Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Bydgoszczy

UZASADNIENIE

Powód M. T. (1) prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą (...) domagał się zasądzenia od pozwanego (...) S.A. w W. kwoty 795,43 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 28 grudnia 2012 r. do dnia zapłaty, a także zwrotu kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powód podał, iż jest nabywcą wierzytelności przysługującej T. K. z tytułu szkody komunikacyjnej z dnia 27 listopada 2012 r. wyrządzonej w jego pojeździe marki A. o nr rej. (...) W, przez kierowcę ubezpieczonego w zakresie odpowiedzialności cywilnej w pozwanym zakładzie ubezpieczeń. Pozwany uznał swoją odpowiedzialność, co do zasady i wypłacił poszkodowanemu odszkodowanie według kosztorysu w kwocie 3.079,31 zł. Poszkodowany nie zgodził się z decyzją pozwanego, bowiem pozwany wykonując kalkulację kosztów naprawy tego pojazdu potrącił 50% wartości części zamiennych, a także zaniżył stawkę za robociznę.

Powód ustalił, iż koszty naprawy tego pojazdu wyniosły 6.494,68 zł. i wezwał pozwanego do dopłaty do odszkodowania. Pozwany otrzymał wezwanie powoda w dniu 28 października 2013 r. i w dn. 26 listopada 2013 r. dopłacił na konto powoda kwotę 2.929,41 zł. Do dnia wniesienia pozwu całość odszkodowania z tytułu kosztów naprawy pojazdu nie została jednak powodowi wypłacona, a kwota z tego tytułu do dopłaty wynosi 795,43 zł.

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa oraz o zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwany przyznał, iż wypłacił poszkodowanemu odszkodowanie w łącznej kwocie 5.699,25 zł. Pozwany wskazał, że wypłacona poszkodowanemu kwota odszkodowania wyczerpała szkodę oraz zarzucił, że poszkodowany i powód ukrywają rzeczywiste koszty naprawienia szkody, żądając ustalenia odszkodowania po stawkach całkowicie dowolnych, a stanowisko judykatury dotyczące prawa do naprawy pojazdu na częściach oryginalnych dotyczą sytuacji, w której uszkodzony pojazd nie został w ogóle naprawiony. Zdaniem pozwanego kwestia, za ile pojazd został naprawiony ma zatem dla wyniku sprawy istotne znaczenie, skoro poszkodowany dokonał wyboru sposoby naprawienia szkody, poprzez naprawienie uszkodzonego pojazdu. Wówczas granice odszkodowania wyznaczają rzeczywiście poniesione koszty naprawy, o ile nie przekraczają średnich stawek rynkowych.

Wyrokiem z dn. 17 czerwca 2015 r. Sąd Rejonowy w Bydgoszczy :

I.  zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 758,53 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 29 grudnia 2012 r. do dnia zapłaty;

II.  w pozostałej części powództwo oddalił;

III.  zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1004 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

W uzasadnieniu wyroku Sąd Rejonowy ustalił, że zgodnie z ustaleniami biegłego powołanego w sprawie, rzeczywisty, uzasadniony technicznie koszt naprawy samochodu osobowego marki A. (...) o nr rej. (...) W, z tytułu zaistniałej w dn. 27.11.2013 r. szkody, przywracający pojazd do stanu sprzed szkody, według cen rynkowych na rynku lokalnym, przy użyciu do naprawy oryginalnych części zamiennych wynoszą 6.457,78 zł. Do kalkulacji naprawy przyjęto przy tym średnie stawki roboczogodzin stosowane w nieautoryzowanych warsztatach naprawczych, branży motoryzacyjnej na lokalnym rynku na dzień uszkodzeń za czynności naprawcze. Sąd Rejonowy przyjął też, że naprawa pojazdu przywracająca go do stanu sprzed kolizji w sposób zgodny z technologią producenta pojazdu oraz przywracająca sprawność techniczną i walory estetyczne pojazdu powinna zostać wykonana przy użyciu oryginalnych części zamiennych. Dokumentacja szkody sporządzona przez pozwanego nie zawierała zaś informacji, że pojazd przed zdarzeniem miał zamontowane nieoryginalne części zamienne, a ponadto, pozwany nie wykazał aby w okresie szkody dostępne były części zamienne o jakości Q. Sąd Rejonowy wskazał również, że poszkodowany naprawił pojazd po szkodzie z dn. 27.11.2012 r. za 5000-6000 zł. ale naprawa ta nie przywróciła pojazdu do stanu sprzed szkody.

