Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Bydgoszczy

UZASADNIENIE

Powód – (...) Spółka jawna, domagał się zasądzenia od pozwanej B. C. (1) i C. W. solidarnie kwoty 44.014,39 zł wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od kwoty 39.381,39 zł od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz zasądzenia na swoją rzecz kosztów procesu.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że współpracował ze spółką (...) Sp. z o.o. z siedzibą w T., której sprzedawał różnego rodzaju towary. W związku z brakiem zapłaty powód skierował przeciwko wymienionej spółce sprawę do sądu w wyniku czego Sąd Rejonowy w Bielsku – Białej wydał w dniu 17 stycznia 2013 r. wyrok, w którym zasądził od spółki (...) Sp. z o.o. na rzecz powoda kwotę 31.175,76 zł wraz z odsetkami i kosztami procesu. Powód wskazał, że po uzyskaniu klauzuli wykonalności złożył wniosek o wszczęcie przeciwko wymienionej spółce postępowania egzekucyjnego, które było prowadzone przez Komorników sądowych w C. i Ś.. Postanowieniem z dnia 26 listopada 2013 r. Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w Świeciu – M. W. (2) umorzyła egzekucję, stwierdzając jej bezskuteczność. W dalszej części powód podał, że w dniu 05.02.2014r. skierował do pozwanych wezwania do zapłaty kwoty 35.808,76 zł wraz z ustawowymi odsetkami. Wezwania te pozostały bezskuteczne. Ponadto w treści pozwu powód powołał się na treść art. 299 § 1 k.s.h. Powód wskazał, że na dochodzoną kwotę 44.014,39 zł składają się :

- 31.175,76 zł - tytułem należności głównej stwierdzonej wyrokiem Sądu Rejonowego w Bielsku Białej z 17. 01.2013r.,

- 8.205,63 zł – odsetki od należności głównej liczone jak w w/w wyroku,

- 3.976 zł – tytułem zwrotu kosztów postępowania zgodnie z w/w wyrokiem,

- 57 zł – tytułem kosztów bezskutecznej egzekucji,

- 600 zł tytułem kosztów zastępstwa w postępowaniu egzekucyjnym.

W dniu 22 października 2014r. Sąd Rejonowy wydał w tej sprawie nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, orzekając zgodnie z żądaniem pozwu.

Od tego nakazu pozwany C. W. nie złożył sprzeciwu, skutkiem czego nakaz uprawomocnił się względem tego pozwanego w dniu 26 listopada 2014 r.

Pozwana B. C. (1) złożyła sprzeciw, żądając oddalenia powództwa w całości. W uzasadnieniu swego stanowiska wskazała, że nie zgadza się z twierdzeniem pozwu, iż spółka (...) Sp. z o.o. stała się niewypłacalna. Podniosła, że sytuacja spółki

była trudna, ale od pewnego czasu poprawia się. Wskazała, że aktualnie spółka zatrudnia 100 pracowników. Nadto podniosła, że powód złożył zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa i w postępowaniu karnym dochodzi tej samej należności.

W odpowiedzi na sprzeciw powód podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko. Cofnął jednak powództwo co do kwoty 1.014 zł. Podał, że domaga się od pozwanej kwoty 43.000,39 zł wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od kwoty 39.381,39 zł od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty. Podał, że żąda zasądzenia tej kwoty solidarnie z C. W., co do którego uprawomocnił się wydany w tej sprawie nakaz zapłaty. W uzasadnieniu powód wskazał, że spółka (...) Sp. z o.o. dokonała zapłaty kwoty 1.014 zł. Zdaniem powoda okoliczność ta nie pozwala jednak na stwierdzenie, że spółka ta przestała być niewypłacalna. Powód potwierdził, że skierował do KPP T. zawiadomienie o popełnieniu przez pozwanych przestępstwa oszustwa z art. 286 § 1 k.c., ale w toku tamtego postępowania nie zgłaszał roszczeń o charakterze cywilnoprawnym.

