odbioru. W tym stanie rzeczy, w ocenie powoda powyższa okoliczność uzasadnia żądanie o zapłatę dwukrotności wpłaconego zadatku.

Natomiast pozwany prezentując swoją linię obrony wskazał, że w przedmiotowej sprawie nie ziściły się przesłanki do odstąpienia od umowy. Zdaniem pozwanego, powód powinien wezwać pozwanego do wykonania umowy wyznaczając odpowiedni termin dodatkowy do wykonania z zagrożeniem, ze w razie bezskutecznego upływu wyznaczonego terminu będzie on uprawniony do odstąpienia od umowy. Pozwany zaznaczył, że powyższych działań powód nie wykonał. Pozwany zwrócił uwagę, że termin trzech dni był za krótki na wykonanie takiej umowy – jaka łączyła strony w przedmiotowej sprawie. Co więcej pozwany wskazał także, że pismo z dnia 16 sierpnia 2022r. nie zawiera zagrożenia, iż bezskuteczny upływ terminu da powodowi uprawnienie do odstąpienia od umowy.

Sąd Okręgowy analizując oba stanowiska stron zaprezentowane w sprawie niniejszej doszedł do przekonania, ze w pierwszej kolejności należy wyjaśnić, że zgodnie z treścią art. 491 §1 k.c., jeżeli jedna ze stron dopuszcza się zwłoki w wykonaniu zobowiązania z umowy wzajemnej, druga strona może wyznaczyć jej odpowiedni dodatkowy termin do wykonania z zagrożeniem, iż w razie bezskutecznego upływu wyznaczonego terminu będzie uprawniona do odstąpienia od umowy. Może również bądź bez wyznaczenia terminu dodatkowego, bądź też po jego bezskutecznym upływie żądać wykonania zobowiązania i naprawienia szkody wynikłej ze zwłoki.

W ocenie Sądu Okręgowego analiza zebranego w sprawie materiału dowodowego pozwoliła na przyjęcie, że wezwanie z dnia 16 sierpnia 2022r. (k. 16 akt) wzywające pozwanego do zrealizowania zamówienia w terminie trzech dni jest nieskuteczne, w konsekwencji należało uznać odstąpienie od umowy z dnia 22 sierpnia 2022r. (zob. k. 18 akt) również za nieskuteczne.

Wskazać trzeba, że obowiązkiem wykonawcy, który zamierza skorzystać z odstąpienia od umowy na podstawie art. 491 § 1 k.c. jest wyznaczenie takiego dodatkowego terminu wykonania zobowiązania, który będzie terminem odpowiednim. Odpowiedniość terminu należy rozumieć w ten sposób, że wykonawca powinien dać inwestorowi czas w którym, przy zachowaniu należytej staranności oraz przy uwzględnieniu specyfiki danego obowiązku, będzie mógł się z niego wywiązać. W przeciwnym wypadku, zwłaszcza w złożonych umowach, których realizacja trwa dłuższy okres czasu i które nakładają na inwestora liczne obowiązki, wyznaczenie zbyt krótkiego terminu mogłoby służyć wykonawcy wyłącznie jako instrument pozwalający na odstąpienia od umowy w dowolnym momencie i tym samym wywieranie nacisku dla osiągnięcia celów, które w umowie nie zostały przewidziane. Z uwagi na daleko idące skutki oraz obowiązek lojalnego współdziałania stron w wykonaniu umowy, odstąpienie od umowy powinno być traktowane jako swego rodzaju ostateczność, do której można sięgać dopiero wtedy, kiedy powstałych w trakcie realizacji umowy problemów nie można rozwiązać w inny sposób (wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 13 października 2016r., I ACa 628/16).

Słusznie wskazuje się w orzecznictwie, że art. 491 § 1 k.c. uzależnia możliwość skorzystania z prawa do odstąpienia od umowy od wcześniejszego wyznaczenia terminu do usunięcia nieprawidłowości. Rzecz w tym, że nie można uznać, aby wystarczającym do spełnienia ww. przesłanki odstąpienia od umowy było wyznaczenie jakiegokolwiek terminu. Termin z art. 491 § 1 k.c. winien być realnym terminem, w którym zobowiązany będzie mógł przy zachowaniu należytej staranności usunąć ewentualne nieprawidłowości w realizacji umowy (wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 10 stycznia 2020r., I AGa 529/18).

