Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Bydgoszczy

UZASADNIENIE

Wnioskodawca (...) Oddział w B. Inspektorat w B. domagał się wpisania do Krajowego Rejestru Sądowego - Rejestru Dłużników Niewypłacalnych dłużniczki M. S., co do wierzytelności stwierdzonej tytułem wykonawczym z dnia 23 października 2012 r. Pismem z dnia 27 grudnia 2012 r. działający w imieniu dłużniczki pełnomocnik wniósł o oddalenie wniosku. Postanowieniem z dnia 22 lutego 2013 r. referendarz sądowy orzekł o dokonaniu wpisu dłużniczki w Krajowym Rejestrze Sądowym - Rejestrze Dłużników Niewypłacalnych, zgodnie z wnioskiem wierzyciela, w uzasadnieniu podnosząc, że w jego ocenie spełnione zostały wszystkie przesłanki określone w art. 56 ustawy o Krajowym Rejestrze Sądowym niezbędne do dokonania żądanego wpisu. Skargę na powyższe postanowienie wniosła dłużniczka M. S., domagając się zmiany zaskarżonego postanowienia poprzez oddalenie wniosku o wpis, ewentualnie uchylenie go i rozpoznanie sprawy na nowo, zarzucając rozstrzygnięciu błąd w ocenie faktycznej polegający na przyjęciu, iż dłużniczka nie uiściła należności na rzecz wierzyciela oraz naruszenie art. 6 k.c. poprzez stwierdzenie, iż na wierzycielu nie ciążył obowiązek wykazania okoliczności uzasadniających dokonanie wpisu.

W związku z wniesieniem skargi orzeczenie referendarza sądowego straciło moc, a Sąd rejestrowy wydał postanowienie z dnia 28 czerwca 2013 r. , w którym ponownie wpisał dłużniczkę do Rejestru Dłużników Niewypłacalnych. Sąd rejestrowy ustalił w szczególności , iż stosownie do art. 56 ustawy o KRS na wniosek wierzyciela posiadającego tytuł wykonawczy wystawiony przeciwko osobie fizycznej wpisuje się do rejestru dłużników niewypłacalnych dłużnika, który w terminie 30 dni od daty wezwania do spełnienia świadczenia nie zapłacił należności stwierdzonej tytułem wykonawczym. Wnioskodawca przedłożył odpis tytułu wykonawczy (...) z dnia 23 października 2012 r. wystawionego przeciwko dłużniczce M. S.. Przedłożono również odpis pisma z dnia 24 października 2012 r. zawierającego wezwanie dłużniczki do zapłaty należności z tytułu składek stwierdzonych między innymi w/w tytułem wykonawczym. Wezwanie to zostało odebrane przez (...)w dniu 29 października 2012 r.

W ocenie Sądu rejestrowego opisane wyżej dokumenty przedłożone przez wnioskodawcę zgodne są pod względem formy i treści z przepisami prawa (art. 23 ust. 1 ustawy o KRS). Według bowiem art. 250 § 1 k.p.c. jeżeli dokument znajduje się w aktach organu, o którym mowa w art. 244 § 1 k.p.c., wystarczy przedstawić urzędowo poświadczony przez ten organ odpis lub wyciąg z dokumentu. Organami o których mowa w art. 244 § 1 k.p.c. są organy władzy publicznej i inne organy państwowe, stosownie zaś do art. 66 ust. 4 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jednolity Dz.U. z 2005 r., Nr 205, poz. 1585, ze zm.) (...)przysługują środki prawne właściwe organom administracji państwowej. Wskazana wyżej regulacja - jako mająca charakter szczególny - wyłącza niewątpliwie sposób poświadczania dokumentów o którym mowa w art. 129 § 2 k.p.c. i znajduje zastosowanie także w postępowaniu rejestrowym (art. 13 § 2 k.p.c. w zw. z art. 7 ustawy o KRS). Wobec powyższego prawdziwość zgłoszonych danych Sąd rejestrowy powinien badać jedynie wówczas, jeżeli zachodziłyby w tym względzie uzasadnione wątpliwości (art. 23 ust. 2 ustawy o KRS). Tymczasem reprezentowana przez fachowego pełnomocnika dłużniczka, pomimo wynikającego z art. 3 k.p.c. i art. 6 § 2 k.p.c. w zw. z art. 13 § 2 k.p.c. obowiązku przytoczenia bez zbędnej zwłoki wszystkich okoliczności faktycznych i dowodów, nie twierdziła nawet w sposób jednoznaczny, że spłaciła przedmiotowe zadłużenie (kiedy konkretnie i w jakich okolicznościach), ograniczając się do zakwestionowania mocy dowodowej dokumentów przedłożonych przez wnioskodawcę. W orzecznictwie nie ma zaś sporów co do tego , iż w przypadku wynikającego z ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych obowiązku uiszczenia należnych składek to obowiązany - jeżeli twierdzi, że zapłata nastąpiła - powinien wykazać powyższą okoliczność (art. 232 k.p.c. w zw. z art. 6 k.c.; zob. uzasadnienie wyroku Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 9 kwietnia 2013 r.; III AUa 1371/12, LEX nr 1313292). Sąd rejestrowy podzielił ów pogląd , stwierdzając ponadto , iż nie można wymagać przedstawienia dowodu celem wykazania okoliczności, które nie nastąpiły. W związku z powyższym , na podstawie art. 56 ustawy o KRS , sąd ten orzekł o wpisie dłużniczki do Rejestru Dłużników Niewypłacalnych.