Następnie Sąd Rejonowy zważył, że zgodnie z art. 363 § 1 k.c naprawienie szkody powinno nastąpić według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej. Jednakże tylko w sytuacji gdyby przywrócenie stanu poprzedniego było niemożliwe albo pociągało za sobą dla zobowiązanego nadmierne trudności lub koszty, roszczenie poszkodowanego ogranicza się do świadczenia w pieniądzu.

Przywrócenie rzeczy do stanu poprzedniego polega zaś na doprowadzeniu jej do stanu używalności w takim zakresie , jaki istniał przed wyrządzeniem szkody. Jeżeli zaś do osiągnięcia tego celu konieczne jest użycie nowych elementów, to poniesione na nie wydatki wchodzą w skład kosztów naprawienia szkody przez przywrócenie rzeczy do stanu poprzedniego.

Sąd Rejonowy zaznaczył, że pozwany niw wykazał aby naprawa pojazdu m-ki A. (...) o nr rej. (...) W, przy użyciu do naprawy oryginalnych części zamiennych i przy uwzględnieniu średnich stawek za roboczogodzinę na lokalnym rynku doprowadziła do ewentualnego wzrostu wartości tego pojazdu. Zwłaszcza, że jak wskazał Sąd, biegły jednoznacznie w opinii stwierdził, że naprawa w/w pojazdu przywracająca go do stanu sprzed szkody w sposób zgodny z technologią producenta pojazdu oraz przywracająca sprawność techniczną i walory estetyczne pojazdu powinna zostać wykonana przy użyciu oryginalnych części zamiennych. Co więcej, dokumentacja szkody sporządzona przez pozwanego nie zawierała informacji że pojazd przed zdarzeniem miał zamontowane nieoryginalne części zamienne, a sporządzony przez pozwanego kosztorys naprawy z kartą dostępnych części na dzień szkody nie wykazuje aby w okresie szkody dostępne były części zamienne jakości Q.

Sąd Rejonowy podkreślił następnie, iż w niniejszej sprawie naprawa pojazdu dokonana przez poszkodowanego nie doprowadziła do stanu sprzed szkody. Potwierdziła to w całości opinia biegłego, który ustalił ,iż pozwany poniósł na naprawę pojazdu koszty niższe od ustalonych przez biegłego.

Ostatecznie więc, uwzględniając opinię biegłego i wcześniej wypłacone poszkodowanemu i powodowi odszkodowanie w łącznej kwocie 5.699,25 zł., Sąd Rejonowy zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 758,53 zł. Orzeczenie w części dotyczącej odsetek Sąd wydał zgodnie z art. 481 k.c. Orzeczenie o kosztach procesu oparto na treści art. 100 k.p.c w zw. z art. 98 i 99 k.p.c

Apelację od wyroku Sądu Rejonowego złożył pozwany, zaskarżając go w części co do pkt-ów 1, 3 i 4 i zarzucając Sądowi I instancji sprzeczność ustaleń z treścią zebranego w sprawie materiału dowodowego i naruszenie przepisów prawa materialnego tj. art. 361, art.363 i art. 824 ¹ par. 1 k.c. poprzez ich niewłaściwe zastosowanie.

Na tej podstawie pozwany wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa za obie instancje według norm przepisanych.

Wnosząc apelację pozwany zakwestionował ustalenie odszkodowania po wykonaniu faktycznej naprawy pojazdu, na podstawie kosztorysu, w całkowitym oderwaniu od rzeczywistych kosztów naprawy pojazdu.

Kalkulacja biegłego, wobec nieujawnienia przez powoda rzeczywistych kosztów naprawy pojazdu, ma zdaniem pozwanego charakter czysto teoretyczny, co w sytuacji poniesienia już przez poszkodowanego faktycznych kosztów naprawy jest niedopuszczalne, prowadzi wprost do bezpodstawnego wzbogacenia powoda. Opinia biegłego nie doprowadziła zaś do ustalenia wysokości szkody usuniętej na skutek przeprowadzonej naprawy. W ocenie pozwanego kwestia za ile pojazd został naprawiony, ma dla sprawy istotne znaczenie w przypadku ustalenia kwoty odszkodowania po wykonanej naprawie, zaś powód uchylając się od jej wyjaśnienia, zataja istotną okoliczność sprawy, licząc na zasądzenie kwoty przewyższającej rzeczywiste koszty poniesione na naprawę pojazdu.

