Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Bydgoszczy

POSTANOWIENIE

Dnia 17 czerwca 2016 r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy VIII Wydział Gospodarczy

w następującym składzie:

Przewodniczący: SSO Wojciech Wołoszyk

po rozpoznaniu w dniu 17 czerwca 2016 r. w Bydgoszczy

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa P4 sp. z o.o. w W.

przeciwko (...) w B.

o zapłatę

w przedmiocie zażalenia pozwanego na postanowienie Sądu Rejonowego w Bydgoszczy z dnia 14 stycznia 2016 r. ( sygn. akt VIII GC 1775/15 upr )

postanawia :

oddalić zażalenie.

UZASADNIENIE

Powód dochodził od pozwanego kwoty 663,35 zł wraz z odsetkami oraz kosztami procesu. W piśmie złożonym w dniu 5 stycznia 2016 r. powód cofnął pozew w całości wobec uiszczenia przez pozwanego w całości kwoty dochodzonej pozwem. Sąd Rejonowy zważył , iż zgodnie z art. 355 § 1 kpc sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, jeżeli powód ze skutkiem prawnym cofnął pozew. Artykuł 203 § 1 kpc stanowi zaś, że pozew może być cofnięty bez zezwolenia pozwanego aż do rozpoczęcia rozprawy, a jeżeli z cofnięciem połączone jest zrzeczenie się roszczenia - aż do wydania wyroku. W niniejszej prawie powód skutecznie cofnął pozew i dlatego Sąd, na mocy art. 355 § 1 kpc, umorzył postępowanie oraz uchylił wydany wcześniej w tej sprawie nakaz zapłaty. Wobec faktu, że przyczyną cofnięcia pozwu była okoliczność, że pozwany uregulował dochodzoną należność po wniesieniu pozwu, pozwanego należało uznać za stronę przegrywającą proces. W związku z tym w oparciu o treść art. 98 § 1 i 3 kpc w zw. z art. 99 kpc sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 212 zł, która obejmuje koszty zastępstwa procesowego w wysokości 180 zł oraz opłatę skarbową od udzielonego pełnomocnictwa w kwocie 17 zł a także opłatę od pozwu w kwocie 15 zł.

Powyższe postanowienie zaskarżyła pozwana zarzucając mu naruszenie art. 132 § 1 k.p.c. - poprzez niezastosowanie tego przepisu, co miało wpływ na treść zaskarżonego orzeczenia, ponieważ doprowadziło do umorzenia postępowania wbrew dyspozycji przepisu, który nakazuje doręczać pisma stronie reprezentowanej przez adwokata bezpośrednio pełnomocnikowi, a naruszenie tej reguły powoduje zwrot pisma, co powinno skutkować uznaniem , ze pismo zwrócone nie wywołuje skutków prawnych, a więc nie winno skutkować umorzeniem postępowania przez Sąd I instancji. Ponadto pozwana zarzuciła Sądowi I instancji nie rozstrzygnięcie istoty sprawy oraz naruszenie art. 98 § 1 k.p.c. Pozwana wniosła o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozstrzygnięcia , jak również zasądzenie kosztów procesu w tym kosztów zastępstwa adwokackiego według norm przepisanych. Pozwana w szczególności podniosła ,iż Sąd nie powinien obciążać pozwanego zwrotem kosztów procesu w sytuacji, gdy świadczenie w toku procesu zostało spełnione przez osobę trzecią, (...) w T. , która powinna być oznaczona jako strona pozwana w toku procesu, a co nie nastąpiło. Biorąc po uwagę powyższe argumenty należy podkreślić, iż Sąd błędnie uznał pozwanego za przegrywającego sprawę, co skutkuje naruszeniem art. 98 § 1 k.p.c.

Powódka ustosunkowała się do zażalenia w piśmie z dnia 11 maja 2016 r.

Sąd Okręgowy zważył co następuje :

Zażalenie okazało się niezasadne. Słusznie powód wskazuje , iż zapłata należności wobec powódki została dokonana przez pozwaną. Jak wynika już z samego oznaczenia podmiotu , (...) w T. , jest wyłącznie jednostką organizacyjną pozwanej. Pozwana zresztą nie wskazuje w żaden sposób aby był to podmiot odrębny od niej. Jednostka organizacyjna związku zawodowego nabywa wraz ze związkiem osobowość prawną z dniem zarejestrowania ( art. 15 ustawy o związkach zawodowych ) ale nie oznacza , iż jest odrębną osobą prawną , która samodzielnie ponosiłaby odpowiedzialność za swoje zobowiązania. Z odpisu z KRS nie wynika aby powyższa Komisja była zarejestrowana jako jednostka organizacyjna pozwanej. Prawidłowo wywodzi powód , iż nie może on ponosić odpowiedzialności za wewnętrzne ustalenia tych podmiotów w zakresie realizowania wpłat za zaciągnięte zobowiązania. W takiej sytuacji niewątpliwie pozwaną należy uznać za przegrywającą proces skoro pozwany, poprzez jedną ze swoich jednostek organizacyjnych , dokonał zapłaty całości należności przysługującej powodowi.

W tej sytuacji nie ma znaczenia , iż doszło do naruszenia art. 132 kpc przez Sąd Rejonowy. Należy podzielić bowiem pogląd wyrażony m. in. w orzeczeniu Sądu Najwyższego z dnia 21 lipca 1951 r. , sygn. C 593/51 , iż zaspokojenie przez stronę pozwaną roszczenia w toku procesu należy uznać za jednoznaczne z przegraniem sprawy przez stronę pozwaną. Podobny pogląd wyraził SN w postanowieniu z dnia 12 kwietnia 2012 r. , sygn. akt II CZ 208/11 , stwierdzając , iż zasadą jest (art. 203 § 2 k.p.c.), że w wypadku cofnięcia pozwu obowiązek zwrotu kosztów procesu na rzecz pozwanego, na jego żądanie, obciąża powoda bez względu na przyczynę cofnięcia. Jednakże dopuszczalne jest odstępstwo od tej zasady w sytuacji, gdy powód wykaże, że wystąpienie z powództwem było niezbędne dla celowego dochodzenia praw lub celowej obrony, z uwzględnieniem okoliczności istniejących w dacie wytoczenia pozwu. Dotyczy to zwłaszcza sytuacji, gdy cofnięcie pozwu jest konsekwencją zaspokojenia przez pozwanego wymagalnego w chwili wytoczenia powództwa roszczenia powoda. W rozumieniu przepisów o kosztach procesu (art. 98 k.p.c.) pozwanego należy uznać wówczas za stronę przegrywającą sprawę.

Mimo zatem , jak wspomniano , naruszenia art. 132 kpc , rozstrzygnięcie Sądu Rejonowego było prawidłowe , gdyż wobec zaspokojenia powoda przez pozwanego , prawidłowo umorzył postępowanie w sprawie i uznał pozwanego za przegrywającego sprawę , co skutkowało obciążeniem kosztami postępowania w myśl art. 98 kpc.

Zażalenie podlegało zatem oddaleniu w myśl art. 385 kpc w zw. z art. 397 § 2 kpc.