Co więcej należy zgodzić się z tym, że koniecznym warunkiem późniejszego, osobnego oświadczenia o odstąpieniu od umowy, jest uprzednie, oddzielne wyznaczenie drugiej stronie dodatkowego terminu na wykonanie umowy z zastrzeżeniem, w każdym wypadku, złożenia w późniejszym terminie oświadczenia o odstąpieniu od umowy (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 4 grudnia 2015r., I ACa 1079/15).

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy należy zgodzić się z pozwanym, z analizy treści wezwania z dnia 16 sierpnia 2022r. (zob. k. 16 akt) wynika, że powód wyznaczył pozwanemu jedynie trzydniowy termin realizacji zamówienia, a który to w ocenie Sądu był terminem zdecydowanie za krótkim, realnym. Co więcej, nie można także utracić z pola widzenia, że wezwanie to sporządzone zresztą przez profesjonalnego pełnomocnika powoda nie zawiera w sobie rygoru, iż bezskuteczny upływ terminu da powodowi uprawnienie do odstąpienia od umowy. Zatem w ocenie Sądu Okręgowego już z samych powyższych formalnych przyczyn – wbrew twierdzeniom powoda – powodowi nie przysługiwało prawo do odstąpienia od umowy łączącej strony w przedmiotowej sprawie.

Niezależnie od powyższych rozważań, za oddaleniem powództwa przemawiają także, zdaniem Sądu inne okoliczności, a mianowicie związane z brakiem przyczyny odstąpienia od zawartej z pozwanym umowy , wskazanej w owym oświadczeniu. W pierwszej kolejności jeszcze raz należy zaakcentować, że strony nie zawarły umowy sprzedaży desek w formie pisemnej, lecz te umowy były zawarte ustnie.

Wskazać trzeba, że powód opiera swoje odstąpienie od umowy (zob. k. 18 akt) na twierdzeniu, że nikt ze strony pozwanego nie zawiadomił go o tym, że towar jest dostępny do odbioru. Tymczasem, w ocenie Sądu Okręgowego z zebranego w sprawie materiału dowodowego wynika, że strony nie ustaliły, jak miała przebiegać dostawa, dokąd dokładnie miały przyjechać deski i kto miał je odebrać. Zatem należy przyjąć, że z umowy stron, która miała charakter wyłącznie ustny, nie wynika, że warunkiem koniecznym prawidłowego wykonania umowy przez pozwanego jest samo zawiadomienie o fakcie dostarczenia towaru przez importera, a więc wystarczyło powzięcie przez powoda jakiejkolwiek informacji w jakiejkolwiek formie, że pozwany dysponuje towarem.

Zaakcentować przy tym należy, że z materiału dowodowego a w szczególności z zeznań świadka Ł. W., faktury pro forma (k. 14 akt) z zestawieniu z wiadomościami SMS (zob. k. 39 akt) i dowodem dostawy z dnia 22 lipca 2022r. (zob. k. 40 akt) – wynika, że pozwany otrzymał zamówiony przez powoda towar właśnie w dniu 22 lipca 2022r.

Następnie wskazać trzeba, że jak wynika z zeznań świadka E. S. i korespondencji mailowej (zob. k. 41 – 42a v akt) – pełnomocnik powoda prowadził w dniach 16 i 17 sierpnia 2022r. rozmowy telefoniczne i wymianę korespondencji mailowej odnośnie dokumentacji towaru. Zdaniem Sądu Okręgowego taka chronologia wydarzeń prowadzi do uznania, że właśnie powód , chociaż formalnie nie był o tym zawiadomiony , najpóźniej dnia 17 sierpnia 2022r. powziął wiedzę ( za pośrednictwem swojego profesjonalnego pełnomocnika ) , że towar znajduje się u pozwanego.

Zaznaczyć przy tym trzeba, że w korespondencji mailowej wymienianej przez pełnomocnika powoda była mowa tylko o jakości desek i dokumentacji mającej im towarzyszyć , gdyż pełnomocnik powoda domagał się wyłącznie złożenia dokumentacji dotyczących zamówionych desek. Co więcej w korespondencji tej żadna ze stron nie twierdziła , że towaru nie ma u pozwanego. W takim stanie rzeczy Sąd uznał, że kwestia ilości desek nie była przedmiotem sporu , gdyż w przypadku braku towaru, nie dyskutuje się przecież wyłącznie o dokumentach dotyczących jego jakości. Tymczasem, pełnomocnik powoda skupił się tylko na dokumentacji dotyczących desek, a nie zaś na ich ilości.

