Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Bydgoszczy

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 maja 2014 r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy X Wydział Cywilny Rodzinny

w składzie:

Przewodniczący:	SSO Danuta Konopka (spr.)
Sędziowie:	SO Anna Staśkiewicz - Bortkiewicz SO Edyta Dolińska - Kryś
Protokolant:	st. sekr. sąd. Małgorzata Sztuczyńska

po rozpoznaniu w dniu 7 maja 2014 r. w Bydgoszczy

na rozprawie sprawy

z powództwa A. W.

przeciwko Z. W.

o podwyższenie alimentów

na skutek apelacji wniesionej przez pozwanego

od wyroku Sądu Rejonowego w Inowrocławiu

z dnia 25 listopada 2013 roku, sygnatura akt III RC 238/13

1.  oddala apelację,

2.  zasądza od pozwanego na rzecz powódki kwotę 300zł. tytułem zwrotu kosztów procesu za II instancję.

Sygn.X Ca 25/14 (^

UZASADNIENIE

Przed Sądem Rejonowym w Inowrocławiu zawisła sprawa z powództwa A. W. przeciwko Z. W. o podwyższenie alimentów z kwoty po 350 zł miesięcznie orzeczonej wyrokiem Sądu Okręgowego w (...) z dnia (...)r. w sprawie XC (...)do kwoty po 750 zł miesięcznie. W uzasadnieniu pozwu powódka podniosła, iż od daty orzeczenia rozwodu jej koszty utrzymania wzrosły. Nie jest w stanie z otrzymywanej renty inwalidzkiej i alimentów zaspokoić wszystkich swoich niezbędnych potrzeb.

Pełnomocnik pozwanego Z. W. wniósł o oddalenie powództwa w całości.

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 25 listopada 2013r Sąd Rejonowy podwyższył alimenty orzeczone wyrokiem Sądu Okręgowego w (...) z dnia (...)w sprawie XC (...)od pozwanego na rzecz powódki do kwoty 500 zł miesięcznie , płatne do 15 –go dnia każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami od dnia zwłoki w płatności każdej z rat . W pozostałej części oddalił powództwo . Nie obciążył pozwanego opłatą sądową; zasądził od pozwanego na rzecz powódki 399,60 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego

A. W. i Z. W. wstąpili w związek małżeński dnia (...). przed Kierownikiem urzędu Stanu Cywilnego w I.. Z małżeństwa stron pochodzi dwoje dzieci M. W. ( 27 lat) oraz K. W. (29 lat).Wyrokiem z dnia (...). Sąd Okręgowy w (...) rozwiązał ich małżeństwo z orzeczeniem winy pozwanego Z. W.. Tym samym wyrokiem Sąd Okręgowy obciążył pozwanego Z. W. alimentami w wysokości 350 zł na rzecz byłej żony.

W dacie orzekania rozwodu A. W. mieszkała wraz z córkami utrzymywała się z renty w wysokości 392 zł, z której musiała opłacić czynsz za mieszkanie w kwocie 270 zł i pozostałe opłaty związane z mieszkaniem które wynosiły ok. 300 zł. W tym okresie powódka na leki wydawała od 50-150 zł. Na swoje utrzymanie przeznaczała 30 zł dziennie co w skali miesiąca wynosiło 900 zł. Pozwany z kolei zarabiał ok. 1300 zł -1400 zł.

Po sprawie rozwodowej pomiędzy stronami odbyła się sprawa o podział majątku. Strony w dniu 4 grudnia 2009 r. zawarły ugodę, na mocy której dokonali podziału wspólnego majątku po ustaniu wspólności małżeńskiej majątkowej w ten sposób, że spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu mieszkalnego (...) w I. położone przy ul. (...) wraz z wkładem mieszkaniowym przyznano powódce na wyłączną własność natomiast spółdzielcze własnościowe prawo do garażu (...) w I. przy ul. (...) przyznano Z. W.. Strony również zgodnie oświadczyły, iż ustalony podział nie wymaga żadnych wzajemnych dopłat.

