Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Bydgoszczy

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem z dnia 5 grudnia 2017 r. Sąd Rejonowy
w Bydgoszczy w pkt 1 podjął postępowanie w sprawie oraz w pkt 2 umorzył postępowanie.

Uzasadniając rozstrzygnięcie, Sąd Rejonowy podał, że postanowieniem z dnia
24 listopada 2016 r. zawiesił postępowanie w sprawie na podstawie art. 177 § 1 pkt 6 k.p.c.,
z uwagi na nie wskazanie przez powoda w wyznaczonym terminie adresu zamieszkania pozwanego, co uniemożliwiło nadanie sprawie dalszego biegu.

Ponieważ przez okres roku od wydania postanowienia o zawieszeniu postępowania strony nie zgłosiły skutecznie wniosku o podjęcie postępowania, na podstawie art. 182 § 1 zd. 1 k.p.c., sąd umorzył postępowanie.

Powód zaskarżył powyższe postanowienie Sądu Rejonowego i wniósł o jego uchylenie oraz o wyznaczenie kuratora na podstawie art. 144 k.p.c do reprezentowania w niniejszym procesie pozwanego.

W uzasadnieniu zażalenia powód podał, że dopiero na skutek wezwania sądu do podania aktualnego adresu pozwanego, dowiedział się, że pozwany nie zamieszkuje pod adresem wskazanym przez powoda w pozwie. Powód wystąpił więc do Centrum Personalizacji Dokumentów Ministerstwa Spraw Wewnętrznych w kwietniu 2017 r., a odpowiedź otrzymał po kilku miesiącach. Wynikało z niej, że pozwany wyprowadził się z dotychczasowego miejsca zamieszkania.

Powód wskazał, że podjął więc wszelkie czynności celem pozyskania adresu strony pozwanej, a fakt, że odpowiedź na swój wniosek otrzymał z Ministerstwa niedawno, nie powinien stanowić przeszkody do prowadzenia postępowania i wyznaczenia kuratora dla osoby nieobecnej.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie powoda nie zasługiwało na uwzględnienie.

W pierwszej kolejności stwierdzić należy, że powód reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika nie wskazał w zażaleniu żadnych zarzutów pod adresem orzeczenia Sądu Rejonowego. Natomiast wskazane przez skarżącego w uzasadnieniu zażalenia okoliczności, w ocenie Sądu Okręgowego, nie mogą przesądzać o nieprawidłowości rozstrzygnięcia Sądu pierwszej instancji.

W niniejszej sprawie nie można było doręczyć przesyłki na adres do doręczeń pozwanego wskazany przez powoda w pozwie. Jak bowiem ustalił Sąd Rejonowy na podstawie danych w systemie PESEL-SAD , pozwany wymeldował się z tego adresu w 2015 r. Ponieważ powód na wezwanie sądu nie wskazał aktualnego adresu pozwanego – Sąd Rejonowy postanowieniem z dnia 24 listopada 2016 r. uchylił nakaz zapłaty z dnia 31 marca 2016 r. sygn. akt VIII GNc 1599/16 i zawiesił postępowanie w sprawie na postawie art. 177 § 1 pkt 6 k.p.c. Postanowienie o zawieszeniu nie zostało zaskarżone.

Jak wynika z akt sprawy, w okresie zawieszenia postępowania, przez okres roku, żadna ze stron, w szczególności powód nie złożyła wniosku o podjęcie postępowania. W okresie tym powód nie złożył też wniosku o ustanowienie kuratora w trybie art. 144 k.p.c.

Należy zaś zauważyć, że informacja z Centrum Personalizacji Dokumentów Ministerstwa Spraw Wewnętrznych, którą dołączył powód do zażalenia, nosi datę 8.09.2017 r. (k-48), a sąd umorzył postępowanie postanowieniem z dnia 5 grudnia 2017 r. Skoro zatem powód we wrześniu 2017 r. posiadał informacje, że pozwany nie posiada zameldowania na pobyt stały bądź czasowy, powinien już wówczas niezwłocznie wystąpić do sądu z wnioskiem o podjęcie postępowania i złożyć wniosek o ustanowienie kuratora dla pozwanego. Skoro pozwany tego nie uczynił i pozostawał bierny, Sąd po upływie roku od zawieszenia postępowania, zgodnie z art. 182 § 1 k.p.c umorzył postępowanie w sprawie.