Wyrokiem z dn. 4.04.2015 r. Sąd Rejonowy w Bydgoszczy zasądził od pozwanej B. C. (1) na rzecz powoda solidarnie z pozwanym C. W. kwotę 34.994,63 zł z ustawowymi odsetkami od kwoty 31.375,63 zł od dnia 10 października 2014r. do dnia zapłaty, umorzył postępowanie co do kwoty 1.014 zł, oddalił powództwo w pozostałym zakresie i zasądził od pozwanej na rzecz powoda kwotę 3.740,58 złotych solidarnie z pozwanym C. W. co do kwoty 2.968 zł., tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sąd Rejonowy ustalił, że powód w 2012 r. współpracował ze spółką (...) Sp. z o.o. W wyniku tej współpracy powstało zadłużenie wymienionej spółki względem powoda.

W dniu 17 stycznia 2013 r. Sąd Rejonowy w Bielsku Białej w sprawie o sygnaturze akt VI Gc 1114/12 wydał nakaz zapłaty, w którym zasądził od spółki (...) Sp. z o.o. na rzecz powoda kwotę 31.175,76 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 25 września 2012 r. do dnia zapłaty oraz koszty procesu w wysokości 3.976 zł.

Na podstawie wyżej wymienionego wyroku powód prowadził egzekucję przeciwko spółce (...) Sp. z o.o.

W dniu 26.11.2013r. Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w Świeciu – M. W. (2) wydała postanowienie o umorzeniu egzekucji z uwagi na jej bezskuteczność.

C. W. był członkiem zarządu spółki (...) Sp. z o.o. od jej założenia do dnia 29 maja 2012r.

B. C. (1) była członkiem zarządu spółki od 29 maja 2012 r. do 20.08.2012r., kiedy to objęła funkcję likwidatora spółki.

W dniu 4 lutego 2014 r. powód wezwał pozwanego C. W. do zapłaty w terminie 7 dni od daty otrzymania wezwania, kwoty 35.808,76 zł wraz z odsetkami ustawowymi. Zgodnie z treścią pisma w żądanej kwocie miało się mieścić :

- 31.175,76 zł wraz z odsetkami ustawowymi od 25.09.2012 r. do dnia zapłaty – na podstawie wyroku SR w Bielsku – Białej z 17 stycznia 2013r.

- 3.976 zł – tytułem koszt ów procesu zasądzonych w tym wyroku,

- 57 zł – tytułem kosztów egzekucji,

- 600 zł – tytułem zastępstwa procesowego w toku egzekucji.

Przesyłkę awizowano dwukrotnie w dniu 14.04.2014r. i 25.02.2014r.

W dniu 5 września 2014 r. powód wezwał pozwaną B. C. (1) do zapłaty w terminie 7 dni od daty otrzymania wezwania, kwoty 35.808,76 zł wraz z odsetkami ustawowymi. Zgodnie z treścią pisma w żądanej kwocie miało się mieścić :

- 31.175,76 zł wraz z odsetkami ustawowymi do 25.09.2012 r. do dnia zapłaty – na podstawie wyroku SR w Bielsku – Białej z 17 stycznia 2013r.

- 3.976 zł – tytułem koszt ów procesu zasądzonych w tym wyroku,

- 57 zł – tytułem kosztów egzekucji,

- 600 zł – tytułem zastępstwa procesowego w toku egzekucji.

Pozwana odezwała to pismo w dniu 15 września 2014 r.

W dniu 10.11.2014r. (...) Sp. z o.o. uiściła na rzecz powodowej spółki kwotę 1.014 zł

Stan faktyczny w przedmiotowej sprawie Sąd Rejonowy ustalił w oparciu o dowody z dokumentów prywatnych, których prawdziwość, autentyczność i moc dowodowa nie budziły jego wątpliwości.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka M. W. (2), uznając je za jasne, dokładne i rzetelne. Zeznania te pozostawały w zgodzie z zebranym w tej sprawie materiałem dowodowym i jako takie zasługiwały na uwzględnienie w całości.