Ponadto logicznym było by to, że gdyby nie było informacji od pełnomocnika powoda, który pozostawał w kontakcie z pozwanym od dnia 12 sierpnia 2022r. – że deski nie dojechały, to wówczas należy przypuszczać, że na pewno poruszono by ten temat w korespondencji mailowej – a tego zabrakło. Zatem mając na uwadze powyższe, braki w dokumentacji – wbrew twierdzeniom powoda - nie stanowiły o braku informacji o towarze ze strony pozwanego. Strony przecież nie umawiały się na szczegółowe dokumentowanie dostaw , tym bardziej, że powód nie domagał się tego przy poprzednich dostawach.

Oceniając zasadność roszczenia powoda, Sąd wziął pod uwagę również to, że jak zeznali świadkowie , powód przerwał prace firmy zajmującej się montażem desek dostarczonych przez pozwanego ( zatrudnionej osobiście przez powoda), gdyż kwestionował on jakość desek. Sąd uznał za niewiarygodne twierdzenia powoda co do podanej przyczyny odstąpienia od umowy. Zdaniem Sądu Okręgowego – powód z racji tego, że zrezygnował z usług firmy monterskiej – próbował w niniejszej sprawie znaleźć pretekst do zwolnienia się z zobowiązania wynikającego z umowy łączącej go z pozwanym. Jednakże, zdaniem Sądu takie działanie powoda nie może się ostać.

Ubocznie już tylko wskazać trzeba, że pozwany wskazywał także na to, że wezwanie z dnia 16 sierpnia 2022r. nie zostało odebrane przez prezesa pozwanej spółki z racji problemów zdrowotnych. Jednakże, w ocenie Sądu Okręgowego ta kwestia nie ma znaczenia dla rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy. Otóż jak już obszernie wyjaśniono powyżej - w przedmiotowej sprawie nie wystąpiła przyczyna podana przez powoda w odstąpieniu od umowy (nie zawiadomienie go o dostawie towaru ) . Ponadto wezwanie z dnia 16 sierpnia 2022r. okazało się nieskuteczne, gdyż w jego treści nie wskazano rygoru, iż bezskuteczny upływ terminu da powodowi uprawnienie do odstąpienia od umowy.

W tym stanie rzeczy, Sąd Okręgowy oddalił powództwo w całości, o czym orzekł w punkcie pierwszym sentencji wyroku.

Ubocznie już tylko wskazać trzeba, że pozwany wskazywał także na to, że wezwanie z dnia 16 sierpnia 2022r. nie zostało odebrane przez prezesa pozwanej spółki z racji problemów zdrowotnych. Jednakże, w ocenie Sądu Okręgowego ta kwestia nie ma znaczenia dla rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy. Jak już obszernie wyjaśniono powyżej – w przedmiotowej sprawie nie wystąpiła przyczyna podana przez powoda w odstąpieniu od umowy (nie zawiadomienie go o towarze). Ponadto wezwanie z dnia 16 sierpnia 2022 r. okazało się nieskuteczne z przyczyn formalnych , gdyż w jego treści nie wskazano rygoru, z którego wynikałoby , ze bezskuteczny upływ terminu da powodowi uprawnienie do odstąpienia od umowy.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c. ( pkt II wyroku ). Na koszty pozwanego, który w całości wygrał sprawę złożyły się: opłata skarbowa od pełnomocnictwa 17 zł , wynagrodzenie profesjonalnego pełnomocnika – 5.400 zł, obliczone na podstawie § 2 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. 2018.265 t.j.) oraz kwota 225,67 zł tytułem zwrotu kosztów dojazdu świadka , wypłacona z zaliczki pozwanego. Łącznie zatem na rzecz pozwanego należna jest kwota 5.742,67 zł z odsetkami wynikającymi z art. 98 § 1 ¹ kpc.

Ponadto mając na uwadze, to że uiszczono zaliczki na poczet kosztów dojazdu świadków ( powód uiścił zaliczkę w wysokości 300 zł, zaś pozwany uiścił zaliczkę w wysokości 1300 zł ) oraz to, że przyznano świadkowi Ł. W. kwotę 225,67 zł tytułem zwrotu kosztów dojazdu na rozprawę w dniu 28 lutego 2023r. ( zob. k. 142 akt) , którą wypłacono z zaliczki uiszczonej przez pozwanego , należało zwrócić – na podstawie art. 84 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawcach cywilnych – z tytułu niewykorzystanych zaliczek następujące kwoty: powodowi – 300 zł, pozwanemu – 1.074,33 zł ( pkt III wyroku ).