Powódka A. W. ma 54 lata. Jest osobą z częściową niezdolnością do pracy. Jest również zarejestrowana w Powiatowym Urzędzie Pracy jako osoba poszukująca pracy, ale nie otrzymała do tej pory żadnej oferty. Nadal utrzymuje się z renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy w wysokości 561 zł.

Córki się usamodzielniły. Jedna z nich zamieszkuje w B. a druga wraz z mężem i dzieckiem zamieszkuje w powódką. Wydatki na mieszkanie dzielą na trzy części.

Matka powódki, przekazała aktem darowizny swoje mieszkanie przy ul. (...) na rzecz powódki. Warunkiem darowizny była obietnica, iż powódka przepisze swoje mieszkanie przy ul. (...) na córkę M. J.. Powódka darowane jej przez matkę mieszkanie w lutym br. zapisała testamentem na rzecz swojej córki K. S..

Mieszkanie, w którym powódka mieszka wraz z córką i jej rodziną wymagało remontu, który przeprowadził zięć na swój koszt. By się jakoś zrewanżować córce i zięciowi, jak również by zadośćuczynić obietnicy złożonej swojej matce, w lutym 2013r.-powódka podarowała córce M. J. mieszkanie przy ul. (...) wraz z ustanowieniem służebności osobistej na swoją rzecz. W treść służebności wpisano prawo wyłącznego korzystania przez nią z jednego mniejszego pokoju wchodzącego w skład mieszkania, zapewnienie uprawnionej- powódce- wspólne korzystanie z kuchni, łazienki oraz wszelkich pomieszczeń i urządzeń służących do wspólnego użytku, zapewnić jej opiekę i pomoc w razie choroby lub niemocy starczej, w tym pomoc lekarską oraz zobowiązanie do wyprawienia pogrzebu odpowiadającego zwyczajom miejscowym.Powódka opiekuje się swoją matką, która jest w stanie po udarze mózgu i wymaga pomocy osoby trzeciej. Bywa, że u mamy nocuje. Wówczas, matka powódki, z którą powódka nie może się porozumieć, żąda zwrotu części kosztów za media ( wodę i prąd).

Sąd ustalił, iż potrzeby powódki kształtują się na poziomie kwoty ok. 1200 zł na która składają się: czynsz za mieszkanie 130 zł (1/3 czynszu), prąd 25 zł (1/3 rachunku), woda 50 zł (1/3 rachunku), (...) 20 zł, telefon 30 zł, kosmetyki 78 zł , TV 40 zł (1/3 rachunku), odzieży bielizna i obuwie ok. 80 zł. Na koszty jej utrzymania składają się także leki - 329 zł. Powódka przyznała, że na żywność dla siebie przeznacza tyle środków ile jej zostanie, należy uznać, iż jest to kwota nie mniejsza niż 350 zł miesięcznie.

Powódka korzysta z pomocy córki, która czasami wykupuje jej leki czy też zaopatruje całą rodzinę w żywność.

Powódka na rencie przebywa od 1986r. Nadal potrzebuje stałego leczenia. Od 2012 r. powróciła również do leczenia psychiatrycznego na podłożu depresyjno-lękowym.

Z. W. ma 601at. Z zawodu jest konserwatorem urządzeń dźwigowych. Zatrudniony jest on w B. w Usługowej Spółdzielni Pracy (...) z miesięcznym uposażeniem brutto 3800zł do 4550 zł w zależności od ilości nadgodzin (netto od 2800-3200 zł). Pracuje w systemie prowizyjnym. Prowizję ma ustaloną na 28 % - 29 %. Konserwacja dźwigu ustalana jest na 70-80 zł od dźwigu dla firmy. Pozwany z tego ma 28%-29 %. Pozwany w roku 2012 osiągnął dochód w wysokości 63.894,00 zł z czego potrącono składki na ubezpieczenie społeczne 8346,36 zł i podatek (...),00. Miesięczny dochód pozwanego w roku 2012 wyniosło 4187 zł netto. W roku 2013 średnie wynagrodzenie miesięczne netto za miesiące od marca do sierpnia wyniosło 2848 zł.Do pracy pozwany dojeżdża swoim prywatnym samochodem, za co pracodawca zwraca mu 110 zł miesięcznie. Jest to samochód m. (...) rocznik 2000. Dwa razy miesięcznie pozwany wydaje na paliwo (180zł - 190 zł).Pozwany zaciągnął dwa lata temu w pracy pożyczkę z kasy zapomogowo - pożyczkowej w kwocie 3500 zł, którą spłaca w kwocie 500 zł miesięcznie.

