Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Bydgoszczy

POSTANOWIENIE

Dnia 4 lutego 2016 r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy, VIII Wydział Gospodarczy, w następującym składzie:
Przewodniczący: SSO Elżbieta Kala
Sędziowie: SO Marek Tauer

SR del. Artur Fornal (spr.)

po rozpoznaniu w dniu 4 lutego 2016 r. w Bydgoszczy

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa (...) w B.

przeciwko D. K.

o zapłatę

na skutek zażalenia pozwanego na postanowienie Sądu Rejonowego w Bydgoszczy z dnia 30 września 2015 r. (sygn. akt VIII GC 777/14)

postanawia:

oddalić zażalenie.

Marek Tauer

Elżbieta Kala

Artur Fornal

1

Sygn. akt VIII Gz 162/15

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem z dnia 30 września 2015 r. Sąd Rejonowy w Bydgoszczy zasądził od pozwanego D. K. na rzecz powoda (...) w B. kwotę 2.522,55 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania zabezpieczającego w sprawie KM 3266/13, oddalając wniosek w pozostałym zakresie.

W uzasadnieniu Sąd wyjaśnił, że powód domagając się z tego tytułu kwoty 5.222,55 zł przedłożył prawomocne postanowienie Komornika ustalające w tej wysokości koszty postępowania zabezpieczającego prowadzonego na podstawie wydanego w sprawie nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym. Jako podstawę rozstrzygnięcia powołano przepisy art. 745 w zw. z art. 98 § 1 i art. 13 § 2 k.p.c. wskazując, że koszty wykonania zabezpieczenia wyniosły kwotę 1.622,55 zł, natomiast wynagrodzenie z tytułu zastępstwa procesowego nie mogło zostać przyznane w wysokości ustalonej przez Komornika. W tym zakresie Sąd Rejonowy uznał, że biorąc pod uwagę niezbędny nakład pracy fachowego pełnomocnika reprezentującego stronę powodową, a także charakter sprawy uzasadnione jest zasądzenie należności z tego tytułu w wysokości stawki minimalnej, tj. w kwocie 900 zł, stanowiącej 25 % stawki obliczonej od wartości roszczenia podlegającego zabezpieczeniu (§ 2 ust. 1 i § 11 ust. 1 pkt 7 w zw. z § 6 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu).

Zażalenie na powyższe postanowienie - w zakresie w jakim obciążono go kosztami postępowania zabezpieczającego ponad wynagrodzenie pełnomocnika w stawce minimalnej, tj. w kwocie 900 zł - wniósł pozwany wskazując, iż ma do zapłaty powodowi także liczne należności i koszty innego rodzaju (odsetki, koszty procesu, nadania klauzuli wykonalności oraz egzekucyjne), a przedkładał już wcześniej Sądowi oświadczenie o swojej trudnej sytuacji finansowej oraz wysokości zadłużenia wobec innych wierzycieli. Skarżący podniósł także, że trudności finansowe w jakich się obecnie znalazł nie nastąpiły z jego winy (kontrahenci zaprzestali regulowania należnych mu wierzytelności). Aktualnie pozwany nie jest zatrudniony, a ma na utrzymaniu dwoje dzieci, natomiast pomocy finansowej udzielają mu rodzice będący emerytami.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje :

Zażalenie nie mogło zostać uwzględnione.

Jak wyjaśnił to Sąd Najwyższego w uzasadnieniu postanowienia z dnia 5 kwietnia 2013 r., III CZP 12/13 (OSNC 2013, Nr 12, poz. 142) komornik ustala na podstawie art. 770 w zw. z art. 743 § 1 k.p.c. koszty należne mu jako organowi egzekucyjnemu (opłaty egzekucyjne i wydatki gotówkowe), sąd orzeka natomiast o wszystkich kosztach postępowania zabezpieczającego (art. 745 § 1 k.p.c). Ustalając na tej podstawie samodzielnie wysokość kosztów związanych z działaniem pełnomocnika wierzyciela (powoda) Sąd Rejonowy związany był jednak rozstrzygnięciem zawartym w prawomocnym postanowieniu Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Obornikach T. C. z dnia 13 lipca 2015 r. w sprawie Km 3266/13 w zakresie dotyczącym kosztów wykonania zabezpieczenia, tj. opłat i wydatków należnych organowi egzekucyjnemu. Te zaś wyniosły w przedmiotowej sprawie łącznie kwotę 1.622,55 zł (zob. k 165 akt sprawy).

Podstawy odstąpienia od obciążenia pozwanego (dłużnika) kosztami z tego tytułu można byłoby upatrywać w regulacji zawartej w art. 102 k.p.c, który to przepis znajduje

l

zastosowanie także w postępowaniu zabezpieczającym w myśl art. 13 § 2 k.p.c. Byłoby to jednak możliwe wyłącznie w wypadku szczególnie uzasadnionym, tj. gdy zachodziłaby sprzeczność z powszechnym odczuciem sprawiedliwości oraz zasadami współżycia społecznego (zob. m.in. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 16 stycznia 2013 r., II CZ 154/12, LEX nr 1293746).

Chociaż zatem odstąpienie od obciążenia kosztami na podstawie art. 102 k.p.c. ustawodawca pozostawił każdorazowo swobodnej ocenie sądu orzekającego w danej sprawie, to jednak powinno to nastąpić wyłącznie wyjątkowo, w wypadkach zasługujących na szczególne uwzględnienie (zob. m.in. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 13 grudnia 2007 r., I CZ 110/07, LEX nr 621775). Odmowy zaś obciążenia kosztami przegrywającego na tej podstawie nie może uzasadniać sam fakt wcześniejszego zwolnienia strony od kosztów sądowych w toku procesu, a w konsekwencji wyłącznie trudna sytuacja finansowa, czy też stan majątkowy skutkujący czasowym brakiem możliwości ich wyegzekwowania (zob. np. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 25 sierpnia 2011 r., II CZ 51/11, LEX nr 949023 oraz uzasadnienie postanowienia tego Sądu z dnia 24 października 2013 r., IV CZ 61/13, LEX nr 1389013).

Podnieść ponadto trzeba, że w niniejszej sprawie brak jakichkolwiek podstaw do podważenia samej zasady odpowiedzialności pozwanego, który powinien zwrócić powodowi koszty niezbędne do wykonania zabezpieczenia. Zasadność roszczeń powoda będących jego przedmiotem znalazła bowiem ostatecznie potwierdzenie w treści prawomocnego w części nakazu zapłaty, pisma powoda z dnia 10 lutego 2014 r., a także wydanego następnie wyroku (zob. k. 24, 73-74, 109-109 v. i 154 akt sprawy).

Mając na uwadze przytoczone okoliczności Sąd Okręgowy na podstawie art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c. orzekł jak w sentencji.

Marek Tauer Elżbieta Kala Artur Fornal

2