W ocenie Sądu Rejonowego powództwo co do zasady zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z przepisem art. 299 § 1 ksh, jeżeli egzekucja przeciwko spółce okaże się bezskuteczna, członkowie zarządu odpowiadają solidarnie za jej zobowiązania. Zgodnie natomiast z treścią § 2 przywołanego przepisu, członek zarządu może się uwolnić od odpowiedzialności, o której mowa w § 1, jeżeli wykaże, że we właściwym czasie zgłoszono wniosek o ogłoszenie upadłości lub wszczęto postępowanie układowe, albo że niezgłoszenie wniosku o ogłoszenie upadłości oraz niewszczęcie postępowania układowego nastąpiło nie z jego winy, albo że pomimo niezgłoszenia wniosku o ogłoszenie upadłości oraz niewszczęcia postępowania układowego wierzyciel nie poniósł szkody.

Sąd Rejonowy wskazał też, że zgodnie z przeważającym stanowiskiem doktryny i orzecznictwem, odpowiedzialność normowana przez przytoczony powyżej przepis art. 299 ksh, określana jest jako szczególny przypadek deliktowej odpowiedzialności odszkodowawczej na zasadzie winy. Specyfika tego rodzaju odpowiedzialności odszkodowawczej przejawia się w tym, że wierzyciel, który nie wyegzekwował swojej wierzytelności od spółki, nie musi na zasadach ogólnych dowodzić wysokości doznanej wskutek tego szkody. Wystarczające będzie przedłożenie tytułu egzekucyjnego stwierdzającego istnienie zobowiązania spółki oraz wykazanie, że egzekucja wobec spółki okazała się bezskuteczna. Z omawianej regulacji wynika zatem domniemanie poniesienia przez wierzyciela szkody w wysokości niewyegzekwowanej wobec spółki wierzytelności. Sąd Rejonowy dodał, że domniemaniami w świetle regulacji art. 299 ksh są objęte również: związek przyczynowy między szkodą wierzyciela, a niezłożeniem we właściwym czasie przez członka zarządu wniosku o ogłoszenie upadłości oraz zawinienie przez członka zarządu niezgłoszenia wniosku o ogłoszenie upadłości.

Zarówno w doktrynie jak i orzecznictwie sądowym nie jest kwestionowana teza, że odpowiedzialności na podstawie art. 299 k.s.h. podlega każdy członek zarządu o ile tylko wierzytelność, której dotyczy pozew powstała w czasie pełnienia przez niego funkcji albo w tym czasie istniała. W tej sprawie wierzytelność, której dotyczył pozew powstała w dniu 02.04.2012 r., a stała się wymagalna w dniu 16.05.2012r (taki termin zapłaty określono w fakturze). Wierzytelność ta istniała więc w czasie, gdy pozwana B. C. (1) była członkiem Zarządu spółki (...) sp. z o.o., skoro pełniła tę funkcję od 29 maja 2012 r. do 20.08.2012 r. a od tej daty do dzisiaj jest likwidatorem spółki. Oznacza to, że co do zasady pozwana na podstawie art. 299 k.s.h. może odpowiadać za szkodę związaną z niemożnością wyegzekwowania tego roszczenia.

W ocenie Sądu Rejonowego, w przedmiotowej sprawie powód niewątpliwie dowiódł zaistnienia wszystkich przesłanek określonych w art. 299 ksh. Wykazał, mianowicie, że przysługiwało mu wobec spółki (...) sp. z o.o. roszczenie objęte prawomocnym wyrokiem. Udowodnił też, że prowadzona na podstawie tego tytułu wykonawczego egzekucja z majątku spółki nie zaspokoiła jego roszczeń. Okazała się bowiem bezskuteczna Pozwana w treści odpowiedzi na pozew powołała się jedynie na fakt, że sytuacja spółki (...) sp. z o.o. przez pewien czas była trudna, ale w ostatnim czasie poprawiła się. Okoliczności tej jednak w żadnym razie nie udowodniła. Fakt, iż spółka dokonała niewielkiej wpłaty po otrzymaniu nakazu zapłaty w tej sprawie nie pozwala zdaniem Sądu Rejonowego bowiem na przyjęcie, że jest ona w stanie spłacić względem powoda całe zobowiązanie. Nadto z zeznań świadka M. W. (2) wynikało wprost, że spółka nie