Apelację od powyższego postanowienia , nazwaną „zażaleniem” , wniosła dłużniczka , zarzucając postanowieniu z 28 czerwca 2013 r. błąd w ustaleniach faktycznych polegający na przyjęciu, iż dłużniczka nie uiściła należności na rzecz wierzyciela oraz naruszenie art. 6 kc poprzez stwierdzenie, iż na wierzycielu nie ciążył obowiązek wykazania okoliczności uzasadniających dokonanie wpisu dłużniczki do Rejestru Dłużników Niewypłacalnych. W związku z owymi zarzutami dłużniczka wniosła o zmianę postanowienia w zaskarżonym zakresie przez Sąd drugiej instancji poprzez oddalenie wniosku wierzyciela o wpisanie dłużniczki do Rejestru Dłużników Niewypłacalnych i zasądzenie od wierzyciela na rzecz dłużnika kosztów postępowania w tym kosztów zastępstwa procesowego wedle norm prawnie przepisanych za postępowanie w obydwu instancjach, ewentualnie, o uchylenie na podstawie art. 395 § 2 kpc postanowienia w zaskarżonym zakresie na posiedzeniu niejawnym przez Sąd pierwszej instancji i rozpoznanie sprawy na nowo.

W uzasadnieniu apelacji dłużniczka powtórzyła argumenty zawarte w skardze na orzeczenie referendarza wskazując , iż we wniosku o dokonanie wpisu w rejestrze dłużników niewypłacalnych nie wykazano okoliczności niezbędnych do wpisania dłużniczki do rejestru dłużników niewypłacalnych. Dokumentom załączonym do wniosku nie można było przypisać mocy dowodowej, gdyż były one kopiami nie będącymi poprawnie potwierdzonymi za zgodność z oryginałem. Osobą, której podpis widniał przy poświadczeniu za zgodność był Starszy Referent mgr inż. G. L.. Przepis art. 129 § 2 kpc wymienia w sposób enumeratywny podmioty uprawnione do potwierdzania zgodności dokumentów z oryginałem. Osoba pełniąca obowiązki starszego referenta nie jest upoważniona przez ustawodawcę do wykonywania tego rodzaju czynności. Nie tylko nie wykazała ona, iż posiada ona stosowne uprawnienia w tym zakresie, a co więcej, osoba poświadczająca dokumenty nie jest w ogóle pełnomocnikiem umocowanym do działania w niniejszej sprawie. Zgodnie z dokumentami załączonymi do wniosku, wierzyciel udzielił pełnomocnictwa Zastępcy Kierownika Inspektoratu G. L.. Nawet więc, gdyby któraś z wymienionych powyżej osób posiadała stosowne uprawnienia zawodowe, dokumenty załączone do wniosku nie posiadają mocy dowodowej, gdyż nie zostały podpisane przez pełnomocnika. Ponadto dłużniczka stwierdziła , iż kopie dokumentów załączone do wniosku nie wskazują na spełnienie przesłanek niezbędnych do dokonania wpisu. Zgodnie z dyspozycją art. 56 ustawy o Krajowym Rejestrze Sądowym niezbędne jest, by dłużnik nie dokonał spłaty zadłużenia w terminie 30 dni od doręczenia mu wezwania. Wierzyciel, wbrew obowiązkowi ciążącemu na nim z mocy art. 6 kodeksu cywilnego, nie załączył bowiem żadnych dokumentów wskazujących na brak takowej wpłaty. Pomimo dołączenia do wniosku kopii pisma wzywającego bank do potrącania kwot z rachunku dłużniczki wierzyciel nie przedstawił też pochodzących od owego banku oświadczeń, z których wynikałoby, jakie kwoty zostały przelane na konto wierzyciela na poczet spłaty zadłużenia. Nawet, gdyby uznać dokumenty załączone do wniosku wierzyciela za dopuszczalne dowody, z ich treści nie wynika spełnienie przesłanek niezbędnych do wydania postanowienia zgodnie z wnioskiem wierzyciela. Z dowodów tych nie wynika w żaden sposób brak dokonania spłaty przez dłużniczkę. To wierzyciel powinien wykazać, zgodnie z treścią art. 6 kc, fakt braku zapłaty żądanej kwoty. Niezasadnym było stanowisko Sądu, zgodnie z którym to dłużniczka powinna była wykazać dokonanie spłaty, gdyż art. 6 kc nakłada na wierzyciela obowiązek wykazania spłaty.

