Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Bydgoszczy

POSTANOWIENIE

Dnia 11 lipca 2013r

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy

X Wydział Cywilny Rodzinny

w składzie:

Przewodniczący SSO Danuta Konopka (spr.)

Sędziowie SO Hanna Nowak

SO Edyta Dolińska Kryś

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 11 lipca 2013r

sprawy z powództwa M. S.

przeciwko D. S.

o podwyższenie alimentów

po rozpoznaniu zażalenia powoda na postanowienie Sądu Rejonowego w Bydgoszczy VI Wydział Rodzinny i Nieletnich z dnia 18 kwietnia 2014r sygn.. akt VI RC 210/14 w przedmiocie odrzucenia pozwu

postanawia:

uchylić zaskarżone postanowienie

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem Sąd Rejonowy odrzucił pozew o uchylenie alimentów w oparciu o art. 1099 § 1k.p.c. W uzasadnieniu Sąd I instancji ustalił, iż pozwana mieszka w Irlandii i na podstawie art. 3a Rozporządzenia Rady WE nr 4/2009 z dnia 18 .12. 2008r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych może być pozwana tylko w kraju, w którym ma miejsce zamieszkania niezależnie od posiadanego obywatelstwa. Ponadto z uwagi, iż sprawa prowadzona jest z kuratorem dla pozwanej nieznanej z miejsca pobytu to trudno mówić, iż strona wdała się w spór.Brak zatem przesłanki do ustalenia jurysdykcji na podstawie art. 5 wym. wyżej rozporządzenia, a tym samym jurysdykcji sądu polskiego.

Zażalenie na powyższe orzeczenie wniósł powód podnosząc obrazę przepisów art. 27, 28, 32, 42 k.p.c. poprzez całkowite ich nieuwzględnienie, oraz błędne zastosowanie rozporządzenia Rady Europy 4/2009 z dnia 18 grudnia 2009r w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych , który zdaniem skarżącego, jednoznacznie wskazuje , iż strona wnosząca pozew może dokonać wyboru Sądu , przed którym ma być wytoczone powództwo.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie pozwanego jest zasadne.

Sąd I instancji dokonał naruszenia prawa unijnego poprzez niezastosowanie art. 5 Rozporządzenia Rady WE 4/2009 z dnia 18 grudnia 2008 r. w sprawie jurysdykcji, prawa właściwego, uznawania i wykonywania orzeczeń oraz współpracy w zakresie zobowiązań alimentacyjnych (Dz.U.UE L z dnia 10 stycznia 2009 r.). Ponadto w uzasadnieniu orzeczenia Sąd I instancji błędnie wskazał nazwę rozporządzenia Rady WE 4/2009 cytując jednocześnie art. 2 Rozporządzenia Rady WE nr 44/2009 w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych.

Z art. 5 Rozporządzenia Rady WE 4/2009z dnia 18 grudnia 2008 r. w sprawie jurysdykcji, prawa właściwego, uznawania i wykonywania orzeczeń oraz współpracy w zakresie zobowiązań alimentacyjnych (Dz.U.UE L z dnia 10 stycznia 2009 r.). wynika, iż sąd państwa członkowskiego, uzyskuje jurysdykcję, jeżeli pozwany wda się w spór przed tym sądem. Sąd I instancji z góry założył, iż trudno mówić o wdaniu się w spór w sytuacji gdy sprawa musi być prowadzona z udziałem kuratora dla pozwanej nieznanej z miejsca pobytu i nie doręczył pozwu kuratorowi – tym samym nie sprawdził czy w sprawie istnieją podstawy do przyjęcia jurysdykcji w oparciu o art. 5 Rozporządzenia 4/2009.

W niniejszej sprawie nie podjęto nawet próby doręczenia pozwu na adres pozwanej podany w pozwie ani też wyznaczonemu kuratorowi. Ponadto Sąd I instancji powinien prawidłowo zbadać przesłanki wyznaczenia kuratora do doręczeń bowiem wydane w tym przedmiocie zarządzenie nie zostało poprzedzone złożeniem wniosku przez powoda ani takimi czynnościami jak ustalenie osób bliskich pozwanej i uzyskaniem od nich przynajmniej informacji czy znają jej adres. Z pozwu wynika, iż w kraju zamieszkują dziadkowie pozwanej, z którymi utrzymuje ona kontakt. Ponadto kuratorem wyznaczono pracownika sekretariatu co z uwagi na zależność służbową od sędziego budzi zastrzeżenia.

Odnosząc się do zarzutów obrazy przepisów art. 27, 28, 32, 42 k.p.c. należy zauważyć iż z uwagi na prymat prawa unijnego nad krajowym przepisy te nie znajdują zastosowania w niniejszej sprawie .

Z powyższych względów na podstawie art. 386 § 1k.p.c. i 397§2 k.p.c. Sąd Okręgowy uchylił zaskarżone postanowienie.