Pozwany jest samotny, od 2004r. zamieszkuje w mieszkaniu należącym do jego bratowej. Opłaca tylko czynsz i pozostałe kwoty związane z utrzymaniem mieszkania tj.media.

Sąd I instancji ustalił, iż potrzeby pozwanego kształtują na poziomie kwoty 1400 zł, na któreskładają się: czynsz 260 zł, woda 90-100 zł, prąd - 50 zł, TV. - 39 zł, wyżywienie 600 zł,leki - 200 zł , paliwo 180 zł - 190 zł . Dodatkowo do stałych wydatków pozwanego należy doliczyć ratę pożyczki - 500 zł.Od 15 lat pozwany leczy się na nadciśnienie, na leki wydaje 200 zł miesięcznie.

Sad Rejonowy przyznał walor wiarygodności zeznaniom powódki uznając je za rzeczowe i znajdujące odzwierciedlenie w przedłożonych dokumentach. Okoliczności, o których mówiła zyskały w całości potwierdzenie w zeznaniach świadków M. J. i K. S. (córek stron). Świadek K. S. zeznała, iż pomagała mamie ale w chwili obecnej nie jest w stanie jej pomagać, ponieważ sama jest na zasiłku rehabilitacyjnym z uwagi na przebyty udar niedokrwienny lewej półkuli mózgu. Jest na utrzymaniu męża. Natomiast świadek M. J. w swoich zeznaniach wyjaśniła okoliczności aktów darowizny mieszkań jak również potwierdziła fakt, iż powódce nie starcza środków na utrzymanie. Ona z mężem środki takie starają jej się dostarczyć.

Sąd Rejonowy przyznał również walor wiarygodności zeznaniom pozwanego w zasadniczej części, uznając, iż w sposób szczery wskazał źródła swojego dochodu jak i wydatki- Sąd nie podzielił jednak jego oceny własnej sytuacji majątkowej, uznając, iż pozwany jest w stanie wspomóc alimentacyjnie byłą żonę na wyższym poziomie. Pozwany próbował umniejszyć swoje możliwości zarobkowe podnosząc, iż z uwagi na stan zdrowia nie może już podejmować się ciężkich prac ani prac na wysokościach. Jednakże pozwany nie przedłożył żadnego dokumentu potwierdzającego te okoliczności. Wręcz przeciwnie, na rozprawie indagowany potwierdził, iż przechodzi pomyślnie badania okresowe i uzyskał prawo do wykonywania prac na wysokościach ważne do marca 2014 r..

Za bardzo przydatny Sąd Rejonowy uznał także pozostały materiał dowodowy w postaci dołączonych do akt dokumentów, które pozwoliły na ustalenie tak dochodów jak i wydatków stron. Wartość dowodowa dokumentów zaliczonych w poczet dowodów zdaniem Sądu nie budzi żadnych wątpliwości szczególnie ze względu na ich urzędowe pochodzenie. Również żadna ze stron nie podważała ich wiarygodności.

Sąd I instancji w sprawie o podwyższenie alimentów musi się przede wszystkim kierować się normą zawartą w art. 138 kro stanowiącą, iż można żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego w razie zmiany stosunków.

