Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Bydgoszczy

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 23 grudnia 2014 r. Sąd Rejonowy w Bydgoszczy uchylił nakaz zapłaty z dnia 24 września 2014 r. w sprawie sygn. akt VIII GNc 4799/14, umorzył postępowanie i zasądził od pozwanej na rzecz powódki kwotę 227 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

W uzasadnieniu Sąd wskazał, że w przedmiotowej sprawie powódka cofnęła pozew wraz ze zrzeczeniem się roszczenia albowiem pozwana dokonała zapłaty należności głównej wraz z odsetkami. Wobec powyższego nakaz zapłaty należało uchylić i postępowanie umorzyć.

Sąd I instancji podał, że wpłata kwoty dochodzonej w pozwie została dokonana już po wniesieniu pozwu a także po skierowaniu do pozwanej wezwania do zapłaty. W ocenie Sądu Rejonowego pozwaną należy uznać za stronę przegrywającą sprawę w rozumieniu przepisów o kosztach procesu.

Pozwana w zażaleniu dotyczącym postanowienia o kosztach procesu wniosła o jego zmianę i zwolnienie jej od kosztów procesu w kwocie 227 zł gdyż nakaz zapłaty został wydany w dniu 24 września 2014 r. a już w dniu 27 sierpnia 2014 r.przelewem bankowym pozwana uregulowała należność wobec powoda. Pomimo uregulowania należności powód nie cofnął pozwu o zapłatę.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie pozwanej nie zasługuje na uwzględnienie.

Wskazać należy, że faktura stanowiąca podstawę żądania powoda wystawiona była w dniu 17 czerwca 2014 r. z terminem płatności na dzień 27 czerwca 2014 r. Pozwana nie uregulowała należności w uzgodnionym terminie ani nawet wskutek pisemnego wezwania do zapłaty z dnia 30 lipca 2014 r. Powód wniósł pozew w dniu 20 sierpnia 2014 r., a pozwana dokonała zapłaty dopiero w dniu 27 sierpnia 2014 r., a więc już po wytoczeniu powództwa (dowód zapłaty za pośrednictwem rachunku bankowego kwoty 1290,06 zł – k. 28 akt).

Wskutek dokonanej wpłaty powód ostatecznie cofnął pozew i zrzekł się roszczenia, domagając się jednak zasądzenia od pozwanej na swoją rzecz kosztów procesu według norm przepisanych.

Stwierdzić należy, że spełnienie świadczenia przez pozwanego po wniesieniu pozwu jest traktowane w zakresie kosztów procesu jak przegranie postępowania, jeśli pozew dotyczył wymagalnej w chwili jego złożenia należności. Zarówno w orzecznictwie (por. orz. SN z 6 listopada 1984 r., IV CZ 196/84, nie publ., post. SA w Katowicach z dnia 15 stycznia 2003 r., sygn. akt I ACz 6/03, OSA 2003/9/40), jak i w doktrynie (zob. P. Telenga, Komentarz do art. 203 kodeksu postępowania cywilnego (Dz.U.64.43.296), [w:] A. Jakubecki (red.), J. Bodio, T. Demendecki, O. Marcewicz, P. Telenga, M.P. Wójcik, Kodeks postępowania cywilnego. Praktyczny komentarz, Zakamycze, 2005, wyd. II) utrwalony jest pogląd, zgodnie z którym spełnienie świadczenia w trakcie procesu skutkuje uznaniem pozwanego za przegrywającego sprawę.

W ocenie Sądu Okręgowego fakt, że pozwana od początku nie kwestionowała roszczenia i dokonała wpłaty należności przed wydaniem nakazu zapłaty nie stanowił okoliczności usprawiedliwiającej braku zapłaty wymagalnej należności w oznaczonym terminie i nie powodował, że postępowanie powoda, który skorzystał z sądowej drogi dochodzenia praw, można było uznać za niewłaściwe. W konsekwencji
w rozpoznawanej sprawie nie zachodziły żadne szczególne okoliczności pozwalające na nieobciążanie strony przegrywającej – pozwanej kosztami procesu orzeczonymi w punkcie trzecim zaskarżonego postanowienia Sądu Rejonowego.

Mając powyższe na uwadze zażalenie należało oddalić w oparciu o przepis
art. 385 kpc w związku z art. 397 § 2 kpc.