Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Bydgoszczy

UZASADNIENIE

Powód (...) w S. wniósł o zasądzenie solidarnie od pozwanych M. G.
i D. M. kwoty 3.119,77 złotych wraz z odsetkami i kosztami procesu.

Zaskarżonym postanowieniem z dnia 10 czerwca 2019 r., sygn. akt VIII GNc 1148/17, Sąd Rejonowy w Bydgoszczy, VIII Wydział Gospodarczy umorzył postępowanie w tej sprawie. Organ orzekający przyjął, iż w ciągu roku od daty postanowienia zawieszającego przedmiotowe postępowanie, wydane przez referendarza sądowego w dniu 6 listopada 2017 r., nie został zgłoszony wniosek o jego podjęcie. Tym samym z uwagi na powyższe, postepowanie zostało umorzone.

Zażalenie na powyższe postanowienie wniosła strona powodowa, która zarzuciła mu błędną wykładnie art. 182 § 1 k.p.c., co w konsekwencji miało istotny wpływ na wynik postępowania. Nadto powód wskazał, iż w celu zdobycia adresów pozwanych, skierował w dniu 24 lipca 2017 r. skierował do Centrum Personalizacji Dokumentów Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji, Wydziału Udostępniania Danych wnioski o udostępnienie danych pozwanych z ewidencji ludności oraz ewidencji PESEL. W odpowiedzi na powyższe, powód otrzymał po upływie kolejno 7 i 8 miesięcy dwie decyzje odmawiające udostępnienia żądanych danych. Wobec powyższego, w dniu 5 marca 2018 r., powód złożył wniosek o ustanowienie kuratora dla pozwanych nieznanych z miejsca pobytu. Jednocześnie w maju 2018 r. pozwany miał powziąć informację o numerach PESEL pozwanych, wobec czego w dniu 24 maja 2018 r. ponownie skierował do Centrum Personalizacji Dokumentów Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji, Wydziału Udostępniania Danych wnioski o udostępnienie danych pozwanych z ewidencji PESEL.

Postanowieniem z dnia 12 lipca 2018 r. Sąd Rejonowy w Bydgoszczy oddalił wniosek powoda o ustanowienie kuratora. Strona powodowa wskazała, iż pismem
z dnia 11 stycznia 2019 r. tj. po upływie 9 miesięcy od dnia założenia wniosku w tej sprawie, otrzymała odpowiedź w której upoważniony do tego organ, wskazał aktualny adres pozwanego D. M.. Powód ponownie podał, iż w dniu odebrania decyzji o której mowa powyżej, tj. 25 lutego 2019 r. złożył wniosek o podjęcie zawieszonego postępowania. Następnie, organ o którym mowa powyżej, ustalił
i wskazał stronie powodowej aktualny adres zamieszkania pozwanego M. G. wobec czego strona powodowa po raz kolejny miała przedłożyć wniosek o podjęcie zawieszonego postępowania. Postanowieniem z dnia 10 czerwca 2019 r., Sąd Rejonowy w Bydgoszczy, VIII Wydział Gospodarczy umorzył jednakże przedmiotowe postępowanie.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie powoda nie zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 177 § 1 pkt 6 k.p.c. sąd może zawiesić postępowanie jeśli na skutek braku lub wskazania złego adresu przez powoda albo niewskazania przez niego w wyznaczonym terminie adresu pozwanego nie można sprawie nadać dalszego biegu. Takowa sytuacja miała miejsce w niniejszej sprawie, albowiem doręczenie nakazu zapłaty pozwanym było niemożliwe, gdyż nie przebywali oni pod adresem wskazanym w pozwie. Tym samym, niemożliwe było zastosowanie konstrukcji doręczenia zastępczego o którym mowa w art. 139 § 1 k.p.c., albowiem warunkiem jego skuteczności jest prawidłowy adres osoby, do której pismo sadowe jest adresowane.

Mimo wezwania powoda do wskazania prawidłowych adresów pozwanych (k. 59 akt), adresów nie ustalono.

W związku z tym, postanowieniem z dnia 6 listopada 2017 r, sygn. akt VIII GNc 1148/17, Sąd zawiesił przedmiotowe postępowanie. Następnie, wobec braku możliwości ustalenia właściwego adresu, powód przedłożył wniosek o ustanowienie kuratora dla pozwanego nieznanego z miejsca pobytu, który to został jednakże przez Sąd oddalony stosowanym postanowieniem. Strona powodowa wniosła zażalenie od owego postanowienia, jednakże Sąd odrzucił je uznając, iż posiadało niewłaściwa formę, a ponadto zostało wniesione od orzeczenia niepodlegającego zaskarżeniu. Co również istotne, powód pismem opatrzonym datą 25 lutego 2019 r. przedłożył Sądowi wniosek, o podjęcie zawieszonego postępowania, albowiem ustalił on adres zameldowania na pobyt stały pozwanego D. M.. W piśmie datowanym na dzień 28 maja 2019 r. powód ponownie wnioskował o podjęcie zawieszonego postępowania, z tego względu, iż ustalił on adres zameldowania na pobyt stały drugiego z pozwanych tj. M. G.. Sąd, bacząc na całokształt sprawy umorzył postępowanie postanowieniem z dnia 10 czerwca 2019 r.