Analiza akt sprawy rozwodowej pozwala na konstatację, iż Sąd Okręgowy przyznał A. W. rentę alimentacyjną w oparciu o art. 60 § 2 kro który stanowi, Jeżeli jeden z małżonków został uznany za wyłącznie winnego rozkładu pożycia, a rozwód pociąga za sobą istotne pogorszenie sytuacji materialnej małżonka niewinnego, sąd na żądanie małżonka niewinnego może orzec, że małżonek wyłącznie winny obowiązany jest przyczyniać się w odpowiednim zakresie do zaspokajania usprawiedliwionych potrzeb małżonka niewinnego, chociażby ten nie znajdował się w niedostatku. W alimentowaniu małżonków rozwiedzionych należy pamiętać również o treści paragrafu 1 tegoż artykułu, z którego wynika, iż małżonek rozwiedziony, który nie został uznany za wyłącznie winnego rozkładu pożycia i który znajduje się w niedostatku może żądać od drugiego małżonka rozwiedzionego dostarczenia środków utrzymania w zakresie odpowiadającym usprawiedliwionym potrzebom uprawnionego oraz możliwościom zarobkowym i majątkowym zobowiązanego.

Sąd Okręgowy w (...) rozwiązał małżeństwo stron przez rozwód z orzeczeniem wyłącznej winy pozwanego.

W przedmiotowej sprawie sąd stanął przed koniecznością ustalenia czy doszło do zmiany stosunku zobowiązaniowego w myśl art. 138 kro.

W ocenie sądu z materiału dowodowego przedłożonego przez strony bezspornie wynika, iż _od roku 2005 nastąpiły istotne zmiany po obu stronach stosunku zobowiązaniowego.

Przede wszystkim należy zwrócić uwagę na upływ czasu i zmiany relatywnej wartości nabywczej pieniądza. Od ostatniego rozstrzygnięcia alimentacyjnego minęło bowiem 8 lat. Zasądzona w roku 2005 r. kwota 350 zł stanowiła dla pozwanego 25 % wynagrodzenia. Aktualnie to jedynie 12 % jego wynagrodzenia. Już z tej prostej arytmetyki wynika potrzeba wyrównania poziomu alimentacyjnego. Wynagrodzenie pozwanego wzrosło do poziomu kwoty 2800 zł netto w roku 2013 ( w roku 2012 wynagrodzenie było jeszcze wyższe).

Zgodzić się należy z twierdzeniami strony pozwanej, iż po stronie powodowej zaszły pewne zmiany polepszające jej sytuację życiową. Powódka w trakcie wyroku rozwodowego zamieszkiwała sama z córkami, które nie były jeszcze osobami samodzielnymi i nie mogły wspomóc jej w utrzymaniu mieszkania. Na dzień dzisiejszy ma takie wsparcie. Zamieszkuje wspólnie z córką i jej rodziną co zmniejsza jej koszty mieszkaniowe, bowiem łoży jedynie 1/3 rachunków mieszkaniowych.

Sąd Rejonowy jednak nie zgodził się z argumentacją pozwanego, iż powódka się wzbogaciła o mieszkanie darowane jej przez matkę. Podkreślenia wymaga, iż mieszkanie to, rzeczywiście zostało powódce darowane, ale nadal zamieszkuje tam „despotyczna matka powódki". Nie sposób zatem uznać, iż powódka może" to mieszkanie "spieniężyć by zdobyć środki na swoje utrzymanie. Ponadto podkreślenia wymaga, fakt, iż alimenty orzeczone przez sąd rozwodowy mają swoją podstawę w art. 60 § 2 i są zasadne bez względu na ewentualny stan niedostatku, który powódka byłaby zobowiązana likwidować własnego majątku i własnymi siłami dokładając należytego starania. Alimentacja występująca w przedmiotowej sprawie zasadza się o pogorszenie się sytuacji powódki w wyniku rozwodu. Sąd Rejonowy uwzględniając powództwo o podwyższenie alimentów w części tj. do kwoty 500 zł brał przede wszystkim pod uwagę wzrost wynagrodzenia pozwanego i pogorszenie się stanu zdrowia powódki. Powódka po rozwodzie próbowała podejmować się prac dorywczych fizycznych np. sprzątała, wyprowadzała cudze psy. Aktualnie jednak powróciły do niej zaburzenia depresyjno-lękowe. Nie jest w stanie zdobyć jakiejkolwiek pracy dorywczej. Nie ma żadnego doświadczenia zarobkowego. Już od 1986 r. przebywa na rencie. Ma orzeczenie o częściowej niezdolności do pracy. Z wyżej wymienionych powodów jak również z uwagi na swój wiek jest mało atrakcyjnym pracownikiem na trudnym rynku pracy. Gdyby do rozwodu nie doszło, pozostawałaby nadal na utrzymaniu pozwanego. Dochody pozwanego w połączeniu z rentą powódki w sposób wystarczający zaspokoiłyby potrzeby tej rodziny i powódka nie musiałaby w dniu dzisiejszym bać się o brak środków do życia.Jak wskazano wyżej usprawiedliwione potrzeby powódki sąd ocenił na poziomie kwoty 1100-1200 zł. Na kwotę tę składają się: 130 zł (1/3 czynszu za mieszkanie ), prąd 25 zł (1/3 rachunku), woda 50 zł (1/3 rachunku), (...) 20 zł, telefon 30 zł, kosmetyki 78 zł, TV 40 zł (1/3 rachunku), leki 329 zł, żywność ok. 350 zł, odzież, bielizna i obuwie ok. 80 zł.