Należy przy tym zauważyć, że Sąd Rejonowy przed zawieszeniem postępowania podjął próbę doręczenia nakazu na wskazany przez powoda adres pozwanego. Adres ten, okazał się jednak nieprawidłowy, gdyż pozwany wymeldował się.

W tej sytuacji zachodziły podstawy do uchylenia nakazu i podjęcia przez Przewodniczącego czynności w celu ustalenia adresu zamieszkania pozwanego. Obowiązek wskazania tego adresu spoczywał na powodzie, który zgodnie z literalnym brzmieniem art. 126 § 2 pkt 2 k.p.c. powinien w pozwie oznaczyć miejsce zamieszkania lub siedziby
i adresy stron ich przedstawicieli ustawowych i pełnomocników (przepis w podanym brzmieniu, wymagający wprost wskazania adresów stron, obowiązuje od 7 lipca 2013 r.).

Jeżeli, jak w rozpoznawanym przypadku, mimo istnienia braków formalnych pozwu przewodniczący nadał mu bieg, powód zaś nie uzupełnił tych braków na wezwanie Sądu, wskutek czego niemożliwe było nadanie sprawie dalszego biegu w celu jej rozpoznania, postępowanie mogło zostać zawieszone na podstawie art. 177 par. 1 pkt 6 k.p.c. (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 19 października 1988 r., sygn. akt I CZ 111/88).

Z uwagi na brak złożenia skutecznego wniosku o podjęcie postępowania np. przez podanie adresu zamieszkania pozwanego lub złożenia wniosku o ustanowienie dla pozwanego kuratora w trybie art. 144 k.p.c w terminie roku od daty zawieszenia postępowania, zasadnie Sąd pierwszej instancji umorzył postępowanie w sprawie na podstawie art. 182 § 2 k.p.c. Należy wskazać, że w najnowszym orzecznictwie wskazuje się, że złożenie wniosku o podjęcie postępowania, który jest bezzasadny, nie tamuje umorzenia postępowania (por. uchwała Sądu Najwyższego w z dnia 18 listopada 2015 r., sygn. akt III CZP 74/15, postanowienie SA w Katowicach z dnia 26 lutego 2015 r., sygn. akt I ACz 1157/14).

Abstrahując od tego, że pełnomocnik powoda w czasie zawieszenia postępowania nawet nie wystąpił o podjęcie postępowania, to wskazać należy, iż nie wykonał on zarządzenia, którym został zobowiązany do wskazania aktualnego adresu zamieszkania pozwanego (k-34). Powód nie poinformował też sądu, że wystąpił o podanie tego adresu do Centrum Personalizacji Dokumentów Ministerstwa Spraw Wewnętrznych w kwietniu 2017 r. i że oczekuje na udzielenie mu odpowiedzi. Z kolei, po otrzymaniu we wrześniu 2017 r. odpowiedzi, że pozwany nie posiada adresu, nie złożył wniosku o podjęcie postępowania i ustanowienie kuratora. Zważyć trzeba, że powód był reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, co powinno gwarantować rzetelne i terminowe wykonanie zobowiązania Sądu.

Wniosek o ustanowienie kuratora złożony dopiero w zażaleniu uznać należy zatem za spóźniony. Wcześniej bowiem Sąd Rejonowy zasadnie umorzył postępowanie na podstawie art. 182 § 1 k.p.c.

W konsekwencji powód, który nie odpowiedział na wezwanie Sądu, nie miał podstaw do obarczania Sądu winą za własne zaniechanie, gdyż to sam powód przez brak swojej aktywności polegający na zaniechaniu wykonania w określonym terminie zależnych wyłącznie od niego czynności niezbędnych do tego, aby postępowanie zawieszone z powodu przyczyny tamującej bieg sprawy mogło się dalej toczyć, zrezygnował z uzyskania orzeczenia.

Biorąc powyższe pod uwagę zażalenie powoda, na podstawie art. 385 k.p.c.
w związku z art. 397 § 2 k.p.c. , oddalono.