Sąd Okręgowy zważył co następuje :

Apelacja okazała się bezzasadna.

Odnośnie pierwszego z zarzutów, dotyczącego błędu w ustaleniach faktycznych , należy w całej rozciągłości podtrzymać stanowisko sądu rejestrowego. Niezasadne jest stanowisko dłużniczki , iż dokumentom załączonym do wniosku nie można było przypisać mocy dowodowej, gdyż miały one być kopiami nie będącymi poprawnie potwierdzonymi za zgodność z oryginałem. Jak słusznie przyjął Sąd Rejonowy , w niniejszej sprawie nie można się wyłącznie opierać na treści art. 129 § 2 kpc. Dokumenty dołączone do wniosku pochodzą bowiem z akt wnioskodawcy. Tak więc niewątpliwie zastosowanie ma art. 250 § 1 k.p.c. , zgodnie z którym jeżeli dokument znajduje się w aktach organu, o którym mowa w art. 244 § 1 k.p.c., wystarczy przedstawić urzędowo poświadczony przez ten organ odpis lub wyciąg z dokumentu. Organami o których mowa w art. 244 § 1 k.p.c. są organy władzy publicznej i inne organy państwowe. W myśl zaś art. 66 ust. 4 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych , (...)przysługują środki prawne właściwe organom administracji państwowej i ma do niego zastosowanie wskazany wyżej art. 244 § 1 kpc w zw. z art. 250 § 1 kpc. Nie ma z związku z tym znaczenia , iż osoba poświadczająca za zgodność odpisy dokumentów z oryginałem nie jest pełnomocnikiem wnioskodawcy , skoro poświadczyła owe dokumenty jako pracownik organu , o którym mowa w art. 244 § 1 kpc.

Niezasadny był również drugi argument podniesiony w apelacji dotyczący naruszenia art. 6 kc. Jak słusznie stwierdził Sąd Rejonowy , nie można wymagać przedstawienia dowodu celem wykazania okoliczności, które nie nastąpiły a prawdziwość zgłoszonych danych Sąd rejestrowy powinien badać jedynie wówczas, jeżeli zachodziłyby w tym względzie uzasadnione wątpliwości (art. 23 ust. 2 ustawy o KRS). Jak zasadnie wskazał w związku z tym Sąd Rejonowy dłużniczka reprezentowana przez fachowego pełnomocnika nie wskazała nawet , że spłaciła zadłużenie objęte wnioskiem , ograniczając się wyłącznie do zakwestionowania mocy dowodowej dokumentów przedłożonych przez wnioskodawcę. Panuje zaś w judykaturze jednolity pogląd , który sąd odwoławczy podziela , iż w przypadku wynikającego z ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych obowiązku uiszczenia należnych składek to obowiązany - jeżeli twierdzi, że zapłata nastąpiła - powinien wykazać powyższą okoliczność ( por. powołane przez sąd rejestrowy uzasadnienie wyroku Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 9 kwietnia 2013 r.; III AUa 1371/12, LEX nr 1313292). Dłużniczka zaś tego nie uczyniła.

Wobec powyższego apelacja podlegała oddaleniu na podstawie art. 385 kpc , jako pozbawiona uzasadnionych podstaw.