Pozwany nadal ma zdecydowanie wyższe możliw ości zarobkowe od byłej żony. Jego możliwości zarobkowe i majątkowe sąd ocenił wysoko, nie tylko ze względu na wynagrodzenie na poziomie blisko 2800 zł netto ( w roku 2012 wynagrodzenie było jeszcze wyższe ok. 4000 zł netto jak wynika z PIT 37) Pozwany nie ma już nikogo na swoim utrzymaniu oprócz powódki ( po wyroku rozwodowym alimentował jeszcze córki).

Z tych powodów należało podwyższyć alimentację na rzecz byłej żony by przynajmniej powrócić do podobnego realnego jej poziomu jak w roku 2005. Jak wskazano wcześniej, zasądzone w wyroku rozwodowym alimenty stanowiły 25% dochodu pozwanego netto a na dzień dzisiejszy kwota 350 zł stanowi nieco ponad 12 % tych dochodów netto. 25 % dotychczasowych dochodów dawałoby kwotę 700 zł. Sąd jednak podwyższył alimenty jedynie do poziomu 500 zł uznając, iż w pozostałym zakresie winna pomagać powódce córka z zięciem tytułem ustanowionej służebności. Powódka przekazując na córkę M. J. swoje mieszkanie może i powinna oczekiwać pomocy- także_finansowej. Ponadto powódka z całą pewnością w mniejszym stopniu obciąża rachunki mieszkaniowe, doświadczenie życiowe pozwala bowiem przyjmować, iż rodzina z dzieckiem generuje większe koszty za media, zatem w wyższym stopniu- córka i zięć- winni partycypować w tych kosztach ( a nie jak dotąd każdy z nich w 1/3 części). W tym zakresie należy wzkazać, iż zięć powódki otrzymuje dodatek na mieszkanie ok. 400 zł, które winien przeznaczyć właśnie na ten cel. Mając powyższe na uwadze sąd oddalił powództwo ponad kwotę 500 zł.

Reasumując, sąd I instancji uznał, iż pozwany przy swoich dochodach i możliwościach zarobkowych ma możliwość wspomóc byłą żonę alimentacją na poziomie zasądzonej kwoty 500 zł miesięcznie. Kwota ta nie będzie dla niego zbyt wielkim obciążeniem a niewątpliwie pozwoli zamknąć budżet domowy powódce, bez kolejnych zadłużeń. Powódka będzie dysponowała kwotą ok. 1000 zł. Zatem do zaspokojenia wszystkich potrzeb powódki zostanie kwota ok. 200 zł. W tym zakresie powinna móc liczyć na pomoc obdarowanej mieszkaniem córki, dlatego powództwo w pozostałym zakresie sąd oddalił.