Analizując sprawę, w pierwszej kolejności zważyć należy, iż normę wynikająca z art. 182 § 1 k.p.c. należy interpretować z poszanowaniem konstytucyjnego prawa strony do merytorycznego rozpatrzenia sprawy przez sąd oraz zasady sprawiedliwości proceduralnej, a zatem należy dokonać sprawdzenia, czy przyczyna zawieszenia postępowania istniała i czy była przyjęta zasadnie, tak by wykluczyć sytuację, że już tylko formalistyczna czynność umorzenia postępowania pozbawia stronę prawa do sądu w rozumieniu uzyskania merytorycznego rozstrzygnięcia (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 09 marca 2017 r., sygn. akt II UK 193/16, LEX nr 193/16). Sąd rozważający zażalenie powoda, po przeanalizowaniu sprawy w pierwszej kolejności zważył, iż zawieszenie postępowania było zasadne, albowiem spełniła się przesłanka wynikająca z art. 177 § 1 pkt 6 k.p.c. Faktu tego, nie kwestionowała również strona powodowa.

Jak wskazał Sąd Najwyższy umorzenie postępowania na podstawie art. 182 § 1 k.p.c., zawieszonego na skutek niewskazania przez powoda w wyznaczonym terminie adresu pozwanego (art. 177 § 1 pkt 6 k.p.c.), nie jest dopuszczalne, jeżeli powód przed upływem roku od dnia postanowienia o zawieszeniu złożył wniosek
o podjęcie postępowania, wskazując prawidłowy adres pozwanego; złożenie wniosku o podjęcie postępowania, który jest bezzasadny, nie tamuje umorzenia postępowania (Uchwała Sądu Najwyższego z dnia 18 listopada 2015 r., sygn. akt III CZP 74/15, opubl. OSNC 2016/12/1360). Innym słowy, z powyżej przytoczonej uchwały wywieść należy tezę, że w przypadku przedłożenia stosownego wniosku po upływie w/w terminu, umorzenie postępowania jest możliwe nawet wtedy, gdy strona przedstawi
w nim właściwy adres pozwanego. Nie budzi przy tym wątpliwości, iż termin zakreślony powyższym przepisie ma charakter ustawowy, tj. wyraźnie określony w przepisach prawa oraz niezmienny.

Mając na uwadze powyższe Sąd wskazuje, iż nie uszło jego uwadze, że strona powodowa wielokrotnie przedkładała do właściwego organu wnioski o udostępnienie danych z ewidencji ludności oraz ze zbioru PESEL, w celu ustalenia właściwego adresu pozwanych. Z wiedzy i doświadczenia życiowego wynika przy tym, iż procedura o której mowa powyżej jest czasochłonna, co zresztą znajduje swoje odzwierciedlenie w przedłożonych w aktach sprawy przez stronę powodową odpowiedziach organu, które udzielane były po upływie 8 i 9 miesięcy od złożenia wniosków. Nadto, organ właściwy dwukrotnie odmówił powodowi udostępnienia żądanych danych adresowych, z uwagi na brak wskazania w przedmiotowych wnioskach numerów PESEL pozwanych, którymi strona inicjująca proces nie dysponowała. Powyższe, w ocenie organu orzekającego w niniejszym postępowaniu nie stanowi jednakże okoliczność uzasadniających przyjęcie, iż spóźniony wniosek strony powodowej w zakresie podjęcia postępowania zawieszonego, zasługuje na uwzględnienie. Wskazać bowiem należy, iż po otrzymaniu od organu właściwego do wskazania adresów informacji o konieczności podania numerów PESEL pozwanych, strona powodowa ustaliła te dane w przeciągu dwóch miesięcy.

Tym samym Sąd doszedł do wniosku, że z dużą dozą prawdopodobieństwa przyjąć można, iż gdyby powód postąpił właściwie i w pierwszej kolejności ustalił numery PESEL strony przeciwnej, a następnie przedłożył wnioski do właściwego organu otrzymałby informację o adresach w/w przed upływem rocznego terminu
o którym mowa w art. 182 § 1 k.p.c. Powód tymczasem wnosił o podjęcie zawieszonego postępowania w lutym oraz maju 2019 r., tj. w okresie trzech oraz pięciu miesięcy od momentu upływu rocznego terminu o którym mowa w w/w normie, który to zakończył swój bieg w dniu 6 listopada 2018 r.

Na marginesie jedynie wskazać należy, że Sąd podjął już próbę doręczenia korespondencji na adresy nadesłane ostatecznie przez powoda jeszcze przed zawieszeniem postępowania (k. 66 i 67 akt).

Jednak bezskutecznie.

W związku z powyższym, Sąd Okręgowy uznał zażalenie powoda za nieuzasadnionego i na podstawie art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c. oddalił skargę.

Elżbieta Kala Marek Tauer Beata Sadowska