ma żadnego majątku i wszystkie prowadzone przez tego Komornika egzekucje są bezskuteczne. Zgodnie z art. 6 kc ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Na podstawie art. 232 kpc strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne. Pozwana winna zatem udowodnić istnienie jednej z okoliczności wskazanych w treści art. 299 k.sh. tj. że zgłosiła wniosek o ogłoszenie upadłości lub wszczęcie postępowania układowego we właściwym czasie albo, że niezgłoszenie wniosku o ogłoszenie upadłości oraz niewszczęcie postępowania układowego nastąpiło nie z jej winy, albo że pomimo niezgłoszenia wniosku o ogłoszenie upadłości oraz niewszczęcia postępowania układowego wierzyciel nie poniósł szkody. Pozwana ograniczyła się jedynie do gołosłownego twierdzenia, że aktualnie spółka jest w stanie spłacać swoje zobowiązania.

Kierując się powyższą argumentacją Sąd Rejonowy uznał, iż co do zasady roszczenie powoda zasługiwało na uwzględnienie.

W wyroku z dn. 4.04.2015 r. Sąd Rejonowy zasądził od pozwanej na rzecz powoda kwotę 34.994,63 zł, obejmującą należność główną zasądzoną wyrokiem Sądu Rejonowego w Bielsku Białej z dnia 17 stycznia 2013r. w wysokości 31.175,76 zł, koszty procesu zasądzone tym wyrokiem w zakresie, w jakim powód nie cofnął o nie powództwa tj. w kwocie 3.619 zł oraz skapitalizowane odsetki od należności głównej liczone od dnia 22.09.2014r. do 09.10.2014r. w kwocie 199,87 zł.

W ocenie Sądu Rejowego nie zasługiwało natomiast na uwzględnienie powództwo w zakresie żądania zasądzenia odsetek ustawowych od kwoty należności głównej zgodnie z treścią wyroku wydanego w dniu 17.01.2013r. przez Sąd Rejonowy w Bielsku - Białej oraz od poniesionych w związku ze sprawą przeciwko (...) Sp. z o.o. kosztów procesu.

Nie ulega wątpliwości, iż odpowiedzialność członków zarządu na podstawie art. 299 ksh obejmuje m. in. zasądzone w tytule wykonawczym wydanym p-ko spółce z o. o. odsetki ustawowe od należności głównej. (uchwała SN z dnia 7 grudnia 2006 r., III CZP 118/06). Sąd Rejonowy zważył jednak, że odsetki za opóźnienie od odszkodowania dochodzonego na podstawie art. 299 k.s.h. należą się dopiero od chwili wymagalności ustalonej zgodnie z art. 455 k.c. Przedstawiony pogląd sprowadza się bowiem do tego, że wymagalność roszczenia skierowanego przeciwko członkom zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością nie jest tożsama z wymagalnością roszczenia względem spółki. Termin spełnienia świadczenia przez osoby, o których mowa w art. 299 k.s.h., nie jest oznaczony ani nie wynika z właściwości zobowiązania, przez co świadczenie winno być spełnione niezwłocznie po wezwaniu dłużnika do wykonania. Zatem niewyegzekwowane odsetki za opóźnienie w zapłacie sumy pieniężnej przez spółkę (...) Sp. z o.o. mogą być objęte odszkodowaniem dochodzonym na podstawie art. 299 k.s.h. dopiero od daty wezwania