W wyroku znalazły się również rozstrzygnięcia w zakresie kosztów sądowych jak i kosztów procesu. Sąd Rejonowy, uwzględniając dochody pozwanego jak również, konieczność spłaty podwyższonej kwoty alimentów począwszy od 1 sierpnia 2013 r. nie obciążył pozwanego kosztami sądowymi. Natomiast zgodnie z literą art. z art. 98 § 1 i § 3 kpc w zw. z art. 100 kpc zasądził od pozwanego na rzecz powódki kwotę 399,60 zł tytułem zwrotu części kosztów poniesionych przez powódkę w związku zastępstwem procesowym. Sąd, bowiem w tym zakresie kierował się faktem, iż powódka wygrała sprawę w 66,60 % ( żądała podwyższenia do kwoty 750 zł uzyskała podwyższenie do kwoty 500 zł). Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Sprawiedliwości z 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu stawką minimalną wynagrodzenia adwokata przy wartości przedmiotu sporu 1800 zł (150 xl 2) jest kwota 600 zł z tego 66,60 % stanowi kwotę 399,60 zł.

Na podstawie art. 333 § 1 pkt 1 kpc wyrokowi w punkcie 1 nadano rygor natychmiastowej wykonalności.

Apelację od powyższego orzeczenia wniósł pełnomocnik pozwanego zarzucając zaskarżonemu wyrokowi :

1. naruszenie prawa materialnego, tj. art. 138 kro przez jego błędną wykładnię i art. 897 kc przez jego błędne niezastosowanie;

2, niewyjaśnienie wszystkich okoliczności faktycznych istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy, a dotyczących w szczególności nieodpłatnego wyzbywania się przez powódkę istotnych składników swojego majątku, konsekwentnego niepodejmowania przez powódkę działań zmierzających do podjęcia zatrudnienia, a także braku wykazania pogorszenia się stanu zdrowia powódki i zwiększenia jej usprawiedliwionych potrzeb;

3. sprzeczność istotnych ustaleń Sądu z treścią zebranego w sprawie materiału, polegającą na błędnej ocenie, że usprawiedliwione potrzeby uprawnionej oraz aktualna sytuacja materialna i zdrowotna pozwanego pozwalają na podwyższenie renty alimentacyjnej przysługującej powódce do kwoty po 500 zł miesięcznie, mimo że zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie daje ku temu podstaw.

W oparciu o powyższe zarzuty wniósł o:

1.  zmianę zaskarżonego wyroku i oddalenie powództwa w całości;

2.  orzeczenie o kosztach postępowania za obydwie instancje według norm przepisanych;

3.  rozpoznanie sprawy także pod nieobecność pozwanego.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja jest niezasadna

Sąd I instancji przeprowadził wyczerpujące i wnikliwe postępowanie dowodowe oraz dokonał prawidłowej oceny zebranego materiału dowodowego. Sad II instancji podziela zarówno ustalenia faktyczne zawarte w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku jak i rozważania prawne.

Odnosząc się do apelacji stwierdzić należy niezasadność zarzutu błędnej wykładni art. 138 kriop przez Sąd I instancji. Z przepisu tego wynika, iż w razie zmiany stosunków można żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego. Otóż, Sąd Rejonowy powołał się wyraźnie na treść tego przepisu i zgodnie z jego brzmieniem badał istnienie przesłanek zmiany zobowiązania alimentacyjnego. W uzasadnieniu nie dokonano żadnej wykładni brzmienia tego przepisu, a w apelacji nie wyjaśniono na czym ma polegać błędna wykładnia art. 138 kriop .

W niniejszej sprawie nie nastąpiło też zarzucane przez skarżącego, błędne zastosowanie art. 897 k.c. Sąd I instancji zwrócił uwagę na konsekwencje prawne wynikające z tego przepisu , który przewiduje , że jeżeli po wykonaniu darowizny darczyńca popadnie w niedostatek, obdarowany ma obowiązek, w granicach istniejącego jeszcze wzbogacenia, dostarczać darczyńcy środków, których mu brak do utrzymania odpowiadającego jego usprawiedliwionym potrzebom albo do wypełnienia ciążących na nim ustawowych obowiązków alimentacyjnych. W uzasadnieniu Sąd wyjaśnił iż podwyższenie alimentów następuje do kwoty 500 zł i oddalił powództwo w pozostałej części ponieważ obdarowana córka powinna w związku z dokonaną darowizną wspomóc matkę czyniąc to w zakresie niwelującym niedostatek. Przesłanka ta wynika wyraźnie z cytowanego przepisu – 897 kc. Natomiast zobowiązanie alimentacyjne pozwanego opiera się na art. 60 §2 kriop i oznacza konieczność zaspokojenia potrzeb powódki w szerszym zakresie , bo nie uzależnionym od tego czy znajduje się ona w niedostatku. Sąd precyzyjnie wyważył obie zasady odpowiedzialności zobowiązanych dając temu wyraz w szczegółowej argumentacji zawartej w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, którą Sąd II instancji podziela w całości.