Pozwany podniósł, że w realiach niniejszej sprawy powód może zatem skutecznie domagać się jedynie zwrotu tego co poszkodowany wydatkował na naprawę pojazdu, przy uwzględnieniu kwoty dotychczas wypłaconej.

Dowód z opinii biegłego był więc zdaniem pozwanego nieprzydatny dla wykazania wysokości poniesionych kosztów, gdyż te mogły zostać ustalone jedynie na podstawie dowodów potwierdzających ich faktyczną wysokość (a nie ją oceniających). Opinia biegłego może jedynie służyć sprawdzeniu, czy faktycznie poniesione przez powoda koszty, mieściły się w rozsądnych granicach - także przy uwzględnieniu zastosowania oryginalnych części zamiennych producenta oraz cen robocizny w autoryzowanych serwisach. Punktem wyjścia zawsze pozostawać tu jednak musiały faktycznie poniesione koszty naprawy.

Powód w odpowiedzi na apelację wniósł o oddalenie apelacji w całości i zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu apelacyjnym

Powód podniósł, że wbrew twierdzeniom strony pozwanego ujawnione zostały koszty naprawy wykonanej po zdarzeniu z 27 listopada 2012 r.

Dowód na tę okoliczność został przeprowadzony na żądanie pozwanego, który w odpowiedzi na pozew wnioskował o przesłuchanie poszkodowanego T. K.. W/w świadek w trakcie przesłuchania ma posiedzeniu sądu w dn. 18.03.2015 r. zeznał, ze poniósł koszty naprawy w kwocie 6.000 zł. ale naprawa ta nie przywróciła pojazdu do stanu sprzed zdarzenia, bowiem na pełną technologiczną naprawę zabrakło mu środków pieniężnych.

Świadek potwierdził też , iż dokonywał naprawy w warsztacie nieautoryzowanym i na częściach oryginalnych nowych, bowiem w dacie zdarzenia na rynku nie było dostępnych części alternatywnych. Koszt naprawy wyniósł 6.000 zł. Zatem jak wynika z zeznań świadka, pojazd został naprawiony przy użyciu części oryginalnych, w nieautoryzowanym warsztacie naprawczym, a koszt naprawy wynosił 6000 zł., chociaż przywracał jedynie stan używalności pojazdu, a nie jego stan techniczny sprzed zdarzenia.

W ocenie powoda opinia biegłego potwierdziła, iż koszt poniesiony przez poszkodowanego jest zbliżony do kosztów, które należało ponieść przy uwzględnieniu naprawy przeprowadzonej zgodnie z technologią producenta i w warsztacie nieautoryzowanym. Zatem, wbrew twierdzeniom pozwanego Sąd I Instancji nie dokonał ustaleń sprzecznych ze stanem faktycznym, bowiem ustalił, iż poszkodowany poniósł koszty naprawy w kwocie ok. 6000 zł, zaś opinią biegłego potwierdził, iż wysokość tych kosztów była uzasadniona, przy uwzględnieniu technologicznego sposobu naprawy.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje.

Apelacja okazała się bezzasadna.

Na wstępie podkreślić należy, że w postępowaniu pierwszoinstancyjnym Sąd Rejonowy dokonał ustaleń faktycznych i zastosował prawo materialne odpowiednio do zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego. Ustalenia te sąd odwoławczy podziela i przyjmuje za własne bez konieczności ich ponownego dokonywania i przytaczania.

Odnosząc się do zarzutów podniesionych w apelacji, w pierwszej kolejności Sąd Okręgowy nie podziela stanowiska skarżącego, że Sąd Rejonowy ustalił wysokość odszkodowania w całkowitym oderwaniu od rzeczywistych kosztów naprawy pojazdu. Stwierdzić bowiem należy, że świadek T. K. zeznał, iż koszty naprawy samochodu wyniosły kwotę ok. 6.000 zł., a zatem wypłacona przez pozwanego kwota odszkodowania w wysokości 5.999,72 zł. nie wystarczyła na pokrycie tych kosztów. Dodatkowo, świadek zeznał, że naprawa nie przywróciła pojazdu do stanu sprzed szkody. Również w umowie cesji z dn. 12.06.2013 r. T. K. oświadczył, że koszt naprawy samochodu i tym samym jego wierzytelność wobec pozwanego jest wyższa niż wypłacone mu odszkodowanie (§ 4 umowy z dn. 12.06.30213 r. k-16).