pozwanej do zapłaty roszczenia głównego. Powód doręczył pozwanej wezwanie do zapłaty należności głównej w dniu 15.09.2014r. Wyznaczył w nim termin zapłaty na 7 dni. Oznacza to, że mógł żądać odsetek od tej sumy od dnia 23.09.2014r. do dnia poprzedzającego wniesienie powództwa tj. do 09.10.2014r. Tak naliczone odsetki ustawowe wyniosły zaś 199,87 zł. Sąd Rejonowy podkreślił, że powód w treści wezwania, żądając zapłaty odsetek zgodnie z treścią wyroku, nie dokonał ich kapitalizacji, nie uzyskały one zatem waloru wymagalnego roszczenia odszkodowawczego.

Sąd Rejonowy nie zasądził również odsetek od kwot odpowiadających poniesionym kosztom procesu, gdyż zgodnie z utrwalonym w tym względzie poglądem, od kosztów procesu nie jest dopuszczalne naliczanie odsetek.

O kosztach procesu orzeczono zgodnie z zasadą stosunkowego rozdziału kosztów procesu, na podstawie art. 100 kpc, przy uwzględnieniu, że powód wygrał niniejszy proces w 81%.

Apelację od wyroku Sądu Rejonowego złożył powód, zaskarżając wyrok w części co do:

1)pkt. II orzeczenia, tj. w części, w której Sąd I instancji umorzył postępowanie, przy

czym punkt ten zaskarżam wyłącznie w zakresie kwoty 14,00 zł (słownie: czternastu złotych),

2)  pkt. III orzeczenia, tj. w części, w której Sąd I instancji oddalił powództwo,

3)  pkt. IV orzeczenia, tj. w części, w której Sąd I instancji orzekł o kosztach procesu.

Zaskarżonemu wyrokowi zarzucił:

1)  naruszenie prawa materialnego, a to art. 299 § 1 K.s.h., poprzez błędną wykładnię, a w konsekwencji niewłaściwe zastosowanie, polegające na tym, że Sąd I instancji błędnie przyjął, iż odsetki ustawowe liczone od należności głównej zasądzone wyrokiem Sądu Rejonowego w Bielsku Białej z dnia 17 stycznia 2013 r., w sprawie o sygn. akt VI GC 1114/12, z tytułu opóźnienia w zapłacie zobowiązania przez spółkę (...) w T., mogły być dochodzone od pozwanej B. C. (1) jako odszkodowanie na podstawie art. 299 § 1 K.s.h. tylko w części liczonej od dnia 23 września 2014 r. do dnia poprzedzającego dzień wniesienia powództwa - w konsekwencji czego Sąd I instancji oddalił powództwo w części dotyczącej kwoty 7.005,76 zł wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty.

2)  naruszenie przepisów postępowania, a to art. 355 § 1 K.p.c, poprzez umorzenie postępowania co do kwoty należności głównej 1.014,00 zł postanowieniem z dnia 24 lutego 2015 r., a następnie umorzenie postępowania w punkcie II zaskarżonego wyroku ponownie co do kwoty 1.014,00 zł, podczas gdy powód, w związku z częściowym uregulowaniem zadłużenia, skutecznie cofnął powództwo pismami procesowymi z dnia 22 grudnia 2014 r. oraz z dnia 29 stycznia 2015 r. odpowiednio co do kwoty 1.014,00 zł a następnie kwoty 1.000,00 zł, a w związku z tym postępowanie powinno zostać umorzone dokładnie w takim zakresie.