Ustosunkowując się do zarzutu powiększenia majątku powódki i wyzbywania się przez nią jego składników należy zauważyć, iż faktycznie po rozwodzie stron powódka uzyskała lokatorskie prawo do mieszkania , ale w ramach zgodnego podziału majątku małżeńskiego stron. Główną przyczyną takiej decyzji pozwanego był fakt dalszego zamieszkiwania z powódką małoletnich córek stron. W swoich zeznaniach stwierdził on „ chodziło mi o to żeby dzieci miały to mieszkanie „( k- 57) Powiększenie majątku nie dawało więc powódce żadnej możliwości jego sprzedaży. Mieszkanie było niezbędne dla celów rodzinnych. Późniejsze jego darowanie córce nie zmienia faktycznej sytuacji powódki, zwłaszcza iż swoje prawa do przebywania w tym mieszkaniu na dotychczasowych warunkach zabezpieczyła ustanowieniem służebności na swoją rzecz. . Bezsporne jest też, iż powódka otrzymała mieszkanie od swojej matki, ale nie może go spieniężyć w celu pokrycia swoich potrzeb bo nadal mieszka w nim ciężko schorowana matka. Czynienie powódce z tego powodu zarzutu jest zupełnie bezpodstawne i nie uwzględnia realiów życia rodzinnego i zasad współżycia społecznego . Zupełnie niezasadne jest twierdzenie o wyzbyciu się tego ostatniego mieszkania na rzecz drugiej córki ponieważ powódka sporządziła testament powołując ją do spadku. Testament to rozrządzenie majątkiem na wypadek śmierci i z tego powodu nie wywołuje żadnych skutków za życia powódki . W tym zakresie Sąd I instancji również przedstawił szeroką argumentację w uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia, która po uzupełnieniu powyższymi uwagami jest przekonywująca i wystarczająca do uznania, że dokonane rozstrzygniecie jest prawidłowe.

Nie ma żadnej sprzeczności pomiędzy istotnymi ustaleniami sądu a zebranym materiałem dowodowym. Potrzeby powódki wykazywane przy ustalaniu alimentów po raz pierwszy były na podobnym poziomie ( 300 zł mieszkanie, 150 zł – leki, 30 zł dziennie na uzasadnione potrzeby) jak ustalone obecnie , tylko sytuacja majątkowa pozwanego była radykalnie gorsza od obecnej . Wówczas powód zarabiał 1200 – 1400 zł a obecnie 2848zł, a zatem o 1400 zł więcej ( a w 2012r nawet 4187 netto) . Podwyższenie alimentów na powódkę nastąpiło tylko o 150 zl , czyli zaledwie o 10 % wzrostu dochodów pozwanego. Sąd II instancji nie ma wątpliwości, iż pozwany jest w stanie podołać tak nieznacznie zwiększonemu obciążeniu zwłaszcza, że nie ma już obciążenia alimentami na rzecz córek , które usamodzielniły się.

Sąd Okręgowy oddalił wniosek dotyczący zwrócenia się do pracodawcy o informacje jak przegrany przetarg w dniu 2 maja 2014r wpływa na uposażenie pozwanego ponieważ dotyczy to sytuacji , które wystąpią dopiero w przyszłości .

Z powyższych względów, Sąd Okręgowy na podstawie art. 385 kpc oddalił apelację pozwanego ; a na podstawie art. 98 kpc i § 6 pkt 3 i § 13 pkt.1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r w sprawie opłat za czynności adwokackie…( D.U. 163, poz. 1348 ze zm. ) zasądził od pozwanego na rzecz powódki kwotę 300 zł tytułem zwrotu kosztów procesu za II instancję .