Ponieważ według powoda koszty naprawy to kwota 6.494,68 zł., a zatem kwota zbliżona do kwoty wskazanej przez świadka, który dodał przy tym, że naprawa nie przywróciła pojazdu do stanu sprzed szkody, słusznie Sąd Rejonowy przeprowadził dodatkowo dowód z opinii biegłego celem weryfikacji, czy wskazane przez pokrzywdzonego koszty nie są zawyżone. Skoro zaś również biegły określił koszty naprawy samochodu na kwotę zbliżoną do kwoty wskazanej przez powoda i świadka , gdyż wskazał, że jest to kwota 6.457,78 zł. brutto (a zatem jedynie niższa o 36,90 zł. od kwoty wskazanej przez powoda)– roszczenie powoda należało uznać za uzasadnione w znacznej części.

Dodatkowo, za prawidłowe należy uznać ustalenia Sądu Rejonowego, iż w realiach niniejszej sprawy naprawa pojazdu przywracająca go do stanu sprzed szkody, w sposób zgodny z technologią producenta oraz przywracająca sprawność techniczną i walory estetyczne pojazdu powinna zostać wykonana przy użyciu oryginalnych części zamiennych. Okoliczność tę potwierdził w swojej opinii biegły powołany w sprawie. Pozwany w żaden sposób nie wykazał natomiast zasadności twierdzenia podniesionego w apelacji, jakoby poszkodowany obniżając koszty robocizny zlecił wykonanie naprawy warsztatowi spoza sieci lub wykonał ją samodzielnie.

Zatem, wbrew twierdzeniom pozwanego Sąd I Instancji nie dokonał ustaleń sprzecznych ze stanem faktycznym, bowiem w oparciu o zebrane dowody prawidłowo ustalił, iż poszkodowany poniósł koszty naprawy w kwocie ok. 6000 zł, która to naprawa nie doprowadziła jednak do przywrócenia pojazdu do stanu sprzed szkody, zaś opinią biegłego potwierdził, iż wysokość tych kosztów była uzasadniona, przy uwzględnieniu technologicznego sposobu naprawy.

Tym samym powód wykazał zasadność żądania kwoty dochodzonej pozwem.

Niewątpliwe nie doszło też do bezpodstawnego wzbogacenia powoda, jak również do zatajenia przez powoda rzeczywistych kosztów naprawy pojazdu. Powód wykazał bowiem zeznaniami świadka jaka była faktyczna kwota wydatkowana przez niego na naprawę samochodu, a opinia biegłego potwierdziła zasadność tej kwoty.

Sam pozwany przyznał zaś, że powód może skutecznie domagać się zwrotu tego, co poszkodowany wydatkował na naprawę pojazdu, zatem uznać należy, że skoro poszkodowany wydał na naprawę samochodu kwotę ok. 6.000 zł. , wypłacone przez pozwanego odszkodowanie w łącznej kwocie 5.699,25 zł nie pokryło w pełni szkody. Ponadto, pamiętać należy, że poszkodowany zeznał, iż naprawa, której dokonał nie przywróciła pojazdu do stanu sprzed szkody.

Słusznie zatem stwierdził Sąd Rejonowy, że zgodnie z obowiązującą w polskim systemie prawnym zasadą pełnego odszkodowania, wyrażoną w art. 361 k.c zobowiązany do naprawienia szkody ponosi odpowiedzialność za normalne następstwa działania lub zaniechania z których szkoda wynikła. Za normalne następstwo uznać zaś należy w niniejszym przypadku koszty związane zarówno z faktycznie poniesionymi kosztami naprawy, jak również kosztami niezbędnymi do przywrócenia pojazdu do stanu sprzed szkody.

Mając na uwadze wszystkie wskazane wyżej okoliczności, wyrok Sądu pierwszej instancji należało uznać za prawidłowy a apelacja jako bezzasadna - na mocy art. 385 k.p.c. - podlegała oddaleniu. W ocenie Sądu Okręgowego Sąd Rejonowy nie naruszył wskazanych w apelacji przepisów art. 361 k.c, art. 363 k.c i art. 824 ¹ § 1 k.c.

O kosztach procesu orzeczono w myśl art. 98 k.p.c., tj. na zasadzie odpowiedzialności za wynik sprawy, stosownie do stawek rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenie przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu.

SSO Elżbieta Kala SSO Marek Tauer SSR del. Sylwia Roszak

.