Wskazując na powyższe zarzuty powód wniósł o:

1)  zmianę zaskarżonego orzeczenia w punkcie II poprzez umorzenie postępowania co do kwoty 1.000,00 zł ;

2)  zmianę zaskarżonego orzeczenia w punkcie III poprzez zasądzenie od pozwanej na rzecz powoda kwoty 7.005,76 zł (słownie: siedem tysięcy pięć złotych 76/00) wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od dnia 10 października 2014 r. do dnia zapłaty, solidarnie z C. W., w stosunku do którego wydany został prawomocny nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym przez Sąd Rejonowy w Bydgoszczy w dniu 22 października 2014 r. w sprawie o sygn. akt VIII GNc 5852/14,

3)  zmianę zaskarżonego orzeczenia w punkcie IV poprzez zasądzenie od pozwanej na rzecz powoda zwrotu wszystkich kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa radcy prawnego według norm przepisanych, solidarnie z C. W., w stosunku do którego wydany został prawomocny nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym przez Sąd Rejonowy w Bydgoszczy w dniu 22 października 2014 r. w sprawie o sygn. akt VIII GNc 5852/14, w tym także zwrotu wszystkich kosztów procesu wywołanych wniesieniem przez pozwaną sprzeciwu, tj. łącznie kwoty 4.618,00 zł;

4)  zasądzenie od pozwanej na rzecz powoda zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego, w tym kosztów zastępstwa radcy prawnego według norm przepisanych.

Pozwana w odpowiedzi na apelację wniosła o jej oddalenie i zasądzenie na jej rzecz zwrotu kosztów postępowania.

Sąd Okręgowy zważył co następuje.

Apelacja powoda nie zasługiwała na uwzględnienie.

W ocenie Sądu Okręgowego, w realiach niniejszej sprawy nie było żadnych racji, które przemawiałyby za koniecznością zmiany zaskarżonego orzeczenia lub jego uchylenia i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania.

Na wstępie przypomnieć należy ugruntowaną w judykaturze regułę, a mianowicie, że w wypadku wyroku oddalającego apelację, wydanego na podstawie materiału dowodowego zgromadzonego w postępowaniu w pierwszej instancji, sąd odwoławczy nie musi powtarzać dokonanych prawidłowo ustaleń; wystarczy stwierdzenie, że ustalenie sądu pierwszej instancji podziela i przyjmuje za własne, co niniejszym Sąd Okręgowy czyni.

Odnosząc się natomiast do podniesionych przez powoda w apelacji zarzutów stwierdzić należy, że Sąd Rejonowy nie naruszył wskazanych przez skarżącego przepisów prawa materialnego i procesowego.

W szczególności Sąd Rejonowy dokonał właściwej wykładni art. 299 k.s.h , w szczególności co do zakresu odpowiedzialności pozwanej B. C. (1). Jak bowiem słusznie wskazał Sąd Rejonowy w uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia, odwołując się w tej części do utrwalonych już poglądów doktryny i orzecznictwa, odpowiedzialność okreslona w art. 299 k.s.h ma charakter odszkodowawczy, przy czym termin spełnienia takiego świadczenia odszkodowawczego nie jest jednak oznaczony, ani nie wynika z właściwości zobowiązania. Dlatego wymagalność tego roszczenia należy określić zgodnie z art. 455 k.c, a zatem niezwłocznie po wezwaniu dłużnika do wykonania i dopiero od dnia wymagalności świadczenia wierzyciel może, zgodnie z art. 481 k.c żądać odsetek za opóźnienie w jego spełnieniu.

Jeżeli chodzi o odsetki wynikające z tytułu egzekucyjnego wydanego wcześniej przeciwko spółce, to również z utrwalonej linii orzecznictwa wynika, iż co do zasady na szkodę wynikającą z art. 299 k.s.h składać się może zarówno niewyegzekwowana od spółki należność główna, koszty postępowania sądowego i egzekucyjnego, jak i zasądzone od spółki odsetki, przy czym odsetek należnych od spółki na zasadzie art. 481 k.c nie można jednak utożsamiać z odsetkami za późnienie w spełnieniu świadczenia przez pozwanego członka zarządu. Nie wstępuje on bowiem w sytuację prawną dotychczasowego dłużnika lecz odpowiada w zakresie szkody poniesionej przez wierzyciela. Dlatego sformułowanie względem niego roszczenia odszkodowawczego, wymaga kwotowego wyrażenia odsetek (tak zob. m.in. wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dn. 4.04.2014 r., I Aca 852/13, Lex nr 1451597). Zatem niewyegzekwowane odsetki za opóźnienie w zapłacie sumy pieniężnej przez spółkę (...) sp. z o.o. (aktualnie występującej pod firmą (...). z o.o w likwidacji) mogły być objęte odszkodowaniem dochodzonym na podstawie art. 299 k.s.h gdyby zostały zsumowane, wyrażone kwotowo i w takiej formie objęte wezwaniem do zapłaty (tak - Sąd Apelacyjny w Katowicach w wyroku z dn.4.07.2006 r., I ACa 341/2006, Lex nr 217207).

Tymczasem powód, w wezwaniu do zapłaty z dn. 5.09.2014 r., skierowanym do pozwanej B. C., nie zsumował i nie wyraził kwotowo odsetek ustawowych od kwoty 31.175,76 zł., zasądzonej od spółki (...). z o.o w likwidacji, w związku z czym, jak słusznie wskazał Sąd Rejonowy, nie uzyskały one waloru wymagalnego roszczenia odszkodowawczego. W wezwaniu z dn. 5.09.2014 r. powód wezwał bowiem pozwaną do zapłaty łącznie kwoty 35.808,76 zł., na która składały się kwoty : 31.175,76 zł., 3.976 zł., 57 zł., i 600 zł.(k-21-22). Odsetki, których powód domagał się w pozwie w kwocie 8.205,63 zł. nie zostały przez powoda w tym wezwaniu skapitalizowane i wyrażone kwotowo, zatem zasadnie sąd uznał roszczenie powoda w zakresie żądanych odsetek jedynie co do kwoty 199,87 zł.

Odnośnie zarzutu naruszenia przez sąd pierwszej instancji przepisu art. 355 § 1 k.p.c, zarzut ten należy również uznać za nieuzasadniony. Stwierdzić bowiem należy, że wbrew twierdzeniom powoda zawartym w apelacji, powód nie wykazał aby złożył w toku postępowania przed Sądem Rejonowym pismo procesowe z dn. 29.01.2015 r., w którym ponownie cofnął powództwo co do kwoty 1.000 zł. Pismo takie nie zostało bowiem dołączone do akt VIII GC 2149/14. Tym samym Sąd Rejonowy umorzył postępowanie jedynie w zakresie kwoty 1.014 zł. , gdyż w takiej części powód cofnął pozew w piśmie z dn. 22.12.2014 r. Również do apelacji skarżący nie dołączył odpisu pisma z dn. 29.01.2015 r., a zatem również Sąd Okręgowy nie miał podstaw do uznania, że powód dokonał cofnięcia pozwu dwukrotnie. Jedynie na marginesie zauważyć można, iż Sąd Rejonowy umorzył postępowanie co do kwoty 1.014 zł. postanowieniem z dn. 24.02.2015 r. (k-67), a zatem zbędnym było wydawanie w tym zakresie ponownego postanowienia w pkt-cie II wyroku z dn. 2.04.2015 r. Niemniej jednak uchybienie to w żaden sposób nie wpłynęło na prawidłowość rozstrzygnięcia co do istoty sprawy przez Sąd Rejonowy.

W konsekwencji, brak było podstaw do zmiany zaskarżonego wyroku także w części dotyczącej rozstrzygnięcia przez Sąd Rejonowy o kosztach procesu.

Tym samym stwierdzić należy, iż Sąd Rejonowy nie naruszył przepisów prawa materialnego i procesowego wskazanych w apelacji.

Mając zatem na uwadze wszystkie powyższe okoliczności, Sąd Okręgowy na podstawie art. 385 kpc oddalił apelację powoda.

SSO Elżbieta Kala SSO Marek Tauer SSO Wojciech Wołoszyk